Postanowienie SN z dnia 8 grudnia 2021 r., sygn. I USK 231/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Rączka

w sprawie z odwołania D. G.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Z.
‎o prawo do emerytury górniczej,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń

Społecznych w dniu 8 grudnia 2021 r.,
‎skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
‎z dnia 19 czerwca 2020 r., sygn. akt III AUa […],

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

2. zasądza od ubezpieczonego na rzecz organu rentowego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 19 czerwca 2020 r., sygn. akt III AUa (…) Sąd Apelacyjny w (…) oddalił apelację odwołującego się D. G. od wyroku Sądu Okręgowego w P. z 18 września 2019 r., sygn. akt V U (…), którym Sąd ten oddalił odwołanie ubezpieczonego od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. z 18 kwietnia 2019 r.

Decyzją z 18 kwietnia 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił D. G. prawa do emerytury górniczej wskazując, że udowodnił on staż pracy górniczej w wymiarze 2 lat, 7 miesięcy i 7 dni, zamiast wymaganych 25 lat, w tym 2 lata, 7 miesięcy i 7 dni pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, zamiast wymaganych 15 lat. Do stażu pracy górniczej nie zaliczono okresów:

a) od 1 kwietnia 1992 r. do 16 listopada 2006 r. na stanowisku kierowcy ciągnika, ponieważ stanowisko to nie figuruje w załączniku nr 2 do rozporządzenia MPiPS z 23 grudnia 1994 r.;