Postanowienie SN z dnia 4 listopada 2021 r., sygn. II USK 359/21

Sąd Najwyższy w składzie:

Prezes SN Piotr Prusinowski

w sprawie z wniosku T. S.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych […] Oddziałowi w W.
‎o świadczenie rehabilitacyjne,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 4 listopada 2021 r.,
‎skargi kasacyjnej wnioskodawczyni od wyroku Sądu Okręgowego w O.
‎z dnia 7 września 2020 r., sygn. akt III Ua (…),

I. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

II. zasądza od T. S. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, […] Oddziału w W. 240 zł (dwieście czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 7 września 2020 r. Sąd Okręgowy w O. zmienił zaskarżony apelacją organu rentowego wyrok Sądu Rejonowego w O. z dnia 25 lutego 2020 r. i oddalił odwołanie T. S. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, […] Oddział w W. z dnia 8 października 2019 r., odmawiającej prawa do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 11 grudnia 2018 r. do dnia 8 lipca 2019 r. i zobowiązującej ją do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia rehabilitacyjnego.

Sąd Rejonowy wskazał, iż odwołująca w dniu 7 listopada 2017. złożyła wprawdzie wniosek o emeryturę, lecz uczyniła to jedynie w celach „rozpoznawczych”, nie zamierzała przechodzić na emeryturę, a kontynuowała zatrudnienie, co spowodowało, iż emerytura przyznana jej od 1 listopada 2017 r. została zawieszona. Odwołująca w dniu 30 października 2018 r. i 2 stycznia 2019 r. złożyła wnioski o świadczenie rehabilitacyjne, w których wskazała, że nie ma ustalonego prawa do emerytury. W ocenie Sądu Rejonowego wynikało to z faktu, iż odwołująca była przekonana, że zwrot „prawo do emerytury” oznacza fizyczne pobieranie świadczenia emerytalnego i realne korzystanie z tego świadczenia. W ocenie Sądu pierwszej instancji nie może być mowy o uznaniu świadczenia rehabilitacyjnego za nienależne, bowiem za ten okres odwołująca nie otrzymała emerytury. Zdaniem Sądu, nie sposób zaakceptować takiej wykładni art. 18 ust. 7 ustawy zasiłkowej, która odnosiłaby się jedynie do formalnego przyznania prawa do emerytury w sytuacji, gdy jednak żadnego świadczenia emerytalnego za dany okres ubezpieczona nie uzyskała. Regulacja z art. 18 ust. 7 ustawy zasiłkowej nie może bowiem służyć pozbawieniu ubezpieczonej jakichkolwiek dochodów. Nie można więc zaakceptować sytuacji, w której odwołująca jednocześnie nie miałaby prawa do świadczenia rehabilitacyjnego, gdyż ma ustalone prawo do emerytury, ale również nie miałaby wypłacanej emerytury, gdyż jej wypłata byłaby zawieszona ze względu na kontynuowanie zatrudnienia, a jednocześnie nie otrzymałaby też żadnego wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia, gdyż przebywałaby na świadczeniu rehabilitacyjnym.