(1)

Pismem z dnia 10 sierpnia 2020 r. Niderlandy zwróciły się o upoważnienie do stosowania obniżonej stawki opodatkowania energii elektrycznej dostarczanej bezpośrednio na zacumowane w porcie statki żeglugi morskiej i śródlądowej ("energia elektryczna pobierana z lądu") zgodnie z art. 19 dyrektywy 2003/96/WE.

(2)

Poprzez zastosowanie obniżonej stawki podatku Niderlandy zamierzają zwiększyć wsparcie dla zapewniania instalacji do zasilania energią elektryczną pobieraną z lądu i do wykorzystywania takiej energii. Korzystanie z energii elektrycznej z tego źródła jest uznawane za mniej szkodliwy dla środowiska sposób zaopatrzenia w energię elektryczną statków zacumowanych w porcie niż spalanie przez nie paliw bunkrowych.

(3)

Ponieważ korzystanie z energii elektrycznej pobieranej z lądu zapobiega emisji substancji zanieczyszczających powietrze w wyniku spalania paliw bunkrowych na statkach zacumowanych w portach, przyczynia się ono do polepszenia jakości lokalnego powietrza i ograniczenia hałasu w miastach portowych. Przy uwzględnieniu szczególnych warunków struktury wytwarzania energii elektrycznej w Niderlandach korzystanie z energii elektrycznej pobieranej z lądu zamiast z energii elektrycznej wytwarzanej poprzez spalanie paliw bunkrowych powinno w szczególności ograniczyć emisję CO2 i innych zanieczyszczeń powietrza oraz zmniejszyć hałas. Oczekuje się zatem, że środek ten przyczyni się do osiągnięcia celów polityki Unii w dziedzinie ochrony środowiska i zdrowia oraz przeciwdziałania zmianie klimatu.

(4)

Upoważnienie Niderlandów do stosowania obniżonej stawki opodatkowania energii elektrycznej pobieranej z lądu nie wykracza poza to, co jest konieczne do zwiększenia wykorzystania takiej energii, ponieważ w większości przypadków wytwarzanie energii elektrycznej na pokładzie statku pozostanie bardziej konkurencyjną alternatywą. Z tego samego powodu oraz ze względu na obecny stosunkowo niski stopień rozpowszechnienia na rynku tej technologii środek ten nie spowoduje prawdopodobnie, w okresie jego obowiązywania, istotnych zakłóceń konkurencji, a zatem nie będzie miał negatywnego wpływu na prawidłowe funkcjonowanie rynku wewnętrznego.

(5)

Każde upoważnienie przyznawane na podstawie art. 19 ust. 2 dyrektywy 2003/96/WE ma być ściśle ograniczone w czasie. W celu zapewnienia, aby okres obowiązywania upoważnienia był wystarczająco długi, aby nie zniechęcać odpowiednich podmiotów do dokonywania niezbędnych inwestycji, należy udzielić upoważnienia na okres od dnia 1 lipca 2021 r. do dnia 30 czerwca 2027 r. Upoważnienie powinno jednak przestać obowiązywać od daty rozpoczęcia stosowania ogólnych przepisów dotyczących korzyści podatkowych w odniesieniu do energii elektrycznej pobieranej z lądu, które mogą zostać przyjęte przez Radę na podstawie art. 113 lub wszelkich innych stosownych postanowień Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, jeżeli przepisy te zaczną obowiązywać przed dniem 30 czerwca 2027 r.

(6)

Niniejsza decyzja pozostaje bez uszczerbku dla stosowania unijnych przepisów dotyczących pomocy państwa,