(1)

Rozporządzeniem (UE) 2019/1009 ustanowiono przepisy dotyczące udostępniania na rynku produktów nawozowych UE. Produkty nawozowe UE mogą zawierać wyłącznie materiały należące do jednej z kategorii materiałów składowych (CMC) określonych w załączniku II do rozporządzenia (UE) 2019/1009. Rozporządzenie to nakłada na Komisję obowiązek oceny kryteriów biodegradowalności dla folii do ściółkowania w celu włączenia ich jako materiału składowego do CMC 9. Komisja przeprowadziła tę ocenę w oparciu o badanie zewnętrzne („badanie”) (2).

(2)

Folie do ściółkowania są wykorzystywane do utrzymania, poprawy lub ochrony właściwości fizycznych bądź chemicznych, struktury lub aktywności biologicznej gleby. Mogą one przyczynić się do utrzymania wody w glebie i do zwiększenia temperatury gleby, wywierając pozytywny wpływ na rozwój upraw. Biorąc pod uwagę, że stosowanie folii do ściółkowania uniemożliwia wzrost chwastów, uprawy nie będą już konkurować z chwastami o światło słoneczne i składniki odżywcze. W związku z tym wykorzystanie folii do ściółkowania mogłoby prowadzić do bardziej efektywnego stosowania nawozów. Folie do ściółkowania ograniczyłyby również stosowanie herbicydów, przyczyniając się w ten sposób do osiągnięcia celu określonego w komunikacie w sprawie strategii „Od pola do stołu”, jakim jest ograniczenie ogólnego stosowania pestycydów chemicznych i zagrożeń związanych z ich stosowaniem o 50 % do 2030 r.

(3)

Badanie wykazało, że na rynku znajdują się zarówno folie do ściółkowania ulegające biodegradacji, jak i niebiodegradowalne, stosowane jako krajowe produkty nawozowe. Należy ustanowić odpowiednie wymogi w celu włączenia ulegających biodegradacji polimerów w postaci folii do ściółkowania do zakresu stosowania rozporządzenia (UE) 2019/1009. Biodegradację należy oceniać zarówno w glebie, jak i w środowisku wodnym.

(4)

W ramach badania opracowano narzędzie do przewidywania biodegradowalności polimerów za pomocą modelu matematycznego i wykazywania korelacji między biodegradowalnością w warunkach testowych a środowiskami naturalnymi reprezentatywnymi dla różnych regionów Unii. W badaniu oceniono zatem różne czynniki, takie jak temperatura gleby, pH gleby, zawartość wody w glebie, temperatura wody i inne czynniki związane z właściwościami polimeru (struktura chemiczna, stopień krystaliczności, powierzchnia i grubość). W badaniu przedstawiono propozycje dotyczące kryteriów biodegradowalności dla folii do ściółkowania w glebach i w wodzie.

(5)

Jeżeli chodzi o kryteria biodegradowalności w glebach, biorąc pod uwagę, że folie do ściółkowania wiążą się z wprowadzaniem dużych ilości polimerów do gleby, należy udowodnić ich biodegradację w ciągu maksymalnie 24 miesięcy. Aby skrócić okres badania, należy zezwolić na stosowanie przyspieszonej metody badawczej. Badanie wykazało odpowiednią korelację między warunkami rzeczywistymi a temperaturami wyższymi niż 25 °C, czyli temperaturami stosowanymi w warunkach testowych. Badanie w wyższej temperaturze, np. 37 °C, przyspiesza biodegradację, choć nadal uznaje się je za dopuszczalne pod względem mikrobiologii i czynników zależnych od środowiska w warunkach rzeczywistych. Wyniki uzyskane za pomocą narzędzia do przewidywania biodegradowalności w glebie, opracowanego w ramach badania, wykazały, że w szczególnych przypadkach okres badania może zostać skrócony. W związku z tym należy wprowadzić przyspieszone badanie w temperaturze 37 °C w określonych warunkach jako rozwiązanie alternatywne umożliwiające wykazanie 90 % całkowitej degradacji lub mineralizacji.

(6)

