(1)

W dyrektywie 98/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady należy wprowadzić szereg zmian (3). W celu zapewnienia jasności dyrektywa ta powinna zostać przekształcona.

(2)

Dyrektywą 98/71/WE zharmonizowano te główne przepisy prawa materialnego państw członkowskich dotyczące wzorów przemysłowych, które w momencie jej przyjmowania uznano za wywierające najbardziej bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego, gdyż utrudniały swobodny przepływ towarów i ograniczały swobodę świadczenia usług w Unii.

(3)

Ochrona wzorów przemysłowych w prawie krajowym państw członkowskich współistnieje z ochroną dostępną na poziomie Unii w formie wzorów przemysłowych Unii Europejskiej (zwanych dalej „unijnymi wzorami przemysłowymi”), które mają jednolity charakter i są ważne w całej Unii, jak określono w rozporządzeniu Rady (WE) nr 6/2002 (4). Współistnienie systemów ochrony wzorów przemysłowych na poziomie Unii i na poziomie krajowym oraz równowaga między nimi stanowią fundament unijnego podejścia do ochrony własności intelektualnej.

(4)

Zgodnie ze swoim komunikatem z dnia 19 maja 2015 r. zatytułowanym „Program UE - Lepsze wyniki dzięki lepszemu stanowieniu prawa” oraz ze swoim zobowiązaniem do regularnego przeglądu polityk unijnych Komisja przeprowadziła szeroko zakrojoną ocenę systemów ochrony wzorów przemysłowych w Unii, obejmującą kompleksową ocenę ekonomiczną i prawną, popartą szeregiem badań.

(5)

W swoich konkluzjach z dnia 10 listopada 2020 r. w sprawie polityki w zakresie własności intelektualnej i zmiany systemu wzorów przemysłowych w Unii Rada wezwała Komisję do przedstawienia wniosków dotyczących zmiany rozporządzenia (WE) nr 6/2002 i dyrektywy 98/71/WE. Było to podyktowane potrzebą zmodernizowania systemów wzorów przemysłowych oraz zwiększenia atrakcyjności ochrony wzorów przemysłowych dla poszczególnych twórców i przedsiębiorstw, zwłaszcza małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP). W szczególności zwrócono uwagę na to, że w ramach tej zmiany należy uwzględnić i rozważyć zmiany mające na celu wspieranie i wzmacnianie wzajemnie uzupełniającego się charakteru unijnych, krajowych i regionalnych systemów ochrony wzorów przemysłowych oraz że powinny się z nią wiązać dalsze wysiłki na rzecz zmniejszenia obszarów rozbieżności w systemie ochrony wzorów przemysłowych w Unii.

(6)

Mając na uwadze końcowe wyniki tej oceny, Komisja - w komunikacie z dnia 25 listopada 2020 r. zatytułowanym „Pełne wykorzystanie potencjału innowacyjnego UE - Plan działania w zakresie własności intelektualnej wspierający odbudowę i odporność UE” - zapowiedziała, że w następstwie udanej reformy unijnego prawodawstwa dotyczącego znaków towarowych dokona przeglądu unijnego prawodawstwa dotyczącego ochrony wzorów w celu uproszczenia systemu oraz zwiększenia jego dostępności i efektywności, a także zmodernizowania ram regulacyjnych w świetle rozwoju nowych technologii na rynku.

(7)

W swojej rezolucji z dnia 11 listopada 2021 r. w sprawie planu działania w zakresie własności intelektualnej wspierającego odbudowę i odporność UE (5) Parlament Europejski z zadowoleniem przyjął gotowość Komisji do dokonania nowelizacji unijnych przepisów w zakresie ochrony wzorów przemysłowych w celu lepszego wspierania przejścia na gospodarkę cyfrową, zrównoważoną i ekologiczną, wezwał Komisję do dalszej harmonizacji procedur zgłaszania i unieważniania wzorów przemysłowych w państwach członkowskich oraz zaproponował, aby rozważyła zapewnienie spójności dyrektywy 98/71/WE i rozporządzenia (WE) nr 6/2002 w celu zagwarantowania większej pewności prawa. W rezolucji tej Parlament Europejski stwierdził również, że system ochrony wzorów przemysłowych unijnych powinien zostać dostosowany do systemu znaków towarowych UE, aby właściciele wzorów przemysłowych mogli zapobiegać wprowadzaniu na obszar celny Unii towarów naruszających wzory przemysłowe; wezwał też Komisję, aby umożliwiła właścicielom marek powstrzymanie tranzytu podrobionych wzorów przemysłowych przez terytorium Unii. Ponadto Parlament Europejski zauważył, że ochrona wzorów przemysłowych dla części używanych na potrzeby naprawy produktów złożonych jest tylko częściowo zharmonizowana i że prowadzi to do fragmentacji rynku wewnętrznego i braku pewności prawa.

