Postanowienie SN z dnia 18 lipca 2019 r., sygn. III UK 422/18

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Beata Gudowska

w sprawie z odwołania A. H.
‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.
‎z udziałem zainteresowanej H. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.
‎o ustalenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 18 lipca 2019 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej odwołującej się od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
‎z dnia 30 maja 2018 r., sygn. akt III AUa (…),

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. zasądza od ubezpieczonej A. H. na rzecz organu rentowego kwotę 1.800 zł (tysiąc osiemset) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego przed Sądem Najwyższym.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 30 maja 2018 r. Sąd Apelacyjny w (…) uwzględnił apelację Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w S. od wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 27 kwietnia 2017 r. i zmienił ten wyrok w ten sposób, że oddalił odwołanie od decyzji z dnia 28 lipca 2016 r. w przedmiocie ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne A. H. jako pracownicy H. , spółki z o.o. w S.. Sąd drugiej instancji zweryfikował ustalenia Sądu pierwszej instancji i uzupełniająco ustalił, że po dwu latach prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie haftu komputerowego A. H. , będąc wraz z mężem wspólnikiem spółki H. , zawarła w dniu 10 października 2013 r. umowę o pracę na stanowisku kierownika działu haftu komputerowego z wynagrodzeniem w kwocie 5.250 zł. Ustalił również, że spółka nie miała realnej możliwości wypłacenia umówionego wynagrodzenia i stwierdził, że w rzeczywistości do tych wypłat nie doszło, gdyż w chwili rozpoczęcia działalności spółka nie dysponowała środkami operacyjnymi na pokrycie bieżącej działalności i kosztów rozruchu. W dniu 31 grudnia 2013 r. przychód spółki wyniósł kwotę 5.554,68 zł, a koszt wynagrodzenia ubezpieczonej kwotę 8.902 zł przy kosztach operacyjnych w wysokości 17.820,98 zł. Sąd uznał umowę o pracę w części odnoszącej się do określenia stanowiska pracy i wysokości wynagrodzenia ubezpieczonej za nieważną (art. 58 k.c. w związku z art. 300 k.p. i art. 78 § 1 k.p. oraz art. 41 ust. 1, 3 i 13 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, jednolity tekst: Dz.U. z 2019 r., poz. 300 ze zm.). Zważywszy na rodzaj i ilość pracy świadczonej przez ubezpieczoną, tj. pracy fizycznej polegającej na obsłudze maszyny, przyjął, że podstawa wymiaru składki, ustalona w zaskarżonej decyzji w kwocie wynagrodzenia minimalnego, jest prawidłowa. Wyższe wynagrodzenie uznał za sprzeczne z kodeksową zasadą ekwiwalentności wynagrodzenia oraz z zasadami współżycia społecznego (zasady solidaryzmu społecznego) a jego ustalenie za mające na celu uzyskanie w krótkim czasie bardzo wysokich świadczeń z ubezpieczenia społecznego w związku z ciążą i macierzyństwem.