(1)

20 grudnia 2023 r. na podstawie art. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 („rozporządzenie podstawowe”) Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu biodiesla pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej („państwo, którego dotyczy postępowanie”, „ChRL” lub „Chiny”). Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(2)

Komisja wszczęła dochodzenie w następstwie skargi złożonej w dniu 7 listopada 2023 r. przez European Biodiesel Board („skarżący” lub „EBB”). Skarga została złożona w imieniu przemysłu Unii zajmującego się produkcją biodiesla w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W skardze przedstawiono dowody na wystąpienie dumpingu i wynikającej z niego istotnej szkody, które były wystarczające, by uzasadnić wszczęcie dochodzenia.

(3)

Przywóz biodiesla podlega obecnie środkom antydumpingowym, jeżeli pochodzi ze Stanów Zjednoczonych Ameryki („Stany Zjednoczone”) (3), oraz środkom wyrównawczym, jeżeli pochodzi z Argentyny (4), Indonezji (5) lub Stanów Zjednoczonych (6).

(4)

W dniu 29 kwietnia 2024 r. skarżący złożył wniosek o rejestrację przywożonych produktów na podstawie art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Komisja nie zarejestrowała przywiezionych produktów, ponieważ uznano, że nie zostały spełnione warunki stosowania mocy wstecznej opisane w art. 10 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(5)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała skarżącego, innych znanych producentów unijnych, znanych producentów eksportujących w ChRL i władze ChRL, znanych importerów, dostawców i użytkowników, przedsiębiorstwa handlowe, a także stowarzyszenia, o których wiadomo, że są zainteresowane, o wszczęciu dochodzenia i zaprosiła ich do udziału.

(6)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu. Żadna ze stron nie złożyła wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed rzecznikiem praw stron. Komisja przeprowadziła posiedzenia wyjaśniające z udziałem skarżącego (wraz ze stowarzyszeniami, o których wiadomo, że są zainteresowane), objętego próbą producenta eksportującego EcoCeres oraz powiązanego importera Zhuoyue - Excelence New Energy BV.

(7)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(8)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja ogłosiła, że wstępnie wybrała próbę producentów unijnych. Komisja wybrała próbę trzech producentów unijnych, jako kryterium przyjmując największą wielkość produkcji i sprzedaży produktu podobnego w Unii w okresie od 1 października 2022 r. do 30 września 2023 r. zgłoszoną na etapie wszczęcia postępowania. Uwzględniono również asortyment produktów. Trzej objęci próbą producenci unijni odpowiadali za około 12 % szacowanej całkowitej wielkości produkcji produktu podobnego w Unii oraz 23 % unijnej produkcji i sprzedaży spośród producentów, którzy odpowiedzieli na zapytanie. Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag na temat wstępnego doboru próby. Skarżący i chiński producent eksportujący EcoCeres przedstawili uwagi.

(9)

EcoCeres zwrócił się o włączenie do próby producenta unijnego Neste. Jego zdaniem włączenie Neste było uzasadnione w celu zapewnienia ogólnej reprezentatywności próby, ponieważ jest on największym producentem unijnym, który odpowiada za 15 % szacowanej całkowitej wielkości produkcji biodiesla w Unii, i bez niego próba nie byłaby reprezentatywna pod względem wielkości produkcji ani sprzedaży. Uznał również, że włączenie Neste do próby jest uzasadnione, ponieważ jest on dużym producentem rodzajów produktu „hydrorafinowany olej roślinny” („HVO”) - głównego rodzaju produktu sprzedawanego przez EcoCeres na rynku unijnym.

(10)

Komisja przeanalizowała wniosek EcoCeres. Po pierwsze, Komisja zauważyła, że próba uwzględniała wielkość poszczególnych podmiotów prawnych. W tym względzie, biorąc pod uwagę wyjaśnienia dotyczące wielkości produkcji Neste przedstawione przez skarżącego, oświadczenie EcoCeres dotyczące wielkości produkcji Neste w różnych zakładach tego przedsiębiorstwa wydaje się przesadne. Po drugie, z informacji dostępnych w aktach sprawy wynika, że w okresie objętym dochodzeniem produkcja unijna obejmowała głównie ester metylowy kwasu tłuszczowego („FAME”); podczas gdy wielkość produkcji HVO (7) była wyraźnie niższa. Po trzecie, wstępna próba uwzględniała już ten asortyment produktów w zakresie, w jakim obejmował on przedsiębiorstwo Raffineria di Gela S.p.A., wchodzące w skład grupy Eni, która wytwarza HVO. W związku z tym odrzucono argument EcoCeres dotyczący dodania Neste do próby.

(11)

Biorąc pod uwagę mieszankę surowców chińskich producentów (na bazie odpadów), EBB twierdziła, że objętego próbą producenta unijnego Saipol, który produkuje biodiesel z oleju rzepakowego, należy zastąpić producentem produkującym biodiesel z zaawansowanych surowców zlokalizowanym w Niemczech. Zdaniem EBB chiński przemysł biodiesla nie wykorzystuje do produkcji biodiesla oleju rzepakowego, tylko głównie zużyty olej kuchenny, który jest dostępny na rynku krajowym. W związku z tym - o ile włączenie przedsiębiorstwa Saipol do ostatecznej próby producentów unijnych zostałoby potwierdzone - niemal połowy sprzedaży w Unii uwzględnionej w próbie nie można by bezpośrednio porównać z przywozem z Chin biodiesla na bazie odpadów. EBB argumentowała, że przedsiębiorstwo Verbio SE byłoby odpowiednim producentem unijnym objętym próbą na potrzeby obecnego dochodzenia, ponieważ ma siedzibę w Niemczech, a zakłady Verbio wykorzystują do produkcji biodiesla zaawansowane surowce, a także olej rzepakowy.

(12)

W odpowiedzi na ten argument Komisja wyjaśniła, że kryteriami doboru próby producentów unijnych były wielkość sprzedaży lub produkcji rozważanych przedsiębiorstw, a także asortyment produktów. Strony objęte próbą na tej podstawie uznano za reprezentatywne dla całego przemysłu Unii. W związku z tym, pomimo uwag EBB, Komisja nie znalazła podstaw do wykluczenia przedsiębiorstwa Saipol z próby producentów unijnych. Przedsiębiorstwo Saipol faktycznie było jednym z największych producentów biodiesla w Unii (8), jak zauważył sam skarżący. Ponadto Saipol uznano za przedsiębiorstwo reprezentatywne dla przemysłu Unii, ponieważ wytwarza biodiesel z oleju rzepakowego, który jest głównym surowcem używanym w Unii do produkcji biodiesla.

(13)

Ponadto włączenie do próby zakładu Verbio byłoby nieuzasadnione, ponieważ - jak wskazała sama EBB - wielkość produkcji Masol Iberia Biodiesel S.L.U., jednego z trzech przedsiębiorstw zaproponowanych do ujęcia w próbie, była znacznie wyższa. Ponadto przedsiębiorstwo Masol Iberia Biodiesel S.L.U. zapewniłoby możliwość porównania między przemysłem Unii a sprzedażą biodiesla produkowanego z zaawansowanych surowców przez producentów eksportujących. W związku z tym odrzucono wniosek o włączenie Verbio SE.

(14)

Biorąc jednak pod uwagę wykorzystanie głównych surowców zgłoszone przez chińskie strony objęte próbą, Komisja uznała za właściwe zwiększenie ilości biodiesla na bazie zużytego oleju kuchennego w próbie producentów unijnych, ponieważ zwiększy to reprezentatywność asortymentu produktów przemysłu Unii w stosunku do przywozu z Chin i ułatwi porównanie cen unijnych z chińskimi cenami importowymi biodiesla. Komisja podjęła zatem decyzję o dodaniu do próby przedsiębiorstwa Chevron Renewable Energy - producenta biodiesla z siedzibą w Niemczech, który wykorzystuje zużyty olej kuchenny jako surowiec.

(15)

Czterech objętych próbą producentów unijnych odpowiadało za około 15 % szacowanej całkowitej wielkości produkcji produktu podobnego w Unii oraz 28 % unijnej produkcji i sprzedaży spośród producentów, którzy odpowiedzieli na zapytanie.

(16)

Komisja zwróciła się do czterech objętych próbą producentów unijnych o udzielenie odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Komisja zwróciła się także do zainteresowanych stron o przedstawienie opinii w sprawie zmienionej próby. Przedsiębiorstwo EcoCeres przedstawiło uwagi.

(17)

Jego zdaniem decyzję w sprawie doboru próby podjęto na podstawie błędnej podstawy faktycznej. EcoCeres twierdziło w szczególności, że zakład Neste w Rotterdamie ma większe moce produkcyjne niż zakład przedsiębiorstwa Saipol oraz że Komisja nie doszacowała produkcji HVO w UE (9). W związku z tym przedsiębiorstwo EcoCeres zwróciło się o włączenie do próby co najmniej jednej jednostki lub jednego zakładu Neste zamiast przedsiębiorstwa Raffineria di Gela albo oprócz niego.

(18)

Zarzut, że zakład Neste w Rotterdamie posiadał moce produkcyjne w zakresie HVO wyższe niż produkcja biodiesla przedsiębiorstwa Saipol, nie dowodzi, że w okresie objętym dochodzeniem dany podmiot prawny faktycznie wykazywał poziom produkcji lub sprzedaży w UE zbliżony do takich mocy produkcyjnych. Jednocześnie, jak wyjaśniono w motywie 8 powyżej, wielkość produkcji i sprzedaży, a nie moce produkcyjne, są czynnikami decydującymi o włączeniu (albo niewłączeniu) przedsiębiorstwa do próby. Jeżeli chodzi o domniemane niedoszacowanie produkcji HVO w Unii, Komisja zauważyła, że strona przedstawiła sprzeczne informacje. EcoCeres twierdzi, że wielkość produkcji HVO w Unii w 2022 r. wyniosła 5 mln ton, ale jest to sprzeczne z innymi uwagami EcoCeres (10), według których w 2023 r. moce produkcyjne (tj. wartość zwykle wyższa niż rzeczywista produkcja) samodzielnych zakładów produkcyjnych HVO w Unii wynosiły 3 mln ton. W związku z powyższym oraz w celu uniknięcia nadmiernej reprezentacji HVO w próbie odrzucono wniosek EcoCeres dotyczący włączenia do próby co najmniej jednej jednostki lub jednego zakładu Neste.

(19)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu.

(20)

Dwóch importerów niepowiązanych dostarczyło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie do próby. Ze względu na niewielką liczbę odpowiedzi Komisja uznała, że przeprowadzenie kontroli wyrywkowej nie jest konieczne.

(21)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do wszystkich producentów eksportujących w ChRL o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Chińskiej Republiki Ludowej w Unii Europejskiej o wskazanie innych producentów eksportujących, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(22)

Sześćdziesięciu trzech (63) producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, przedstawiło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie ich do próby. Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja dokonała doboru próby obejmującej trzech producentów eksportujących/trzy grupy producentów eksportujących na podstawie największej reprezentatywnej wielkości wywozu do Unii, którą to wielkość można było właściwie zbadać w dostępnym czasie. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w kwestii doboru próby zasięgnięto opinii wszystkich znanych producentów eksportujących oraz organów państwa, którego dotyczy postępowanie.

(23)

Komisja otrzymała uwagi w sprawie próby od jednej zainteresowanej strony. Producent eksportujący Henan Junheng Industrial Group Biotechnology Company, Ltd. („Henan Junheng”) twierdził, że Komisja powinna zwiększyć w próbie liczbę przedsiębiorstw produkujących hydrorafinowany olej roślinny („HVO”), aby odzwierciedlić różnice w kosztach i cenach eksportowych wynikające z różnych procesów produkcji FAME i HVO.

(24)

Komisja przypomniała, że pierwotna próba obejmowała znaczną część przywozu (około 55 %). Ponadto producent HVO objęty próbą reprezentował około jednej trzeciej wielkości wywozu objętego próbą. W związku z tym Komisja uznała, że próba w wystarczającym stopniu reprezentuje chińskich producentów eksportujących produkujących obie odrębne podkategorie biodiesla. W związku z tym Komisja odrzuciła ten argument i potwierdziła pierwotną próbę producentów eksportujących.

(25)

Jeden producent eksportujący z ChRL złożył wniosek o indywidualne badanie na podstawie art. 17 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Badanie tego wniosku na etapie tymczasowym dochodzenia byłoby nadmiernie uciążliwe, w szczególności biorąc pod uwagę skomplikowaną strukturę objętych próbą producentów eksportujących/grup producentów eksportujących (łącznie pięć podmiotów produkcyjnych i kilka odpowiednich przedsiębiorstw powiązanych, takich jak dostawcy lub przedsiębiorstwa handlowe) oraz odpowiedni czas trwania kontroli na miejscu. Ponadto producent eksportujący wnioskujący o badanie indywidualne sprzedawał biodiesel do Unii zarówno bezpośrednio, jak i za pośrednictwem powiązanego przedsiębiorstwa handlowego, a zatem badanie indywidualne tego przedsiębiorstwa wymagałoby przeprowadzenia dochodzenia z udziałem co najmniej dwóch podmiotów. Komisja podejmie decyzję w sprawie przyznania badania indywidualnego na ostatecznym etapie dochodzenia.

(26)

Komisja przesłała rządowi Chińskiej Republiki Ludowej („rząd ChRL”) kwestionariusz dotyczący istnienia znaczących zakłóceń w ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(27)

Komisja przesłała kwestionariusze objętym próbą producentom unijnym, dwóm importerom/przedsiębiorstwom handlowym, skarżącemu i producentom eksportującym w ChRL. Z wyjątkiem kwestionariusza skarżącego te same kwestionariusze udostępniono online (11) w dniu wszczęcia postępowania.

(28)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszystkie informacje uznane za niezbędne do tymczasowego stwierdzenia dumpingu oraz określenia wynikającej z niego szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(29)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody obejmowało okres od 1 października 2022 r. do 30 września 2023 r. („okres objęty dochodzeniem”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęło okres od 1 stycznia 2020 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(30)

Produktem objętym dochodzeniem są monoalkilowe estry kwasów tłuszczowych lub parafinowe oleje napędowe będące produktem syntezy lub hydrorafinacji, o pochodzeniu niekopalnym, zwane powszechnie „biodieslem”, w formie czystej lub zawarte w mieszance, objęte obecnie kodami CN ex 1516 20 98 (kody TARIC 1516 20 98 21, 1516 20 98 22, 1516 20 98 23, 1516 20 98 29, 1516 20 98 31, 1516 20 98 32 i 1516 20 98 39), ex 1518 00 91 (kody TARIC 1518 00 91 21, 1518 00 91 22, 1518 00 91 23, 1518 00 91 29, 1518 00 91 31, 1518 00 91 32 i 1518 00 91 39), ex 1518 00 95 (kody TARIC 1518 00 95 10, 1518 00 95 11 i 1518 00 95 19), ex 1518 00 99 (kody TARIC 1518 00 99 21, 1518 00 99 22, 1518 00 99 23, 1518 00 99 29, 1518 00 99 31, 1518 00 99 32 i 1518 00 99 39), ex 2710 19 43 (kody TARIC 2710 19 43 21, 2710 19 43 22, 2710 19 43 23, 2710 19 43 29, 2710 19 43 31, 2710 19 43 32 i 2710 19 43 39), ex 2710 19 46 (kody TARIC 2710 19 46 21, 2710 19 46 22, 2710 19 46 23, 2710 19 46 29, 2710 19 46 31, 2710 19 46 32 i 2710 19 46 39), ex 2710 19 47 (kody TARIC 2710 19 47 21, 2710 19 47 22, 2710 19 47 23, 2710 19 47 29, 2710 19 47 31, 2710 19 47 32 i 2710 19 47 39), 2710 20 11 , 2710 20 16 , ex 3824 99 92 (kody TARIC 3824 99 92 10, 3824 99 92 11, 3824 99 92 13, 3824 99 92 14, 3824 99 92 15, 3824 99 92 16 i 3824 99 92 19), 3826 00 10 i ex 3826 00 90 (kody TARIC 3826 00 90 11, 3826 00 90 12, 3826 00 90 13, 3826 00 90 19, 3826 00 90 31, 3826 00 90 32 i 3826 00 90 39), z wyłączeniem zrównoważonego paliwa lotniczego spełniającego wymogi standardowej specyfikacji ASTM D7566-22 dla paliwa lotniczego do silników odrzutowych zawierającego węglowodory syntetyczne objętego obecnie kodami CN ex 2710 19 43 (dodatkowy kod TARIC 89FT), ex 2710 19 46 (dodatkowy kod TARIC 89FT), ex 2710 19 47 (dodatkowy kod TARIC 89FT), ex 2710 20 11 (dodatkowy kod TARIC 89FT) oraz ex 2710 20 16 (dodatkowy kod TARIC 89FT), i pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej („produkt objęty dochodzeniem”).

(31)

Produkt objęty dochodzeniem może być wytwarzany w różnych procesach, takich jak transestryfikacja olejów i tłuszczów, synteza Fischera-Tropscha lub hydrorafinacja surowców odnawialnych. Jest to paliwo odnawialne produkowane z szerokiej gamy surowców, tj. olejów roślinnych, takich jak olej rzepakowy, olej sojowy lub olej palmowy, zużytych olejów kuchennych, tłuszczów zwierzęcych lub biomasy.

(32)

Biodiesel wykorzystuje się zwykle w sektorze transportu, np. w sektorach drogowym, kolejowym, lotniczym i morskim, głównie zmieszany z kopalnym olejem napędowym, ale również w formie czystej.

(33)

Produkt objęty postępowaniem to produkt objęty dochodzeniem pochodzący z ChRL („produkt objęty postępowaniem”).

(34)

W toku dochodzenia wykazano, że następujące produkty mają takie same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne, a także te same podstawowe zastosowania:

(35)

Na obecnym etapie Komisja uznała zatem, że są to produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(36)

Chińska Izba Handlowa Importerów i Eksporterów Metali, Minerałów i Substancji Chemicznych („CCCMC”), uprawniona do reprezentowania 27 producentów eksportujących (12) w ramach przedmiotowego dochodzenia, stwierdziła, że biodiesel produkowany z surowców wymienionych w załączniku IX do przekształconej dyrektywy w sprawie energii odnawialnej („RED II”) (13) należy wyłączyć z zakresu obecnego dochodzenia ze względu na to, że w niedawnym dochodzeniu dotyczącym kwasu tłuszczowego pochodzącego z Indonezji „Komisja stwierdziła, że kwasy tłuszczowe o stopniu rozszczepienia wynoszącym co najmniej 97 %, wyprodukowane z odpadów i certyfikowane w ramach dobrowolnego systemu uznanego przez Komisję na podstawie art. 30 ust. 4 RED II lub krajowego systemu certyfikacji ustanowionego na podstawie art. 30 ust. 6 RED II, choć mają takie same cechy jak inne kwasy tłuszczowe, mają inne zastosowanie i nie stanowią konkurencji dla produktu podobnego” (14). Komisja zauważyła, że w przeciwieństwie do przytoczonej sprawy dotyczącej kwasu tłuszczowego w obecnym dochodzeniu wszystkie rodzaje produktu są standardowo objęte RED II, biorąc pod uwagę fakt, że klienci zwracają się o biodiesel produkowany przy użyciu surowców wymienionych w częściach A i B załącznika IX do RED II. Ponadto te rodzaje produktu bezpośrednio ze sobą konkurują, jak wyjaśniono w niniejszej sekcji poniżej. Komisja odrzuciła argument CCCMC.

(37)

W zakresie produktu objętego niniejszym postępowaniem można wyróżnić trzy główne grupy produktów: FAME, HVO i zrównoważone paliwo lotnicze („SAF”).

(38)

Przedsiębiorstwo EcoCeres wystąpiło z wnioskiem o wyłączenie SAF z zakresu dochodzenia, ponieważ paliwo to nigdy wcześniej nie było brane pod uwagę w dochodzeniach w sprawie ochrony handlu dotyczących biodiesla, posiada inne właściwości fizyczne i techniczne, jest przeznaczone do innego zastosowania końcowego i podlega innemu procesowi produkcji. Zwróciło ono również uwagę na fakt, że paliwo to nie jest zamienne z pozostałymi grupami produktów FAME i HVO. Przedsiębiorstwo EcoCeres dodało, że nałożenie ceł na SAF, rzekomo o niskiej podaży w Unii i na rynku światowym, byłoby nieodpowiednie i sprzeczne z silnymi inicjatywami politycznymi przedstawionymi przez samą Komisję.

(39)

Na wstępie Komisja wyjaśniła, że nie wszystkie SAF stanowią biodiesel oraz że w zależności od kontekstu i otoczenia regulacyjnego zastosowanie może mieć kilka definicji i terminów. W art. 3 rozporządzenia ReFuelEU Aviation (15) zdefiniowano SAF jako paliwa lotnicze będące: a) syntetycznymi paliwami lotniczymi; b) biopaliwami lotniczymi; albo c) pochodzącymi z recyklingu węglowymi paliwami lotniczymi. Niniejsza sekcja dotyczy wyłącznie paliw wymienionych w lit. b), tj. odpowiednich biopaliw lotniczych.

(40)

W toku dochodzenia wykazano ograniczone rozbieżności w procesie produkcji oraz pod względem podstawowych właściwości fizycznych, chemicznych i technicznych SAF w porównaniu z HVO. Obecnie jednak HVO i FAME nie można stosować w silnikach lotniczych. W związku z tym Komisja uznała, że SAF ma inne zastosowanie, i stwierdziła, że paliw tych nie można uznać za zamienne ani za konkurencyjne względem HVO/FAME.

(41)

Na podstawie tych rozważań Komisja postanowiła tymczasowo zaakceptować wyłączenie SAF z zakresu obecnego dochodzenia.

(42)

CCCMC wystąpiła z wnioskiem o wyłączenie HVO z zakresu dochodzenia ze względu na to, że FAME i HVO są zasadniczo różnymi produktami pod względem preferencji konsumentów i norm, właściwości fizycznych i chemicznych, zastosowań końcowych, procesów produkcji oraz zamienności.

(43)

Przedsiębiorstwo EcoCeres wystąpiło z wnioskiem o wyłączenie HVO z zakresu dochodzenia i o uznanie go za inne produkty niż biodiesel FAME ze względu na to, że HVO nigdy nie był przedmiotem unijnych dochodzeń w sprawie ochrony handlu dotyczących biodiesla i w porównaniu z FAME charakteryzuje się rzekomo różnym postrzeganiem na rynku, różnym traktowaniem pod względem prawnym w UE w porównaniu z innymi organami, takimi jak organy w Zjednoczonym Królestwie i Stanach Zjednoczonych Ameryki, które stosują odmienną klasyfikację celną i różne normy produktu; różnymi właściwościami fizyczno-chemicznymi; różnymi zastosowaniami końcowymi; innym procesem produkcji oraz innym wpływem na środowisko.