(8)

Konsultacje i ocena przeprowadzone przez Komisję ujawniły, że pomimo uprzedniej harmonizacji przepisów krajowych wciąż istnieją obszary, w których dalsza harmonizacja mogłaby mieć korzystny wpływ na konkurencyjność i wzrost gospodarczy, w szczególności w wyniku zwiększenia dostępu MŚP do systemu ochrony wzorów przemysłowych.

(9)

Aby zapewnić sprawne funkcjonowanie rynku wewnętrznego oraz aby ułatwić, w stosownych przypadkach, nabywanie praw do wzorów przemysłowych, administrowanie nimi i ich ochronę w Unii, z korzyścią dla wzrostu gospodarczego i konkurencyjności przedsiębiorstw w Unii, w szczególności MŚP, przy należytym uwzględnieniu interesów konsumentów, konieczne jest rozszerzenie zakresu zbliżenia przepisów osiągniętego dzięki dyrektywie 98/71/WE na inne aspekty prawa materialnego dotyczącego wzorów przemysłowych, regulującego wzory przemysłowe chronione z tytułu rejestracji na podstawie rozporządzenia (WE) nr 6/2002.

(10)

Ponadto konieczne jest również zbliżenie przepisów proceduralnych w celu ułatwienia nabywania praw do wzorów przemysłowych, administrowania nimi i ich ochrony w Unii. Dlatego też należy zapewnić spójność w państwach członkowskich i w systemie ochrony unijnych wzorów przemysłowych niektórych podstawowych przepisów proceduralne w zakresie rejestracji wzorów przemysłowych. W odniesieniu do procedur przewidzianych w prawie krajowym wystarczającym rozwiązaniem jest określenie ogólnych zasad i pozostawienie państwom członkowskim swobody ustanowienia bardziej szczegółowych przepisów.

(11)

Niniejsza dyrektywa nie wyklucza stosowania, w odniesieniu do wzorów przemysłowych, prawa przewidującego ochronę inną niż ochrona wynikająca z rejestracji lub publikacji wzoru przemysłowego, takiego jak prawo Unii dotyczące praw z niezarejestrowanych wzorów przemysłowych bądź prawo Unii lub prawo krajowe dotyczące znaków towarowych, patentów i wzorów przemysłowych użytkowych, nieuczciwej konkurencji czy odpowiedzialności cywilnej.

(12)

Istotne jest, aby ustanowić zasadę kumulatywnej ochrony wynikającej ze szczególnego prawa dotyczącego ochrony z tytułu rejestracji wzorów przemysłowych oraz z prawa autorskiego, według której to zasady wzory przemysłowe chronione prawami do wzorów przemysłowych powinny również kwalifikować się do ochrony jako utwory chronione prawem autorskim, pod warunkiem że spełnione są wymogi prawa autorskiego.

(13)

Osiągnięcie celów rynku wewnętrznego wymaga, aby warunki uzyskania prawa z rejestracji wzoru przemysłowego były zharmonizowane we wszystkich państwach członkowskich. W tym celu konieczne jest ustanowienie jednolitych definicji pojęć wzoru przemysłowego i produktu, które będą jasne, przejrzyste i aktualne pod względem technologicznym, z uwzględnieniem również pojawienia się nowych wzorów przemysłowych, które nie są zawarte w produktach materialnych. Mając na uwadze, że katalog odpowiednich produktów nie ma stanowić zbioru zamkniętego, należy odróżnić produkty zawarte w przedmiotach materialnych od produktów wizualizowanych w formie graficznej i od produktów wynikających z przestrzennego rozmieszczenia elementów, które mają tworzyć środowisko wewnętrzne lub zewnętrzne. W tym kontekście należy uznać, że animacje, takie jak ruch lub przechodzenie cech danego produktu, mogą mieć wpływ na postać wzorów przemysłowych, w szczególności w przypadku wzorów przemysłowych, które nie są zawarte w przedmiotach materialnych. Ponadto istnieje potrzeba ustanowienia jednolitej definicji wymogów w zakresie nowości i indywidualnego charakteru, które prawa z rejestracji wzorów przemysłowych powinny spełniać.

