Umowa o wspólnej odpowiedzialności materialnej pracowników za powierzone mienie – zasady sporządzania

Podstawą wspólnej odpowiedzialności materialnej pracowników za powierzone im mienie jest zawarcie umowy. Zawiera się ją na piśmie, pod rygorem nieważności. Umowa o wspólnej odpowiedzialności materialnej powinna określać dokładnie, jakie mienie pracodawca powierza pracownikom, jaki jest zakres odpowiedzialności za nie poszczególnych pracowników oraz tryb postępowania w przypadku, gdy dojdzie do straty w mieniu pracodawcy. W umowie tej reguluje się także sposób przeprowadzania inwentaryzacji oraz sytuacje, kiedy poszczególni pracownicy są zwolnieni ze wspólnej odpowiedzialności.

Wspólna odpowiedzialność materialna pracowników za powierzone mienie powstaje poprzez umowne zobowiązanie się pracowników do szczególnej pieczy nad określonym co do rodzaju mieniem pracodawcy. Pracownicy odpowiadają za nie do pełnej wysokości jego wartości. Umowa, w której pracownicy biorą na siebie taką odpowiedzialność, musi być zawarta w formie pisemnej. Jest to szczególnie istotne, ponieważ umowa o wspólnej odpowiedzialności materialnej pracowników za mienie zakładu pracy powierzone im łącznie jest nieważna, jeżeli nie została zawarta na piśmie (wyrok SN z 18 kwietnia 1988 r., III PZP 62/87, OSNC 1988/12/165).

Ważne (!)

Umowa o wspólnej odpowiedzialności materialnej powinna zostać zawarta w formie pisemnej, pod rygorem nieważności.

Zasady wspólnej odpowiedzialności materialnej pracowników za powierzone mienie reguluje rozporządzenie w sprawie wspólnej odpowiedzialności materialnej pracowników za powierzone mienie. Jego regulacje stosuje się w przypadkach łącznego powierzenia pracownikom mienia, z obowiązkiem wyliczenia się, w zakładzie pracy lub w wydzielonej jego części, jeśli odbywa się w nim:

• sprzedaż,
• produkcja,
• świadczenie usług albo
• przechowwywanie mienia będacego przedmiotem powierzenia i oddzielnego rozliczania.

Istotna jest także liczba pracowników na jednej zmianie w miejscu powierzenia mienia. W przypadku przekroczenia ustalonych w rozporządzeniu limitów pracodawca nie może oczekiwać od pracowników przyjęcia na siebie takiej odpowiedzialności. Limit osób na zmianie różni się w zależności od rodzaju zakładu pracy, w jakim odbywa się praca.