(44)

Po pierwsze, Komisja zauważyła, że przy określaniu zakresu produktu Komisja może wziąć pod uwagę szereg czynników, takich jak między innymi właściwości fizyczne, techniczne i chemiczne produktów, ich stosowanie, zamienność, postrzeganie przez konsumentów, sieci dystrybucji, proces produkcji, koszty produkcji i jakość. W związku z tym same różnice w procesie produkcji i normach produktu nie mają decydującego znaczenia dla ustalenia, czy rodzaje produktu stanowią jeden produkt.

(45)

Po drugie, jeśli chodzi o argument, że HVO nigdy nie był przedmiotem unijnych dochodzeń w sprawie ochrony handlu dotyczących biodiesla, wydaje się to sprzeczne z własnymi stwierdzeniami EcoCeres (16). Komisja zauważyła, że w dochodzeniach dotyczących biodiesla prowadzonych w UE w przeszłości i obecnie, zakres produktu uwzględnia w rzeczywistości oleje napędowe będące produktem syntezy lub hydrorafinacji, o pochodzeniu niekopalnym. W toku dochodzenia zakończonego w 2021 r. Komisja otrzymała już i rozpatrzyła wniosek o wyłączenie produktu HVO, który to wniosek odrzucono z kilku powodów (17).

(46)

Poniższe motywy odnoszą się do pozostałych argumentów streszczonych w motywach 42 i 43.

(47)

Jeżeli chodzi o domniemane różne podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne, w poprzednich dochodzeniach Komisja przyznała, że istnieją pewne różnice we właściwościach fizycznych między FAME a HVO, ale różnice te nie uzasadniały wyłączenia produktu (18).

(48)

Strony zauważyły, że właściwości fizyczne i chemiczne HVO są bliższe konwencjonalnym olejom napędowym niż FAME oraz że typowy poziom temperatury zablokowania zimnego filtru i inne właściwości (takie jak gęstość lub lepkość) HVO i FAME różnią się od siebie.

(49)

Nie sprawia to jednak, że HVO jest innym produktem do celów niniejszego dochodzenia. Zarówno HVO, jak i FAME mają kilka rodzajów produktów o różnych poziomach temperatury zablokowania zimnego filtru, gęstości i lepkości. Ponadto istnieją rodzaje produktów FAME o tym samym poziomie temperatury zablokowania zimnego filtru co niektóre rodzaje produktów HVO (19). CCCMC wskazała na dobrą stabilność przy przechowywaniu HVO w porównaniu z FAME, ale również to nie powoduje, że HVO jest innym produktem.

(50)

Przedsiębiorstwo EcoCeres stwierdziło, że surowce na potrzeby FAME są oparte na żywności i uprawach oraz różnią się od surowców stosowanych do produkcji biodiesla drugiej generacji, co sprawia, że jest on zasadniczo innym produktem.

(51)

Komisja nie zgodziła się i zauważyła, że obecne stosowanie surowców jest wynikiem wyborów legislacyjnych, które zmieniają się z czasem. Ponadto niektóre rodzaje FAME wytwarza się z „odpadów”, takich jak estry metylowe produkowane z zużytego oleju kuchennego, podczas gdy zasadniczo nic nie stoi na przeszkodzie, aby do produkcji HVO wykorzystywano surowce niebędące odpadami.

(52)

Jeżeli chodzi o domniemane różne zastosowania końcowe, w niedawnym dochodzeniu dotyczącym tego samego zakresu produktu Komisja odrzuciła już wniosek o wyłączenie HVO, ponieważ stwierdziła, że końcowe zastosowanie HVO i FAME jest takie samo (20). W obecnym dochodzeniu Komisja ustaliła, że HVO produkowany w Chinach konkuruje z dowolnym biodieslem produkowanym w Unii. HVO może być stosowany w całej Unii przez cały rok, w formie czystej albo zmieszanej z innymi biodieslami przed użyciem, w taki sam sposób jak na przykład RME, rodzaj FAME wytwarzany z oleju rzepakowego, który jest powszechnie produkowany w Unii. HVO jest zatem zamienny z biodieslem produkowanym w Unii.

(53)

CCCMC stwierdziła, że wyłącznie HVO jest stosowany w formie czystej. Zarówno FAME, jak i HVO są jednak używane w silnikach w formie czystej, co jest sprzeczne z tym stwierdzeniem (21). Ponadto zarówno FAME, jak i HVO można mieszać z kopalnym olejem napędowym (i innymi rodzajami biodiesla) w celu uzyskania optymalnego paliwa dla konkretnego rodzaju transportu lub okresu roku.

(54)

Dochodzenie wykazało, że FAME i HVO dowolnego pochodzenia są produktami generycznymi (pod względem właściwości fizycznych/specyfikacji), które są porównywalne z punktu widzenia importera i przedsiębiorstwa handlowego (22).

(55)

Ponadto w odniesieniu do zastosowania końcowego CCCMC twierdziła również, że producenci samochodów zwykle preferują HVO względem FAME. Twierdzenia tego nie poparto jednak dowodami i nie można było go potwierdzić żadnymi danymi w aktach sprawy.

(56)

Jeżeli chodzi o rzekomo odmienne postrzeganie HVO na rynku w porównaniu z FAME, Komisja stwierdziła, że FAME i HVO należą do tej samej ogólnej kategorii, tj. zrównoważonego substytutu kopalnego oleju napędowego wykorzystywanego głównie w sektorze transportu. Rynek postrzega FAME i HVO jako zrównoważone paliwa alternatywne do silników wysokoprężnych w sektorze transportu. Przedsiębiorstwo EcoCeres stwierdziło, że na stronach internetowych skarżącego i kilku producentów nazywano HVO „odnawialnym olejem napędowym”. Komisja zauważyła, że informacje na takich stronach internetowych miały cele opisowe i służyły odróżnieniu poszczególnych rodzajów produktu, lecz nie potwierdzały twierdzenia, że HVO jest innym produktem do celów niniejszego dochodzenia.

(57)

W świetle powyższego Komisja tymczasowo wyłączyła SAF z zakresu dochodzenia i odrzuciła wszystkie inne wnioski dotyczące zakresu produktu. Stwierdzono, że wszystkie rodzaje biodiesla produkowanego w Unii objęte niniejszym dochodzeniem stanowią bezpośrednią konkurencję dla biodiesla produkowanego w Chinach. Ponadto, pomimo możliwych różnic dotyczących surowców wykorzystywanych do produkcji lub samego procesu produkcji, wszystkie te produkty mają takie same lub bardzo podobne podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne oraz są wykorzystywane do tych samych celów. Ewentualne różnice dotyczące produktu objętego dochodzeniem nie mają wpływu na jego podstawową definicję i właściwości ani na postrzeganie tego produktu przez różne podmioty. W szczególności z punktu widzenia użytkownika końcowego oleju napędowego nie ma znaczenia, czy dostępna mieszanka zawiera biodiesel wyprodukowany z jednego konkretnego surowca lub w określonym procesie produkcji. Wszystkie rodzaje biodiesla i mieszanki biodiesla objęte niniejszym dochodzeniem wchodzą w zakres pakietu legislacyjnego dotyczącego efektywności energetycznej, energii odnawialnej i paliw alternatywnych. Przemysł biodiesla w Unii produkuje wszystkie rodzaje biodiesla objęte niniejszym dochodzeniem.

(58)

W świetle wystarczających dowodów dostępnych na początku dochodzenia, które wykazują istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do ChRL, Komisja uznała za właściwe wszczęcie dochodzenia w odniesieniu do producentów eksportujących z tego kraju, uwzględniając art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(59)

W związku z tym, w celu zgromadzenia danych niezbędnych do ewentualnego zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, w zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała wszystkich producentów eksportujących w ChRL do dostarczenia informacji dotyczących czynników produkcji wykorzystywanych do produkcji biodiesla. Czterdziestu dwóch (42) producentów eksportujących dostarczyło stosowne informacje.

(60)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do dochodzenia w odniesieniu do domniemanych znaczących zakłóceń Komisja przesłała kwestionariusz rządowi ChRL. Ponadto w pkt 5.3.2. zawiadomienia o wszczęciu Komisja wezwała wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii, przedłożenia informacji i dostarczenia dowodów potwierdzających w odniesieniu do zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w terminie 37 dni od daty opublikowania zawiadomienia o wszczęciu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(61)

Nie otrzymano żadnej odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu od rządu ChRL. Następnie Komisja poinformowała rząd ChRL, że do ustalenia istnienia w ChRL znaczących zakłóceń wykorzysta dostępne fakty w rozumieniu art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(62)

Rząd ChRL, CCCMC i Zhuoyue przedłożyli uwagi dotyczące zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Uwagi te omówiono w sekcji 3.2.1.8.

(63)

W pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu Komisja wskazała również, że w świetle dostępnych dowodów Brazylia jest potencjalnym odpowiednim reprezentatywnym krajem na podstawie art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego w celu ustalenia wartości normalnej na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia. Komisja stwierdziła ponadto, że rozważy możliwość wykorzystania innych odpowiednich reprezentatywnych krajów zgodnie z kryteriami określonymi w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego.

(64)

Dnia 7 marca 2024 r. Komisja w nocie do akt sprawy („pierwsza nota”) poinformowała zainteresowane strony o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej. W nocie tej Komisja przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak surowce, energia i siła robocza, wykorzystywanych w produkcji biodiesla. Ponadto w oparciu o kryteria wyboru niezniekształconych cen lub wartości odniesienia Komisja zidentyfikowała potencjalne reprezentatywne kraje, mianowicie Brazylię, Kolumbię, Malezję i Tajlandię. Komisja odniosła się również do informacji dotyczących wyboru reprezentatywnego kraju przedstawionych przez EcoCeres w ramach wszczęcia dochodzenia na podstawie pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu.

(65)

Komisja otrzymała uwagi dotyczące pierwszej noty od skarżącego i wszystkich trzech objętych próbą producentów eksportujących.

(66)

W dniu 7 czerwca 2024 r. Komisja opublikowała drugą notę („druga nota”), w której odniosła się do uwag dotyczących pierwszej noty, szczegółowo opisanych w sekcjach 3.2.2.2-3.2.2.4 poniżej, i w stosownych przypadkach uwzględniła je w dalszej analizie i wyborze reprezentatywnego kraju.

(67)

W drugiej nocie Komisja poinformowała zainteresowane strony o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej, z wykorzystaniem Malezji jako reprezentatywnego kraju. Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że określi koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk na podstawie informacji finansowych dotyczących siedmiu producentów biodiesla w reprezentatywnym kraju.

(68)

Komisja otrzymała uwagi dotyczące drugiej noty od EBB oraz przedsiębiorstw Jiao i Zhuoyue. Uwagi te omówiono w sekcjach 3.2.2.2-3.2.2.4 poniżej.

(69)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego „[p]odstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu”.

(70)

Zgodnie jednak z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „w przypadku stwierdzenia […], że ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu lit. b) nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia” oraz „[wartość normalna] obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski” (zwane dalej „kosztami sprzedaży, kosztami ogólnymi i administracyjnymi”).

(71)

Jak wyjaśniono poniżej, w obecnym dochodzeniu Komisja stwierdziła, że w oparciu o dostępne dowody oraz ze względu na brak współpracy ze strony rządu ChRL i producentów eksportujących zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego było właściwe.

(72)

Zgodnie z definicją w art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego znaczące zakłócenia to te zakłócenia, które występują wówczas, gdy podane ceny lub koszty, w tym koszty surowców i energii, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa. Przy ocenie istnienia znaczących zakłóceń uwzględnia się m.in. potencjalny wpływ jednego z następujących elementów lub kilku z nich:

(73)

W związku z tym, że wykaz w art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego nie ma charakteru kumulatywnego, nie wszystkie wymienione w nim elementy muszą zostać wzięte pod uwagę, aby ustalić istnienie znaczących zakłóceń. Ponadto te same okoliczności faktyczne mogą posłużyć do wykazania istnienia jednego elementu z wykazu lub większej ich liczby.

(74)

Wszelkie wnioski dotyczące znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego muszą jednak zostać wyciągnięte na podstawie wszystkich dostępnych dowodów. Ogólna ocena istnienia zakłóceń może również obejmować ogólny kontekst i sytuację w kraju wywozu, w szczególności w sytuacji, w której system gospodarczy i administracyjny kraju wywozu jest fundamentalnie skonstruowany w sposób, który daje rządowi znaczące uprawnienia do ingerencji w gospodarkę, w konsekwencji czego ceny i koszty nie są wynikiem swobodnego rozwoju mechanizmów rynkowych.

(75)

Art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego stanowi, że „jeśli Komisja ma uzasadnione przesłanki świadczące o możliwości istnienia znaczących zakłóceń, o których mowa w lit. b), w jakimś kraju lub w jakimś sektorze w tym kraju, oraz jeśli jest to stosowne dla skutecznego stosowania niniejszego rozporządzenia, Komisja przygotowuje, udostępnia publicznie i regularnie aktualizuje sprawozdanie opisujące okoliczności rynkowe, o których mowa w lit. b), panujące w tym kraju lub sektorze”.

(76)

Zgodnie z tym przepisem Komisja wydała sprawozdanie krajowe dotyczące Chin („sprawozdanie”) (23), w którym wykazano istnienie istotnej interwencji rządowej na wielu poziomach gospodarki, w tym konkretne zakłócenia w wielu kluczowych czynnikach produkcji (takich jak grunty, energia, kapitał, surowce i siła robocza), a także w wybranych sektorach (takich jak sektor chemiczny). W momencie wszczęcia przeglądu zainteresowane strony zostały wezwane do odrzucenia dowodów zawartych w aktach dochodzenia, przedstawienia uwag w ich sprawie lub ich uzupełnienia. Sprawozdanie dotyczące Chin umieszczono w aktach dochodzenia na etapie wszczęcia postępowania.

(77)

Skarżący odniósł się do dowodów zawartych w sprawozdaniu, a także do ustaleń Komisji z niedawnych dochodzeń (24), aby podkreślić znaczenie wymienionych poniżej zakłóceń w kontekście postępowań antydumpingowych UE.

(78)

Skarżący uzupełnił również sprawozdanie o dodatkowe istotne dowody, takie jak sprawozdania organów w innych jurysdykcjach. Na przykład skarżący zwrócił uwagę, że w 2023 r. Departament Rolnictwa Stanów Zjednoczonych wykazał, że „wytyczne polityczne wydane przez ChRL umożliwiły również częściowe odizolowanie krajowego sektora biopaliw od rynku światowego i mniejszą reakcję na działanie mechanizmów rynkowych” (25).

(79)

Ponadto skarżący przypomniał o następujących elementach skutkujących znaczącymi zakłóceniami.

(80)

Po pierwsze, sektor biodiesla jest w znacznym stopniu obsługiwany przez przedsiębiorstwa będące własnością organów państwowych, znajdujące się pod ich kontrolą, nadzorem politycznym lub działające zgodnie ze wskazówkami tych organów. Na przykład jeden z głównych producentów biodiesla w Chinach, Beijing Haixin Energy Technology Co., Ltd, jest kontrolowany przez przedsiębiorstwa państwowe, a mianowicie przedsiębiorstwa Beijing Haixinzhi Low Carbon Technology Development i Beijing Haidian District State-owned Assets Investment Management Co., Ltd, które posiadają 35,22 % udziałów tego przedsiębiorstwa (26). W 2022 r. produkcja biodiesla przez przedsiębiorstwo „wkroczyła na etap masowej produkcji, a wielkość produkcji, sprzedaży i zapasów bezpieczeństwa znacznie wzrosła z roku na rok” (27).

(81)

Rząd ChRL nadzoruje również prywatnych producentów biodiesla i kieruje nimi, na co wskazują następujące elementy:

(82)

Cele krajowe są rzeczywiście realizowane przez sektor prywatny: na przykład Longyan Zhuoyue New Energy Co., Ltd. („Zhuoyue”), inny główny chiński producent biodiesla, twierdzi na swojej stronie internetowej, że „pomyślnie zrealizował kilka ważnych programów, w tym krajowy plan dotyczący kluczowych nowych produktów, krajowy plan Torch, dziesiąty pięcioletni plan badań naukowych i technologicznych, krajowy jedenasty pięcioletni program wspierania nauki i technologii, krajowy dwunasty pięcioletni program badań naukowych i technologicznych”.

(83)

Po drugie, obecność przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach produkujących biodiesel umożliwia także organom państwowym ingerowanie w ceny lub koszty. Skarżący stwierdził faktycznie, że stanowiska kierownicze i funkcje związane z członkostwem w Komunistycznej Partii Chin („KPCh”)/Partii w przedsiębiorstwach zaangażowanych w produkcję biodiesla pokrywają się: na przykład dyrektor generalny Sanju Environmental Protection jest członkiem KPCh, a kilku członków zarządu Haixin Energy Technology, wraz z dyrektorem generalnym i dyrektorem, jest powiązanych z KPCh i należy do niej. Dyrektor generalny i prezes Zhejiang Jiaao Enprotech Stock Co. Ltd. jest członkiem Ludowej Politycznej Konferencji Konsultatywnej Chin.

(84)

Po trzecie, rząd ChRL realizuje politykę publiczną lub działania publiczne, które faworyzują dostawców krajowych lub w inny sposób wpływają na działanie sił rynkowych, zwłaszcza na szczeblu prowincji. Na przykład Szanghaj wprowadził środki mające na celu promowanie produkcji i wykorzystania biodiesla wytwarzanego z zużytego oleju i tłuszczów kuchennych:

(85)

Skarżący zauważył ponadto, że zakłócenia cen i kosztów występują również w sektorze energetycznym: głównym źródłem energii w Chinach jest węgiel, w związku z czym prawdopodobne jest, że energia wykorzystywana do produkcji biodiesla w Chinach pochodzi również z węgla. Jak opisano w sprawozdaniu, ceny węgla, a także energii elektrycznej są kontrolowane przez państwo (29).

(86)

Skarżący stwierdził również, że sektor produktu objętego postępowaniem korzysta z licznych polityk podatkowych. W istocie Chiny wprowadziły politykę zwrotu VAT, która umożliwia producentom biodiesla korzystanie z obniżki VAT o 70 %, jeżeli biodiesel jest wytwarzany z zużytych olejów zwierzęcych i roślinnych. Na przykład w 2023 r. przedsiębiorstwo Zhejiang Dongjiang Energy Technology Co. otrzymało w okresie od grudnia 2022 r. do marca 2023 r. około 12 mln CNY (1,54 mln EUR) w wyniku zwrotu podatku. Przedsiębiorstwo poinformowało, że „wyżej wymieniona kwota przekracza 10 % zysku netto przedsiębiorstwa poddanego audytowi w ostatnim roku obrotowym” (30).

(87)

Ponadto chińscy producenci biodiesla korzystają z obniżki dochodu podlegającego opodatkowaniu o 90 % z tytułu odnośnych produktów.

(88)

Po czwarte, podobnie jak w jakimkolwiek innym sektorze chińskiej gospodarki, w sektorze biodiesla występują zakłócenia wynikające z dyskryminującego stosowania lub niedostatecznego egzekwowania chińskich przepisów dotyczących upadłości, prawa spółek i prawa rzeczowego. Skarżący odniósł się do sprawozdania (31) i do niedawnych dochodzeń Komisji, zauważając ponadto, że w sektorze upadłości rząd ChRL interweniuje w reorganizację spółek giełdowych, uniemożliwiając odpowiednie wdrożenie prawa upadłościowego (32).

(89)

Po piąte, koszty wynagrodzeń w sektorze produktu objętego postępowaniem są zniekształcone, jak wykazała Komisja w poprzednich dochodzeniach w sprawie ochrony handlu (33). W Chinach rzeczywiście nie ma warunków dla pełnego rozwoju systemu wynagrodzeń bazującego na zasadach rynkowych, ponieważ pracownicy i pracodawcy nie mogą swobodnie korzystać z praw do tworzenia związków zawodowych.

(90)

Po szóste, producenci biodiesla mają dostęp do finansowania dzięki instytucjom, które wdrażają cele polityki publicznej lub w inny sposób nie działają niezależnie od państwa. W poprzednich dochodzeniach w sprawie ochrony handlu Komisja w istocie podkreśliła silną pozycję banków będących własnością państwa, które udzielają dostępu do finansowania w oparciu o politykę gospodarczą i społeczną państwa, a nie w oparciu o względy rynkowe. Ponadto, co do zasady, banki są powiązane z państwem chińskim przez kontakty osobiste, a kierownictwo najwyższego szczebla jest ostatecznie powoływane przez KPCh (34).

(91)

Podsumowując, skarżący twierdził, że w sektorze biodiesla występują znaczące zakłócenia określone w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(92)

Komisja zbadała, czy ze względu na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego właściwe było stosowanie cen i kosztów krajowych w Chinach. Komisja uczyniła to na podstawie dowodów dostępnych w aktach sprawy. Dowody w aktach sprawy obejmowały dowody ujęte w sprawozdaniu oraz w jego zaktualizowanej wersji („zaktualizowane sprawozdanie”) (35), które to dowody opierają się na publicznie dostępnych źródłach.

(93)

Analiza ta obejmowała badanie istotnych interwencji rządowych w chińskiej gospodarce ogółem, a także konkretnej sytuacji na rynku w danym sektorze, do którego należy produkt objęty postępowaniem. Komisja uzupełniła te elementy dowodowe własnymi badaniami dotyczącymi poszczególnych kryteriów istotnych dla potwierdzenia występowania znaczących zakłóceń w Chinach.

(94)

Chiński system gospodarczy bazuje na koncepcji „socjalistycznej gospodarki rynkowej”. Koncepcja ta jest zapisana w chińskiej konstytucji i determinuje sposób zarządzania gospodarką Chin. Podstawową zasadą jest „socjalistyczna własność publiczna środków produkcji, a mianowicie własność środków produkcji w rękach całego ludu i zbiorowa własność środków produkcji w rękach osób pracujących” (36).

(95)

Gospodarka państwowa jest „wiodącą siłą gospodarki narodowej”, a państwo posiada mandat „do zapewnienia konsolidacji i wzrostu” (37). W związku z tym ogólna struktura chińskiej gospodarki nie tylko umożliwia znaczące interwencje rządowe w gospodarkę, ale wyraźnie sankcjonuje takie interwencje. Idea nadrzędności własności publicznej nad własnością prywatną przenika cały system prawny i stanowi ogólną zasadę podkreślaną we wszystkich głównych aktach prawnych.

