Podatek u źródła w przypadku licencji komputerowych kupowanych w Norwegii, Niemczech i Irlandii

Kiedy nie trzeba pobierać podatku u źródła od licencji komputerowej w roku 2018? Jak wygląda ten sam problem w roku 2019? Licencje kupowane są z Norwegii, Niemiec oraz Irlandii, firma posiada certyfikaty rezydencji.

Moim zdaniem w przypadku zakupów licencji na programy komputerowe od podmiotów z siedzibą w Niemczech i Irlandii w 2018 r. brak było konieczności poboru przez nabywcę tych licencji tzw. podatku u źródła z uwagi na to, że wypłacane na rzecz podmiotów sprzedających licencje należności nie stanowiły należności licencyjnych w rozumieniu Umowy UPO Polska – Niemcy oraz Umowy UPO Polska - Irlandia.

W przypadku zakupów licencji na programy komputerowe od podmiotu z siedzibą w Norwegii wydaje się, że w 2018 r. istniała konieczność poboru przez nabywcę tych licencji tzw. podatku u źródła w wysokości 5%, z uwagi na to, że wypłacane na rzecz podmiotu sprzedającego licencje należności stanowiły co do zasady należności licencyjne w rozumieniu Konwencji UPO Polska – Norwegia.

Podobne zasady obowiązują w 2019 r. przy czym wprowadzono dodatkową regułę, zgodnie z którą w sytuacji gdy wypłacane należności przekroczą kwotę 2 000 000 zł (na rzecz jednego podmiotu), nabywca będzie obligatoryjnie zobowiązany do poboru podatku u źródła według zasad określonych w ustawie o CIT bez uwzględniania postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w tym zakresie. Istotne jest, że dla obliczenia kwoty 2 000 000 zł należy brać po uwagę wszelkie wypłaty z tytułów, o których mowa w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT (tj. odsetki, dywidendy, usługi doradcze itp.).