(14)

W celu ułatwienia swobodnego przepływu towarów należy zapewnić co do zasady, by prawa z rejestracji wzorów przemysłowych przyznawały uprawnionemu równoważną ochronę we wszystkich państwach członkowskich.

(15)

Ochrona przyznawana jest uprawnionemu do prawa w drodze rejestracji wzoru przemysłowego w odniesieniu do tych cech wzoru przemysłowego produktu, w całości lub części, które są przedstawione w widoczny sposób w zgłoszeniu tego wzoru przemysłowego do rejestracji i które są udostępnione publicznie w drodze publikacji lub udostępnienia właściwych akt dotyczących tego zgłoszenia do wglądu.

(16)

Cechy wzoru przemysłowego produktu - oprócz tego, że są przedstawione w widoczny sposób w zgłoszeniu wzoru przemysłowego do rejestracji - nie muszą być widoczne w żadnym konkretnym momencie ani w żadnej konkretnej sytuacji używania, aby korzystać z ochrony wzoru przemysłowego. W ramach wyjątku od tej zasady ochrona nie powinna obejmować tych części składowych, które są niewidoczne podczas zwykłego używania produktu złożonego, ani tych cech takich części, które są niewidoczne, kiedy część jest zamontowana, ani tych, które same w sobie nie spełniają wymogów w zakresie nowości i indywidualnego charakteru. Dlatego cechy wzoru przemysłowego części składowych produktu złożonego wyłączone z ochrony z wymienionych względów nie powinny być uwzględniane do celów stwierdzenia, czy inne cechy wzoru przemysłowego spełniają wymogi, by korzystać z ochrony.

(17)

Chociaż wskazanie produktów powinno stanowić część zgłoszenia wzoru przemysłowego do rejestracji, nie powinno ono wpływać na zakres ochrony wzoru przemysłowego jako takiego. Wskazania produktów wraz z przedstawieniem wzoru przemysłowego mogą jednak służyć do określenia charakteru produktu, w którym wzór przemysłowy jest zawarty lub w którym ma być zastosowany. Ponadto wskazania produktów poprawiają możliwość wyszukiwania wzorów przemysłowych w rejestrze wzorów przemysłowych prowadzonym przez urząd zajmujący się ochroną własności przemysłowej i zwiększają przejrzystość i dostępność rejestru. W związku z tym przed rejestracją wskazania produktów muszą być dokładne, bez nadmiernego obciążania zgłaszających wzory przemysłowe do rejestracji.

(18)

Ocena, czy wzór przemysłowy ma indywidualny charakter, powinna być uzależniona od tego, czy całościowe wrażenie, jakie wzór przemysłowy wywiera na oglądającym go poinformowanym użytkowniku, różni się od całościowego wrażenia, jakie wywiera na tym użytkowniku jakikolwiek inny wzór przemysłowy stanowiący część ogółu istniejących wcześniej wzorów przemysłowych; ocena ta powinna uwzględniać charakter produktu, w którym wzór przemysłowy ten jest zawarty lub zastosowany, a w szczególności sektor przemysłu, do którego wzór przemysłowy ten należy, oraz zakres swobody twórcy przy opracowywaniu wzoru przemysłowego.

(19)

Nie należy utrudniać innowacji technologicznych poprzez przyznawanie ochrony wzorom przemysłowym, które obejmują wyłącznie cechy lub układ cech wynikające tylko z funkcji technicznej. Powyższe stwierdzenie nie oznacza, że wzór przemysłowy musi posiadać jakość estetyczną. Prawo z zarejestrowanego wzoru przemysłowego może być unieważnione, jeżeli przy doborze cech postaci nie odegrały żadnej roli inne względy - w szczególności względy związane z aspektem wizualnym - niż konieczność spełniania przez ten produkt konkretnej funkcji technicznej.

(20)

Podobnie nie należy utrudniać wzajemnej wymienności produktów różnych wytwórców poprzez rozszerzenie ochrony wzoru przemysłowego o wzory przemysłowe połączeń mechanicznych.

(21)

Niemniej jednak mechaniczne połączenia produktów modułowych mogą stanowić istotny element innowacyjnych cech charakterystycznych produktów modułowych oraz istotną wartość handlową i z tego względu powinny kwalifikować się do ochrony.