(96)

Doskonałym przykładem jest chińskie prawo rzeczowe: odnosi się ono do podstawowego etapu socjalizmu i powierza państwu utrzymanie podstawowego systemu gospodarczego, w ramach którego własność publiczna odgrywa dominującą rolę. Inne formy własności są tolerowane, a prawo zezwala na ich rozwój obok własności państwowej (38).

(97)

Ponadto zgodnie z prawem chińskim socjalistyczna gospodarka rynkowa jest rozwijana pod przywództwem KPCh. Struktury państwa chińskiego i KPCh są ze sobą powiązane na każdym poziomie (prawnym, instytucjonalnym, osobowym), tworząc podstawową strukturę, w której nie można odróżnić ról KPCh i państwa.

(98)

W wyniku zmiany chińskiej konstytucji w marcu 2018 r. jeszcze bardziej podkreślono wiodącą rolę KPCh, potwierdzając ją w tekście art. 1 konstytucji.

(99)

Po już istniejącym pierwszym zdaniu przepisu: „[s]ystem socjalistyczny jest podstawowym systemem Chińskiej Republiki Ludowej” dodano nowe zdanie w brzmieniu: „[p]odstawową cechą socjalizmu o chińskiej specyfice jest przywództwo Komunistycznej Partii Chin” (39). Świadczy to o niekwestionowanej i coraz większej kontroli KPCh nad systemem gospodarczym Chin.

(100)

To przywództwo rządowe i kontrola rządowa nierozerwalnie wiążą się z ustrojem chińskim, a ich zakres jest znacznie większy niż w innych państwach, w których ogólna kontrola makroekonomiczna sprawowana przez rządy jest ograniczona działaniem mechanizmów rynkowych.

(101)

Państwo chińskie stosuje interwencjonizm gospodarczy, dążąc do osiągnięcia celów, które nie odzwierciedlają przeważających warunków ekonomicznych na wolnym rynku, tylko pokrywają się z programem politycznym określonym przez KPCh (40). Stosowane przez władze chińskie narzędzia interwencjonizmu gospodarczego obejmują różne obszary, w tym system planowania przemysłowego, system finansowy oraz poziom otoczenia regulacyjnego.

(102)

Po pierwsze, na poziomie ogólnej kontroli administracyjnej kierunek chińskiej gospodarki wyznacza się w ramach złożonego systemu planowania przemysłowego, który ma wpływ na wszystkie rodzaje działalności gospodarczej w państwie. Wszystkie te plany obejmują kompleksowy i złożony model sektorów i przekrojowych strategii obejmujący wszystkie szczeble administracji.

(103)

Plany na szczeblu prowincji są szczegółowe, natomiast w planach krajowych wyznacza się szersze cele. W planach określa się również środki służące wspieraniu odpowiednich branż/sektorów, a także ramy czasowe, w jakich cele muszą zostać osiągnięte. Niektóre plany nadal zawierają wyraźne cele w zakresie produkcji.

(104)

Zgodnie z planami poszczególne sektory lub projekty przemysłowe są traktowane jako (pozytywne lub negatywne) priorytety zgodnie z priorytetami rządu i przypisuje się im konkretne cele w zakresie rozwoju (modernizacja przemysłu, ekspansja międzynarodowa itp.).

(105)

Podmioty gospodarcze, zarówno prywatne, jak i państwowe, muszą skutecznie dostosowywać swoją działalność do realiów narzuconych w ramach systemu planowania. Jest to spowodowane nie tylko wiążącym charakterem planów, ale również faktem, że odpowiednie chińskie organy na wszystkich szczeblach władzy stosują się do systemu planów i wykorzystują odpowiednio przyznane im uprawnienia, skłaniając tym samym podmioty gospodarcze do przestrzegania priorytetów określonych w planach (41).

(106)

Po drugie, na poziomie przydziału środków finansowych system finansowy Chin jest zdominowany przez będące własnością państwa banki komercyjne i banki realizujące politykę rządu. Ustanawiając i wdrażając swoją politykę kredytową, banki te muszą dostosować się do celów polityki przemysłowej rządu, a nie oceniać przede wszystkim korzyści gospodarcze danego projektu (42).

(107)

To samo dotyczy pozostałych elementów chińskiego systemu finansowego, takich jak rynki akcji, rynki obligacji, rynki niepublicznych instrumentów kapitałowych itp. Ponadto instytucjonalna i operacyjna struktura tych obszarów sektora finansowego nie jest nastawiona na maksymalizację skutecznego funkcjonowania rynków finansowych, lecz na zapewnienie kontroli i umożliwienie interwencji państwa i KPCh (43).

(108)

Po trzecie, na poziomie otoczenia regulacyjnego interwencje państwa w zakresie gospodarki przyjmują różne formy. Na przykład przepisy dotyczące zamówień publicznych są regularnie wykorzystywane do osiągania celów politycznych innych niż efektywność gospodarcza, co podważa zasady rynkowe w tym obszarze. Mające zastosowanie ustawodawstwo przewiduje w szczególności, że zamówienia publiczne są udzielane w celu ułatwienia osiągnięcia celów wyznaczonych w ramach polityki państwa. Charakter tych celów pozostaje jednak niezdefiniowany, co pozostawia organom decyzyjnym szeroki margines swobody (44).

(109)

Podobnie w obszarze inwestycji rząd ChRL utrzymuje znaczącą kontrolę i wpływ, jeżeli chodzi o miejsce przeznaczenia oraz wielkość inwestycji zarówno państwowych, jak i prywatnych. Kontrola inwestycji oraz różne zachęty, ograniczenia i zakazy dotyczące inwestycji są wykorzystywane przez władze jako ważne narzędzie wspierania celów polityki przemysłowej, takich jak utrzymanie kontroli państwa nad kluczowymi sektorami lub wzmocnienie przemysłu krajowego (45).

(110)

Podsumowując, model ekonomiczny Chin opiera się na szeregu podstawowych aksjomatów, które przewidują wiele różnych form interwencji rządowej i zachęcają do ich stosowania. Tak duża skala interwencji rządowych jest sprzeczna z zasadą swobodnego działania mechanizmów rynkowych, co zakłóca proces skutecznej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi (46).

(111)

Przedsiębiorstwa będące własnością państwa, przedsiębiorstwa kontrolowane przez państwo lub przedsiębiorstwa działające pod nadzorem politycznym państwa lub zgodnie z jego wytycznymi stanowią istotną część gospodarki Chin.

(112)

Rząd ChRL i KPCh utrzymują struktury, które zapewniają wywieranie stałego wpływu na przedsiębiorstwa, a w szczególności na przedsiębiorstwa państwowe. Władze państwowe (a pod wieloma względami również KPCh) nie tylko aktywnie opracowują ogólne strategie gospodarcze dla poszczególnych przedsiębiorstw państwowych i nadzorują ich wdrażanie, ale również roszczą sobie prawa do brania udziału w procesie podejmowania decyzji operacyjnych przez przedsiębiorstwa państwowe. Odbywa się to zazwyczaj poprzez rotację kadr między organami rządowymi a przedsiębiorstwami państwowymi, poprzez powoływanie członków Partii do organów wykonawczych przedsiębiorstw państwowych i poprzez tworzenie komórek partyjnych w przedsiębiorstwach, a także poprzez kształtowanie struktury korporacyjnej sektora przedsiębiorstw państwowych. W zamian przedsiębiorstwa państwowe mają szczególny status w chińskiej gospodarce, co wiąże się z szeregiem korzyści ekonomicznych, w szczególności ochroną przed konkurencją i zapewnieniem preferencyjnego dostępu do odpowiednich czynników produkcji, w tym finansowania (47).

(113)

Interwencje KPCh w proces podejmowania decyzji operacyjnych stały się jednak normą nie tylko w przedsiębiorstwach państwowych, ale również w przedsiębiorstwach prywatnych (48), a KPCh rości sobie prawo do zarządzania praktycznie każdym aspektem gospodarki kraju. Wpływ państwa poprzez struktury KPCh w przedsiębiorstwach faktycznie prowadzi do tego, że podmioty gospodarcze znajdują się pod kontrolą i nadzorem politycznym rządu, zważywszy, jak bardzo struktury państwa i partii w Chinach zostały ze sobą powiązane.

(114)

Sektor produktu objętego postępowaniem obsługują zarówno przedsiębiorstwa państwowe, jak i prywatne. Na przykład China Petrochemical Corp („Sinopec”) jest w całości własnością państwa (49), natomiast Zhuoyue (50) i Zhejiang Jiaao Enprotech Stock Co., Ltd. („Jiaao”) (51) są prywatne. Ponadto jeden z głównych producentów produktu objętego postępowaniem, przedsiębiorstwo Beijing Haixin Energy Technology, dawniej znane jako Beijing Sanju Enviromental Protection and New Materials („Haixin”) (52), wykazuje znaczny stopień własności publicznej, tj. 35,22 % (53).

(115)

Rząd ChRL opracowuje wytyczne dla przedsiębiorstw również w postaci celów szczegółowych dla sektora. Na przykład w 2023 r. KAE wydała zawiadomienie w sprawie organizacji i przeprowadzania pilotażowych demonstracji w celu promowania i stosowania biodiesla („zawiadomienie”) (54), które bezpośrednio odnosi się do sektora produktu objętego postępowaniem, dążąc do „rozbudowy scenariuszy stosowania krajowego biodiesla, zbadania i ustanowienia możliwego do powielenia i rozszerzenia systemu polityki i ścieżki rozwoju, stopniowego tworzenia efektu demonstracyjnego i efektu skali oraz gromadzenia doświadczenia w zakresie dalszego rozwoju promocji i stosowania zielonych paliw ciekłych, takich jak biodiesel” (55). W zawiadomieniu wskazano ponadto, w jaki sposób należy osiągnąć wyżej wymienione cele: „[n]a podstawie obecnego stanu rozwoju przemysłu biodiesla, jak również produkcji i konsumpcji, rządy na wszystkich szczeblach, przedsiębiorstwa i inne podmioty ubiegające się o demonstracje pilotażowe mogą wybrać co najmniej jedną z poniższych metod przeprowadzania pilotażowych demonstracji w celu promowania i stosowania biodiesla z uwzględnieniem warunków lokalnych. Jednocześnie zachęca się władze lokalne również do twórczego przeprowadzania pilotażowych demonstracji na inne sposoby. [...] (I) Organizacja i sprawozdawczość. Komisje ds. rozwoju i reform oraz biura ds. energii odpowiednich prowincji (regiony autonomiczne i gminy podlegające bezpośrednio rządowi centralnemu), komisje ds. rozwoju i reform oraz biura ds. energii niezależnie planowanych miast, Miejska Komisja ds. Zarządzania Miejskiego Pekinu oraz odpowiednie przedsiębiorstwa energetyczne powinny przywiązywać wagę do promowania i stosowania biodiesla oraz aktywnie organizować miasta, powiaty (okręgi) i odpowiednie przedsiębiorstwa w regionie administracyjnym w celu realizacji wniosku o pilotażowe demonstracje na potrzeby promowania i stosowania biodiesla. [...] (III) Wytyczne dot. tworzenia. Nasze biuro przedstawi ogólne wytyczne dotyczące tworzenia pilotażowych obszarów demonstracyjnych i projektów poświęconych tworzeniu w celu promowania i stosowania biodiesla. Główny właściwy departament prowincji powinien współpracować z odpowiednimi departamentami samorządu terytorialnego w celu wzmocnienia wytycznych i wsparcia dla pilotażowych prac demonstracyjnych w zakresie promowania i stosowania biodiesla w jego jurysdykcji oraz koordynować rozwiązywanie powiązanych problemów. [...] (V) Wsparcie polityczne. Nasze biuro priorytetowo potraktuje wspieranie kwalifikowalnych pilotażowych projektów demonstracyjnych w ramach średnio- i długoterminowych projektów pożyczkowych dla przemysłu wytwórczego oraz będzie aktywnie promować ustanowienie metodyki redukcji emisji dwutlenku węgla z biodiesla, promować włączenie biodiesla do krajowego certyfikowanego mechanizmu dobrowolnej redukcji emisji (CCER) oraz przyspieszać rozwój wartości ekologicznej biodiesla” (56).

(116)

Podobnie w 2023 r. Krajowa Komisja Rozwoju i Reform („NDRC”) wydała wytyczne w sprawie promowania zielonych innowacji i wysokiej jakości rozwoju przemysłu rafineryjnego, w których aktywnie promuje się „[rozwój] ciekłych paliw z biomasy, takich jak biodiesel i biopaliwo do silników odrzutowych z wykorzystaniem tłuszczu odpadowego jako głównego surowca” (57).

(117)

Kontrolę rządu i nadzór nad polityką można również zaobserwować na poziomie odpowiednich stowarzyszeń branżowych (58).

(118)

Na przykład Chińska Federacja Przemysłu Naftowego i Chemicznego („CPCIF”) (59) stwierdza w art. 3 swojego statutu, że organizacja ta „ustanawia organizację Komunistycznej Partii Chin, prowadzi działalność Partii i zapewnia niezbędne warunki dla działalności organizacji Partii” oraz „przyjmuje profesjonalne doradztwo, nadzór i zarządzanie przez podmioty odpowiedzialne za rejestrację i zarządzanie, przez podmioty odpowiedzialne za budowanie Partii, a także przez odpowiednie działy administracyjne odpowiedzialne za zarządzanie przemysłem” (60).

(119)

CPCIF powołała Komitet ds. Przemysłu Biochemicznego i Energii z Biomasy, którego celem jest:

(120)

Sinopec jest jednym z członków CPCIF (62).

(121)

Oddział Przemysłu Energii z Biomasy („BEIB”) (63) Chińskiego Stowarzyszenia na rzecz Promocji Rozwoju Przemysłu, zgodnie z art. 4 jego środków zarządzania, dąży do „organizacji przemysłu energii z biomasy w celu wdrożenia krajowych strategii, planów i polityk w zakresie rozwoju nowej energii i energii z biomasy zgodnie z krajowymi wymogami w zakresie energii, ochrony środowiska i rozwoju nowoczesnego rolnictwa, wzmocnienia samorządności sektora energii z biomasy oraz poprawy poziomu rozwoju przemysłu” (64).

(122)

W konsekwencji prywatni producenci w sektorze produktu objętego postępowaniem nie mogą prowadzić działalności na warunkach rynkowych. W sektorze tym zarówno przedsiębiorstwa publiczne, jak i prywatne są istotnie objęte nadzorem politycznym i otrzymują wytyczne polityczne.

(123)

Rząd ChRL posiada możliwość ingerowania w ceny i koszty dzięki obecności przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach. W istocie komórki KPCh tworzone zarówno w przedsiębiorstwach państwowych, jak i w przedsiębiorstwach prywatnych umożliwiają państwu ingerowanie w proces podejmowania decyzji biznesowych.

(124)

Zgodnie z chińskim prawem spółek w każdej spółce należy ustanowić organizację partyjną KPCh (składającą się z co najmniej trzech członków KPCh, jak określono w statucie KPCh (65)), a spółka zapewnia warunki konieczne do prowadzenia działalności przez organizację partyjną.

(125)

W przeszłości wymóg ten nie zawsze był spełniany lub nie był egzekwowany w rygorystyczny sposób. Począwszy od co najmniej 2016 r. KPCh zaczęła jednak w coraz większym stopniu rościć sobie prawo do kontrolowania procesu podejmowania decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach, traktując to prawo jako jedną z wiodących zasad jej polityki, (66) w tym wywierając presję na przedsiębiorstwa prywatne, nakłaniając je do kierowania się „patriotyzmem” i postępowania zgodnie z polityką partii (67).

(126)

Informacje z 2017 r. już wskazują, że komórki partyjne istniały w 70 % spośród około 1,86 mln przedsiębiorstw prywatnych, a organizacje KPCh wywierały coraz większą presję, aby zapewniono im możliwość podejmowania ostatecznych decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach, w których je utworzono (68). Wspomniane przepisy mają ogólne zastosowanie w całej chińskiej gospodarce, we wszystkich sektorach, w tym do producentów produktu objętego postępowaniem i ich dostawców materiałów.

(127)

Ponadto w dniu 15 września 2020 r. opublikowano dokument zatytułowany „Wytyczne Biura Generalnego Komitetu Centralnego KPCh w sprawie intensyfikacji prac Zjednoczonego Frontu w sektorze prywatnym w nowej erze” („wytyczne”) (69), który jeszcze bardziej zwiększył rolę komitetów partyjnych w przedsiębiorstwach prywatnych.

(128)

Sekcja II.4 wytycznych stanowi: „[m]usimy zwiększyć ogólną zdolność Partii do przewodzenia pracom Zjednoczonego Frontu w sektorze prywatnym i skutecznie zintensyfikować prace w tym obszarze”, a sekcja III.6 stanowi: „[m]usimy jeszcze bardziej zintensyfikować budowanie Partii w przedsiębiorstwach prywatnych i umożliwić komórkom Partii skuteczne odgrywanie roli twierdzy, a członkom Partii odegranie roli awangardowych liderów i pionierów”. W wytycznych podkreśla się zatem rolę KPCh w przedsiębiorstwach i innych podmiotach sektora prywatnego oraz dąży się do zwiększenia tej roli (70).

(129)

Dochodzenie potwierdziło, że pokrywanie się stanowisk kierowniczych z członkostwem w KPCh lub z funkcjami partyjnymi zachodzi również w sektorze biodiesla. Przykładowo członkami KPCh jest kilku dyrektorów przedsiębiorstwa Haixin, a także dyrektor generalny i zastępca dyrektora generalnego (71).

(130)

Podobnie obecny dyrektor i zastępca dyrektora generalnego przedsiębiorstwa Jiaao jest przedstawicielem w ramach 14. Kongresu Ludowego miasta Jiaxing w prowincji Zhejiang (72). Ponadto z informacji z 2023 r. wynika, w jaki sposób oddział Partii spółki bezpośrednio ingerował w proces podejmowania decyzji operacyjnych: „[w] 2023 r. przedstawiciele oddziału uczestniczyli w 100 % zebrań akcjonariuszy, w radzie dyrektorów i radzie nadzorczej spółki oraz uczestniczyli w podejmowaniu 100 % ważnych decyzji. Oddział zapewnił gwarancje podejmowania decyzji naukowych przez kierownictwo przedsiębiorstwa” (73).

(131)

Ponadto liczni kierownicy wyższego szczebla Sinopec to członkowie KPCh, w tym kilku dyrektorów i prezes spółki. Na przykład przewodniczący Sinopec jest również sekretarzem organizacji Partii (74). Struktury partyjne w ramach grupy są zaangażowane w liczne aspekty codziennej działalności gospodarczej, na przykład jeśli chodzi o wzmocnienie ładu korporacyjnego. „[w]szystkie wnioski przedłożone zarządowi do przeglądu, takie jak w sprawie przekształcenia i modernizacji przedsiębiorstw rafineryjnych i chemicznych oraz planu działania dotyczącego szczytowego poziomu emisji dwutlenku węgla, zostały przyjęte i wdrożone w sposób uporządkowany i skuteczny, z uwzględnieniem jedności roli lidera grupy partyjnej oraz rady dyrektorów i zespołu zarządzającego w wykonywaniu ich obowiązków zgodnie z prawem i statutem” (75).

(132)

Obecność państwa i interwencja państwa na rynkach finansowych oraz w zakresie zaopatrzenia w surowce i czynniki produkcji na dalszym etapie powoduje dodatkowe zakłócenia na rynku (76). W związku z tym obecność przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach prowadzących działalność w sektorze biodiesla i innych sektorach (takich jak sektor finansowy i sektor materiałów do produkcji) zapewnia rządowi ChRL możliwość ingerowania w ceny i koszty.

(133)

Złożony system planowania, w ramach którego wytycza się priorytety i określa się cele dla organów rządowych na szczeblu centralnym, prowincjonalnym i lokalnym, w dużej mierze wyznacza kierunek chińskiej gospodarki. Odpowiednie plany istnieją na wszystkich szczeblach administracji rządowej i obejmują praktycznie wszystkie sektory gospodarki. Cele wyznaczone w instrumentach planowania mają wiążący charakter, a organy na wszystkich szczeblach administracji monitorują wdrażanie planów przez odpowiednie organy administracji rządowej niższego szczebla.

(134)

Ogólnie rzecz biorąc, system planowania w Chinach powoduje, że zasoby są przesuwane do sektorów uznanych przez rząd za strategiczne lub z innego powodu ważne politycznie, a nie przydzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi (77).

(135)

Władze chińskie wprowadziły szereg strategii politycznych dotyczących funkcjonowania sektora produktu objętego postępowaniem.

(136)

Na przykład w 14. planie pięcioletnim na rzecz rozwoju biogospodarki (78) wyznaczono następujące cele: „[u]kierunkowany wybór, promowanie i stosowanie nowych odmian lasów przeznaczonych do produkcji olejów i energii charakteryzujących się wysoką wydajnością i odpornością oraz szybkim wzrostem, budowa baz bioenergii zgodnie z warunkami lokalnymi, intensyfikacja tworzenia innowacji w dziedzinie technologii termochemicznych oraz promowanie stosowania wysokowydajnej i taniej bioenergii. Prowadzenie obiektów demonstracyjnych przemysłu etanolu celulozowego, biodiesla i biogazu ziemnego na obszarach miejskich i wiejskich, na których koncentrują się odpady organiczne […]. Realizacja projektów pilotażowych promujących biodiesel na obszarach, na których pozwalają na to warunki, oraz promowanie demonstracji i stosowania biopaliwa lotniczego” (79).

(137)

Ponadto zgodnie z 14. planem pięcioletnim dotyczącym energii odnawialnej (80) rząd ChRL „[b]ędzie wspierać badania, rozwój i rozbudowę zaawansowanych urządzeń technologicznych w sektorach produkcji biodiesla i nafty syntetycznej” (81) oraz „[b]ędzie nadal promować komercyjne zastosowania czystych paliw ciekłych, takich jak etanol i biodiesel, i w oparciu o badania naukowe dotyczące wytwarzania energii elektrycznej i skuteczności działania w zakresie bezpieczeństwa będziemy rozszerzać stosowanie benzyny i oleju napędowego w pojazdach ciężkich, samolotach i statkach” (82).

