Postanowienie SN z dnia 30 czerwca 2022 r., sygn. I KO 60/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Zbigniew Puszkarski

w sprawie S. S.

oskarżonego o czyn z art. 209 § 1 k.k.

po rozpoznaniu w Izbie Karnej

na posiedzeniu w dniu 30 czerwca 2022 r.

wniosku Sądu Rejonowego w W.

o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu

na podstawie art. 37 k.p.k.

p o s t a n o w i ł:

przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Ł..

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w W. postanowieniem z dnia 26 maja 2022 r., sygn. akt V K (…), na podstawie art. 37 k.p.k. wystąpił do Sądu Najwyższego o przekazanie – z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości – sprawy S. S. do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu – Sądowi Rejonowemu w Ł.. W uzasadnieniu wskazał, że „stan zdrowia oskarżonego pozwala mu wprawdzie na udział w czynnościach procesowych, lecz w ograniczonym zakresie. Oskarżony w związku z rozpoznanymi schorzeniami (w tym m.in. chorobą nowotworową) pozostaje pod stałą kontrolą specjalistyczną i wobec konieczności kontynuowania leczenia może być okresowo niezdolny do udziału w postępowaniu, w tym zwłaszcza do stawiennictwa na rozprawach. Ponadto biegły sądowy w swojej opinii wskazał na zasadność prowadzenia postępowania w sposób możliwie oszczędzający oskarżonego – w tym z ograniczeniem długotrwałych podróży. Zarazem S.S. przedłożył do akt orzeczenie lekarza orzecznika ZUS, z którego wynika, iż jest on całkowicie niezdolny do pracy do 30 września 2023 r. Zdaniem sądu występującego z inicjatywą, przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Ł. byłoby zasadne z tego względu, że chociaż oskarżony mieszka w Ł., to leczy się w Ł., a udział w czynnościach procesowych prowadzonych w wymienionym Sądzie będzie dla oskarżonego mniej uciążliwy „z uwagi na bliskość względem zarówno miejsca zamieszkania, jak i placówki medycznej, w której jest leczony”. Sąd powołał też kilka orzeczeń Sądu Najwyższego, z których wynika, że „stan zdrowia oskarżonego jest okolicznością mieszczącą się w pojęciu dobra wymiaru sprawiedliwości, o którym mowa w art. 37 k.p.k.”