(22)

Prawo z wzoru przemysłowego nie powinno obejmować wzoru przemysłowego sprzecznego z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami. Niniejsza dyrektywa nie harmonizuje krajowych koncepcji porządku publicznego ani dobrych obyczajów.

(23)

Dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego niezbędne jest ujednolicenie czasu trwania ochrony udzielonej na podstawie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego.

(24)

Niniejsza dyrektywa pozostaje bez uszczerbku dla stosowania reguł konkurencji na podstawie art. 101 i 102 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(25)

Ze względów pewności prawa merytoryczne podstawy odmowy rejestracji oraz merytoryczne podstawy unieważnienia praw z rejestracji wzorów przemysłowych we wszystkich państwach członkowskich powinny zostać wyliczone w wyczerpujący sposób w niniejszej dyrektywie.

(26)

Jednak aby zapobiec niewłaściwemu używaniu symboli - innych niż symbole, o których mowa w art. 6ter Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej podpisanej w Paryżu dnia 20 marca 1883 r. (zwanej dalej „konwencją paryską”) - będących przedmiotem szczególnego interesu publicznego w danym państwie członkowskim, państwa członkowskie powinny mieć swobodę ustalania szczególnych podstaw odmowy rejestracji. Aby zapobiec niewłaściwej rejestracji i przywłaszczaniu elementów należących do dziedzictwa kulturowego, które są przedmiotem interesu narodowego, państwa członkowskie powinny mieć również swobodę ustalania szczególnych podstaw odmowy rejestracji oraz unieważnienia. Takie elementy dziedzictwa kulturowego - w rozumieniu Konwencji w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego przyjętej przez Konferencję Generalną Unesco dnia 16 listopada 1972 r. lub w zakresie, w jakim stanowią one materialny przejaw niematerialnego dziedzictwa kulturowego w rozumieniu Konwencji Unesco w sprawie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego przyjętej przez Konferencję Generalną Unesco na jej 32 sesji dnia 17 października 2003 r. - obejmują, przykładowo, zabytki lub grupy budynków, artefakty, rzemiosło lub stroje.

(27)

W związku z rosnącym upowszechnieniem technologii drukowania przestrzennego w różnych gałęziach przemysłu, w tym za pomocą sztucznej inteligencji, oraz z wynikającymi z tego wyzwaniami dla uprawnionych do prawa do wzorów przemysłowych wiążącymi się ze skutecznym zapobieganiem nielegalnemu kopiowaniu ich chronionych wzorów przemysłowych należy przewidzieć, że tworzenie, pobieranie, kopiowanie i udostępnianie wszelkich nośników lub oprogramowania komputerowego utrwalających wzór przemysłowy w celu odtworzenia produktu z naruszeniem chronionego wzoru przemysłowego stanowią używanie wzoru przemysłowego, które powinno podlegać zezwoleniu ze strony uprawnionego do prawa do wzoru przemysłowego.

(28)

W celu wzmocnienia ochrony wzorów przemysłowych i skuteczniejszego zwalczania procederu podrabiania oraz zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami państw członkowskich w ramach Światowej Organizacji Handlu (WTO), w szczególności na mocy art. V Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT 1947) dotyczącego swobody tranzytu oraz - w odniesieniu do leków generycznych - na podstawie deklaracji dauhańskiej w sprawie porozumienia TRIPS i zdrowia publicznego, przyjętej przez konferencję ministerialną WTO dnia 14 listopada 2001 r., uprawnionemu do prawa z rejestracji wzoru przemysłowego powinno przysługiwać prawo do uniemożliwiania osobom trzecim wprowadzania, w ramach obrotu handlowego, z państw trzecich na terytorium państwa członkowskiego, w którym wzór przemysłowy został zarejestrowany, produktów, które nie są dopuszczone do swobodnego obrotu w tym państwie członkowskim, w przypadku gdy bez zgody posiadacza prawa dany wzór przemysłowy jest w ten sam sposób zawarty lub zastosowany w takich produktach lub gdy danego wzoru przemysłowego nie da się odróżnić pod względem istotnych cech od takich produktów.

