Postanowienie SN z dnia 10 grudnia 2020 r., sygn. II PK 165/19

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Piotr Prusinowski

w sprawie z wniosku S. F.
‎przeciwko Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej w Z.
‎o zapłatę,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 10 grudnia 2020 r.,
‎skargi kasacyjnej wnioskodawczyni od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Z.
‎z dnia 9 kwietnia 2019 r., sygn. akt IV Pa (…),

I. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

II. zasądza od powódki na rzecz pozwanego 1.800 zł (jeden tysiąc osiemset) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 9 kwietnia 2019 r. Sąd Okręgowy w Z. na skutek apelacji powódki S. F. zmienił zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w Z. z dnia 16 maja 2018 r. w całości w ten sposób, że zasądził od pozwanego Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Z. na rzecz powódki kwotę 9.000 zł tytułem odszkodowania za nierówne traktowanie w zatrudnieniu, a powództwo w pozostałym zakresie oddalił. W ocenie Sądu Okręgowego Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń i wydał trafne, odpowiadające prawu rozstrzygnięcie, ale jedynie w zakresie roszczenia powódki o zapłatę zadośćuczynienia. Zdaniem Sądu Okręgowego w przedmiotowej sprawie nie została spełniona przesłanka mobbingu w postaci jakiegokolwiek nękania pracownika. Nie miało miejsce poniżanie czy ośmieszanie pracownika, izolowanie ani wyeliminowanie z zespołu współpracowników lub zastraszanie. Nie nastąpił też skutek w postaci wywołania u powódki zaniżonej oceny przydatności zawodowej. Twierdząc, że była obiektem mobbingu powódka ani w pozwie, ani w dalszym toku procesu nie wskazała na żadne tego typu okoliczności. Sąd drugiej instancji nie podzielił natomiast stanowiska Sądu Rejonowego w zakresie roszczenia o zapłatę odszkodowania. Powódka S. F. wykazała w postępowaniu, że jej praca na stanowisku inspektora stanowiła pracę jednakową pod względem formalnym w stosunku do pracy wykonywanej przez osoby zajmujące tożsame stanowiska. Pozwany nie wykazał, że przy zróżnicowaniu sytuacji wszystkich inspektorów, kierował się obiektywnymi powodami, które mogły mieć wpływ na charakter i jakość świadczonej pracy.