(138)

14. plan pięcioletni na rzecz innowacji naukowych i technologicznych w energetyce (83) ma na celu „[t]worzenie systemu technicznego umożliwiającego skuteczną syntezę/konwersję biomasy jako surowca do produkcji paliw transportowych/produktów niskoemisyjnych. [Demonstracja i testowanie] Opracowanie i demonstracja szeregu technologii, takich jak efektywne przekształcanie różnych rodzajów surowców z biomasy w etanol, konwersja termiczna w celu produkcji oleju opałowego oraz ciągła konwersja termochemiczna olejów w celu produkcji biodiesla” (84), a także „[p]rzeprowadzenie demonstracji projektów dotyczących paliw opartych na biopłynach, takich jak biopaliwowy etanol, biodiesel, biopaliwo [...]” (85).

(139)

Katalog wytycznych dotyczących dostosowania strukturalnego w przemyśle („katalog wytycznych”) odnosi się bezpośrednio do sektora produktu objętego postępowaniem, wymieniając go jako promowaną gałąź przemysłu, natomiast projekty dotyczące przekształcenia oleju roślinnego na biopaliwa, które nie są zgodne z krajowymi planami i polityką przemysłową, wymieniono jako objęte ograniczeniami (86).

(140)

W przypadku produktu objętego postępowaniem zastosowanie ma również wsparcie podatkowe. Po pierwsze, surowce do produkcji biodiesla uwzględniono w katalogu produktów i usług o wszechstronnym zastosowaniu objętych preferencyjnymi stawkami VAT w 2022 r., przy czym stawka zwrotu podatku wynosi 70 % (87). Po drugie, produkt objęty postępowaniem jest również zwolniony z podatku konsumpcyjnego (88), jeżeli spełnia następujące warunki: „1) udział odpadowego oleju zwierzęcego i oleju roślinnego w surowcach produkcyjnych nie może być mniejszy niż 70 %; 2) wytworzony czysty biodiesel jest zgodny z krajową normą dla »mieszanego biodiesla jako paliwa do silników wysokoprężnych (BD100)«” (89). Po trzecie, przedsiębiorstwa korzystają z obniżki dochodu podlegającego opodatkowaniu pochodzącego z biodiesla o 90 %, jeżeli jako główne surowce wykorzystywane są zasoby określone w katalogu zachęt w ramach podatku dochodowego od przedsiębiorstw do celów kompleksowego wykorzystania zasobów („katalog zachęt w ramach podatku dochodowego”) (90). W szczególności w katalogu zachęt w ramach podatku dochodowego uregulowano kwestię biodiesla i oleju mieszanego klasy przemysłowej wytwarzanego z odpadowego oleju z biomasy i odpadowego oleju smarowego, ustanawiając następujące wymogi: „1. Ponad 90 % surowców produktu pochodzi z wymienionych zasobów. 2. Produkt spełnia normy krajowe i przemysłowe” (91).

(141)

Na poziomie prowincji, zgodnie z 14. planem pięcioletnim prowincji Jiangsu na rzecz wysokiej klasy rozwoju przemysłu chemicznego (92), organy rządowe mają kształtować strukturę przemysłową sektora w następujący sposób: „[p]romowanie zastępowania niekopalnymi źródłami energii i skupienie się na promowaniu stosowania na dużą skalę biopaliw, paliw odpadowych i innych źródeł energii w kluczowych obszarach” (93).

(142)

Sektor biodiesla otrzymuje istotne wsparcie również od gminy Szanghaj. Środki wprowadzone przez Szanghaj z 2021 r. dotyczą bezpośrednio sektora produktu objętego postępowaniem (zob. również motyw 84). Określono w nich na przykład mechanizm kształtowania cen: „przedsiębiorstwa zajmujące się przygotowaniem i sprzedażą biodiesla B5 nabywają biodiesel BD100 od przedsiębiorstw zajmujących się unieszkodliwianiem zgodnie z ceną hurtową oleju napędowego 0# ogłoszoną przez departament cenowy miasta (wartość hurtowa oleju napędowego 0# jest najwyższą opublikowaną ceną detaliczną minus 300 CNY/t, jak poniżej). [...] Jeżeli cena hurtowa oleju napędowego 0# jest niższa niż 6 000 juanów na tonę, przedsiębiorstwu zajmującemu się unieszkodliwianiem udzielane będą dotacje z gminnych środków budżetowych w odniesieniu do części poniżej 6 000 CNY/t. W trakcie wdrażania dotacji w sytuacjach nadzwyczajnych przedsiębiorstwa zajmujące się unieszkodliwianiem powinny kupować olej surowy po cenie nie niższej niż 3 600 CNY/t” (94). Ponadto regulują one politykę wsparcia finansowego: „[f]inansowanie komunalne organizuje fundusze na subsydiowanie przedsiębiorstw zajmujących się mieszaniem i sprzedażą biodiesla B5 w oparciu o 80 % rzeczywistej obniżki w porównaniu z olejem napędowym 0# dla biodiesla B5 sprzedawanego na stacjach paliw biodiesla B5, pływających stacjach paliw i wewnętrznych stacjach paliw. [...] Za każdym razem, gdy przedsiębiorstwo zajmujące się mieszaniem i sprzedażą biodiesla B5 określa lub dostosowuje cenę detaliczną benzyny i oleju napędowego na stacjach paliw, musi jasno określić cenę biodiesla B5 lub margines preferencyjny w porównaniu z olejem napędowym 0# i przesłać kopię dokumentu odpowiednim właściwym organom. Wszystkie stacje paliw powinny podjąć inicjatywę ujawnienia cen sprzedaży oleju napędowego 0# i biodiesla B5 oraz przyjąć nadzór społeczny. [...] Dotacje finansowe podlegają kontroli wielkości całkowitej, a całkowita wielkość zastosowania subsydiowanego biodiesla B5 nie może przekraczać 600 000 ton. Jeżeli ilość wytworzona, zebrana, transportowana, unieszkodliwiona, przygotowana i sprzedana w tym mieście rzeczywiście przekracza 600 000 ton, wymagane jest poddanie jej wspólnemu przeglądowi i zgłoszenie do Biura ds. Zazieleniania i Wyglądu Miasta, Miejskiej Komisji ds. Gospodarki i Technologii Informacyjnej, Gminnego Urzędu Nadzoru Rynku, Komisji Rozwoju Miejskiego i Reform oraz Gminnego Urzędu Finansowego. Korekty odbędą się po wyrażeniu zgody przez zarząd miasta” (95). Fundusze pochodzące z dotacji związane z wyżej wymienionymi środkami przydziela się ze specjalnych funduszy Szanghaju do celów oszczędności energii i redukcji emisji (96).

(143)

Przydział specjalnych funduszy na promocję i stosowanie biodiesla z zużytego oleju kuchennego w 2021 r. przyniósł korzyści na przykład przedsiębiorstwu Sinopec Sales Co., Ltd. Shanghai Petroleum Branch - Biodiesel, które otrzymało wsparcie finansowe w wysokości 129 mln CNY (97). W 2022 r. otrzymało 152 mln CNY (98).

(144)

Za pomocą tych i innych instrumentów rząd ChRL steruje zatem praktycznie wszystkimi aspektami rozwoju i funkcjonowania tego sektora i rynków wyższego szczebla oraz je kontroluje.

(145)

Podsumowując, rząd ChRL dysponuje środkami umożliwiającymi skłanianie podmiotów gospodarczych do przestrzegania celów polityki publicznej dotyczących tego sektora. Środki te zaburzają swobodne funkcjonowanie mechanizmów rynkowych.

(146)

Z informacji zawartych w aktach wynika, że chiński system prawa upadłościowego nie zapewnia możliwości odpowiedniego osiągnięcia najistotniejszych postawionych przed nim celów, tj. sprawiedliwego rozliczania wierzytelności i długów oraz ochrony uzasadnionych praw i interesów wierzycieli i dłużników. Wydaje się, że jest to spowodowane faktem, iż - mimo że chińskie prawo upadłościowe opiera się formalnie na zasadach podobnych do tych, które stosuje się w analogicznym prawie obowiązującym w państwach innych niż Chiny - system funkcjonujący w Chinach charakteryzuje się systematycznym niedostatecznie rygorystycznym egzekwowaniem przepisów.

(147)

Liczba upadłości nadal jest uderzająco niska w stosunku do wielkości gospodarki tego kraju, zwłaszcza dlatego, że postępowania upadłościowe borykają się z szeregiem niedociągnięć, które skutecznie zniechęcają do składania wniosków o ogłoszenie upadłości. Ponadto organy państwowe nadal pełnią istotną i aktywną rolę w postępowaniach upadłościowych, niejednokrotnie wywierając bezpośredni wpływ na ich rezultat (99).

(148)

Dodatkowo w systemie praw własności w Chinach można zaobserwować rażące braki, zwłaszcza jeżeli chodzi o prawo własności gruntów oraz prawo do użytkowania gruntów (100). Wszystkie grunty są własnością państwa (grunty rolne stanowiące własność wspólną i grunty miejskie będące własnością państwa), a ich przydział stanowi wyłączną prerogatywę państwa. W Chinach przyjęto przepisy prawne służące zagwarantowaniu, aby proces przydziału gruntów przebiegał w przejrzysty sposób i był przeprowadzany po cenach rynkowych - dzięki temu wprowadzono np. postępowania przetargowe w tym zakresie. Przepisy te są jednak nagminnie łamane i w rezultacie niektórzy nabywcy otrzymują grunty nieodpłatnie lub po cenach znacznie niższych od stawek rynkowych (101). Ponadto organy niejednokrotnie dążą do osiągnięcia konkretnych celów politycznych, dlatego też podejmowane przez nie decyzje w kwestii przydziału gruntów są często podporządkowane realizacji określonych planów gospodarczych (102).

(149)

Producenci produktu objętego postępowaniem - podobnie jak inne sektory chińskiej gospodarki - podlegają powszechnym przepisom chińskiego prawa upadłościowego, prawa spółek i prawa rzeczowego. Z tego powodu przedsiębiorstwa te podlegają także odgórnym zakłóceniom wynikającym z dyskryminującego stosowania bądź niedostatecznego egzekwowania przepisów prawa upadłościowego i prawa rzeczowego. Na podstawie dostępnych dowodów wydaje się, że przesłanki te mają pełne zastosowanie również w przypadku sektora produktu objętego postępowaniem. W obecnym dochodzeniu nie ujawniono żadnych informacji, które mogłyby podważyć te ustalenia.

(150)

W świetle powyższego Komisja stwierdziła, że w sektorze produktu objętego postępowaniem dochodziło do przypadków dyskryminującego stosowania bądź niedostatecznego egzekwowania przepisów dotyczących upadłości i prawa rzeczowego.

(151)

W Chinach nie ma warunków dla pełnego rozwoju systemu wynagrodzeń bazującego na zasadach rynkowych, ponieważ pracownicy i pracodawcy nie mogą swobodnie korzystać z praw do tworzenia związków zawodowych. Chiny nie ratyfikowały szeregu kluczowych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy w tej dziedzinie, w szczególności konwencji dotyczących wolności zrzeszania się i rokowań zbiorowych (103).

(152)

Zgodnie z chińskim prawem krajowym w Chinach funkcjonuje tylko jeden związek zawodowy. Organizacja ta nie jest jednak niezależna od organów państwowych, a jej zaangażowanie w prowadzenie rokowań zbiorowych i ochronę praw pracowników jest minimalne (104). Ponadto system rejestracji gospodarstw domowych, który ogranicza możliwość korzystania z pełnego spektrum usług w zakresie zabezpieczenia społecznego oraz innych świadczeń do mieszkańców danego obszaru administracyjnego, zmniejsza mobilność chińskiej siły roboczej.

(153)

W rezultacie pracownicy niezarejestrowani jako mieszkańcy danego obszaru znajdują się zazwyczaj w mniej korzystnej sytuacji pod względem pewności zatrudnienia i otrzymują niższe wynagrodzenie niż osoby zameldowane jako mieszkańcy tego obszaru (105). Z ustaleń tych wynika, że koszty wynagrodzeń w Chinach są zniekształcone.

(154)

Nie przedstawiono żadnych dowodów na to, że sektor biodiesla nie podlegałyby opisanemu chińskiemu systemowi prawa pracy. W sektorze występują zatem zniekształcenia kosztów wynagrodzeń zarówno bezpośrednio (przy wytwarzaniu produktu objętego postępowaniem lub głównych surowców do jego produkcji), jak i pośrednio (przy dostępie do kapitału lub materiałów do produkcji od przedsiębiorstw podlegających temu samemu systemowi pracy w Chinach).

(155)

Dostęp do kapitału dla przedsiębiorców w Chinach podlega różnym zakłóceniom.

(156)

Po pierwsze, chiński system finansowy charakteryzuje się silną pozycją banków będących własnością państwa (106), które przy przyznawaniu dostępu do finansowania biorą pod uwagę inne kryteria niż rentowność projektu. Podobnie jak w przypadku niefinansowych przedsiębiorstw państwowych banki pozostają powiązane z państwem nie tylko poprzez własność, ale również poprzez osobiste relacje (kadrę zarządzającą najwyższego szczebla dużych instytucji finansowych będących własnością państwa ostatecznie wyznacza KPCh) (107), a także regularnie wdrażają politykę publiczną opracowaną przez rząd ChRL.

(157)

W ten sposób banki wypełniają wyraźny obowiązek prawny prowadzenia swojej działalności stosownie do potrzeb krajowego rozwoju gospodarczego i społecznego oraz zgodnie z programem polityki przemysłowej państwa (108). Chociaż uznaje się, że różne przepisy prawne odnoszą się do potrzeby przestrzegania normalnych zachowań bankowych i zasad ostrożnościowych, takich jak konieczność zbadania zdolności kredytowej kredytobiorcy, przytłaczające dowody, w tym ustalenia poczynione w dochodzeniach w sprawie ochrony handlu, sugerują, że przepisy te odgrywają jedynie drugorzędną rolę w stosowaniu różnych instrumentów prawnych.

(158)

Na przykład rząd ChRL wyjaśnił, że nawet decyzje dotyczące prywatnej bankowości komercyjnej muszą być nadzorowane przez KPCh i pozostawać w zgodzie z polityką krajową. Jednym z trzech nadrzędnych celów państwa w odniesieniu do zarządzania bankowością jest obecnie wzmocnienie przywództwa Partii w sektorze bankowym i sektorze ubezpieczeń, w tym w odniesieniu do kwestii operacyjnych i dotyczących zarządzania (109). Ponadto w kryteriach oceny efektywności działania banków komercyjnych należy obecnie uwzględnić zwłaszcza to, w jaki sposób podmioty „przyczyniają się do osiągania krajowych celów rozwoju i gospodarki realnej”, a w szczególności, w jaki sposób „obsługują strategiczne i nowo powstające gałęzie przemysłu” (110).

(159)

Ponadto ratingi obligacji i kredytowe są często zniekształcone z różnych powodów, w tym w związku z faktem, że na ocenę ryzyka wpływ ma strategiczne znaczenie przedsiębiorstwa dla rządu ChRL oraz moc każdej domniemanej gwarancji rządowej (111). Sytuację tę pogarszają dodatkowe istniejące przepisy, które kierują środki finansowe do sektorów wskazanych przez rząd jako promowane lub z innych względów ważne (112). Prowadzi to do preferencyjnego udzielania kredytów przedsiębiorstwom państwowym, dużym dobrze powiązanym przedsiębiorstwom prywatnym oraz przedsiębiorstwom w kluczowych sektorach przemysłu, co oznacza, że dostępność i koszt kapitału nie są równe dla wszystkich podmiotów na rynku.

(160)

Po drugie, koszty finansowania zewnętrznego były sztucznie utrzymywane na niskim poziomie w celu stymulowania wzrostu inwestycji. Doprowadziło to do nadmiernego wykorzystania inwestycji kapitałowych o coraz niższych zwrotach z inwestycji. Świadczy o tym wzrost stosunku zadłużenia do aktywów przedsiębiorstw w sektorze państwowym pomimo gwałtownego spadku rentowności, co sugeruje, że mechanizmy funkcjonujące w systemie bankowym nie odpowiadają normalnym działaniom handlowym.

(161)

Po trzecie, chociaż w październiku 2015 r. osiągnięto liberalizację nominalnych stóp procentowych, sygnały cenowe nadal nie są wynikiem działania sił rynkowych, ale wpływają na nie zakłócenia powodowane przez działanie rządu. Udział kredytów o stopie referencyjnej lub niższej nadal stanowił co najmniej jedną trzecią wszystkich kredytów na koniec 2018 r. (113), a w 2020 r. chińskie media publiczne poinformowały, że KPCh wezwała do „obniżenia rynkowej stopy procentowej kredytów” (114). Sztucznie niskie stopy procentowe prowadzą do zaniżania cen, a co za tym idzie do nadmiernego wykorzystywania kapitału.

(162)

Ogólny wzrost akcji kredytowej w Chinach wskazuje na pogarszającą się skuteczność alokacji kapitału bez żadnych oznak ograniczenia akcji kredytowej, jakiego można by oczekiwać w niezniekształconym otoczeniu rynkowym. W rezultacie gwałtownie wzrosła liczba kredytów zagrożonych, przy czym rząd ChRL kilkakrotnie decydował się podjąć działania albo w celu uniknięcia niewykonania zobowiązań, tworząc tym samym tzw. przedsiębiorstwa „zombie”, albo w celu przeniesienia prawa własności do długu (np. w drodze połączeń lub zamiany długu na udziały w kapitale własnym), co niekoniecznie prowadziło do rozwiązania ogólnego problemu zadłużenia lub usunięcia jego pierwotnych przyczyn.

(163)

Zasadniczo, pomimo kroków podjętych w celu liberalizacji rynku, w systemie kredytów dla przedsiębiorstw w Chinach występują znaczące zakłócenia wynikające z utrzymującej się dominującej roli państwa na rynkach kapitałowych. Dlatego istotna interwencja rządowa w system finansowy prowadzi do wywierania poważnego wpływu na warunki rynkowe na wszystkich poziomach.

(164)

W sektorze produktu objętego postępowaniem, na przykład w zawiadomieniu KAE z 2023 r., o którym mowa w motywie 115(122), przewidziano, że „[w] zależności od rzeczywistej sytuacji każdy region zwiększy gwarancję użytkowania gruntów i mórz oraz inne czynniki na potrzeby pilotażowych projektów demonstracyjnych, zoptymalizuje proces zatwierdzania projektów oraz przeprowadzi badania i zapewni wsparcie finansowe w celu stworzenia dobrych warunków do budowy pilotażowych obszarów i projektów demonstracyjnych” (115).

(165)

W toku obecnego dochodzenia nie przedstawiono żadnych dowodów wskazujących, że sektor produktu objętego postępowaniem nie pozostaje pod wpływem interwencji rządowej w system finansowy w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret szóste rozporządzenia podstawowego. Dlatego istotna interwencja rządowa w system finansowy prowadzi do wywierania poważnego wpływu na warunki rynkowe na wszystkich poziomach.

(166)

Komisja zauważyła, że zakłócenia opisane w zaktualizowanym sprawozdaniu są charakterystyczne dla chińskiej gospodarki. Z dostępnych dowodów wynika, że fakty i cechy chińskiego systemu opisane powyżej oraz w części I zaktualizowanego sprawozdania dotyczą całego państwa i wszystkich sektorów gospodarki. To samo odnosi się do opisu czynników produkcji określonych powyżej oraz w części II zaktualizowanego sprawozdania.

(167)

Komisja przypomina, że wytwarzanie produktu objętego postępowaniem wymaga określonych materiałów do produkcji. W przypadku gdy producenci produktu objętego postępowaniem kupują/zamawiają te materiały do produkcji, ceny, jakie płacą (i które są rejestrowane jako ich koszty), są wyraźnie narażone na te same wspomniane wcześniej zakłócenia systemowe. Na przykład dostawcy materiałów do produkcji zatrudniają siłę roboczą, która podlega zakłóceniom. Mogą oni zaciągać pożyczki, które podlegają zakłóceniom w sektorze finansowym lub w zakresie alokacji kapitału. Podlegają również systemowi planowania, który ma zastosowanie na wszystkich szczeblach administracji i sektorów. Zakłócenia te zostały szczegółowo opisane powyżej, zwłaszcza w sekcjach 3.2.1-3.2.1.7. Komisja wskazała, że struktura regulacyjna leżąca u podstaw tych zakłóceń ma zastosowanie ogólne, ponieważ producenci biodiesla podlegają tym zasadom jak każdy inny podmiot gospodarczy w Chinach. Zakłócenia mają zatem bezpośredni wpływ na strukturę kosztów produktu objętego postępowaniem.

(168)

W rezultacie nie tylko ceny sprzedaży krajowej produktu objętego postępowaniem nie są odpowiednie do wykorzystania w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, ale także wszystkie koszty materiałów do produkcji (w tym surowców, energii, gruntów, finansowania, pracy itp.) są zniekształcone, ponieważ na ich ceny wywiera wpływ istotna interwencja rządowa, jak opisano w częściach I i II zaktualizowanego sprawozdania.

(169)

Interwencje rządowe opisane w odniesieniu do alokacji kapitału, gruntów, pracy, energii i surowców występują istotnie w całych Chinach. Oznacza to na przykład, że materiały do produkcji, które produkowano w Chinach, na skutek połączenia szeregu czynników produkcji są narażone na znaczące zakłócenia. To samo dotyczy materiałów do produkcji materiałów do produkcji i tak dalej.

(170)

W uwagach przedłożonych w dniu 26 stycznia 2024 r. CCCMC wyraziła swoje ogólne stanowisko, że przewidziana w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego metodyka ustalenia wartości normalnej jest niezgodna z porozumieniami WTO i orzecznictwem, w szczególności z art. 2.1 i 2.2 porozumienia antydumpingowego WTO, które zapewniają standardowe metodyki ustalania wartości normalnej. W tym względzie CCCMC przedstawiła następujące argumenty.

(171)

Po pierwsze, sekcja 15 Protokołu przystąpienia Chin do WTO umożliwiła członkom WTO odstępstwo od wyżej wymienionej standardowej metodyki ustalania wartości normalnej i porównywalności cen jedynie do dnia 11 grudnia 2016 r., kiedy to odstępstwo wygasło. Od tego czasu UE miała przestrzegać standardowych metodyk przewidzianych w art. 2.1 i 2.2 porozumienia antydumpingowego w celu ustalenia wartości normalnej chińskich producentów eksportujących, wykorzystując tym samym rzeczywiste ceny i koszty chińskich producentów eksportujących.

