„2. Państwa członkowskie zapewniają, aby ich pojedynczy punkt kontaktowy lub ich właściwe organy ścigania udzielały, z własnej inicjatywy, dostępnych im informacji pojedynczym punktom kontaktowym lub właściwym organom ścigania innych państw członkowskich, jeżeli istnieją obiektywne powody, by sądzić, że takie informacje mogą być istotne dla tych innych państw członkowskich do celów zapobiegania przestępstwom, ich wykrywania lub prowadzenia postępowań przygotowawczych w ich sprawie. Obowiązek taki jednak nie istnieje, o ile do takich informacji mają zastosowanie powody, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. c) lub f).”

„2. Państwa członkowskie zapewniają, aby ich pojedynczy punkt kontaktowy lub ich właściwe organy ścigania udzielały, z własnej inicjatywy, dostępnych im informacji pojedynczym punktom kontaktowym lub właściwym organom ścigania innych państw członkowskich, jeżeli istnieją obiektywne powody, by sądzić, że takie informacje mogą być istotne dla tych innych państw członkowskich do celów zapobiegania poważnym przestępstwom, ich wykrywania lub prowadzenia postępowań przygotowawczych w ich sprawie. Obowiązek taki jednak nie istnieje, o ile do takich informacji mają zastosowanie powody, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. c) lub f).”.