(1)

Wymogi sprawozdawcze odgrywają kluczową rolę w zapewnieniu właściwego monitorowania aktów prawnych Unii i ich prawidłowego egzekwowania. Ważne jest jednak uproszczenie takich wymogów w celu zapewnienia, by spełniały one cel, który został dla nich przewidziany, oraz aby ograniczyć obciążenie administracyjne.

(2)

W komunikacie z dnia 16 marca 2023 r. zatytułowanym „Długoterminowa konkurencyjność UE: perspektywa na przyszłość po 2030 r.” Komisja zobowiązała się do zracjonalizowania i uproszczenia wymogów sprawozdawczych, a ostatecznym celem jest zmniejszenie takich wymogów o 25 % bez podważania powiązanych celów polityki.

(3)

Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 1999/2/WE (3), 2000/14/WE (4), 2011/24/UE (5) oraz 2014/53/UE (6) zawierają szereg wymogów sprawozdawczych dotyczących środków spożywczych oraz składników środków spożywczych, hałasu na zewnątrz pomieszczeń, praw pacjentów i urządzeń radiowych.

(4)

Zgodnie z art. 7 ust. 3 dyrektywy 1999/2/WE państwa członkowskie co roku przesyłają Komisji wyniki kontroli przeprowadzonych w jednostkach przeprowadzających napromieniowanie oraz wyniki kontroli przeprowadzonych na etapie wprowadzania produktów do obrotu handlowego. Art. 7 ust. 4 tej dyrektywy stanowi, że Komisja publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej sprawozdanie w oparciu o informacje dostarczane co roku przez państwa członkowskie. Art. 113 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 (7) stanowi, że do dnia 31 sierpnia każdego roku każde państwo członkowskie przedkłada Komisji sprawozdanie określające wyniki kontroli urzędowych przeprowadzonych w poprzednim roku w ramach swojego wieloletniego krajowego planu kontroli. Wieloletnie krajowe plany kontroli obejmują między innymi zakres dyrektywy 1999/2/WE. Ponadto art. 114 rozporządzenia (UE) 2017/625 stanowi, że każdego roku Komisja podaje do wiadomości publicznej sprawozdanie roczne z funkcjonowania kontroli urzędowych w państwach członkowskich, uwzględniając sprawozdania roczne przedłożone przez państwa członkowskie zgodnie z art. 113 tego rozporządzenia. Ponieważ coroczne obowiązki sprawozdawcze określone w art. 113 i 114 rozporządzenia (UE) 2017/625 zapewniają już egzekwowanie i monitorowanie aktów prawnych Unii dotyczących środków spożywczych oraz składników środków spożywczych poddanych działaniu promieniowania, podobny obowiązek składania rocznych sprawozdań określony obecnie w dyrektywie 1999/2/WE powinien zostać uchylony w celu zmniejszenia obciążenia administracyjnego właściwych organów i Komisji.

(5)

Zgodnie z art. 16 dyrektywy 2000/14/WE producenci lub ich upoważnieni przedstawiciele przesyłają odpowiedzialnym organom państw członkowskich i Komisji kopię deklaracji zgodności WE dotyczącej urządzeń używanych na zewnątrz pomieszczeń objętych zakresem stosowania tej dyrektywy. Komisja jest zobowiązana do gromadzenia tych danych i regularnego publikowania istotnych informacji. Konsumenci mogą znaleźć odpowiednie informacje dotyczące emisji hałasu przez urządzenia objęte dyrektywą 2000/14/WE bezpośrednio na samych urządzeniach, ponieważ art. 4 ust. 1 tej dyrektywy przewiduje, między innymi, wskazanie na urządzeniu gwarantowanego poziomu mocy akustycznej. W związku z tym obowiązki państw członkowskich i Komisji określone w art. 16 dyrektywy 2000/14/WE w zakresie dostarczania dokumentacji oraz gromadzenia danych i publikowania informacjisą zbędne i powinny zostać uchylone przez wzgląd na racjonalność oraz w celu ograniczenia obciążenia administracyjnego przedsiębiorstw i organów publicznych.

(6)

Zgodnie z art. 20 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2000/14/WE Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie przegląd danych dotyczących hałasu zgromadzonych zgodnie z art. 16 tej dyrektywy. Ponieważ takie dane dotyczące hałasu nie będą już gromadzone, również ten obowiązek należy uchylić.

(7)

Zgodnie z art. 20 ust. 1 dyrektywy 2011/24/UE Komisja przekazuje Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące funkcjonowania tej dyrektywy co trzy lata. Sprawozdanie to w dużym stopniu opiera się na pomocy i informacjach udzielonych przez właściwe organy krajowe. Art. 14 ust. 1 decyzji wykonawczej Komisji 2014/287/UE (8) stanowi, że europejskie sieci referencyjne utworzone na podstawie dyrektywy 2011/24/UE podlegają ocenie co pięć lat. W celu dostosowania wymogów dotyczących sprawozdawczości i oceny oraz zmniejszenia obciążeń administracyjnych dla Komisji i państw członkowskich, od których wymaga się przekazywania informacji dotyczących wdrażania dyrektywy 2011/24/UE, częstotliwość składania sprawozdań przez Komisję powinna zostać zmieniona na co pięć lat. Mając na uwadze fakt, że najnowsze sprawozdanie z funkcjonowania dyrektywy 2011/24/UE opublikowano w 2022 r., następne sprawozdanie powinno zostać opublikowane w 2027 r.

(8)

Zgodnie z art. 47 ust. 1 dyrektywy 2014/53/UE państwa członkowskie przedkładają Komisji regularne sprawozdania ze stosowania tej dyrektywy co najmniej raz na dwa lata. Częstotliwość tego obowiązku sprawozdawczego jest wyższa niż jest to konieczne. Przez wzgląd na racjonalność oraz w celu ograniczenia obciążenia administracyjnego państw członkowskich częstotliwość obowiązkowej sprawozdawczości państw członkowskich powinna zostać zmieniona na co pięć lat, tak aby odpowiadała spoczywającemu na Komisji, na podstawie art. 47 ust. 2 tej dyrektywy, obowiązkowi przekazywania Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdań z funkcjonowania tej dyrektywy. Dzięki takiej częstotliwości Komisja nadal będzie uzyskiwać informacje niezbędne do oceny, którą ma przeprowadzić przy przyjmowaniu aktów delegowanych na podstawie art. 5 ust. 2 dyrektywy 2014/53/UE określających kategorie urządzeń radiowych, których dotyczy wymóg rejestracji, oraz umożliwi Komisji skuteczniejsze wykorzystywanie informacji ze sprawozdań państw członkowskich.

(9)

Ponieważ cel niniejszej dyrektywy, mianowicie uproszczenie obowiązków sprawozdawczych określonych w dyrektywach 1999/2/WE, 2000/14/WE, 2011/24/UE i 2014/53/UE, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na jego rozmiary i skutki możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywy 1999/2/WE, 2000/14/WE, 2011/24/UE i 2014/53/UE,