(172)

Po drugie, metodyka przewidziana w porozumieniu antydumpingowym w celu ustalenia wartości normalnej nie pozwala na wykorzystanie informacji innych niż informacje dotyczące kraju wywozu, co oznacza, że organ prowadzący dochodzenie nie może obliczyć wartości normalnej na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia w odpowiednim reprezentatywnym kraju (innym niż kraj wywozu) ze względu na istnienie znaczących zakłóceń, których pojęcie nie istnieje w porozumieniu antydumpingowym. Na poparcie swojego twierdzenia CCCMC powołała się na sprawozdanie Organu Apelacyjnego w sporze DS473 UE-Biodiesel (Argentyna).

(173)

Argumentów tych nie można było przyjąć. Komisja uznała, że przepisy art. 2 ust. 6a są w pełni zgodne z zobowiązaniami Unii Europejskiej w ramach WTO i z orzecznictwem przywoływanym przez CCCMC. Istnienie znaczących zakłóceń faktycznie sprawia, że koszty i ceny w kraju wywozu nie są właściwe do celów skonstruowania wartości normalnej. W tych okolicznościach w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego przewidziano konstrukcję kosztów produkcji i sprzedaży na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia, uwzględniając te w odpowiednim reprezentatywnym kraju o podobnym poziomie rozwoju co kraj wywozu. Sprawozdanie Organu Apelacyjnego w sprawie DS473 nie dotyczyło stosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, lecz przepisu szczegółowego określonego w art. 2 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. W każdym razie prawo WTO, zgodnie z wykładnią Organu Apelacyjnego w sprawie DS437, zezwala na wykorzystanie danych z państwa trzeciego, odpowiednio dostosowanych, jeżeli takie dostosowanie jest konieczne i uzasadnione.

(174)

W odniesieniu do zobowiązań wynikających z sekcji 15 Protokołu przystąpienia Chin do WTO Komisja przypomniała, że w postępowaniach antydumpingowych dotyczących produktów z Chin przy ustalaniu wartości normalnej nadal mają zastosowanie części sekcji 15 protokołu, które jeszcze nie wygasły.

(175)

Ponieważ w sekcji 3.2.1 Komisja stwierdziła, że właściwe jest zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w niniejszym dochodzeniu i że przepis ten jest w pełni zgodny z zasadami WTO, argumenty te odrzucono.

(176)

W swoich uwagach CCCMC stwierdziła ponadto, że skarżący nie znalazł wystarczających dowodów na istnienie znaczących zakłóceń mających wpływ na ceny i koszty w Chinach. W tym względzie CCCMC przedstawiła szereg argumentów.

(177)

Po pierwsze, aby wykazać istnienie znaczących zakłóceń oraz nadzór, wytyczne i interwencje ze strony rządu w sektorze biodiesla, skarżący oparł się na dokumentach, które są albo przestarzałe - takie jak sprawozdanie - albo zbyt ogólne i niewiążące, takie jak wygasły już strategiczny plan działania na rzecz rozwoju energetyki (2014-2020) oraz 14. plan pięcioletni (2021-2025) na rzecz rozwoju energii odnawialnej.

(178)

Po drugie, skarżący oparł się również na kilku wcześniejszych dochodzeniach Komisji, które albo nie mają związku czasowego z niniejszą sprawą, albo dotyczą innych produktów, gałęzi przemysłu i sektorów. CCCMC przypomniała, że - jak stwierdził Organ Apelacyjny w sprawie DS379 USA - cła antydumpingowe i wyrównawcze (Chiny): „proste uwzględnienie przez odniesienie wniosków z jednego ustalenia w innym ustaleniu zwykle nie wystarczy, można było je uznać za uzasadnione i odpowiednie wyjaśnienie. Niemniej jednak, w przypadku ścisłego pokrywania się pod względem czasowym i merytorycznym dwóch dochodzeń takie wzajemne odniesienie w wyjątkowych przypadkach może być wystarczające” (116). W związku z tym, biorąc pod uwagę brak czasowej i merytorycznej korelacji między takimi wcześniejszymi dochodzeniami a niniejszą sprawą, zwykłe odniesienie do ustaleń Komisji w takich dochodzeniach nie stanowi wystarczającego dowodu na istnienie znaczących zakłóceń w chińskim przemyśle biodiesla.

(179)

Po trzecie, aby wykazać istotną interwencję rządową mającą wpływ na ceny i koszty krajowe, skarżący stwierdził, że wiele przedsiębiorstw w Chinach stanowi własność państwa. Własność państwa nie stanowi jednak wystarczającego dowodu na „znaczną kontrolę”, „powierzenie”, „kierowanie” przez rząd ani na „ingerencję państwa” w odniesieniu do cen lub kosztów w danym sektorze.

(180)

Po czwarte, w każdym razie skarżący nie przedstawił dowodów na to, że interwencja rządowa jest przyczyną „znaczących zakłóceń” wpływających na ceny lub koszty chińskich producentów biodiesla. Wobec braku takich dowodów nie można zakładać, że ceny i koszty chińskich producentów biodiesla nie wynikają z działania mechanizmów rynkowych.

(181)

Komisja nie mogła przyjąć argumentów CCCMC dotyczących (domniemanego braku) dowodów na istnienie znaczących zakłóceń w Chinach z następujących powodów.

(182)

Po pierwsze, nawet jeśli niektóre chińskie dokumenty programowe, takie jak plany pięcioletnie 13. cyklu planowania, o których mowa w sprawozdaniu, w międzyczasie wygasły, to rodzaje i zakres zakłóceń opisane w sprawozdaniu nadal utrzymują się w Chinach. Wynika to z faktu, że podstawowe przepisy - w tym konstytucja Chin, statut KPCh, a także liczne przepisy prawa wtórnego - zachowują elementy, które powodują zakłócenia w rozumieniu art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego i które szczegółowo opisano w sprawozdaniu. W związku z tym skarżący słusznie oparł się na sprawozdaniu jako na źródle informacji wskazujących na istnienie znaczących zakłóceń. W tym kontekście Komisja przypomniała o szczególnej normie dotyczącej dowodów przy wszczęciu postępowania na podstawie art. 5 ust. 9 rozporządzenia podstawowego (więcej szczegółowych informacji można znaleźć w motywie 186). W każdym razie skarżący nie opierał się wyłącznie na dowodach zawartych w sprawozdaniu, odniósł się do szeregu dodatkowych elementów powodujących zakłócenia w sektorze biodiesla w Chinach, jak opisano w motywach 80-90 powyżej.

(183)

Ponadto Komisja nie zgodziła się z twierdzeniem, że 14. plan pięcioletni na rzecz rozwoju energii odnawialnej oraz inne plany pięcioletnie stanowią jedynie niewiążące wytyczne. Wręcz przeciwnie, Komisja przypomniała, że w ramach chińskiego systemu planowania określa się priorytety i ustala cele, na których muszą skupić się władze na szczeblu centralnym i lokalnym. Stosowne plany istnieją na wszystkich szczeblach administracji rządowej i obejmują praktycznie wszystkie sektory gospodarki, a organy na wszystkich szczeblach administracji monitorują wdrażanie planów przez odpowiednie organy administracji rządowej niższego szczebla. Jak opisano szczegółowo w zaktualizowanym sprawozdaniu, cele określone w instrumentach dotyczących planowania mają w rzeczywistości charakter wiążący, a system planowania powoduje, że zasoby są przydzielane do sektorów uznanych przez rząd za strategiczne lub z innego powodu ważne politycznie, a nie przydzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi.

(184)

Po drugie, Komisja przypomniała, że faktycznie w sprawie DS379 w orzeczeniu Organu Apelacyjnego wyraźnie stwierdzono, że odniesienia między dwoma ustaleniami są dozwolone, jeżeli oba dochodzenia pokrywają się ściśle pod względem czasowym i merytorycznym. Takie merytoryczne pokrywanie się wyraźnie istnieje między obecnym dochodzeniem a dochodzeniami, do których odnosi się skarżący, biorąc pod uwagę w szczególności, że w dochodzeniach tych przeanalizowano politykę i zasady, które mają ogólne zastosowanie w całej chińskiej gospodarce, we wszystkich sektorach, a tym samym wpływają również na sektor produktu objętego postępowaniem, takie jak wpływ rządu ChRL i KPCh na przedsiębiorstwa lub fakt, że system planowania w ChRL skutkuje przydziałem zasobów zgodnie z celami polityki przemysłowej. Ponadto ustalenie Organu Apelacyjnego przytoczone przez CCCMC dotyczyło ostatecznego ustalenia, a nie wystarczającego charakteru dowodów na etapie wszczęcia postępowania.

(185)

Po trzecie, w odniesieniu do własności państwa Komisja wyjaśniła w zaktualizowanym sprawozdaniu kompleksowy wpływ, jaki rząd ChRL i KPCh mają na przedsiębiorstwa państwowe, a także odpowiednią cechę prawną i organizacyjną, która zapewnia władzom chińskim wpływ na zachowanie na rynku również w przypadku przedsiębiorstw prywatnych (zob. w szczególności sekcja 3.2.1.2). Ponadto Komisja przypomniała, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego Komisja nie ocenia, czy własność państwa stanowi „znaczną kontrolę”, „powierzenie”, „kierowanie” lub „ingerencję państwa” ze strony rządu w odniesieniu do cen lub kosztów w danym przemyśle. Komisja określna natomiast, czy rynek jest w znacznej mierze obsługiwany przez przedsiębiorstwa będące własnością władz kraju wywozu lub będące pod kontrolą lub politycznym nadzorem tych władz lub też działające zgodnie ze wskazówkami tych władz. To z kolei jest jednym z elementów, których wpływ należy uwzględnić przy ocenie istnienia znaczących zakłóceń.

(186)

Po czwarte, jak potwierdził Sąd w sprawie Viraj Profiles, ilość i jakość dowodów niezbędnych do spełnienia kryteriów wystarczalności dowodów do celów wszczęcia dochodzenia jest inna niż w przypadku dowodów niezbędnych do wstępnego lub ostatecznego ustalenia istnienia dumpingu, szkody lub związku przyczynowego (117). Skarga spełniała normy określone w art. 5 ust. 9 rozporządzenia podstawowego w związku z art. 2 ust. 6a lit. d). Faktycznie, jak wskazano w zawiadomieniu o wszczęciu, na etapie wszczęcia dochodzenia Komisja uznała, że istnieją wystarczające dowody - zgodnie z art. 5 ust. 9 rozporządzenia podstawowego - wskazujące na to, że z powodu znaczących zakłóceń wpływających na ceny i koszty stosowanie krajowych cen i kosztów w ChRL jest niewłaściwe, a tym samym uzasadniające wszczęcie dochodzenia na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Komisja przystąpiła zatem do udowodnienia takich zakłóceń w sekcjach 3.2.1.1-3.2.1.8.

(187)

W związku z tym Komisja odrzuciła argumenty CCCMC.

(188)

W swoich uwagach przedłożonych dnia 15 marca 2024 r. przedsiębiorstwo Zhuoyue wyraziło swoje ogólne stanowisko, że art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego nie jest zgodny z prawem WTO.

(189)

Ponieważ argument ten jest podobny do twierdzenia CCCMC, Komisja odrzuciła go z powodów opisanych powyżej (zob. motywy 173 i 174).

(190)

Przedsiębiorstwo Zhuoyue twierdziło również, że skarżący nie wykazał istnienia znaczących zakłóceń oraz że w chińskim przemyśle biodiesla znaczące zakłócenia nie występują. Komisja zauważyła, że argumenty podniesione przez Zhuoyue w odniesieniu do domniemanego niewykazania przez skarżącego zakłóceń są co do zasady identyczne z twierdzeniami podtrzymywanymi przez CCCMC, w związku z czym należy je odrzucić z powodów opisanych powyżej (zob. motywy 182, 184 i 186). Przedsiębiorstwo Zhuoyue przedstawiło jednak następujące dodatkowe argumenty.

(191)

Po pierwsze, UE przyjęła ogólnounijne środki rynkowe, które w znacznym stopniu odpowiadają podobnym środkom chińskim, w tym udziela dotacji dla branż UE w celu promowania przestrzegania przez nie nowych celów polityki przemysłowej UE (które same odzwierciedlają cele polityki przemysłowej rządu chińskiego) oraz interwencji w inwestycje przedsiębiorstw i procesy decyzyjne.

(192)

Po drugie, Zhuoyue jest przedsiębiorstwem prywatnym, nieposiadającym żadnego zaplecza rządowego, w związku z czym jego działalność nie podlega żadnej interwencji ani wpływowi ze strony rządu ChRL. Skarżący powołał się na kilka programów krajowych, których realizacji podjęło się przedsiębiorstwo (zob. motyw 82), ale programy te koncentrowały się na badaniach i rozwoju technologii, a ich celem jest wspieranie i promowanie innowacji i rozwoju technologii w niektórych branżach. Nie mają one żadnego wpływu na koszt lub cenę produktów chińskich producentów ani na mechanizmy rynkowe.

(193)

Po trzecie, zarzuty skarżącego dotyczące interwencji rządowej ze względu na charakter przedsiębiorstw państwowych i powiązania między KPCh a chińskimi producentami biodiesla są bezpodstawne. Art. 6 ustawy Chińskiej Republiki Ludowej o państwowych aktywach przedsiębiorstw („ustawa o przedsiębiorstwach państwowych”) przewiduje rzeczywiście, że: „zgodnie z prawem Rada Państwa i lokalne ludowe władze państwowe pełnią funkcje podmiotu wnoszącego wkład w oparciu o zasady rozdziału instytucji rządowych i przedsiębiorstw, rozdziału funkcji administracyjnych w zakresie spraw publicznych i funkcji podmiotu wnoszącego wkład w postaci aktywów państwowych oraz nieingerowania w zgodną z prawem i niezależną działalność gospodarczą przedsiębiorstw”. Przepis ten jest imperatywny, a zatem niezależnie od tego, czy producent jest własnością państwa, czy też nie, działalność takiego producenta jest niezależna od rządu.

(194)

W odpowiedzi na argumenty przedsiębiorstwa Zhuoyue Komisja zauważyła, po pierwsze, że polityka UE nie ma znaczenia w kontekście oceny przeprowadzonej na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(195)

Po drugie, jeżeli chodzi o argument Zhuoyue, że jest ono przedsiębiorstwem prywatnym, Komisja opisała w sekcjach 3.2.1.1-3.2.1.8 istotne interwencje rządowe w ChRL skutkujące zakłóceniem skutecznej alokacji zasobów zgodnej z zasadami rynkowymi. Te zakłócenia wpływają na podmioty gospodarcze niezależnie od struktury własności czy zarządzania. Ponadto w odniesieniu do twierdzenia, że programy krajowe koncentrują się na badaniach i rozwoju, Komisja wskazała, że chociaż koszty badań i rozwoju mają wpływ na koszty i ceny produktów końcowych, skarżący odniósł się do tych programów jako do elementów wskazujących na kontrolę lub polityczny nadzór organów nad podmiotami gospodarczymi w sektorze biodiesla w Chinach lub na wydawanie przez te organy wskazówek skierowanych do podmiotów gospodarczych w tym sektorze.

(196)

Ponadto Komisja zauważyła, że interpretacja ustawy o przedsiębiorstwach państwowych przez Zhuoyue jest wyraźnie selektywna. Przedsiębiorstwo, podkreślając formalny rozdział funkcji administracyjnych państwa od jego funkcji jako udziałowca zgodnie z art. 6 ustawy o przedsiębiorstwach państwowych, pominęło odniesienie do art. 1. W art. 1 określono ogólny cel ustawy, którym jest m.in. wspieranie wiodącej roli sektora państwowego w gospodarce krajowej oraz wspieranie rozwoju socjalistycznej gospodarki rynkowej. Przedsiębiorstwo Zhuoyue nie odniosło się również do art. 7, który upoważnia państwo do stymulowania zwiększania inwestycji kapitału państwowego w kluczowe gałęzie przemysłu i obszary ważne dla gospodarki narodowej, ani do art. 36, zobowiązującego przedsiębiorstwa państwowe do przestrzegania krajowej polityki przemysłowej przy dokonywaniu inwestycji. Takie przepisy tworzą faktycznie otoczenie prawne, w którym rozdzielenie rządu od przedsiębiorstw jest całkowicie niemożliwe.

(197)

Komisja odrzuciła zatem argumenty przedsiębiorstwa Zhuoyue.

(198)

Dnia 31 stycznia 2024 r. rząd ChRL przedstawił własne uwagi, wyrażając ogólne stanowisko, że art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego nie jest zgodny z prawem WTO. Ponieważ argumenty te są analogiczne do twierdzeń przedstawionych przez CCCMC i Zhuoyue, Komisja odrzuciła je z powodów opisanych powyżej (zob. motywy 173, 174, 182 i 194).

(199)

Oprócz argumentów dotyczących zgodności art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego z zasadami WTO rząd ChRL stwierdził, że dochodzenie prowadzone przez Komisję na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w tym przypadku wykazywało podwójne standardy. Według rządu ChRL Komisja odmówiła przyjęcia danych chińskich eksporterów dotyczących kosztów ze względu na istnienie znaczących zakłóceń na rynku chińskim, ale przyjęła dane reprezentatywnego kraju i wykorzystała je w celu zastąpienia danych chińskich producentów, nie dokonując żadnej oceny tego, czy zakłócenia na rynku mogą mieć wpływ na te zastępcze dane. Według rządu ChRL jest to dowód na istnienie „podwójnych standardów”. Rząd ChRL wskazał, że zgodnie z prawem UE Komisja jest zobowiązana do stosowania niezniekształconych cen w celu skonstruowania wartości normalnej. W związku z tym Komisja powinna, zdaniem rządu ChRL, podjąć inicjatywę w celu zbadania i udowodnienia istnienia lub nieistnienia zakłóceń w reprezentatywnych krajach, a nie biernie czekać na przedstawienie dowodów przez strony zaangażowane w sprawę.

(200)

Argument ten nie przekonał Komisji. Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego Komisja faktycznie przystępuje do skonstruowania wartości normalnej na podstawie danych innych niż ceny i koszty krajowe (chyba że zostanie potwierdzone, że koszty te nie są zniekształcone) w kraju wywozu tylko wtedy, gdy ustali, że dane te są odpowiednie do odzwierciedlenia niezniekształconych cen i kosztów. W trakcie tego procesu Komisja ma obowiązek korzystać wyłącznie z danych niezniekształconych. W tym zakresie Komisja nie tylko nie pozostaje bierna, ale przeprowadza własną analizę i zaprasza zainteresowane strony do zgłaszania uwag na temat proponowanych źródeł określenia wartości normalnej na wczesnych etapach dochodzenia, mianowicie poprzez noty dotyczące niezniekształconych źródeł, które zamierza wykorzystać na wczesnym etapie postępowania. W ostatecznej decyzji Komisji dotyczącej tego, które niezniekształcone dane należy wykorzystać do obliczenia wartości normalnej, w pełni uwzględnia się wszystkie uwagi, które napłynęły od stron, oraz własne badania przeprowadzone przez Komisję.

(201)

Ponadto rząd ChRL argumentował, że sprawozdanie jest mylące, jednostronne i odbiegające od rzeczywistości. W sprawozdaniu uzasadnioną przewagę konkurencyjną chińskich przedsiębiorstw oraz normalne różnice instytucjonalne między Chinami a UE uznano rzekomo za podstawę do stwierdzenia znaczących zakłóceń na rynku. Ponadto rząd ChRL stwierdził, że fakt, iż Komisja przyjęła zarzuty dotyczące zakłócenia na rynku, na które powoływał się przemysł Unii w oparciu o sprawozdanie, zapewnił przemysłowi Unii nieuczciwą korzyść, co jest równoznaczne z wyciągnięciem wniosków przed przeprowadzeniem postępowania. Dowód na poparcie skargi przemysłu jest równoznaczny z przyjęciem stanowiska przemysłu, a zatem nie jest zgodny z podstawowym duchem prawnym, jakim jest uczciwość i sprawiedliwość.

(202)

Komisja nie mogła przyjąć tych argumentów. Sprawozdanie, a także zaktualizowane sprawozdanie są kompleksowymi dokumentami opartymi na obszernych obiektywnych dowodach, w tym przepisach ustawowych i wykonawczych oraz innych oficjalnych dokumentach programowych opublikowanych przez rząd ChRL, sprawozdaniach sporządzonych przez organizacje międzynarodowe, badaniach akademickich i artykułach naukowców oraz innych wiarygodnych niezależnych źródłach. Włączono je do akt dochodzenia, tak aby każda zainteresowana strona miała wystarczającą możliwość obalenia, uzupełnienia lub przedstawienia uwag do niego i dowodów, na których je oparto. Rząd ChRL nie przedstawił żadnych takich argumentów obalających i przekazał jedynie niepoparte dowodami uwagi ogólne. Ta sama argumentacja odnosi się również do zaktualizowanego sprawozdania.

(203)

Rząd ChRL zasugerował także, że wydanie sprawozdania krajowego zastąpiło faktyczne dochodzenie, ale Komisja przypomniała, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. e) rozporządzenia podstawowego, jeśli Komisja stwierdzi, że dowód przekazany przez skarżącego dotyczący znaczących zakłóceń jest wystarczający, może wszcząć dochodzenie na tej podstawie. Stwierdzenie rzeczywistego istnienia i wpływu znaczących zakłóceń oraz związane z tym zastosowanie metodyki opisanej w art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego następuje jednak dopiero w chwili tymczasowego lub ostatecznego ujawnienia informacji w wyniku dochodzenia. Istnienia i potencjalnego wpływu znaczących zakłóceń nie potwierdza się na etapie wszczęcia dochodzenia, jak twierdzi rząd ChRL, ale dopiero po przeprowadzeniu szczegółowego dochodzenia, w związku z czym argument ten także zostaje odrzucony.

(204)

Podsumowując, w obecnym dochodzeniu rząd ChRL, CCCMC ani producenci eksportujący nie przedstawili żadnych wyczerpujących dowodów ani argumentów podważających istnienie znaczących zakłóceń w sektorze biodiesla.

(205)

Wyboru reprezentatywnego kraju dokonano na podstawie następujących kryteriów określonych w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego:

(206)

Jak wyjaśniono w motywach 64-68, Komisja wydała dwie noty w odniesieniu do akt dotyczące źródeł do celów określenia wartości normalnej. W notach tych opisano fakty i dowody leżące u podstaw odpowiednich kryteriów, a ponadto odniesiono się do uwag otrzymanych przez strony na temat tych elementów i odpowiednich źródeł. W drugiej nocie Komisja poinformowała zainteresowane strony o zamiarze rozważenia wykorzystania Malezji jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju w niniejszej sprawie, jeżeli zostanie potwierdzone istnienie znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(207)

W pierwszej nocie Komisja wskazała 49 państw o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego do ChRL, ponieważ wszystkie z nich są sklasyfikowane przez Bank Światowy jako kraje „o wyższym średnim dochodzie” na podstawie dochodu narodowego brutto, a zgodnie z dostępnymi danymi odbywa się w nich produkcja produktu objętego dochodzeniem. Spośród tych 49 państw Komisja wskazała sześć państw o największej produkcji biodiesla w 2022 r. i 2023 r., korzystając z prognoz OECD i FAO (119). Państwami tymi były (w kolejności według wielkości produkcji): Brazylia, Argentyna, Tajlandia, Malezja, Kolumbia i Peru. W skardze EBB wskazała również Brazylię jako odpowiedni reprezentatywny kraj.

