Postanowienie SN z dnia 11 lipca 2019 r., sygn. IV CSK 67/19

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Mirosława Wysocka

w sprawie z wniosku J. B.
‎przy uczestnictwie H. S.
‎o stwierdzenie zasiedzenia,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej

w dniu 11 lipca 2019 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawczyni

od postanowienia Sądu Okręgowego w O.
‎z dnia 14 września 2018 r., sygn. akt IX Ca (…),

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Wnioskodawczyni J. B. wniosła od postanowienia Sądu Okręgowego w O. z dnia 14 września 2018 r., wydanego w sprawie o zasiedzenie, skargę kasacyjną opartą na obu podstawach przewidzianych w art. 398 § 1 k.p.c., uzasadniając wniosek o przyjęcie skargi do rozpoznania „potrzebą wykładni przepisów prawnych wywołujących rozbieżności w  orzecznictwie sądów, tj. art. 336 w zw. z art. 172 k.c. oraz art. 339 k.c. i art. 65 § 2 k.c. w zakresie badania cech samoistnego posiadania, manifestowania posiadania samoistnego na zewnątrz, określenia minimalnych czynności jakie powinien uzewnętrzniać posiadacz rzeczy w ramach posiadania samoistnego w przypadku, gdy strony umowy najmu nie zawarły na piśmie oraz nie sformułowały treści takiego stosunku prawnego w jakikolwiek inny sposób. Jak należy odróżniać samoistne posiadanie, tj. władanie jak właściciel od stosunku zależnego od osoby trzeciej: właściciela, w przypadku gdy strony nigdy nie sformalizowały łączącego je stosunku prawnego, brak jest ustaleń jaka była treść takiego ewentualnego stosunku? Czy w przypadku takim pierwszeństwo ma domniemanie z art. 339 k.c.?” Skarżąca wskazała ponadto, że „podniesione w niniejszej skardze zarzuty oczywiście uzasadniają skargę”.