Zasady wprowadzenia 12-miesięcznego okresu rozliczeniowego czasu pracy

Kodeks pracy umożliwia stosowanie wydłużonych okresów rozliczeniowych. Jest to ułatwienie dla pracodawców, których działalność podlega wahaniom na przykład z powodu nierównomiernie pojawiających się zamówień na ich produkty lub usługi, albo z powodu sezonowości prac. Wydłużenie okresów rozliczeniowych może być również sposobem na złagodzenie skutków okresowych spadków zapotrzebowania na określone towary lub usługi spowodowanych epidemią COVID-19.

Okres rozliczeniowy służy planowaniu pracy pracownikom, oraz rozliczaniu faktycznie przepracowanego przez nich czasu pracy (np. nadgodzin). Powinien być ustalony u każdego pracodawcy. Okres rozliczeniowy nie musi być jednakowy dla wszystkich działów firmy, jeśli jest to uzasadnione specyfiką pracy poszczególnych jednostek.

Przepisy Kodeksu pracy określają maksymalne okresy rozliczeniowe dla poszczególnych systemów czasu pracy. W podstawowym systemie czasu pracy dopuszczalny okres rozliczeniowy zasadniczo wynosi do 4 miesięcy. W systemach równoważnego czasu pracy dopuszczających przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy do 12 albo do 24 godzin dopuszczalny okres rozliczeniowy wynosi co do zasady 1 miesiąc.

I. Wprowadzanie 12-miesięcznego okresu rozliczeniowego czasu pracy

W każdym systemie czasu pracy, jeżeli jest to uzasadnione przyczynami obiektywnymi lub technicznymi bądź dotyczącymi organizacji pracy, okres rozliczeniowy może być przedłużony, nie więcej jednak niż do 12 miesięcy, przy zachowaniu ogólnych zasad dotyczących ochrony bezpieczeństwa i zdrowia pracowników (art. 129 § 2 Kodeksu pracy).