(208)

W swoich uwagach do pierwszej noty EBB, EcoCeres i Jiaao przedstawiły uwagi na temat produkcji produktu objętego dochodzeniem. EBB stwierdziła, że najbardziej odpowiednim reprezentatywnym krajem jest Brazylia, będąca największym producentem biodiesla spośród państw o poziomie rozwoju podobnym do ChRL. Przedsiębiorstwa EcoCeres i Jiaao były natomiast zdania, że Brazylia nie jest odpowiednia, ponieważ tylko kilku producentów wytwarza biodiesel z tych samych surowców co producenci chińscy, przy czym głównymi surowcami są zużyty olej kuchenny, tłuszcz brązowy i ścieki z zakładów wytłaczania oleju palmowego. Według EcoCeres produkcja biodiesla z tych surowców była również niewystarczająca w Kolumbii i Tajlandii.

(209)

Ponadto EBB, EcoCeres i Jiaao przedstawiły uwagi na temat wysokiego poziomu regulacji rządowej w całym łańcuchu wartości biodiesla w czterech potencjalnych reprezentatywnych krajach (Brazylii, Kolumbii, Malezji i Tajlandii) wskazanych w pierwszej nocie (zob. motyw 246).

(210)

W odniesieniu do uwag dotyczących poziomu regulacji rządowej w całym łańcuchu wartości biodiesla w potencjalnych reprezentatywnych krajach Komisja zwróciła uwagę w drugiej nocie, że rynek biodiesla i jego łańcuch wartości są regulowane środkami rządowymi na całym świecie, ponieważ przemysł znacząco przyczynia się do wypełniania przez państwa ich międzynarodowych zobowiązań w zakresie redukcji emisji gazów cieplarnianych.

(211)

W swoich uwagach do drugiej noty EBB powtórzyła, że rynek biodiesla i jego łańcuch wartości podlegają w Malezji regulacjom rządowym. W szczególności według EBB cenę biodiesla ustala rząd Malezji za pomocą formuły cenowej przewidującej stałe koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk. Ponadto wywóz surowego oleju palmowego podlega podatkowi wywozowemu, który według EBB wpływa na koszty produkcji malezyjskich producentów biodiesla. Ponadto EBB wskazała, że od lutego 2024 r. malezyjski stan Sabah również objął wywóz ścieków z zakładów wytłaczania oleju palmowego podatkiem wywozowym.

(212)

W odniesieniu do Malezji Komisja zauważyła, że automatyczny mechanizm ustalania cen ma zastosowanie do paliwa sprzedawanego przez sprzedawców detalicznych na stacjach benzynowych, tj. do benzyny mieszanej z biodieslem. Cenę takiego paliwa ustala się przy użyciu formuły cenowej, która uwzględnia cenę referencyjną ropy naftowej, różne koszty przedsiębiorstwa naftowego i sprzedawcy detalicznego, a także ich zysk (120) (121) (122). W przypadku gdy cena stała jest niższa niż pożądana cena rynkowa, tj. nie pokrywa kosztów i zysku sprzedawcy detalicznego, rząd Malezji może skompensować różnicę poprzez dotacje wypłacane sprzedawcy detalicznemu (123).

(213)

Ponadto przy wyborze przedsiębiorstw, które mają być wykorzystane jako źródło kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków, Komisja skoncentrowała się na przedsiębiorstwach produkujących biodiesel z zużytego oleju kuchennego, ścieków z zakładów wytłaczania oleju palmowego i tłuszczu brązowego. Chociaż niektóre z wybranych przedsiębiorstw mogą częściowo wykorzystywać surowy olej palmowy jako jeden ze swoich surowców, Komisja uznała, że wpływ na ich wyniki finansowe byłby jedynie nieznaczny. Na koniec podatek wywozowy nałożony przez stan Sabah nie ma znaczenia dla niniejszego dochodzenia, ponieważ wprowadzono go dopiero po okresie objętym dochodzeniem.

(214)

W związku z tym Komisja uznała, że regulacje rządowe mające zastosowanie do rynku biodiesla i jego łańcucha wartości w Malezji nie mają charakteru, który sprawiłby, że kraj ten nie byłby odpowiednim reprezentatywnym krajem.

(215)

Jeżeli chodzi o Brazylię, w swoich uwagach do drugiej noty EBB wskazała, że w 2022 r. system aukcji publicznych zastąpiono obrotem pozagiełdowym biodieslem. EBB potwierdziła ponadto, że przywóz biodiesla jest bardzo ograniczony, ponieważ wymaga pozwoleń na przywóz, które wydaje się jedynie w wyjątkowych przypadkach. EBB twierdziła jednak, że środki te nie miały wpływu na ceny i koszty na rynku brazylijskim, ponieważ wystarczającą konkurencję gwarantuje liczba certyfikowanych producentów biodiesla działających w przemyśle.

(216)

Komisja przyjęła te dodatkowe informacje do wiadomości. Ponieważ Malezję potwierdzono jako odpowiedni reprezentatywny kraj, Komisja nie uznała za konieczne przeprowadzenia szczegółowej analizy regulacji rynku biodiesla i jego łańcucha wartości w Brazylii.

(217)

W pierwszej nocie Komisja skoncentrowała się na najważniejszych czynnikach produkcji stanowiących ponad 80 % chińskich kosztów produkcji, tj. na surowcach objętych kodami HS 1518 00 (zużyty olej kuchenny) i 3823 19 (ścieki z zakładów wytłaczania oleju palmowego, tłuszcz brązowy i większość innych surowców, takich jak odpady żywnościowe lub sopstok). Komisja przeanalizowała, czy sześć potencjalnych reprezentatywnych krajów wprowadziło ograniczenia wywozowe zniekształcające cenę krajową, czy przywoziły takie ilości z Chin, które mogłyby potencjalnie zniekształcić średnią cenę importową, oraz czy towary objęte dwoma kluczowymi kodami HS były przywożone w reprezentatywnych ilościach. Analizę przeprowadzono nie tylko na poziomie kodów HS, ale również na poziomie bardziej szczegółowych kodów towarów w zależności od nomenklatury celnej poszczególnych krajów.

(218)

Komisja ustaliła, że w Argentynie wszystkie towary objęte tymi dwoma kluczowymi kodami HS podlegały podatkowi wywozowemu. Ponadto niektóre towary objęte kodem HS 1518 00 wymagały uzyskania pozwolenia na wywóz w Malezji.

(219)

Komisja stwierdziła ponadto, że znaczne ilości węgla przywożonego do Argentyny (HS 2701 11 ), towarów sklasyfikowanych w ramach trzech kodów towarów objętych kodem HS 1518 00 w Malezji oraz pięciu towarów objętych kodem HS 1518 00 w Tajlandii pochodziły z ChRL.

(220)

Po wyłączeniu przywozu, który podlegał ograniczeniom wywozowym albo na który prawdopodobnie miały wpływ znaczne ilości przywożone z ChRL, Malezja była krajem o zdecydowanie największych ilościach towarów przywożonych w ramach dwóch kluczowych kodów HS (200 tys. ton w ramach kodu HS 1518 00 i 790 tys. ton w ramach kodu HS 3823 19 w porównaniu z 17 tys. ton w ramach kodu HS 1518 00 w Tajlandii i 18 tys. ton w ramach kodu HS 3823 19 w Brazylii - te dwa państwa są drugie pod względem wielkości przywozu).

(221)

W swoich uwagach dotyczących reprezentatywnego kraju i czynników produkcji przedstawionych na etapie wszczęcia postępowania przedsiębiorstwo EcoCeres wskazało, że kod HS 1518 00 obejmuje szeroką gamę towarów. W związku z tym każda nomenklatura celna, która nie pozwalała na rozróżnienie między tłuszczami i olejami jadalnymi a niejadalnymi, była całkowicie nieodpowiednia do identyfikacji odpowiedniego kodu towaru. W tym względzie przedsiębiorstwo zaproponowało, aby Komisja wykorzystała „niezniekształcone międzynarodowe ceny, koszty lub wartości odniesienia” do ustalenia niezniekształconych kosztów zużytego oleju kuchennego, oraz przedłożyło informacje na temat cen zebrane i opublikowane przez Argus Biofuels (124).

(222)

W pierwszej nocie Komisja stwierdziła, że rzeczywiście konieczne jest wybranie odpowiedniego źródła niezniekształconych kosztów zużytego oleju kuchennego. Komisja zauważyła, że jedynie nomenklatura celna Malezji i Tajlandii umożliwiała rozróżnienie między tłuszczami i olejami jadalnymi a niejadalnymi. Komisja podjęła decyzję o dalszej analizie jakości wszystkich potencjalnych źródeł niezniekształconych kosztów zużytego oleju kuchennego, w tym międzynarodowych wartości odniesienia przedstawionych przez EcoCeres.

(223)

W swoich uwagach do pierwszej noty przedsiębiorstwa EcoCeres, Jiaao i Zhuoyue twierdziły, że Malezja jest jedynym potencjalnym reprezentatywnym krajem o reprezentatywnych wielkościach przywozu objętych kodami HS 1518 00 i 3823 19 , które obejmowały najważniejsze surowce wykorzystywane przez objętych próbą producentów eksportujących (zob. motyw 208). Ponadto EcoCeres i Zhuoyue powtórzyły, że odpowiednie kody HS obejmują szeroką gamę różnych produktów oraz że jedynie nomenklatura celna Malezji i Tajlandii pozwala na rozróżnienie tłuszczów i olejów jadalnych i niejadalnych objętych kodem HS 1518 00 . EcoCeres powtórzył, że do ustalenia niezniekształconych kosztów zużytego oleju kuchennego i ścieków z zakładów wytłaczania oleju palmowego można wykorzystać międzynarodowe wartości odniesienia.

(224)

Z drugiej strony w swoich uwagach do pierwszej noty EBB podkreśliła, że przywóz do Brazylii w ramach dwóch kluczowych kodów HS był drugi co do wielkości (wśród czterech pozostałych potencjalnych reprezentatywnych krajów, zob. motyw 246) po Malezji, i argumentowała, że cena brazylijskiego przywozu objętego kodem HS 1518 00 odzwierciedla cenę tłuszczów i olejów niejadalnych na rynku krajowym.

(225)

EBB stwierdziła ponadto, że ponieważ niektóre towary objęte kodem HS 1518 00 wymagały uzyskania pozwolenia na wywóz w Malezji, to ograniczenie wywozowe zniekształciło również ceny importowe (i krajowe) wszystkich towarów objętych odpowiednim kodem HS. EcoCeres nie zgodził się i argumentował, że gdyby pozwolenia na wywóz mające zastosowanie do niektórych towarów spowodowały obniżenie cen wszystkich towarów objętych kodem HS 1518 00 , zagraniczni dostawcy przekierowaliby swoją sprzedaż na inne rynki po bardziej atrakcyjnych cenach.

(226)

Jeżeli chodzi o dostępność odpowiednich danych publicznych, przedsiębiorstwo Zhuoyue zauważyło, że w Brazylii i Kolumbii nie miał miejsca przywóz paku pochodzenia biologicznego.

(227)

W drugiej nocie Komisja uznała, że kluczowe znaczenie ma identyfikacja kodów towarów, które są jak najbardziej zbliżone do faktycznych surowców stosowanych przez chińskich producentów. W tym względzie Komisja stwierdziła, że nomenklatura celna Brazylii i Kolumbii nie pozwalała na zidentyfikowanie przywozu, który odzwierciedlałby ceny krajowe zużytego oleju kuchennego. Ponadto w wyniku kontroli na miejscu potwierdzono, że wielkość przywozu w ramach dwóch kluczowych kodów HS do Brazylii, Kolumbii i Tajlandii nie była reprezentatywna, w szczególności w odniesieniu do wielkości konsumpcji chińskich producentów biodiesla.

(228)

Biorąc pod uwagę fakt, że kod HS 1518 00 obejmuje szeroką gamę produktów, w tym takich, których nie wykorzystuje się jako surowce do produkcji biodiesla, Komisja uznała za mało prawdopodobne, aby pozwolenia na wywóz mające zastosowanie do kilku kodów towarów spowodowałyby obniżenie cen importowych (i krajowych) wszystkich towarów przywożonych w ramach kodu HS 1518 00 .

(229)

Komisja odrzuciła jednak stosowanie międzynarodowych wartości odniesienia dla zużytego oleju kuchennego i ścieków z zakładów wytłaczania oleju palmowego na tym etapie dochodzenia, ponieważ wartości odniesienia nie określały pochodzenia odpowiednich surowców. W związku z tym nie można było stwierdzić, że dane dotyczące zużytego oleju kuchennego nie zostały zniekształcone przez surowce pochodzące z Chin. Podobnie ustalono, że ceny ścieków z zakładów wytłaczania oleju palmowego pochodzących z Indonezji były zniekształcone przez zastosowanie podatku wywozowego (zob. motyw 237) i nie można było wykluczyć, że indonezyjskie ścieki z zakładów wytłaczania oleju palmowego objęto odpowiednią wartością odniesienia.

(230)

Jeżeli chodzi o przywóz paku pochodzenia biologicznego, Komisja zauważyła, że mimo iż nie był on ważnym materiałem do produkcji pod względem jego udziału w całkowitych kosztach produkcji, wybór reprezentatywnego kraju z przywozem paku pochodzenia biologicznego wiązał się z korzyściami.

(231)

W swoich uwagach do drugiej noty EBB i Jiaao przedstawiły uwagi dotyczące niezniekształconych kosztów zużytego oleju kuchennego. EBB wskazała, że pewne ilości zużytego oleju kuchennego przywożonego do Malezji pochodziły z Indonezji. Ceny tego przywozu zostały jednak zniekształcone przez podatek wywozowy pobierany od wywozu zużytego oleju kuchennego z Indonezji (125).

(232)

Komisja zbadała te argumenty i stwierdziła, że wywóz zużytego oleju kuchennego z Indonezji faktycznie podlegał podatkowi wywozowemu. Na tej podstawie Komisja postanowiła wyłączyć z ustalenia niezniekształconych kosztów przywóz do Malezji zużytego oleju kuchennego pochodzącego z Indonezji.

(233)

Odnosząc się do swoich uwag dotyczących regulacji rządowych rynku biodiesla i jego łańcucha wartości w Malezji (zob. motyw 211), EBB powtórzyła, że przywóz w ramach kodów HS 1518 00 (w przypadku zużytego oleju kuchennego) i 3823 19 (w przypadku ścieków z zakładów wytłaczania oleju palmowego) do Brazylii nie był niewiarygodny pomimo ograniczonej wielkości przywozu. Strona zaproponowała dwa rozwiązania alternatywne:

(234)

Jak stwierdzono w motywie 258, Komisja uznaje Malezję za odpowiedni reprezentatywny kraj na etapie tymczasowym. W związku z tym odrzucono wykorzystanie przywozu do USA jako alternatywnego źródła wartości odniesienia dla zużytego oleju kuchennego i ścieków z zakładów wytłaczania oleju palmowego. Jeśli chodzi o zaklasyfikowanie zużytego oleju kuchennego do olejów jadalnych lub niejadalnych, na tym etapie dochodzenia Komisja nie jest w stanie stwierdzić, czy klasyfikacja użyta w umowach jest zgodna z malezyjską nomenklaturą celną, w szczególności ze względu na to, że strona nie przedstawiła merytorycznego niepoufnego streszczenia swoich argumentów.

(235)

W swoich uwagach do drugiej noty przedsiębiorstwo Jiaao argumentowało, że Komisja powinna wyłączyć z zakresu kodów stosowanych do określenia niezniekształconych kosztów zużytego oleju kuchennego niektóre kody towarów, np. kody obejmujące niejadalne oleje z lnu, oliwek i orzeszków ziemnych. Strona ta twierdziła, że Komisja zweryfikowała, iż przedsiębiorstwo nie wykorzystywało tego rodzaju olejów do produkcji biodiesla. Ponadto przedsiębiorstwo Jiaao stwierdziło, że przywóz zużytego oleju kuchennego pochodzącego z Japonii powinien zostać wyłączony z określania wartości odniesienia, ponieważ Japonia ma ograniczoną podaż zużytego oleju kuchennego na rynku krajowym (126).

(236)

Ponadto Japonia - mimo faktycznie ograniczonej dostępności zużytego oleju kuchennego na rynku krajowym - w 2022 r. dokonała wywozu większości zebranych ilości (127). Dla porównania w 2022 r. wielkość wywozu znacznie przekroczyła wielkość przywozu z Japonii do Malezji w okresie objętym dochodzeniem. W związku z tym Komisja odrzuciła oba argumenty.

(237)

W swoich uwagach do drugiej noty EBB stwierdziła, że przywóz ścieków z zakładów wytłaczania oleju palmowego objętych kodem HS 3823 19 do Malezji był zniekształcony znacznymi ilościami przywozu z Indonezji. Ponieważ Indonezja nakłada podatek wywozowy na wywóz ścieków z zakładów wytłaczania oleju palmowego (128), ceny tego przywozu były zniekształcone.

(238)

W następstwie tego argumentu Komisja podjęła na tym etapie decyzję o wyłączeniu przywozu towarów pochodzących z Indonezji i objętych odpowiednimi kodami towarów dla ścieków z zakładów wytłaczania oleju palmowego i kwasów tłuszczowych oleju palmowego, ponieważ przywóz w ramach tych samych kodów towarów wykorzystuje się jako źródło niezniekształconych kosztów w odniesieniu do obu materiałów do produkcji.

(239)

W swoich uwagach do drugiej noty przedsiębiorstwo Zhuoyue stwierdziło, że Komisja nie powinna stosować kodu towarów 3823 19 90 jako jednego z kodów dla tłuszczu brązowego, odpadów żywnościowych, sopstoku i oleju z zużytej ziemi bielącej. Według tej strony przedmiotowy kod nie obejmuje rafinowanych kwaśnych olejów, podczas gdy wszystkie wyżej wymienione surowce stanowią takie oleje. Przedsiębiorstwo poparło swoje argumenty faktem, że jednostkowa cena importowa w ramach tego kodu była wyższa niż jednostkowa cena importowa zużytego oleju kuchennego, co jest sprzeczne z intuicją, ponieważ zużyty olej kuchenny jest cenniejszym surowcem, biorąc pod uwagę jego właściwości, takie jak zawartość wolnych kwasów tłuszczowych, skład i zawartość metalu.

(240)

Komisja zapoznała się z malezyjską nomenklaturą celną dostępną za pośrednictwem strony internetowej Komisji Acces2Markets (129) i wstępnie stwierdziła, że wszystkie towary objęte kodem HS 3823 19 , z wyjątkiem tych związanych z pochodnymi oleju palmowego, należy racjonalnie uwzględnić przy określaniu wartości odniesienia dla surowców o wyższych poziomach wolnych kwasów tłuszczowych, takich jak tłuszcz brązowy, odpady żywnościowe, sopstok i zużyty olej ziemi bielącej. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(241)

W swoich uwagach do drugiej noty przedsiębiorstwo Zhuoyue utrzymywało, że Komisja nie powinna zastępować chińskich kosztów niezniekształconą wartością odniesienia, ponieważ nie ma dowodów na istnienie znaczących zakłóceń na rynku biodiesla w ChRL. Strona utrzymywała ponadto, że nawet w przypadku zastąpienia kosztów pracy wartością odniesienia Komisja powinna określić bardziej odpowiednią metodę dostosowania malezyjskich kosztów pracy, które były dostępne tylko w 2016 r., do poziomu odpowiedniego dla okresu objętego dochodzeniem. Przedsiębiorstwo Zhuoyue argumentowało, że nie ma korelacji między poziomem wynagrodzeń a stopą inflacji wyrażoną za pomocą wskaźnika cen dóbr produkcyjnych.

(242)

W odniesieniu do domniemanego niezakłóconego rynku biodiesla w ChRL Komisja odsyła do swoich ustaleń w sekcjach 3.2.1-3.2.1.8 oraz ustaleń dotyczących konkretnie rynku pracy w sekcji 3.2.1.6. Z uwagi na fakt, że koszty pracy stanowiły znikomy udział w kosztach produkcji producentów eksportujących (maksymalnie 1,5 %), Komisja uznała, że wykorzystanie wskaźnika cen dóbr produkcyjnych do aktualizacji kosztów pracy w Malezji nie miało znaczącego wpływu na niezniekształconą wartość normalną. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(243)

W swoich uwagach do drugiej noty przedsiębiorstwo Zhuoyue wskazało ponadto, że Komisja zmieniła kod HS, który ma być stosowany w przypadku paku pochodzenia biologicznego, z 1522 00 na 1520 00.

(244)

Komisja stwierdziła, że zmiana wynikała z błędu pisarskiego, i skorygowała ten błąd przed ustaleniem niezniekształconych kosztów paku pochodzenia biologicznego.

(245)

W pierwszej nocie Komisja stwierdziła, że wywóz biodiesla pochodzącego z Argentyny podlega środkom antydumpingowym i antysubsydyjnym wprowadzonym przez Peru (130) (131), Unię (132) i Stany Zjednoczone (133) (134) („USA”). W związku z tym wyniki finansowe producentów argentyńskich mogą być potencjalnie zniekształcone przez subsydiowanie i dumping. Ponadto na dane finansowe producentów biodiesla w Peru potencjalnie może mieć wpływ szkoda poniesiona w wyniku przywozu po cenach dumpingowych lub subsydiowanych biodiesla pochodzącego z Argentyny i USA (135).

(246)

W następstwie ustaleń dotyczących ograniczeń wywozowych w Argentynie (zob. motyw 218) i potencjalnego zakłócenia informacji finansowych w oparciu o istnienie środków ochrony handlu dotyczących Argentyny i Peru Komisja przeprowadziła dalszą analizę dostępności i jakości informacji finansowych jedynie w odniesieniu do pozostałych czterech potencjalnych reprezentatywnych krajów: Brazylii, Kolumbii, Malezji i Tajlandii.

