Postanowienie SN z dnia 30 lipca 2019 r., sygn. V CSK 120/19

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Monika Koba

w sprawie z wniosku D. L.
‎przy uczestnictwie O. L. i Rzecznika Praw Dziecka
‎o stwierdzenie wykonalności orzeczenia Sądu Wyższej Instancji Wydziału Rodzinnego w L. (Anglia),
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 lipca 2019 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawcy

od postanowienia Sądu Apelacyjnego w (…)
‎z dnia 19 listopada 2018 r., sygn. akt I ACz (…),

1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2) zasądza od wnioskodawcy na rzecz uczestniczki
‎O. L. kwotę 221,40 zł (dwieście dwadzieścia jeden złotych i czterdzieści groszy) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej uczestniczce z urzędu przez adwokata A. K. Ł. w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 19 listopada 2018 r. Sąd Apelacyjny w (…) na skutek apelacji uczestniczki postępowania O. L. zmienił postanowienie wydane przez Sąd Okręgowy w J. z dnia 4 kwietnia 2018 roku w ten sposób, że oddalił wniosek D. L. o stwierdzenie wykonalności orzeczenia Sądu Wyższej Instancji Wydziału Rodzinnego w L.(Anglia) z dnia 14 listopada 2017 r. nakazującego uczestniczce wydanie małoletniej M., córki wnioskodawcy i uczestniczki, w terminie 48 godzin na obszar jurysdykcji Anglii i Walii lub oddanie dziecka pod opiekę ojcu D. L.. Podstawą oddalenia wniosku było stwierdzenie, że skutki jego wykonania będą oczywiście sprzeczne z porządkiem publicznym Rzeczpospolitej Polskiej z uwagi na dobro dziecka narażając małoletnią na poważną szkodę psychiczną i stawiając ją w sytuacji nie do zniesienia.

Orzeczenie to zostało zaskarżone skargą kasacyjną przez uczestnika.

Wnosząc o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania wskazał, że w sprawie występują istotne zagadnienie prawne, które wymagają odpowiedzi na następuje pytania:

1)„czy art. 23 lit. a) w związku z art. 31 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczącego jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1347/2000 (Dz. Urz. UE. L. 338.1 z 23.12.2003) należy interpretować w ten sposób, że sąd  Państwa Członkowskiego, przed którym zawisła sprawa stwierdzenia wykonalności nakazu zabezpieczającego (preliminary injuction) jurysdykcję sądów innego Państwa Członkowskiego w postępowaniu dotyczącym odpowiedzialności rodzicielskiej, które to postępowanie zostało wszczęte i toczy się w Państwie Członkowskim wydania tego nakazu, może powołać się na klauzulę porządku  publicznego, w tym zwłaszcza ekstensywnie rozumiany i badany interes dziecka jako przesłankę odmowy wykonania takiego nakazu zabezpieczającego, udaremniając w ten sposób wydanie orzeczenia co do istoty w przedmiocie odpowiedzialności rodzicielskiej i ocenę interesu dziecka w tym innym Państwie Członkowskim, zważywszy że orzeczenie objęte wnioskiem nie rozstrzyga o odpowiedzialności rodzicielskiej, zaś wyrok co do istoty w dalszym ciągu i tak podlegałby stwierdzeniu jego wykonalności na podstawie tych samych przepisów rozporządzenia”,