(1)

Dyrektywa (UE) 2018/2001 wymaga, aby biopaliwa, biopłyny i paliwa z biomasy umożliwiały znaczne ograniczenie emisji gazów cieplarnianych w porównaniu z paliwami kopalnymi, tak aby można je było zaliczać na poczet celów określonych w tej dyrektywie. W tym celu w art. 29 ust. 10 określono konkretne progi ograniczenia emisji dla tych paliw, a w art. 31 określono sposób obliczania ograniczenia emisji gazów cieplarnianych dzięki wykorzystaniu tych paliw. Przy dokonywaniu tych obliczeń można zastosować wartości standardowe określone w załącznikach V i VI do dyrektywy (UE) 2018/2001. Zamiast wartości standardowych odnoszących się do emisji gazów cieplarnianych pochodzących z uprawy surowców rolnych możliwe jest pod pewnymi warunkami stosowanie wartości typowych. Te wartości typowe, reprezentujące średnią wartość na konkretnym obszarze, mogą być zgłaszane Komisji przez państwa członkowskie lub państwa trzecie. Mogą one być stosowane tylko wtedy, gdy Komisja uzna je za dokładne.

(2)

Dnia 25 lipca 2024 r. Litwa przedłożyła Komisji sprawozdanie końcowe zawierające dane do celów pomiaru emisji gazów cieplarnianych związanych z uprawą pszenicy, kukurydzy i rzepaku zazwyczaj produkowanych na obszarach na jej terytorium zaklasyfikowanych na poziomie 2 w nomenklaturze jednostek terytorialnych do celów statystycznych (NUTS) zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1059/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (2). Litwa zwróciła się o uznanie danych za dokładne zgodnie z art. 31 ust. 4 dyrektywy (UE) 2018/2001.

(3)

Komisja oceniła sprawozdanie i stwierdziła, że zawiera ono dokładne dane służące do pomiaru emisji gazów cieplarnianych związanych z uprawą pszenicy, kukurydzy i rzepaku zazwyczaj produkowanych w regionach NUTS 2 na Litwie.

(4)

Środki przewidziane w tej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Zrównoważonego Charakteru Biopaliw, Biopłynów i Paliw z Biomasy,