Jak ustalić podstawę wymiaru świadczeń chorobowych dla pracownika oddelegowanego do pracy za granicą

Ustalając podstawę wymiaru świadczeń chorobowych dla pracownika wykonującego pracę za granicą, nie należy uzupełniać przychodu, jeżeli pracownik z przyczyn usprawiedliwionych nie przepracował pełnego miesiąca, lecz przepracował co najmniej połowę obowiązującego go wymiaru czasu pracy. Dotyczy to również przypadków, gdy miesięczny przychód pracowników nie przewyższa kwoty przeciętnego wynagrodzenia.

Podstawę wymiaru świadczeń chorobowych ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego u płatnika składek w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w trakcie którego powstała niezdolność do pracy. W przypadku pracowników (w tym zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców podlegających polskiemu ustawodawstwu) stanowi ją przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy lub pełnych miesięcy kalendarzowych (przy krótszym okresie zatrudnienia) poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy (art. 36 ust. 1 i 2 ustawy zasiłkowej). Tak ustaloną podstawę wymiaru świadczeń chorobowych pomniejsza się o potrącone przez pracodawcę składki na ubezpieczenia społeczne finansowane ze środków pracownika, tj. o 13,71%.

Podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie chorobowe dla pracowników zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców

Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników, w tym na ubezpieczenie chorobowe, stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem:

• wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia
  
  w związku z chorobą zakaźną,
• zasiłków z ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia wypadkowego,
• przychodów wymienionych w § 2 ust. 1 rozporządzenia składkowego.

W przypadku pracowników zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne (w tym ubezpieczenie chorobowe) nie zawsze przyjmuje się jednak faktyczny przychód uzyskany przez pracownika co ma wpływ na prawidłowe ustalenie podstawy wymiaru świadczeń chorobowych.