Postanowienie SN z dnia 8 grudnia 2021 r., sygn. I USK 253/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Rączka

w sprawie z odwołania A. P.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w T.
‎o rentę rodzinną,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń

Społecznych w dniu 8 grudnia 2021 r.,
‎skargi kasacyjnej ubezpieczonej od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
‎z dnia 17 czerwca 2020 r., sygn. akt III AUa (…),

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

2. zasądza od ubezpieczonej na rzecz organu rentowego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 17 czerwca 2020 r., sygn. akt III AUa (…) Sąd Apelacyjny w (…) oddalił apelację odwołującej się A. P. od wyroku Sądu Okręgowego w T. z 17 grudnia 2019 r., sygn. akt IV U (…), którym Sąd ten oddalił odwołanie wnioskodawczyni od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z 22 czerwca 2018 r.

W dniu 9 kwietnia 2018 roku odwołująca się wystąpiła do ZUS z wnioskiem o przyznanie prawa do renty rodzinnej po zmarłym ojcu. W orzeczeniu z 14 maja 2018 r. lekarz orzecznik ZUS uznał, że wnioskodawczyni jest trwale całkowicie niezdolna do pracy, ale niezdolność ta nie powstała do 30 sierpnia 1998 r., a więc w okresach, o których mowa w art. 68 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy emerytalno-rentowej. Na skutek zarzutu wadliwości, sprawa skierowana została do rozpoznania przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 29 maja 2018 r. podtrzymała stanowisko wyrażone przez lekarza orzecznika, że całkowita niezdolność do pracy nie powstała przed 30 sierpnia 1998 r. Na tej podstawie, zaskarżoną decyzją z 22 czerwca 2018 r. ZUS Oddział w T. odmówił ubezpieczonej przyznania prawa do renty rodzinnej.