Postanowienie SN z dnia 18 lipca 2019 r., sygn. I PK 233/18

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Katarzyna Gonera

w sprawie z powództwa R. H.
‎przeciwko Zespołowi Przedszkolno-Szkolnemu w L.
‎o ustalenie,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 18 lipca 2019 r.,
‎skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w K.
‎z dnia 17 maja 2018 r., sygn. akt VII Pa (…),

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

2. zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Powód R. H. domagał się ustalenia, że jest zatrudniony w pozwanym Zespole Przedszkolno-Szkolnym w L. na stanowisku nauczyciela na podstawie mianowania w pełnym wymiarze czasu pracy od 1 września 2011 r.

Sąd Rejonowy w C., wyrokiem z 25 sierpnia 2017 r., oddalił powództwo o ustalenie oraz orzekł o kosztach procesu.

Sąd Rejonowy ustalił, że powód jest zatrudniony u strony pozwanej od 1 września 2011 r. jako nauczyciel na podstawie kolejnych umów o pracę. Kolejne umowy o pracę na czas określony były zawierane: 30 sierpnia 2011 r. - na okres od 1 września 2011 r. do 31 sierpnia 2012 r., 30 sierpnia 2012 r. - na okres od 1 września 2012 r. do 31 sierpnia 2013 r., 30 sierpnia 2013 r. - na okres od 1 września 2013 r. do 31 sierpnia 2014 r. Pozwany Zespół nie miał możliwości zatrudnienia powoda na cały etat, ponieważ nie pozwalała na to liczba godzin dydaktycznych języka angielskiego. Powód był zatrudniony w pozwanym Zespole w niepełnym wymiarze zajęć, a godziny brakujące do pełnego pensum uzupełniał w innych jednostkach dydaktycznych (szkołach lub przedszkolu), odrębnych od strony pozwanej.