Wyrok Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 23 marca 2021 r., sygn. VIII GC 1955/20

Dnia 23 marca 2021 r.

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy VIII Wydział Gospodarczy w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Marcin Królikowski

po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2021 r. w Bydgoszczy na rozprawie sprawy z powództwa P. L. przeciwko (...) Spółka Akcyjna w W. o zapłatę

I. oddala powództwo;

II. zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 5.417,00 zł (pięć tysięcy czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty.

Uzasadnienie

Powód P. L. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 70.708,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 08 sierpnia 2019 r. do dnia zapłaty. Nadto, strona powodowa domagała się zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że powód, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zawarł z I. C. (1) umowę księgowości jego przedsiębiorstwa. Powyżej wskazana, zawarła natomiast z pozwanym umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnoprawnej, chroniącą ją za szkody wyrządzone podmiotom trzecim. Jak podniesiono, zgodnie z treścią zobowiązania łączącego powoda z I. C. (1), ta ostatnia zobowiązał się do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, obliczania należytych zaliczek na podatek zgodnie z przepisami obowiązującymi w tym zakresie, składanie deklaracji w urzędzie skarbowym, a także przechowywania dowodów stanowiących podstawę księgowania właściwych dokumentów. Ponadto powyżej wymienieni dodatkowo ustalili, iż I. C. (1) będzie wykonywać wskazane obowiązki rozliczania należnego podatku VAT na rzecz urzędu skarbowego wraz ze składaniem w tym przedmiocie odpowiednich deklaracji podatkowych. W dalszej kolejności podano, że przez wiele lat współpraca stron układała się poprawnie, a powód działając w zaufaniu do profesjonalnego charakteru działalności biura księgowego nie dostrzegał błędów w księgowaniu dokumentów. Ponadto, przeprowadzona w roku 2008 kontrola skarbowa nie wykazała żadnych nieprawidłowości, jednakże jak się później okazało, nie mogła ona prowadzić do wykrycia błędów księgowej, które doprowadziły do powstania po stronie powoda przedmiotowej szkody. Te bowiem polegały na zaniechaniach w postaci braku księgowania przedkładanych przez powoda faktur kosztowych powodujących zwiększenie zobowiązań w zakresie podatku dochodowego oraz podatku VAT oraz nieprawidłowym księgowaniu faktur zaliczkowych polegającym na natychmiastowym księgowaniu i opodatkowaniu zaliczek wpłacanych przez kontrahentów powoda w sytuacji, gdy art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym nakazywał odmienne postępowanie. Dodatkowo I. C. (1) miała popełniać liczne, proste błędy rachunkowe powodujące naliczenie wyższego podatku, niż faktycznie wynikający z zaksięgowanych przez nią dokumentów. W dalszej kolejności wskazano, iż w 2010 r. powód ustalił z księgującą, że będzie jej przekazywał zbiorcze wydruki dokumentów sprzedażowych i kosztowych, przy czym postępowanie I. C. (1) sugerowało, że dokonywała ona ich weryfikacji. Jak się jednakże okazało w toku postępowania, działania powyżej wskazanej były pozorne, a w latach 2012 – 20106 nie zostały zaksięgowane liczne dokumenty zakupowe przedsiębiorstwa powoda. O nieprawidłowości księgowania świadczył również fakt, że z ustaleń księgowej wynikało, że podatek dochodowy oraz VAT za lipiec roku 2016 r., do którego zapłaty miał być zobowiązany powód, wynosiło kolejno 19.950,00 zł oraz 26.692,00 zł, przy czym kwoty te były nieadekwatne do przedłożonych za ten miesiąc dokumentów. Okoliczność ta, jak podała strona powodowa, świadczyła o błędach rachunkowych księgowych i stanowiła asumpt do weryfikacji działań księgowej, co zlecono osobie trzeciej tj. J. P.. W dalszej kolejności wskazano, iż z ustaleń powyżej wskazanej wynikało, że I. C. (1) dopuściła się licznych nieprawidłowości które skutkowały naliczeniem wyższych podatków i w konsekwencji zamrożeniem aktywów powoda. Reasumując, łącznie z tytułu braku zaksięgowania faktur oraz złożonych z błędami rachunkowymi deklaracji VAT – 7 powód za okres 2012 – 2016 uiścił nienależnie kwotę 39.960,90 zł. Jak przy tym podano, wskutek korekt deklaracji bądź doksięgowania kosztów w latach 2017 – 2018, powód odzyskał nienależnie od niego pobrane podatki w łącznej kwocie 110.356,90 zł, co następowało poprzez wypłatę tych należności na rachunek bankowy lub przeksięgowanie ich na bieżące zobowiązania podatkowe. Jak również wskazano, nieprawidłowa praktyka księgowa I. C. (1) powodowała skutek w postaci utraty płynności finansowej przez przedsiębiorstwo powoda, co skutkowało koniecznością zawarcia przez niego szeregu umów w celu finansowania prowadzonej działalności. Konkludując wskazano, iż strona powodowa zgłosiła przedmiotową szkodę pozwanej spółce, jednakże ubezpieczyciel księgującej odmówił wypłaty odszkodowania. Zgodnie natomiast ze wskazaniem powoda, na wysokość dochodzonego roszczenia składa się suma kosztów umów kredytowych oraz koszt audytu, który opiewał na 4.000,00 zł.