Wyrok SN z dnia 3 lutego 2021 r., sygn. I CSKP 67/21

Nie jest zasadny zarzut naruszenia art. 71 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 817/2004 z uwagi na przyjęcie, że zwrot nienależnych płatności powinien nastąpić automatycznie, pomimo że konieczne jest ustalenie, iż były one następstwem umyślnego zachowania beneficjenta, które mogło powodować szkodę w budżecie ogólnym Unii Europejskiej. Jak wynika z tekstu tego przepisu zobowiązuje on jedynie do zwrotu nienależnych płatności a art. 73 rozporządzenia wskazuje na obowiązek państwa członkowskich do nakładania kar w przypadku naruszenia przepisów rozporządzenia.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Marian Kocon (przewodniczący)

SSN Krzysztof Strzelczyk

‎SSN Maria Szulc (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w W. przeciwko (…) Ośrodkowi D. w L., dawniej w G. o zapłatę, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 3 lutego 2021 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…) z dnia 5 września 2018 r., sygn. akt VI ACa (…),

1) oddala skargę kasacyjną;

2) zasądza na rzecz powódki od pozwanego kwotę 2700,- (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Apelacyjny w (…) zmienił wyrok Sądu Okręgowego w W. oddalający powództwo o zasądzenie kwoty 350 174 zł z tytułu zwrotu pomocy technicznej z w ten sposób, że zasądził na rzecz powódki kwotę 173 912,98 zł z odsetkami ustawowymi jak dla zaległości podatkowych od dnia 10 października 2007 r.

Wyrok ten zapadł po uchyleniu przez Sąd Apelacyjny w (…) wyroku Sądu Okręgowego w W. uwzględniającego powództwo w całości o zasądzenie kwoty 350 174 zł, co do kwoty 173 912,93 zł wraz z odsetkami podatkowymi i po ponownym wyroku Sądu Okręgowego oddalającego powództwo co do tej kwoty.