(29)

W tym celu należy zezwolić uprawnionym do prawa z rejestracji wzorów przemysłowych na uniemożliwianie wprowadzania produktów stanowiących naruszenie oraz obejmowania takich produktów wszelkimi sytuacjami celnymi, w tym w szczególności tranzytem, przeładunkiem, składowaniem, wolnymi obszarami celnymi, czasowym składowaniem, uszlachetnianiem czynnym lub odprawą czasową, również w przypadku gdy produkty takie nie są przeznaczone do wprowadzenia do obrotu w danym państwie członkowskim. Przeprowadzając kontrole celne, organy celne powinny wykorzystywać uprawnienia i procedury określone w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 608/2013 (6), w tym na wniosek uprawnionych do prawa. W szczególności organy celne powinny przeprowadzać odpowiednie kontrole zgodnie z kryteriami analizy ryzyka.

(30)

Aby potrzebę zapewnienia skutecznego wykonywania praw do wzoru przemysłowego pogodzić z koniecznością unikania utrudnień w swobodnym obrocie legalnymi produktami, prawo przyznane uprawnionemu do prawa do wzoru przemysłowego powinno wygasnąć, w przypadku gdy zgłaszający lub posiadacz produktów w toku postępowania wszczętego przed organem sądowym lub innym organem właściwym w celu rozstrzygnięcia, czy naruszono prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, są w stanie dowieść, że uprawnionemu do prawa z rejestracji wzoru przemysłowego nie przysługuje prawo do zakazania wprowadzenia produktów do obrotu w państwie końcowego przeznaczenia.

(31)

Wyłączne prawa wynikające z prawa z rejestracji wzoru przemysłowego powinny podlegać odpowiednim ograniczeniom. Poza działaniami podejmowanymi w celach prywatnych i niehandlowych oraz działaniami podejmowanymi w celach doświadczalnych, taki wykaz przypadków dozwolonego użycia powinien obejmować działania polegające na odtwarzaniu w celu cytowania lub nauczania, użycie informacyjne w kontekście reklamy porównawczej oraz użycie na potrzeby komentarza, krytyki lub parodii, pod warunkiem że działania te są zgodne z uczciwymi praktykami w handlu i nie utrudniają nadmiernie zwykłego wykorzystywania wzoru przemysłowego. Używanie wzoru przemysłowego przez osoby trzecie w celu ekspresji artystycznej należy uznać za uczciwe, o ile jest ono zgodne z uczciwymi praktykami w przemyśle i handlu. Ponadto niniejsza dyrektywa powinna być stosowana w sposób zapewniający pełne poszanowanie podstawowych praw i wolności, w szczególności wolności wypowiedzi.

(32)

Celem ochrony wzorów przemysłowych jest przyznanie wyłącznych praw do postaci produktu, ale nie monopolu na produkt jako taki. Ochrona wzorów przemysłowych, dla których nie ma praktycznej alternatywy, doprowadziłaby w rzeczywistości do monopolu na produkt. Taka ochrona byłaby bliska nadużyciu systemu ochrony wzorów przemysłowych. Jeżeli zezwoli się osobom trzecim na produkcję i dystrybucję części zamiennych, konkurencja pozostanie utrzymana. Jeżeli ochrona wzorów przemysłowych zostanie rozszerzona na części zamienne, takie osoby trzecie będą naruszać wspomniane prawa, konkurencja zostanie wyeliminowana, a uprawniony do prawa do wzoru przemysłowego faktycznie uzyska monopol na dany produkt.

(33)

Różnice w przepisach państw członkowskich dotyczących używania chronionych wzorów przemysłowych na potrzeby naprawy produktu złożonego mającej na celu przywrócenie mu pierwotnej postaci - w przypadku gdy produkt, w którym wzór przemysłowy ten jest zawarty lub zastosowany, stanowi podyktowaną formą część składową produktu złożonego - mają bezpośredni wpływ na ustanowienie i funkcjonowanie rynku wewnętrznego. Takie różnice zakłócają konkurencję i wymianę handlową na rynku wewnętrznym oraz skutkują brakiem pewności prawa. Możliwość naprawy produktów leży u podstaw gospodarki zrównoważonej, jak podkreślono w komunikacie Komisji z dnia 11 grudnia 2019 r. w sprawie Europejskiego Zielonego Ładu.