(247)

W pierwszej nocie Komisja zidentyfikowała trzech producentów biodiesla posiadających odpowiednie ogólnodostępne informacje finansowe w Brazylii, w tym jednego na podstawie informacji zawartych w skardze. W przypadku wszystkich trzech przedsiębiorstw informacje finansowe częściowo pokrywały się z okresem objętym dochodzeniem, zawierały dodatkowe szczegóły w formie informacji dodatkowej do sprawozdania finansowego i były zgodne z międzynarodowymi standardami sprawozdawczości finansowej („MSSF”) albo lokalnymi ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości. W Kolumbii istniały ogólnodostępne informacje finansowe dotyczące pięciu przedsiębiorstw. Informacje finansowe nie zawierały żadnych dalszych szczegółów w formie informacji dodatkowej do sprawozdania finansowego. W przypadku Malezji i Tajlandii ogólnodostępne informacje finansowe z bazy danych Orbis były dostępne w odniesieniu do jednego przedsiębiorstwa z każdego kraju. Ponadto informacje finansowe przedsiębiorstwa tajlandzkiego były częściowo niezgodne z MSSF.

(248)

W swoich uwagach do pierwszej noty EBB wskazała, że Brazylia jest jedynym potencjalnym reprezentatywnym krajem, w którym dostępny był pełny zestaw sprawozdań finansowych w odniesieniu do producenta biodiesla. Przedsiębiorstwo EcoCeres przedstawiło jednak pełny zestaw sprawozdań finansowych trzynastu producentów biodiesla z lokalnego rejestru malezyjskiego w swoich uwagach do pierwszej noty. Zauważyło ono również, że jeden z producentów biodiesla wskazanych przez Komisję w Kolumbii był spółką zależną innego wskazanego przedsiębiorstwa. Jednostka dominująca była ponadto dużym zintegrowanym przedsiębiorstwem naftowym i zdaniem EcoCeres nie powinna być brana pod uwagę. Na koniec przedsiębiorstwa EcoCeres i Zhuoyue twierdziły, że Tajlandii nie należy uznawać za odpowiedni reprezentatywny kraj, ponieważ jedyne ogólnodostępne sprawozdania finansowe wskazane przez Komisję były częściowo niezgodne z MSSF.

(249)

W drugiej nocie Komisja starała się skalibrować wybór odpowiednich producentów biodiesla na podstawie ogólnodostępnych informacji finansowych. W związku z tym Komisja postanowiła rozważyć w tym przypadku surowce wykorzystywane przez producentów w potencjalnych reprezentatywnych krajach. Komisja zidentyfikowała dwa przedsiębiorstwa produkujące biodiesel z zużytego oleju kuchennego, tłuszczu brązowego lub ścieków z zakładów wytłaczania oleju palmowego w Brazylii, dwa tego rodzaju przedsiębiorstwa w Kolumbii, dziesięć w Malezji i osiem w Tajlandii.

(250)

Po stwierdzeniu, że przywóz głównych materiałów do produkcji do Kolumbii i Tajlandii nie był reprezentatywny pod względem ilości (zob. motyw 227), Komisja przeanalizowała dostępność i jakość informacji finansowych w Brazylii i Malezji.

(251)

Chociaż sprawozdania finansowe dwóch brazylijskich przedsiębiorstw (zob. motyw 249) były publicznie dostępne, to albo w ogóle nie obejmowały sprawozdawczości dotyczącej segmentów działalności, albo sprawozdawczość dotycząca segmentów działalności nie była wystarczająca, aby wyodrębnić informacje finansowe dotyczące produkcji biodiesla. Spośród dziesięciu malezyjskich przedsiębiorstw siedem wyznaczyło przedsiębiorstwo EcoCeres, a trzy - Komisja. Komisja uznała sprawozdania finansowe siedmiu z tych przedsiębiorstw za odpowiednie do ustalenia kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku. W przypadku pozostałych trzech informacje finansowe nie były w ogóle dostępne albo sprawozdawczość dotycząca segmentów działalności nie pozwalała na określenie informacji finansowych właściwych dla produkcji biodiesla.

(252)

W swoich uwagach do drugiej noty EBB przedstawiła wykaz około 45 producentów biodiesla w Brazylii, z których około 20 produkuje biodiesel z zużytego oleju kuchennego lub kwasu tłuszczowego oleju palmowego. EBB stwierdziła, że Komisja powinna wykorzystać informacje finansowe przedsiębiorstwa BE8. EBB stwierdziła, że - w przypadku gdyby Komisja uznała sprawozdania finansowe tego przedsiębiorstwa za nieodpowiednie - Komisja jest uprawniona do wykorzystania informacji finansowych przedsiębiorstwa wytwarzającego produkt należący do tej samej ogólnej kategorii co biodiesel. W tym względzie EBB zasugerowała producenta etanolu SF, który niedawno uzyskał certyfikat spełnienia wymogów międzynarodowych jako dostawca etanolu do produkcji SAF (w ramach metody przejścia od alkoholu do paliwa lotniczego).

(253)

W przypadku trzech z 20 producentów biodiesla z zużytego oleju kuchennego lub kwasu tłuszczowego oleju palmowego zidentyfikowanych przez EBB sprawozdania finansowe były dostępne na poprzednich etapach wyboru reprezentatywnego kraju. W przypadku dwóch z nich, w tym BE8, Komisja stwierdziła już, że sprawozdania finansowe nie stanowią odpowiedniego źródła niezniekształconych kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, jak wyjaśniono w motywie 251. Jedyną pozostałą spółką byłaby Caramuru Alimentos S.A. („Caramuru”), którą EBB zaproponowała w skardze.

(254)

Biorąc pod uwagę wnioski dotyczące dostępności informacji na temat czynników produkcji przedstawione w motywie 227 oraz dostępności odpowiednich publicznych informacji finansowych dla szeregu malezyjskich producentów biodiesla, Komisja stwierdziła, że dostępność informacji finansowych dotyczących Caramuru nie była istotna. Nie było również potrzeby poszukiwania i analizowania informacji finansowych dotyczących przedsiębiorstwa wytwarzającego produkt należący do tej samej ogólnej kategorii co biodiesel.

(255)

Na koniec w swoich uwagach do drugiej noty przedsiębiorstwo Zhuoyue argumentowało, że informacje finansowe jednego z malezyjskich producentów biodiesla, Vance Bioenergy Sdn Bhd. („Vance”) nie były odpowiednim źródłem niezniekształconych kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, ponieważ przedsiębiorstwo to wytwarzało również inne produkty. Ponadto przedsiębiorstwo twierdziło, że należy dostosować wagę informacji finansowych innego przedsiębiorstwa w koszyku, FIMA BIODIESEL SDN BHD („FIMA”), ponieważ informacje finansowe były dostępne wyłącznie za pierwszy kwartał 2023 r., a nie za pełny rok 2022, jak w przypadku pozostałych sześciu przedsiębiorstw.

(256)

Komisja odrzuciła te argumenty. Po pierwsze, pozostałe produkty wytwarzane przez Vance były produktami ubocznymi biodiesla i w związku z tym nie można było uznać ich za całkowicie niepowiązaną kategorię produktów. Po drugie, sprawozdania finansowe FIMA były również dostępne za cały rok, ale przedsiębiorstwo stosowało jako rok obrotowy okres od 1 kwietnia do 31 marca.

(257)

Po ustaleniu na podstawie wszystkich powyższych elementów, że Malezja jest jedynym dostępnym odpowiednim reprezentatywnym krajem, nie było potrzeby przeprowadzenia oceny poziomu ochrony socjalnej i ochrony środowiska zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze zdanie ostatnie rozporządzenia podstawowego.

(258)

Biorąc pod uwagę wyniki powyższej analizy, należy uznać, że Malezja spełniała kryteria przewidziane w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego pozwalające uznać ją za odpowiedni reprezentatywny kraj.

(259)

W pierwszej nocie Komisja podała wykaz czynników produkcji, takich jak materiały, energia i nakłady pracy, wykorzystywanych przez producentów eksportujących do produkcji produktu objętego dochodzeniem i wezwała zainteresowane strony do zgłaszania uwag i przedstawienia publicznie dostępnych informacji na temat niezniekształconych wartości każdego z czynników produkcji wymienionych w tej nocie.

(260)

Następnie w drugiej nocie Komisja stwierdziła, że na potrzeby obliczenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego skorzysta z bazy danych Global Trade Atlas (136) („GTA”) w celu ustalenia poziomu niezniekształconych kosztów większości czynników produkcji, w szczególności surowców. Ponadto Komisja wskazała, że wykorzysta informacje opublikowane przez malezyjski Instytut Informacji i Analiz Rynku Pracy („ILMIA”) (137) do ustalenia niezniekształconych kosztów pracy, przez Tenaga Nasional Berhad („TNB”) (138) w odniesieniu do energii elektrycznej, przez Komisję ds. Energii (Suruhanjaya Tenaga) (139) w odniesieniu do gazu ziemnego i pary wodnej oraz przez Krajową Komisję Usług Wodnych („SPAN”) (140) w odniesieniu do wody.

(261)

Biorąc pod uwagę wszystkie informacje przedstawione przez zainteresowane strony i zebrane podczas wizyt weryfikacyjnych, w celu określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego zidentyfikowano następujące czynniki produkcji i ich źródła:

Tabela 1

Czynniki produkcji biodiesla

(262)

Komisja wzięła pod uwagę wartość pośrednich kosztów produkcji, aby uwzględnić koszty, które nie zostały uwzględnione we wspomnianych powyżej czynnikach produkcji. W celu ustalenia tej kwoty Komisja wykorzystała pośrednie koszty produkcji poniesione przez objętych próbą producentów eksportujących, odpowiednio dostosowane do niezniekształconego poziomu. Metodykę tę należycie wyjaśniono w motywach 277 i 278.

(263)

Aby ustalić niezniekształconą cenę materiałów do produkcji i surowców dostarczanych do zakładu producenta reprezentatywnego kraju, Komisja jako podstawę wykorzystała średnią ważoną cenę importową stosowaną przy przywozie do reprezentatywnego kraju podanej w bazie danych GTA, do której dodano należności celne przywozowe i koszty transportu. Cenę importową w reprezentatywnym kraju obliczono jako średnią ważoną cenę jednostkowych produktów przywożonych ze wszystkich państw trzecich z wyjątkiem ChRL i państw, które nie są członkami WTO, wymienionych w załączniku 1 do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/755 (141). Komisja postanowiła wykluczyć przywóz z ChRL do reprezentatywnego kraju, ponieważ w sekcji 3.2.1 uznała, że oparcie się na cenach i kosztach krajowych w ChRL nie jest odpowiednim rozwiązaniem z uwagi na występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Biorąc pod uwagę, że nie ma dowodów wskazujących na to, że te same zakłócenia nie mają w równym stopniu wpływu na produkty przeznaczone na wywóz, Komisja uznała, że te same zakłócenia miały wpływ na ceny eksportowe. Komisja uznała, że pozostałe wielkości są reprezentatywne. Ponadto w odniesieniu do niezniekształconych kosztów ścieków z zakładów wytłaczania oleju palmowego, kwasów tłuszczowych oleju palmowego, zużytego oleju kuchennego, oleju mieszanego przemysłowego, odcieków oleju i oleju transestryfikowanego Komisja wyłączyła również przywóz pochodzący z Indonezji. Jak opisano w motywach 232 i 238, Komisja stwierdziła, że ceny wyżej wymienionych surowców zostały zniekształcone przez zastosowanie podatku wywozowego przez Indonezję.

(264)

Aby określić mające zastosowanie należności celne przywozowe w podziale na kod towarów i kraj pochodzenia, Komisja zasięgnęła informacji z mapy dostępu do rynku (142). Należności celne przywozowe dodano do wartości CIF zarejestrowanej w malezyjskich statystykach dotyczących przywozu dostępnych w bazie danych GTA.

(265)

Komisja ujęła koszt transportu poniesiony przez objętych próbą producentów eksportujących z tytułu dostaw surowców jako odsetek rzeczywistego kosztu tych surowców, a następnie zastosowała taki sam odsetek wobec niezniekształconego kosztu tych samych surowców, aby uzyskać niezniekształcony koszt transportu. Komisja uznała, że w kontekście przedmiotowego dochodzenia istnieją podstawy, aby wykorzystać iloraz kosztów surowców zakupionych przez producenta eksportującego i zgłoszonych kosztów transportu jako przesłankę do oszacowania niezniekształconych kosztów transportu surowców w momencie dostarczenia do fabryki przedsiębiorstwa.

(266)

W swoich uwagach do pierwszej noty przedsiębiorstwo EcoCeres argumentowało, że statystyki dotyczące przywozu nie są wiarygodnym źródłem wartości odniesienia dla wodoru z następujących powodów:

(267)

Przedsiębiorstwo zasugerowało, że Komisja powinna skorzystać z mechanizmu ustalania cen zawartego w jego umowie o dostawy wodoru. Alternatywnie przedsiębiorstwo odniosło się do krajowej ceny wodoru udostępnionej przez rząd Malezji w listopadzie 2023 r. (143), a zatem prawdopodobnie na podstawie cen obowiązujących w okresie objętym dochodzeniem.

(268)

Komisja ustaliła, że wielkość przywozu wodoru do Malezji była rzeczywiście bardzo niska (nieznacznie poniżej 155 m3). W związku z tym na tym etapie Komisja wykorzystała cenę krajową opublikowaną przez rząd Malezji (144) jako źródło niezniekształconych kosztów wodoru. Ponieważ cena odnosi się do wodoru wykorzystywanego jako źródło energii, Komisja dostosowała cenę o różnicę między ceną wodoru do celów energetycznych a ceną do zastosowań przemysłowych na podstawie danych statystycznych zgromadzonych przez partnerstwo na rzecz czystego wodoru (145).

(269)

W odniesieniu do szeregu czynników produkcji rzeczywiste koszty ponoszone przez niektórych objętych próbą producentów eksportujących stanowiły znikomy udział w całkowitych kosztach surowców w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Ponieważ wartość tych czynników produkcji nie miała znaczącego wpływu na obliczanie marginesu dumpingu niezależnie od wykorzystanego źródła, Komisja postanowiła uwzględnić te koszty w materiałach zużywalnych. Rzeczywista zweryfikowana wartość materiałów zużywalnych została wyrażona jako udział w rzeczywistych zweryfikowanych kosztach surowców producentów eksportujących objętych próbą. Odsetek ten wykorzystano do ustalenia niezniekształconej wartości materiałów zużywalnych, jak opisano w motywie 287.

(270)

Za publikowanie danych statystycznych dotyczących kosztów pracy w Malezji odpowiada malezyjski Instytut Informacji i Analiz Rynku Pracy („ILMIA”) (146). Komisja wykorzystała informacje na temat całkowitych kosztów pracy techników i innego personelu średniego stopnia w 2016 r. Średnią wartość miesięczną z 2016 r. odpowiednio skorygowano o inflację przy użyciu krajowego wskaźnika cen dóbr produkcyjnych opublikowanego przez Bank Światowy (147). Aby ustalić godzinowy koszt pracy, Komisja zastosowała informacje zgromadzone przez Departament Statystyczny MOP („ILOSTAT”) na temat średniej tygodniowej liczby faktycznie przepracowanych godzin na osobę zatrudnioną (148).

(271)

Cenę energii elektrycznej dla przedsiębiorstw (użytkowników przemysłowych) w Malezji publikuje TNB (149). Komisja wykorzystała dane dotyczące przemysłowych cen energii elektrycznej w odpowiednim zakresie zużycia wyrażonych w kWh i odnoszących się do okresu objętego dochodzeniem. W miarę dostępności uwzględniono taryfy szczytowe i pozaszczytowe.

(272)

Niezniekształcony koszt energii elektrycznej wykorzystywanej przez każdego producenta eksportującego objętego próbą różni się w zależności od zakresu zużycia, w którym się mieści.

(273)

Cenę gazu ziemnego dla przedsiębiorstw (użytkowników przemysłowych) w Malezji publikuje Komisja Energetyczna (Suruhanjaya Tenaga) (150). Komisja wykorzystała dane dotyczące cen gazu do celów niemieszkalnych w odpowiednim zakresie zużycia, które były zgłoszone w mmBtu i odnosiły się do okresu objętego dochodzeniem.

(274)

Niezniekształcony koszt gazu ziemnego wykorzystywanego przez każdego producenta eksportującego objętego próbą różni się w zależności od zakresu zużycia, w którym się mieści.

(275)

Komisja określiła niezniekształcony koszt pary wodnej na podstawie niezniekształconego kosztu gazu ziemnego i zgodnie z metodyką opublikowaną przez Departament Energii Stanów Zjednoczonych (151). Ponieważ w metodyce oblicza się wyłącznie koszt paliwa pary wodnej, Komisja dostosowała koszt paliwa w odniesieniu do kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku malezyjskiego przedsiębiorstwa dostarczającego gaz, Gas Malaysia Energy & Services Sdn. Bhd. („GMES”) (152).

(276)

Taryfy za wodę zostały ogłoszone przez Krajową Komisję Usług Wodnych („SPAN”) w Malezji. Komisja wykorzystała taryfy mające zastosowanie do użytkowników zagranicznych w różnych regionach Malezji (153).

(277)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „[s]konstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”. Ponadto należy ustalić wartość pośrednich kosztów produkcji w celu pokrycia kosztów niewliczonych do czynników produkcji, o których mowa powyżej.

(278)

Pośrednie koszty produkcji poniesione przez każdego objętego próbą producenta eksportującego wyrażono jako udział w kosztach produkcji rzeczywiście poniesionych przez producenta eksportującego. Odsetek ten wykorzystano do określenia niezniekształconej wartości pośrednich kosztów produkcji.

(279)

Jak omówiono w drugiej nocie, w celu ustalenia niezniekształconej i odpowiedniej kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku Komisja oparła się na informacjach finansowych za rok obrotowy kończący się w dniu 31 grudnia 2022 r. oraz za rok obrotowy kończący się w dniu 31 marca 2023 r. ze sprawozdań finansowych złożonych przez następujące siedem przedsiębiorstw w lokalnym rejestrze malezyjskim:

(280)

W przypadku gdy sprawozdanie finansowe zawierało niezbędne informacje, Komisja odjęła od kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych koszty związane z transportem, aby umożliwić obliczenie wartości normalnej na poziomie ex-works.

(281)

Ponadto Komisja pominęła niektóre koszty, które nie były związane ze sprzedażą lub ogólnym administrowaniem przedsiębiorstwem, takie jak zmiany wartości godziwej, niezrealizowane różnice kursowe.

(282)

Komisja uznała jednak ponadto, że koszyk przedsiębiorstw ograniczał się jedynie do producentów stosujących proces produkcji oparty na transestryfikacji. Aby odzwierciedlić potencjalne różnice w kosztach sprzedaży, kosztach ogólnych i administracyjnych oraz zyskach między poszczególnymi procesami produkcji (zob. motyw 31), na tym etapie Komisja postanowiła włączyć do koszyka trzech dodatkowych malezyjskich producentów z tego samego sektora, tj. produktów chemicznych organicznych (154). Odnoszące się do nich informacje finansowe były dostępne w bazie danych Orbis za rok obrotowy kończący się dnia 31 grudnia 2022 r. Przedsiębiorstwa były rentowne, a informacje finansowe zawierały wszystkie niezbędne elementy (koszty sprzedanych towarów, różne inne koszty operacyjne lub finansowe, zysk).

(283)

Do siedmiu producentów biodiesla wymienionych w motywie 279 dodano następujące przedsiębiorstwa:

(284)

Niezniekształcone koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk określono jako odsetek kosztów sprzedanych towarów na poziomie odpowiednio 5,4 % i 12,7 %. Komisja uznała te poziomy za odpowiednie w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) akapit ostatni rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do poziomu handlu ex-works.

(285)

Na podstawie powyższego Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(286)

Po pierwsze, Komisja ustaliła wartość niezniekształconych kosztów produkcji. Komisja pomnożyła zweryfikowaną rzeczywistą wielkość konsumpcji poszczególnych czynników produkcji objętych próbą producentów eksportujących przez niezniekształcone koszty jednostkowe tych czynników produkcji odnotowane w reprezentatywnym kraju, jak opisano w sekcji 3.2.4.

(287)

Część niezniekształconych kosztów produkcji odzwierciedlającą niezniekształconą wartość materiałów zużywalnych ustalono, mnożąc niezniekształconą wartość surowców określoną zgodnie z opisem w motywie 286 przez odsetek materiałów zużywalnych określony zgodnie z opisem w motywie 269.

(288)

Po drugie, Komisja ustaliła niezniekształconą wartość pośrednich kosztów produkcji, mnożąc niezniekształconą wartość kosztów produkcji przez odsetek pośrednich kosztów produkcji określony zgodnie z opisem w motywie 278.

(289)

Przez dodanie niezniekształconej wartości pośrednich kosztów produkcji do niezniekształconej wartości kosztów produkcji Komisja ustaliła niezniekształcony koszt produkcji.

(290)

Ponadto Komisja ustaliła niezniekształconą wartość kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, mnożąc niezniekształconą wartość kosztów produkcji przez stawki kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku określonych zgodnie z wyjaśnieniem w motywach 279-284. Niezniekształcone kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, które Komisja uznała za odpowiednie w odniesieniu do poziomu handlu ex-works, dodano do niezniekształconych kosztów produkcji.

(291)

Na tej podstawie Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(292)

Objęci próbą producenci eksportujący dokonywali wywozu do Unii bezpośrednio do niezależnych klientów albo za pośrednictwem przedsiębiorstw powiązanych działających jako importer.

(293)

W przypadku producentów eksportujących, którzy wywozili produkt objęty postępowaniem bezpośrednio do niezależnych klientów w Unii, za cenę eksportową uważało się cenę faktycznie zapłaconą lub należną za produkt objęty postępowaniem sprzedany na wywóz do Unii, zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(294)

W przypadku producenta eksportującego wywożącego produkt objęty postępowaniem do Unii za pośrednictwem przedsiębiorstwa powiązanego działającego jako importer, cena eksportowa została ustalona na podstawie ceny, po której produkt przywieziony został po raz pierwszy odsprzedany niezależnym klientom w Unii, zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. W takim przypadku dokonano dostosowań ceny, uwzględniając wszystkie koszty poniesione między przywozem a odsprzedażą, w tym koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne, oraz osiągnięte zyski. Biorąc pod uwagę brak informacji na temat zysku współpracujących niezależnych importerów, Komisja oparła się na zysku na poziomie 5 % uznanym za odpowiedni w poprzednim dochodzeniu dotyczącym przywozu biodiesla pochodzącego z Argentyny i Indonezji (155).

