Postanowienie SN z dnia 21 września 2021 r., sygn. I NSNC 78/20

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Marek Dobrowolski (przewodniczący, sprawozdawca)
‎SSN Paweł Czubik
‎Anna Dorota Lichy (ławnik Sądu Najwyższego)

w sprawie z wniosku W. B.
‎z udziałem M. T., M. B., M. B. i Z. B.
‎o zniesienie współwłasności
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w dniu 21 września 2021 r.
‎skargi nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego od postanowienia Sądu Rejonowego w J. VI Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą we W. z dnia 17 lipca 2014 r., sygn. VI Ns (…).

1.uchyla w całości zaskarżone postanowienie i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w J. VI Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą we W.;

2.znosi wzajemnie koszty postępowania wywołanego wniesioną skargą nadzwyczajną.

UZASADNIENIE

Prokurator Generalny, na podstawie art. 89 § 1 w zw. z art. 115 § 1 i 1a ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (t.j.: Dz.U. 2019, poz. 825, dalej: u.SN), skargą nadzwyczajną z 23 kwietnia 2020 r. zaskarżył w całości prawomocne postanowienie Sądu Rejonowego w J., VI Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w W. (dalej: SR w J.) z 17 lipca 2014 r., VI Ns (...), z uwagi na konieczność zapewnienia zgodności orzeczenia z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej.

Na zasadzie art. 89 § 1 pkt 1 i 2 u.SN zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie zasad, wolności i praw człowieka i obywatela, określonych w art. 2, 7, 45 ust. 1 oraz 78 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., (Dz.U. 1997, nr 78, poz. 486 ze zm., dalej: Konstytucja RP), takich jak: zasada zaufania do państwa oraz zasada bezpieczeństwa prawnego i prawa do odpowiednio ukształtowanej procedury sądowej, zgodnie z wymogami sprawiedliwości i jawności, a nadto prawa podmiotowego każdej ze stron, każdego z uczestników, postępowania sądowego do zakwestionowania rozstrzygnięć podjętych wobec niego w postępowaniu sądowym w pierwszej instancji, polegające na zamknięciu uczestnikowi postępowania o zniesienie współwłasności M. B. drogi do rozpoznania jego apelacji oraz naruszenie w sposób rażący prawa procesowego, tj. art. 391 § 2 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. przez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie wyrażające się w umorzeniu postępowania apelacyjnego w zakresie apelacji uczestnika M. B., podczas gdy jego rzeczywistą wolą wyrażoną w pismach procesowych z 10 maja 2014 r. i 19 maja 2014 r. było samodzielne zaskarżenie postanowienia SR w J. z 7 marca 2014 r., sygn. akt VI Ns (...) w sprawie o zniesienie współwłasności.