(1)

W pkt 4 załącznika IV do rozporządzenia (UE) 2024/573, od dnia 1 stycznia 2025 r. zakazuje się wprowadzania do obrotu samodzielnych urządzeń chłodniczych, z wyjątkiem chillerów, zawierających fluorowane gazy cieplarniane o GWP równym 150 lub większym, chyba że jest to wymagane do spełnienia wymogów bezpieczeństwa w miejscu eksploatacji.

(2)

Na podstawie art. 11 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2024/573, w dniu 15 maja 2024 r. właściwy organ Niderlandów przedłożył Komisji wniosek o udzielenie autoryzacji na zwolnienie umożliwiające wprowadzanie do obrotu w Unii mechanicznych zamrażarek kriogenicznych (-150oC), które są objęte zakresem pkt 4 załącznika IV do rozporządzenia (UE) 2024/573.

(3)

Mechaniczne zamrażarki kriogeniczne (-150 °C) są stosowane do krioprezerwacji, a mianowicie do przechowywania żywych organizmów, komórek i tkanek w bardzo niskich temperaturach, i są przeznaczone do zastosowań krytycznych głównie w sektorze nauki i opieki zdrowotnej.

(4)

We wniosku o zwolnienie stwierdzono, że obecnie mechaniczne zamrażarki kriogeniczne (-150 °C) są w dużym stopniu uzależnione od fluorowanych gazów cieplarnianych o GWP powyżej 150 oraz że istnieje wiele problemów technicznych związanych ze znalezieniem alternatywnej substancji dla urządzeń o tak niskiej temperaturze, bez uszczerbku dla bezpieczeństwa, efektywności energetycznej i niezawodnej wydajności urządzeń. Pełna niezawodność takich urządzeń ma zasadnicze znaczenie dla przechowywania. Opracowanie urządzeń, które mogą wykorzystywać substancje alternatywne, wymaga więcej czasu ze względu na zmiany konstrukcyjne niezbędne w celu uwzględnienia czynników chłodniczych o GWP mniejszym niż 150 oraz w celu wyeliminowania obaw dotyczących bezpieczeństwa w odniesieniu do łatwopalnych czynników chłodniczych i zapewnienia niezawodności. Aby zapewnić bezpieczne stosowanie rozwiązań alternatywnych i utrzymać koszty na proporcjonalnym poziomie, potrzebny jest czas na ułatwienie przejścia na czynniki chłodnicze o GWP mniejszym niż 150. Ponadto istnieje również ryzyko co do dostępności produktów na rynku, w przypadku gdyby producenci takich urządzeń nie mogli ich już dostarczać. W przypadku braku zwolnienia takie urządzenia nie będą również dopuszczone do wywozu od dnia 12 marca 2025 r., zgodnie z art. 22 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2024/573.

(5)

Ze względu na złożoność procesu przejścia na alternatywne czynniki chłodnicze w przypadku tego rodzaju urządzeń we wniosku o zwolnienie zwrócono się o przyznanie maksymalnego okresu zwolnienia, a mianowicie 4 lat, określonego w art. 11 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2024/573.

(6)

Komisja oceniła wniosek złożony przez właściwy organ Niderlandów i uznała, że warunki określone w art. 11 ust. 5 lit. a) i b) rozporządzenia (UE) 2024/573 zostały spełnione. Komisja uważa również, że w takich wyjątkowych okolicznościach należy zapewnić wystarczającą ilość czasu, aby uniknąć zakłóceń rynku w dostawach tego rodzaju niezbędnych urządzeń. Komisja uważa, że w tym wyjątkowym przypadku uzasadniony byłby okres 4 lat.

(7)

Biorąc pod uwagę, że zakaz wprowadzania do obrotu w Unii urządzeń, o których mowa w zwolnieniu, ma zastosowanie od dnia 1 stycznia 2025 r., niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu do spraw fluorowanych gazów cieplarnianych ustanowionego na podstawie art. 34 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2024/573,