Kryteria biodegradowalności dla środowiska wodnego powinny uwzględniać zarówno funkcję folii do ściółkowania, jak i dostępne metody badawcze. Jeżeli chodzi o wspomnianą funkcje, folie do ściółkowania są stosowane w celu utrzymania, poprawy lub ochrony właściwości fizycznych bądź chemicznych, struktury lub aktywności biologicznej gleby przez średnio 12 miesięcy. Folie do ściółkowania są zatem zaprojektowane w taki sposób, aby ulegać powolnej degradacji w przypadku ekspozycji na różne czynniki środowiskowe, w szczególności światło słoneczne i deszcz. Biodegradacja, która następuje w sposób nieunikniony w ciągu tego okresu funkcjonalności, powinna być ograniczona, tak aby folia do ściółkowania mogła dalej spełniać swoją funkcję. Jeżeli chodzi o dostępne metody badawcze dotyczące biodegradowalności w wodzie, zapewniają wiarygodne wyniki dla okresu 12 miesięcy. W związku z tym kryteria biodegradowalności w środowisku wodnym należy wyznaczyć w ciągu okresu badania na niższym poziomie, który umożliwi spełnienie przez folie ich funkcji i zagwarantuje również, że w środowisku wodnym nie dojdzie do nagromadzenia się polimerów. Zakłada się, że proces biodegradacji będzie postępować dalej po 12-miesięcznym okresie badania i osiągnie poziom 90 % w ciągu 24 miesięcy po okresie funkcjonalności. Chociaż takiej całkowitej degradacji nie można udowodnić za pomocą istniejących metod badawczych, jest to jednak bezpieczne założenie, gdyż dany materiał wykazał już potencjał biodegradacji i będzie nadal podlegać ekspozycji na te same czynniki środowiskowe. Biorąc jednak pod uwagę trwające prace mające na celu opracowanie metod badawczych dotyczących biodegradacji w środowisku wodnym oraz wsparcie innowacji, zakresem unijnych przepisów harmonizacyjnych należy również objąć folie do ściółkowania, w przypadku których można udowodnić spełnienie tych samych kryteriów biodegradacji w środowisku wodnym co w glebie.

(7)

W warunkach rzeczywistych folie do ściółkowania są przeznaczone do stosowania w glebie. Nie powinny one przedostawać się do środowiska wodnego. Chociaż nie można całkowicie wykluczyć przedostania się części folii do ściółkowania do środowiska wodnego, to potencjalne zagrożenia dla środowiska wodnego są ograniczone, ponieważ przedmiotowe polimery przedostawałyby się do jednolitych części wód dopiero po rozpoczęciu ich rozkładu w glebie. Aby jeszcze bardziej ograniczyć potencjalne zagrożenia, należy ustanowić wymóg dotyczący etykiety ostrzegającej użytkowników końcowych, aby nie używali produktu w pobliżu jednolitych części wód powierzchniowych i aby przestrzegali stref buforowych, zgodnie ze środkami krajowymi dotyczącymi stosowania nawozów. W przypadku braku takich przepisów należy przestrzegać minimalnej strefy buforowej wynoszącej 3 m. Ponadto, aby uniknąć ich wypłukiwania do jednolitych części wód i wspierać ich biodegradację w glebie, etykieta folii ściółkowych powinna również zawierać instrukcję dotyczącą umieszczania produktu w glebie po okresie funkcjonalności.

(8)

Aby zapewnić równe warunki konkurencji, należy wymienić metody badawcze służące wykazaniu zgodności z kryteriami biodegradowalności. Takie metody badawcze zostały określone w normach europejskich lub międzynarodowych i są zatem wiarygodne i odtwarzalne.

(9)

Polimery figurujące już w sekcji CMC 9 muszą pozytywnie przejść badanie toksyczności ostrej w odniesieniu do wzrostu roślin, badanie toksyczności ostrej dla dżdżownic i badanie hamowania nitryfikacji w obecności mikroorganizmów glebowych. Aby zapewnić wysoki poziom ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska, te same badania powinny mieć również zastosowanie do polimerów w foliach do ściółkowania. Ponadto, ponieważ folie do ściółkowania są stosowane w większych ilościach w porównaniu z innymi polimerami figurującymi w sekcji CMC 9, polimery w foliach do ściółkowania powinny również przejść pozytywnie badanie toksyczności przewlekłej dla dżdżownic.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2019/1009,

1)

dodaje się pkt 1a w brzmieniu:

2)

dodaje się pkt 2a w brzmieniu:

3)

w pkt 3 formuła wprowadzająca otrzymuje brzmienie:

„W odniesieniu do polimerów, o których mowa w pkt 1 lit. a) i b) oraz pkt 1a, ani polimer, ani produkty uboczne jego rozpadu nie mogą wykazywać żadnych ogólnie szkodliwych skutków dla zdrowia zwierząt lub roślin lub dla środowiska w możliwych rozsądnie do przewidzenia warunkach stosowania produktu nawozowego UE. Polimery, o których mowa w pkt 1 lit. a) i b) oraz pkt 1a, muszą pozytywnie przejść badanie toksyczności ostrej w odniesieniu do wzrostu roślin, badanie toksyczności ostrej dla dżdżownic i badanie hamowania nitryfikacji w obecności mikroorganizmów glebowych w następujący sposób:”;

4)

dodaje się pkt 4 w brzmieniu:

5)

dodaje się dodatek 2 w brzmieniu:

„fa)

w przypadku produktów należących do PFC 3 zawierających polimer, o których mowa w części II sekcja CMC 9 pkt 1a załącznika II: