Wyrok SN z dnia 17 czerwca 2021 r., sygn. II PSKP 51/21

Stosunek służbowy prokuratora ma złożony charakter; zawiera zarówno elementy stosunku pracy, jak i elementy o charakterze publicznoprawnym. Zgodnie z art. 3 k.p. pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, jeżeli zatrudnia pracowników. Przepis ten odwołuje się do tzw. zarządczej koncepcji pracodawcy, zgodnie z którą pracodawcą jest jednostka organizacyjna, której kierownictwo – bez względu na posiadanie tytułu majątkowego do zakładu – ma mandat do zarządzania nią i zatrudniania pracowników we własnym imieniu. Kompetencja do zatrudniania pracowników (i rozwiązywania stosunków pracy), jako decydująca o uznaniu za pracodawcę w rozumieniu art. 3 k.p., nie musi dotyczyć zatrudniania wszystkich pracowników, a szczególnie nie musi uwzględniać pracowników na stanowiskach kierowniczych lub których status wykracza poza stosunki typowo pracownicze (nie wyłączając pracowników zatrudnionych w jednostce organizacyjnej na podstawie powołania przez właściwy organ nadrzędny). W tym kontekście za pracodawcę prokuratora należy uznać tę jednostkę prokuratury, w której wykonuje on zadania służbowe, jeżeli jednostka ta ma generalną kompetencję do zatrudniania pracowników (art. 74 § 1 w związku z art. 1 § 3 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. - Prawo o prokuraturze).

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Piotr Prusinowski (przewodniczący)

SSN Maciej Pacuda

‎SSN Krzysztof Staryk (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa M.Ś. ‎przeciwko Skarbowi Państwa - Prokuratorowi Generalnemu, zastępowanego przez Prokuratorię Generalną Rzeczypospolitej Polskiej ‎przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w W., delegowanego do Prokuratury Krajowej ‎o uznanie za nieważną decyzji o przeniesieniu, odszkodowanie, zobowiązanie do przeniesienia w stan spoczynku, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 17 czerwca 2021 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 6 grudnia 2018 r., sygn. akt XXI Pa (…),