(34)

W związku z tym, aby zapewnić sprawne funkcjonowanie rynku wewnętrznego oraz uczciwą konkurencję, konieczne jest zbliżenie przepisów państw członkowskich dotyczących ochrony wzorów przemysłowych w zakresie używania chronionych wzorów przemysłowych na potrzeby naprawy produktu złożonego mającej na celu przywrócenie mu pierwotnej postaci poprzez dodanie klauzuli naprawy podobnej do klauzuli już zawartej w rozporządzeniu (WE) nr 6/2002 i mającej zastosowanie do unijnych wzorów przemysłowych na poziomie Unii, ale wyraźnie dotyczącej wyłącznie podyktowanych formą części składowych produktów złożonych. W związku z tym, że zamierzonym skutkiem takiej klauzuli naprawy jest uniemożliwienie wykonywania praw do wzorów przemysłowych w sytuacji, gdy wzór przemysłowy części składowej produktu złożonego jest używany na potrzeby naprawy produktu złożonego mającej na celu przywrócenie mu pierwotnej postaci, klauzula naprawy powinna być jednym ze środków obrony przed naruszeniem prawa do wzoru przemysłowego przewidzianych w niniejszej dyrektywie. Ponadto, aby zapobiec wprowadzaniu konsumentów w błąd i umożliwić im podejmowanie świadomych wyborów między konkurującymi ze sobą produktami, które mogą być użyte na potrzeby naprawy, należy wyraźnie przewidzieć, że na klauzulę naprawy nie mogą powoływać się wytwórca lub sprzedawca części składowej, którzy nie poinformowali należycie konsumentów o pochodzeniu handlowym oraz o tożsamości wytwórcy produktu, który ma być wykorzystany na potrzeby naprawy produktu złożonego. Takie szczegółowe informacje należy podać za pomocą wyraźnego i widocznego oznaczenia na produkcie lub, gdy nie jest to możliwe, na jego opakowaniu lub w załączonym do produktu dokumencie, a informacje te powinny zawierać co najmniej znak towarowy, pod którym produkt ten jest wprowadzany do obrotu, a także nazwę wytwórcy.

(35)

Z myślą o ochronie skuteczności liberalizacji rynku posprzedażowego części zamiennych, co jest celem niniejszej dyrektywy, i zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (7), aby móc korzystać z wyjątku, który klauzula naprawy ustanawia od ochrony wzorów przemysłowych, wytwórca lub sprzedawca części składowej produktu złożonego mają obowiązek zachowania należytej staranności i zapewnienia stosownymi sposobami, w szczególności w drodze umowy, aby użytkownicy na dalszym etapie łańcucha nie zamierzali używać przedmiotowych części składowych na potrzeby inne niż naprawa mająca na celu przywrócenie produktowi złożonemu pierwotnej postaci. Nie powinno to jednak oznaczać, że wytwórca lub sprzedawca części składowej produktu złożonego muszą zagwarantować, obiektywnie i w każdych okolicznościach, że wytwarzane lub sprzedawane przez nich części są ostatecznie rzeczywiście używane przez użytkowników końcowych wyłącznie na potrzeby naprawy mającej na celu przywrócenie temu produktowi złożonemu pierwotnej postaci.

(36)

Aby nie dopuścić do sytuacji, w której rozbieżności w państwach członkowskich w zakresie warunków uprzedniego używania powodują różnice w mocy prawnej tego samego wzoru przemysłowego w różnych państwach członkowskich, należy zapewnić, aby każda osoba trzecia, która może wykazać, że przed datą zgłoszenia wzoru przemysłowego lub - jeśli zastrzeżono pierwszeństwo - przed datą pierwszeństwa rozpoczęła używanie w dobrej wierze w państwie członkowskim lub poczyniła poważne i skuteczne przygotowania do używania w państwie członkowskim wzoru przemysłowego wchodzącego w zakres ochrony na podstawie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, który nie stanowi jego naśladownictwa, była uprawniona do ograniczonego wykorzystywania tego wzoru przemysłowego.

(37)

(38)

Aby usprawnić i ułatwić dostęp do ochrony wzorów przemysłowych oraz zwiększyć pewność i przewidywalność prawa, procedura rejestracji wzorów przemysłowych w państwach członkowskich powinna być efektywna i przejrzysta oraz oparta na przepisach zbliżonych do przepisów mających zastosowanie do unijnych wzorów przemysłowych.

(39)

Konieczne jest ustanowienie niezbędnych wspólnych przepisów w zakresie wymogów i środków technicznych dotyczących przedstawienia wzorów przemysłowych w dowolnej formie reprodukcji wizualnej na etapie dokonywania zgłoszenia wzoru przemysłowego do rejestracji, z uwzględnieniem postępu technicznego w zakresie wizualizacji wzorów przemysłowych oraz potrzeb przemysłu Unii w odniesieniu do nowych wzorów przemysłowych cyfrowych. Ponadto państwa członkowskie powinny ustanowić zharmonizowane standardy poprzez konwergencję praktyk.

