Postanowienie SN z dnia 12 października 2022 r., sygn. I NSNC 392/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Leszek Bosek (przewodniczący, sprawozdawca)
‎SSN Maria Szczepaniec
‎Jarosław Wołodkiewicz (ławnik Sądu Najwyższego)

w sprawie z powództwa P. H.
‎przeciwko T. S.A. w W.
‎o zapłatę,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych
‎12 października 2022 r.
‎na skutek skargi nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z 7 listopada 2017 r., sygn. VIII Ga 416/16:

1.odrzuca skargę nadzwyczajną,

2.znosi wzajemnie koszty postępowania przed Sądem Najwyższym.

UZASADNIENIE

Pismem z 30 września 2020 r. Prokurator Generalny wniósł do Sądu Najwyższego skargę nadzwyczajną od prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z 7 listopada 2017 r., sygn. VIII Ga 416/16, zarzucając mu rażące naruszenie prawa materialnego, tj. art. 363 § 1 i 2 w zw. z art. 822 § 1 k.c. poprzez „błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na niezasadnym przyjęciu, że w sytuacji gdy poszkodowany zdecydował się na naprawę uszkodzonego samochodu, odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej winno być ustalone na kwotę faktycznie poniesionych przez niego wydatków na naprawę, o ile nie będą się one różniły znacząco od cen rynkowych obowiązujących na rynku lokalnym w dacie naprawy, gdzie prawidłowa interpretacja art. 363 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. art. 822 § 1 k.c. wskazuje, że wypłata odszkodowania z tytułu odpowiedzialności OC powinna być ustalona i wypłacona niezależnie od tego czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawić” (pisownia oryginalna).