Wybór metody wyceny rozchodu materiałów z magazynu

Moje pytanie dotyczy wyboru właściwej metody wyceny rozchodu materiałów z magazynu. Reprezentowana przeze mnie Spółka zajmuje się handlem. Nie prowadzimy produkcji. Przedmiotem handlu są artykuły branży spożywczej, głównie do produkcji mięsa i wędlin (szeroko rozumiane komponenty takie jak przyprawy, kultury bakterii, osłonki) jak również zaopatrzenie sklepów mięsnych (szeroko rozumiany asortyment począwszy od papieru do pakowania, noży, krajalnic po płyny do mycia naczyń, ściereczki i mopy do czyszczenia podłóg sklepowych). Zdecydowanie większa część asortymentu posiada terminy ważności do spożycia i określone partie. W związku z wprowadzonym systemem HACCP i wdrażanym obecnie (audyt przewidziany na koniec tego roku a co za tym idzie certyfikat) systemem IFS konieczne jest załączanie do każdej dostawy specyfikacji produktów i świadectw jakości zawierających numery partii i terminy ważności. Tak zwana Dobra Praktyka Produkcyjna będąca częścią wdrażanych systemów nakazuje konkretne zachowanie w konkretnych sytuacjach. Dla zobrazowania: na magazynie składowany jest produkt z danym terminem ważności. Dostawca wraz z nową dostawą dostarczył ten sam produkt z krótszym terminem ważności. Dobra Praktyka Produkcyjna nakazuje najpierw sprzedaż artykułu o krótszym a dopiero w dalszej kolejności o dłuższym terminie ważności. Ponadto będą miały miejsce przypadki wydania towaru pod zamówienie, co oznacza, że klient życzy sobie wydanie całości towaru z jednej partii. W praktyce wygląda to w ten sposób, że pracownik wystawiając fakturę w programie magazynowym „ściąga” interesującą go ilość produktu z dostawy o konkretnym numerze partii czy określonym terminie ważności lub dostawy późniejszej jeszcze nie rozchodowanej. Taka sytuacja może mieć miejsce w przypadku każdego asortymentu np. mopy czy ściereczki wprowadzane są do bazy danych po rozmiarach a nie po kolorach. Dostarczane mopy czy ściereczki mogą mieć różne kolory a klient będzie życzył sobie, by cała zafakturowana ilość była w jednym kolorze. Może oczywiście zdarzyć się tak, że kolor nie będzie miał dla nabywcy żadnego znaczenia i wówczas rozchód nastąpi z dostawy najwcześniejszej, czyli tak jak by to było przy metodzie FIFO. Z uwagi na przedmiot działalności – handel hurtowy – towar w momencie zakupu księgowany jest bezpośrednio na konto 330 Towary a w momencie sprzedaży jest z konta 330 Towary drugostronnie ściągany. Nie stosujemy konta 340 rozliczenie zakupu. Program magazynowy jest powiązany z programem finansowo księgowym w taki sposób, że w momencie przegrywania faktury sprzedaży na przypisanych kontach księgują się poszczególne kwoty: Wn „200” Rozrachunki, Ma „222” VAT, Ma „731” Przychód, Wn „732” Koszt własny sprzedaży oraz Ma „330” Towary. Wartości w identycznej wielkości przenoszone są do programu finansowo-księgowego. Zatem zarówno z programu magazynowego jak i księgowego możliwy jest podgląd konkretnej faktury oraz wynikającego z niej przychodu i kosztu własnego sprzedaży. Ponadto w programie magazynowym można prześledzić historię każdego sprzedawanego asortymentu widniejącego na fakturze. Z historii wynika cena jego zakupu w momencie przyjęcia na magazyn, cena sprzedaży z momencie wypływu z magazynu a co najważniejsze przychód, koszt i zysk na każdej transakcji. Czy biorąc pod uwagę specyfikację Spółki, profil jej działalności oraz okoliczności jak w części pierwszej zapytania, właściwe będzie zmienić z dniem 1 stycznia 2019 roku dotychczasową metodę wyceny rozchodu FIFO na metodę szczegółowej identyfikacji rzeczywistych cen? Metoda ta będzie najwiarygodniejszym odzwierciedleniem tego, co dzieje się w magazynie. Z programu magazynowego „zejdzie” towar o konkretnym numerze partii. Ta partia a nie jakaś inna, dowolna, zostanie fizycznie wydana klientowi a w programie finansowo-księgowym ujęty będzie faktyczny koszt zafakturowanego i wydanego towaru.