(1)

Rozporządzenie (UE) 2019/1021 wdraża zobowiązania Unii wynikające z Konwencji sztokholmskiej w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych (2) („konwencja”) oraz z Protokołu do Konwencji z 1979 r. w sprawie transgranicznego zanieczyszczenia powietrza na dalekie odległości dotyczącego trwałych zanieczyszczeń organicznych (3).

(2)

Na podstawie art. 3 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2019/1021 zakazuje się produkcji, wprowadzania do obrotu i stosowania substancji wymienionych w załączniku I do tego rozporządzenia w postaci samoistnej, w mieszaninach lub w wyrobach, z zastrzeżeniem art. 4 tego rozporządzenia.

(3)

Heksabromocyklododekan (HBCDD) jest wymieniony w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2019/1021, przy czym wartość dopuszczalna niezamierzonego zanieczyszczenia śladowego (UTC) wynosi 100 mg/kg (wagowo 0,01 %) jeżeli jest on obecny w substancjach, mieszaninach, wyrobach bądź wchodzi w skład wyrobów o zmniejszonej palności. Komisja dokonuje przeglądu wartości dopuszczalnej UTC.

(4)

W Unii w dużej mierze stopniowo wyeliminowano produkcję, wprowadzanie do obrotu i stosowanie HBCDD. Ze względu na prowadzenie w przeszłości i obecnie recyklingu HBCDD występuje on w tworzywach sztucznych pochodzących z recyklingu i wytwarzanych z nich produktach. Istnieją obawy, że nowe zastosowania materiału polimerowego pochodzącego z recyklingu, który to materiał w pierwotnym zastosowaniu charakteryzował się zmniejszoną palnością, doprowadziły do niepożądanej obecności zakazanych bromowanych związków opóźniających zapłon w produktach takich jak zabawki dla dzieci, artykuły przeznaczone do kontaktu z żywnością i opakowania z polistyrenu.

(5)

Biorąc pod uwagę obecność HBCDD w różnych strumieniach odpadów i jego znaczenie dla działań związanych z recyklingiem, oraz ze względu na to, że substancję tę uznano za trwałe zanieczyszczenie organiczne, stężenie tej toksycznej substancji w produktach powinno być jak najniższe, aby zminimalizować narażenie, a tym samym chronić zdrowie ludzkie i środowisko.

(6)

Chociaż recykling polistyrenu ekspandowanego (EPS) prowadzi się obecnie na niewielką skalę, oczekuje się, że w najbliższych dziesięcioleciach znacznie wzrośnie recykling materiałów izolacyjnych zawierających EPS, które pochodzą z rozbiórki.

(7)

Aby zapewnić opłacalny i przyjazny dla środowiska recykling, opracowywane są innowacyjne technologie, w tym procesy recyklingu oparte na rozpuszczalnikach. Oparta na rozpuszczalnikach i stosowana już technologia recyklingu odpadów z budowy i rozbiórki obiektów budowlanych na granulat polistyrenowy, który można wykorzystywać w nowych wyrobach z polistyrenu ekstrudowanego (XPS) lub ekspandowanego (EPS), jest wprawdzie stosunkowo nowa, ale obiecująca, a dzięki jej dalszemu stosowaniu na większą skalę uzyska się dodatkowe dane i informacje, które umożliwią dalsze usprawnienia procesu i zapewnią solidniejszą bazę dowodową do podejmowania decyzji.

(8)

Obecne granice oznaczalności metod analitycznych stosowanych do oznaczania stężeń HBCDD w substancjach, mieszaninach lub wyrobach nie pozwalają na wiarygodny pomiar wartości dopuszczalnej UTC, która byłaby znacznie niższa niż obecnie obowiązująca wartość, co stanowiłoby wyzwanie dla organów egzekwowania prawa.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2019/1021,

„1.

Do celów niniejszej pozycji art. 4 ust. 1 lit. b) ma zastosowanie do stężenia heksabromocyklododekanu równego 75 mg/kg lub mniejszego od tej wartości (wagowo 0,0075 %), jeżeli jest on obecny w substancjach, mieszaninach lub wyrobach bądź wchodzi w skład wyrobów o zmniejszonej palności. W przypadku stosowania polistyrenu pochodzącego z recyklingu w produkcji materiałów izolacyjnych zawierających polistyren ekspandowany (EPS) i polistyren ekstrudowany (XPS) do stosowania w budynkach lub obiektach inżynierii lądowej i wodnej lit. b) ma zastosowanie do stężeń heksabromocyklododekanu równych lub niższych niż 100 mg/kg (wagowo 0,01 %). Komisja dokonuje przeglądu i oceny wyłączeń określonych w niniejszym pkt 1 do dnia 1 stycznia 2026 r.”.