Postanowienie SN z dnia 15 grudnia 2020 r., sygn. III UK 551/19

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dawid Miąsik

w sprawie z odwołania W. B.
‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.
‎z udziałem J. G.
‎o objęcie ubezpieczeniem społecznym,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 15 grudnia 2020 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
‎z dnia 23 maja 2019 r., sygn. akt III AUa (…),

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania i odstępuje od obciążania odwołującego się kosztami zastępstwa procesowego organu rentowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 23 maja 2019 r. III AUa (…) Sąd Apelacyjny w (…) oddalił apelację W.B. (wnioskodawca) wniesioną od wyroku Sądu Okręgowego w S. z 27 września 2018 r., VI U (...), oddalającego odwołanie wnioskodawcy od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. (organ rentowy) z 8 lutego 2017 r., stwierdzającej że wnioskodawca nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym jako pracownik płatnika składek H. J. G..

Sądy ustaliły, że wnioskodawca w latach 2013-2016 był zgłoszony do ubezpieczenia społecznego jako pracownik płatnika składek R.G. (córka wnioskodawcy). W tym czasie wnioskodawca był wielokrotnie niezdolny do pracy i pobierał zasiłek chorobowy. Decyzją z 7 marca 2016 r. organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do zasiłku chorobowego w związku z wykorzystaniem z dniem 23 marca 2016 r. pełnego okresu zasiłkowego. Od dnia 1 kwietnia 2016 r. R.G. wyrejestrowała wnioskodawcę z ubezpieczeń społecznych, składając wniosek w tym przedmiocie 14 kwietnia 2016 r. Tego samego dnia wpłynęła deklaracja o zgłoszeniu wnioskodawcy do ubezpieczeń społecznych jako pracownika J.G. (wnuk wnioskodawcy). Sądy ustaliły także, że J.G. posiadał zadłużenie z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenie społeczne, zaś przychody z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej były na tyle niskie, że zatrudnienie pracownika z pensją, jaką zadeklarowano w przypadku wnioskodawcy, uznać należało za działanie nieracjonalne z ekonomicznego punktu widzenia. Co więcej JG. zatrudnił wnioskodawcę bezpośrednio po przebywaniu przez tegoż na zwolnieniu chorobowym i już pod dwóch miesiącach od podpisania umowy z J. G. wnioskodawca stał się niezdolny do pracy. Powyższe okoliczności doprowadziły Sądy do wniosku, że umowa zawarta przez wnioskodawcę z J.G. miała na celu jedynie umożliwienie wnioskodawcy dalszego korzystania z ubezpieczeń społecznych. Powyższa konkluzja jednoznacznie przesądzała o niezasadności odwołania i apelacji wnioskodawcy.