Postanowienie SN z dnia 9 grudnia 2020 r., sygn. I NSZ 44/20

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Ewa Stefańska (przewodniczący)
‎SSN Leszek Bosek (sprawozdawca)
‎SSN Marcin Łochowski

w sprawie z zażalenia O. S.A. w P.

przeciwko Prezesowi Urzędu Transportu Kolejowego

o wszczęcie postępowania dotyczącego stwierdzenia nieważności decyzji,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w dniu 9 grudnia 2020 r.,

zażalenia O. S.A. w P. na postanowienie Sądu Apelacyjnego w (…) z dnia 9 marca 2020 r., sygn. akt VII AGz (…),

1.oddala zażalenie;

2.zasądza od O. S.A. w P. na rzecz Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

UZASADNIENIE

Pismem z 7 kwietnia 2014 r. O. S.A. w P. (dalej: Orlen, powód) wystąpiła do Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego (pozwany) o stwierdzenie nieważności decyzji z 24 lutego 2006 r. nr (…) uzupełniającej decyzje z 10 czerwca 2005 r. nr TRL (…) i z 18 lipca 2005 r. nr (…) zatwierdzające stawki jednostkowe opłaty podstawowej za usługi podstawowe udostępniania linii kolejowych P. S.A. oraz ceny i mierniki dla opłat dodatkowych na rozkład jazdy pociągów w roku 2005/2006. Postanowieniem z 13 czerwca 2014 r. nr WSOP.(…) Prezes Urzędu Transportu Kolejowego odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności tej decyzji, wskazując, że O. nie posiada przymiotu strony. Stroną postępowania, w efekcie którego wydano decyzję z 24 lutego 2006 r., były P. . Prezes UTK zwrócił uwagę, że postępowanie w sprawie zatwierdzenia stawek, zakończone kwestionowaną decyzją, dotyczyło bezpośrednio praw i obowiązków wynikających z ustawy o transporcie kolejowym, których adresatem jest zarządca infrastruktury kolejowej. Kwestionowana decyzja nie ustala natomiast żadnych uprawnień lub obowiązków wobec samego O..

Od tego postanowienia O. wniósł zażalenie do Sądu Okręgowego w W. – Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, który oddalił je postanowieniem z 4 września 2019 r., XVII Amz (…). SOKiK podkreślił, że przewoźnikowi kolejnemu – w tym wypadku O., który zawarł stosowną umowę cywilną z zarządcą infrastruktury, jakim jest P. – nie przysługuje prawo strony w postępowaniu administracyjnym. Jedynym podmiotem posiadającym interes prawny w sprawie dotyczącej stawek za usługi udostępniania linii kolejowych jest zarządca infrastruktury kolejowej.