(40)

Aby zwiększyć efektywność, zgłaszającym wzory przemysłowe do rejestracji należy również zezwolić na ujmowanie kilku wzorów przemysłowych w jednym zgłoszeniu zbiorowym bez konieczności spełnienia warunku przewidującego, że wszystkie produkty, w których wzory przemysłowe mają być zawarte lub zastosowane, należą do tej samej klasy międzynarodowej klasyfikacji wzorów przemysłowych (zwanej dalej „klasyfikacją lokarneńską”) ustanowionej na mocy porozumienia z Locarno (1968).

(41)

Zwykła publikacja w następstwie rejestracji wzoru przemysłowego może w niektórych przypadkach uniemożliwić przedsięwzięcie handlowe obejmujące wzór przemysłowy lub zagrozić jego powodzeniu. Rozwiązaniem w takich przypadkach jest możliwość odroczenia publikacji. W celu zapewnienia spójności i większej pewności prawa, a tym samym by pomóc przedsiębiorstwom w zmniejszeniu kosztów zarządzania portfelami wzorów przemysłowych, odroczenie publikacji powinno podlegać tym samym przepisom w całej Unii.

(42)

Aby zapewnić przedsiębiorstwom równe warunki działania i zapewnić taki sam poziom dostępu do ochrony wzorów przemysłowych w całej Unii poprzez ograniczenie do minimum obciążeń związanych z rejestracją i innych obciążeń proceduralnych dla zgłaszających, wszystkie centralne urzędy zajmujące się ochroną własności przemysłowej w państwach członkowskich oraz Urząd Własności Intelektualnej Państw Beneluksu powinny ograniczyć - tak jak robi to Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) na poziomie Unii - przeprowadzane przez siebie z urzędu badanie merytoryczne do zweryfikowania braku podstaw odmowy rejestracji, których wyczerpujący wykaz zawiera niniejsza dyrektywa.

(43)

Aby zapewnić inny sposób uznawania praw do wzorów przemysłowych za nieważne, państwa członkowskie powinny mieć możliwość prowadzenia administracyjnej procedury unieważnienia dostosowanej w odpowiednim zakresie do procedury mającej zastosowanie do zarejestrowanych unijnych wzorów przemysłowych.

(44)

Centralne urzędy zajmujące się ochroną własności przemysłowej w państwach członkowskich powinny współpracować z Urzędem Własności Intelektualnej Państw Beneluksu oraz z EUIPO we wszystkich obszarach rejestracji wzorów przemysłowych i administrowania nimi w celu promowania konwergencji praktyk i narzędzi poprzez działania takie jak tworzenie i aktualizowanie wspólnych lub połączonych baz danych i portali do celów prowadzenia konsultacji i wyszukiwania. Państwa członkowskie powinny ponadto zapewnić, by ich centralne urzędy zajmujące się ochroną własności przemysłowej i Urząd Własności Intelektualnej Państw Beneluksu współpracowały ze sobą oraz z EUIPO we wszystkich innych obszarach ich działalności istotnych z punktu widzenia ochrony wzorów przemysłowych w Unii.

(45)

Ponieważ cele niniejszej dyrektywy - a mianowicie tworzenie i rozwijanie sprawnie funkcjonującego rynku wewnętrznego oraz ułatwienie rejestracji i ochrony praw do wzorów przemysłowych oraz administrowania nimi w Unii w celu wspierania, w stosownych przypadkach, wzrostu gospodarczego i konkurencyjności - nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na rozmiar i skutki działań możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(46)

Zgodnie z art. 42 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 (8) skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych.

(47)

Zobowiązanie do transpozycji niniejszej dyrektywy do prawa krajowego powinno być ograniczone do tych przepisów, które stanowią merytoryczną zmianę w porównaniu z dyrektywą 98/71/WE. Zobowiązanie do transpozycji przepisów, które nie uległy zmianie, wynika z tej wcześniejszej dyrektywy.

(48)

Niniejsza dyrektywa powinna pozostawać bez uszczerbku dla zobowiązań państw członkowskich dotyczących terminu transpozycji dyrektywy do prawa krajowego, który to termin określono w załączniku I do niniejszej dyrektywy,