(295)

W art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego nałożono na Komisję obowiązek dokonania obiektywnego porównania wartości normalnej z ceną eksportową na tym samym poziomie handlu oraz uwzględnienia różnic w czynnikach, co do których wykazano, że mogą wpłynąć na ceny oraz ich porównywalność. W omawianym przypadku Komisja postanowiła porównać wartość normalną i cenę eksportową objętych próbą producentów eksportujących na poziomie handlu ex-works. Jak wyjaśniono poniżej, w stosownych przypadkach wartość normalna i cena eksportowa zostały dostosowane w celu: (i) wyrównania ich z powrotem do poziomu handlu ex-works; oraz (ii) uwzględnienia różnic w czynnikach, co do których stwierdzono i wykazano, że mają wpływ na ceny i ich porównywalność.

(296)

Jak wyjaśniono w motywie 291, wartość normalną ustalono na poziomie handlu ex-works poprzez wykorzystanie kosztów produkcji wraz z kwotami kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, które uznano za odpowiednie w odniesieniu do tego poziomu handlu. W związku z tym dostosowania nie były konieczne w celu wyrównania wartości normalnej z powrotem do poziomu ex-works.

(297)

Komisja nie znalazła powodów dla dostosowania wartości normalnej, a żaden z producentów eksportujących objętych próbą nie wnioskował o takie dostosowania.

(298)

W celu wyrównania ceny eksportowej z powrotem do poziomu handlu ex-works dokonano dostosowań z tytułu: należności celnych, innych opłat przywozowych, frachtu, ubezpieczenia, przeładunku i kosztów dodatkowych.

(299)

Uwzględniono następujące czynniki wpływające na ceny i ich porównywalność: koszty kredytu, opłaty bankowe i prowizje.

(300)

W przypadku objętych próbą producentów eksportujących Komisja porównała średnią ważoną wartości normalnej każdego rodzaju produktu podobnego ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiedniego rodzaju produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(301)

W odniesieniu do współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą Komisja dokonała obliczenia średniej ważonej marginesu dumpingu, zgodnie z art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym margines ten określono na podstawie marginesów ustalonych dla objętych próbą producentów eksportujących.

(302)

W odniesieniu do wszystkich innych producentów eksportujących w ChRL Komisja określiła margines dumpingu na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W tym celu Komisja określiła poziom współpracy producentów eksportujących. Poziom współpracy to wielkość wywozu współpracujących producentów eksportujących do Unii wyrażona jako odsetek łącznego przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, do Unii w okresie objętym dochodzeniem, ustalonego na podstawie danych Eurostatu (baza danych COMEXT).

(303)

Poziom współpracy w przedmiotowej sprawie jest wysoki, ponieważ wywóz zgłoszony przez współpracujących producentów eksportujących przekroczył łączny przywóz w okresie objętym dochodzeniem. Tę wyraźną rozbieżność można przypisać szczególnemu charakterowi łańcucha dostaw biodiesla. Chińscy producenci rzadko zaopatrują klientów unijnych bezpośrednio. Wywóz odbywa się za pośrednictwem przedsiębiorstw handlowych (często mających siedzibę w państwach trzecich), tj. w niektórych przypadkach producenci byli w stanie jedynie przypuszczać, na podstawie wniosku przedsiębiorcy o wydanie certyfikatu zrównoważonego rozwoju, że miejscem przeznaczenia jest Unia. alternatywnie biodiesel przeznaczony pierwotnie na rynek unijny może zostać przekierowany do państwa spoza UE. Biorąc pod uwagę wysoki poziom współpracy, Komisja uznała, że należy ustalić margines dumpingu dla niewspółpracujących producentów eksportujących na poziomie przedsiębiorstwa objętego próbą, które miało najwyższy margines dumpingu.

(304)

Tymczasowe marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(305)

W okresie objętym dochodzeniem produkt podobny był wytwarzany przez 43 producentów w Unii, którzy byli członkami EBB, oraz szacunkowo 20 innych przedsiębiorstw niebędących członkami EBB. Wszyscy ci producenci reprezentują przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(306)

W piśmie z dnia 11 stycznia 2024 r. (156) przedsiębiorstwo EcoCeres zakwestionowało kompletność otwartych akt w odniesieniu do formularzy stałych. Zwróciło się ono również o wyjaśnienie przyczyn rozbieżności między danymi zawartymi w skardze w odniesieniu do faktycznych skarżących i podmiotów wspierających a danymi zawartymi w nocie Komisji do akt w sprawie legitymacji procesowej oraz rozważało szczególne stanowisko producenta unijnego Neste. Komisja potwierdziła, że: a) wszystkie otwarte wersje otrzymanych formularzy stałych zostały umieszczone w otwartych aktach w odpowiednim czasie; b) osiągnięto odpowiednie progi umożliwiające wniesienie skargi określone w rozporządzeniu podstawowym; oraz c) otwarte akta odzwierciedlały indywidualne stanowiska przedsiębiorstw, jeżeli je wyrażono. Ponadto Komisja zauważyła, że przedsiębiorstwa uczestniczące w postępowaniu nie były tymi samymi przedsiębiorstwami, które przekazały dane do celów złożenia skargi, co doprowadziło do pewnych rozbieżności między danymi liczbowymi zawartymi w skardze a danymi liczbowymi zawartymi w nocie Komisji do akt w sprawie legitymacji procesowej.

(307)

Na etapie wszczęcia dochodzenia ustalono, że wielkość całkowitej produkcji unijnej w okresie objętym dochodzeniem wynosi około 12 mln ton. Komisja ustaliła tę wartość na podstawie danych skarżącego, poszczególnych przedsiębiorstw i odpowiednich stowarzyszeń. W przypadku CCCMC wartość ta była sprzeczna ze sprawozdaniem GAIN USDA z 14 sierpnia 2023 r., na którym opierał się skarżący. Przedsiębiorstwo EcoCeres wskazało również na wprowadzenie w błąd co do ilości HVO.

(308)

W odpowiedzi na pytania zawarte w makrokwestionariuszu skarżący skorygował w górę całkowitą produkcję unijną. Skarżący obliczył zmienioną wartość na podstawie danych zewnętrznego podmiotu Stratas prowadzącego badania rynkowe. Komisja nie otrzymała żadnych uwag od zainteresowanych stron w odniesieniu do danych dotyczących całkowitej produkcji unijnej przedstawionych w odpowiedzi na pytania zawarte w makrokwestionariuszu. Na etapie tymczasowym całkowitą produkcję unijną w okresie objętym dochodzeniem ustalono zatem na 14 775 455 ton, co stanowi wartość podaną przez skarżącego, pomniejszoną o szacunki dotyczące SAF dokonane przez Komisję, jak wyjaśniono w sekcji 4.5.2.1.

(309)

W nawiązaniu do informacji podanej w motywie 15, w świetle zmienionej wielkości produkcji unijnej wskazanej w powyższym motywie czterech objętych próbą producentów unijnych reprezentowało 12 % całkowitej unijnej produkcji produktu podobnego.

(310)

CCCMC stwierdziła, że jeżeli HVO nie zostałoby wyłączone z zakresu niniejszego dochodzenia, HVO i FAME należy zbadać oddzielnie w ramach analizy szkody przeprowadzonej przez Komisję, podobnie jak w przypadku dochodzenia w sprawie modułów i ogniw fotowoltaicznych (157).

(311)

Przedsiębiorstwo EcoCeres stwierdziło, że jeżeli Komisja podejmie decyzję o pozostawieniu HVO i SAF w zakresie dochodzenia, Komisja powinna przeprowadzić analizę szkody w podziale na segmenty FAME, HVO i SAF, aby uwzględnić różnice między tymi trzema produktami. Według strony FAME, HVO i SAF różnią się całkowicie pod względem właściwości fizycznych i chemicznych, procesów produkcji, zastosowań końcowych i wpływu na środowisko oraz są uznawane za odrębne produkty na rynku, a także przez organy i agencje na całym świecie. W przeciwieństwie do FAME, HVO i SAF nie byłyby „biodieslem”, a przywóz jednego rodzaju produktu nie byłby w stanie wyrządzić szkody producentom pozostałych rodzajów produktu. Przedsiębiorstwo EcoCeres stwierdziło, że FAME jest tańsze niż HVO i SAF, a zatem nie konkuruje z nimi.

(312)

Komisja zauważyła, że analiza szkody w podziale na segmenty może być konieczna, gdy: a) dane produkty nie są „w wystarczającym stopniu zamienne”; b) istnieje szczególna sytuacja charakteryzująca się „silną koncentracją sprzedaży krajowej i przywozu towarów po cenach dumpingowych w różnych segmentach, a także znaczną różnicą cen między tymi segmentami” oraz c) przywóz jest „w przeważającej mierze skoncentrowany w jednym z segmentów rynku” (158). Biorąc pod uwagę, że SAF zostały na tym etapie wyłączone z zakresu produktu, poniższa analiza obejmuje FAME i HVO.

(313)

Po pierwsze, Komisja uznała, że przedmiotowe produkty są w wystarczającym stopniu zamienne, jak wyjaśniono w sekcji 2.4 powyżej. W tym przypadku nie występuje segmentacja rynku, nawet jeśli mogą istnieć różnice cenowe między FAME a HVO. Po drugie, rozpiętość cenowa zarówno w przypadku FAME, jak i HVO może się znacznie różnić w zależności od sytuacji na rynku biodiesla, a mianowicie od otoczenia regulacyjnego, wielkości dostaw i sytuacji w zakresie surowców.

(314)

W uwagach z dnia 6 lutego 2024 r. (159) przedsiębiorstwo EcoCeres podało ceny HVO przewyższające cenę FAME o 1 100 USD/t. Na początku 2024 r. rozpiętość cenowa między HVO a FAME była jednak znacznie mniejsza (tj. około 258 USD/t) (160).

(315)

Podobna znacząca rozpiętość cenowa występuje jednak wśród samych rodzajów produktów FAME. Na przykład dnia 20 września 2023 r. w badaniu rynkowym podano cenę wynoszącą 1 455 USD/t za FAME z zużytego oleju kuchennego (FOB Amsterdam-Rotterdam-Antwerp (porty) „ARA”), cenę 1 190 USD/t za FAME 0 (FOB ARA) oraz cenę na poziomie 1 382 USD/t w przypadku FAME z oleju rzepakowego (FOB ARA) (161). To samo źródło odnosiło się do rozpiętości między zachodnioeuropejskimi cenami FAME 0 (FOB ARA) a FAME z zużytego oleju kuchennego (FOB ARA) wynoszącej około 400 USD/t w kilku przypadkach w okresie objętym dochodzeniem („OD”) (162). W związku z tym stwierdzenie, że różnica cen między HVO a FAME jest znacząca, jest pozbawiona kontekstu i wprowadza w błąd.

(316)

Ponadto chińska sprzedaż do Unii odzwierciedla chińskie moce produkcyjne i popyt w UE, głównie FAME w przeszłości, ale rośnie w przypadku HVO (163). W tym względzie w toku dochodzenia wykazano, że FAME odpowiadało za około dwie trzecie wielkości wywozu objętego próbą, podczas gdy biodiesel HVO stanowił około jedną trzecią (164). A zatem nawet jeśli istniały dwa odrębne segmenty dla FAME i HVO, quod non, przywóz nie koncentruje się w przeważającej mierze na żadnym z rodzajów produktu sprzedawanych na rynku.

(317)

W związku z tym nie ma powodu, dla którego analiza szkody w podziale na segmenty byłaby uzasadniona w tym przypadku. W związku z tym Komisja odrzuciła wnioski o przeprowadzenie analizy szkody w podziale na segmenty FAME i HVO.

(318)

Komisja ustaliła konsumpcję w Unii na podstawie wielkości sprzedaży przemysłu Unii w Unii przedstawionej przez skarżącego i zweryfikowanej w siedzibie EBB oraz w bazie danych COMEXT w odniesieniu do danych dotyczących przywozu.

(319)

Konsumpcja w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 2

Konsumpcja w Unii (w tonach)

(320)

Konsumpcja w Unii kształtowała się pozytywnie w okresie badanym, zgodnie z rosnącymi uprawnieniami do stosowania i mieszania biodiesla w Unii.

(321)

W uwagach z dnia 26 stycznia 2024 r. (165) CCCMC zwróciła się do Komisji o podanie do wiadomości publicznej danych z monitorowania przywozu dotyczących całego okresu objętego dochodzeniem oraz o nieuwzględnienie dokonanej przez skarżącego oceny zmian w przywozie biodiesla z Chin przedstawionej w skardze ze względu na to, że opierała się ona wyłącznie na założeniach i spekulacjach. Komisja zauważyła, że do ustalenia wielkości przywozu wykorzystała dane z bazy COMEXT, jak wyszczególniono poniżej.

(322)

Komisja ustaliła wielkość przywozu na podstawie statystyk dotyczących przywozu z baz danych COMEXT i GTA. Udział przywozu w rynku ustalono na podstawie konsumpcji biodiesla w Unii wskazanej w tabeli 2, danych dotyczących sprzedaży dokonywanej przez producentów unijnych przedstawionych przez skarżącego oraz bazy danych COMEXT i GTA. Jak zauważono w motywie 57, SAF wyłączono z zakresu niniejszego dochodzenia, w związku z czym odpowiednie wielkości wyłączono na podstawie uzyskanych w toku dochodzenia informacji Komisji.

(323)

Przywóz do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtował się następująco:

Tabela 3

Wielkość przywozu (w tonach) i udział w rynku

(324)

Przywóz z Chin ulegał wahaniom, ale w ujęciu ogólnym gwałtownie wzrósł w okresie badanym (+60 % ogółem). Jego udział w rynku wzrósł o 49 %, z 5,4 % w 2020 r. do 8 % w okresie objętym dochodzeniem.

(325)

Dane te są sprzeczne z twierdzeniem CCCMC, opartym na danych zawartych w skardze, że gwałtowny wzrost przywozu z Chin nie stanowił „znacznego” wzrostu w stosunku do produkcji i konsumpcji.

(326)

Komisja określiła ceny przywozu na podstawie bazy danych COMEXT. Podcięcie cenowe w odniesieniu do przywozu określono na podstawie zweryfikowanych odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(327)

Średnia cena przywozu do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtowała się następująco:

Tabela 4

Ceny importowe (w EUR/tonę)

(328)

Cena przywozu z Chin wzrosła w znacznym stopniu w okresie badanym (+53 % ogółem).

(329)

CCCMC stwierdziła, że fakt, iż chińskie ceny importowe były wyższe niż ceny sprzedaży przemysłu Unii w większości okresu badanego, podważył zarzuty zawarte w skardze. Komisja zauważyła, że różnica między tymi dwoma zestawami cen, które są wyrażonymi w EUR/t średnimi sprzedaży w UE z Chin i przemysłu Unii, wynika z odmiennego asortymentu produktów. Przywóz z Chin dotyczy rodzajów produktu z biodiesla wykorzystujących surowce, które zgodnie z dyrektywami w sprawie odnawialnych źródeł energii mogą być dwukrotnie zaliczane na poczet unijnych celów w zakresie energii ze źródeł odnawialnych, a tym samym przyciągają zazwyczaj wyższe ceny na rynku niż FAME oparte na uprawach i paszach. Znaczną część sprzedaży producentów unijnych stanowiły jednak FAME oparte na uprawach i paszach bez wspomnianej premii związanej z podwójnym liczeniem.

(330)

CCCMC zwróciła się do Komisji, by przy przeprowadzaniu analizy skutków cenowych nie koncentrowała swojej analizy podcięcia cenowego na jednym roku, kwestionując jednocześnie obliczenia podcięcia cenowego zawarte w skardze. Komisja odrzuciła ten argument, który nie został uzasadniony, i ustaliła podcięcie cenowe dla okresu objętego dochodzeniem.

(331)

Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przez porównanie:

(332)

Porównania cen dokonano z rozróżnieniem na rodzaje produktu w odniesieniu do transakcji na tym samym poziomie handlu, w razie konieczności odpowiednio dostosowanych oraz po odliczeniu bonifikat i rabatów. Wynik porównania wyrażono jako odsetek teoretycznych obrotów objętych próbą producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem. Wykazał on średni ważony margines podcięcia cenowego w przedziale 5,3-13,8 % w przywozie z państwa, którego dotyczy postępowanie, na rynek Unii. Podcięcie cenowe stwierdzono w przypadku 100 % wielkości przywozu przedsiębiorstw objętych próbą.

(333)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego ocena wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na przemysł Unii obejmuje ocenę wszystkich wskaźników ekonomicznych oddziałujących na stan przemysłu Unii w okresie badanym.

(334)

Jak wspomniano w motywach 8-18, w celu określenia potencjalnej szkody poniesionej przez przemysł Unii zastosowano kontrolę wyrywkową.

(335)

W celu określenia szkody Komisja wprowadziła rozróżnienie między makroekonomicznymi i mikroekonomicznymi wskaźnikami szkody. Komisja oceniła wskaźniki makroekonomiczne na podstawie danych zawartych w przedłożonej przez skarżącego odpowiedzi na pytania zawarte w makrokwestionariuszu. Dane dotyczyły wszystkich producentów unijnych. Komisja oceniła wskaźniki mikroekonomiczne na podstawie danych zawartych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych. Oba zestawy danych uznano za reprezentatywne dla sytuacji gospodarczej przemysłu Unii.

(336)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność, wielkość marginesu dumpingu oraz poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(337)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(338)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 5

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(339)

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych utrzymywały się w okresie objętym dochodzeniem na stosunkowo podobnym poziomie w porównaniu z 2020 r. Wielkość produkcji jednak znacznie spadła w okresie objętym dochodzeniem w porównaniu z 2022 r.

(340)

Wielkość sprzedaży klientom niepowiązanym i udział przemysłu Unii w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(341)

W okresie badanym udział przemysłu Unii w rynku gwałtownie spadł o prawie 10 punktów procentowych, osiągając w okresie objętym dochodzeniem udział w rynku wynoszący 64,8 %. Od 2022 r., kiedy to wielkość przywozu z Chin zaczęła rosnąć wykładniczo, wielkość sprzedaży przemysłu Unii i odpowiadający mu udział w rynku zaczęły gwałtownie spadać.

(342)

Przemysł Unii nie odnotował wzrostu pod względem produkcji w okresie badanym pomimo pozytywnych zmian konsumpcji biodiesla w tym okresie. W rzeczywistości wielkość sprzedaży i udział przemysłu Unii w rynku zmniejszyły się w okresie odniesienia.

(343)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Zatrudnienie i wydajność

(344)

Komisja zauważyła, że nie wszyscy producenci unijni przekazywali EBB dane dotyczące zatrudnienia z zastosowaniem tego samego podejścia oraz że w przypadku przedsiębiorstw nieprzekazujących danych wymagane były pewne szacunki, co doprowadziło do pewnych niedociągnięć w danych dotyczących zatrudnienia, którymi dysponuje Komisja. W każdym razie szacunkową liczbę pracowników przedstawioną w tabeli 7 uznano za stosunkowo dokładną i adekwatną do celów niniejszego dochodzenia.

(345)

CCCMC argumentowała, że wzrost zatrudnienia jest wyraźną oznaką zdrowego przemysłu. Argumentowała również, że spadek wydajności wynika ze wzrostu zatrudnienia w połączeniu ze spadkiem popytu (i wynikającym z niego spadkiem produkcji i sprzedaży). Komisja zauważyła jednak, że wzrost zatrudnienia miał miejsce głównie w 2021 r., kiedy to przemysł Unii mógł wykorzystać spadek przywozu z Chin i zwiększyć wielkość sprzedaży. W okresie objętym dochodzeniem, kiedy przywóz z Chin gwałtownie wzrósł, zatrudnienie znacznie spadło. W związku z powyższym argument ten odrzucono.

(346)

Marginesy dumpingu wszystkich objętych próbą producentów eksportujących znacznie przekraczały poziom de minimis. Wpływ wielkości rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł Unii nie był nieznaczny, jeśli weźmie się pod uwagę wielkość i ceny przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, oraz charakter produktu (produkt towarowy).

(347)

Produkt objęty dochodzeniem był już przedmiotem kilku dochodzeń antydumpingowych i antysubsydyjnych. Obowiązujące środki antydumpingowe i antysubsydyjne wobec Stanów Zjednoczonych (rozszerzone na przesyłki z Kanady, z pewnymi wyłączeniami (168)) zostały odnowione w okresie badanym. Nic nie wskazuje na to, że środki te nie były skuteczne.

(348)

W 2020 r. przemysł Unii wyraźnie wykazał oznaki poprawy sytuacji po wprowadzeniu w 2019 r. ostatecznych środków wyrównawczych wobec przywozu biodiesla pochodzącego z Argentyny (169) i Indonezji (170). Jeżeli chodzi o pozostałą część okresu badanego, zachodziła poprawa, o czym świadczą czynniki takie jak niskie poziomy rentowności (wskazane poniżej), która zatrzymała się w 2022 r., kiedy to przywóz z Chin zaczął gwałtownie rosnąć.

(349)

Średnie jednostkowe ceny sprzedaży stosowane przez producentów unijnych wobec klientów niepowiązanych w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Ceny sprzedaży w Unii

(350)

W latach 2020-2022 ceny sprzedaży odpowiadały tendencjom kosztów, które wzrosły o 90 % do 2022 r. W okresie objętym dochodzeniem przemysł Unii nie mógł odzwierciedlić wzrostu kosztów w swoich cenach sprzedaży i był zmuszony do sprzedaży niemal po koszcie wytworzenia.

(351)

Znaczną część sprzedaży producentów unijnych stanowiły FAME oparte na uprawach i paszach nieobjęte premią związaną z podwójnym liczeniem. Pod koniec okresu badanego różnica między jednostkowym kosztem produkcji a jednostkową ceną sprzedaży spadła i wyniosła zaledwie 2 EUR.

(352)

Średnie koszty pracy objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Średnie koszty pracy na pracownika

(353)

Średnie koszty pracy objętych próbą producentów unijnych wzrosły w okresie badanym o 15 %. Ponieważ koszty pracy stanowią mniej niż 3 % kosztów produkcji biodiesla, wzrost kosztów pracy - który według Eurostatu (171) nie stoi w sprzeczności z ogólnym wzrostem kosztów pracy o 12 % w Unii w latach 2020-2023 - ma znikomy wpływ na stan przemysłu Unii.

(354)

Stan zapasów objętych próbą producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Zapasy

(355)

CCCMC stwierdziła, że czynnik ten nie jest istotny w kontekście obecnego dochodzenia, ponieważ Komisja wcześniej oznajmiła, że stan zapasów jest mniej istotnym wskaźnikiem dla tego rodzaju przemysłu (172). Komisja potwierdziła, że przemysł dążył do utrzymania zapasów na niskim poziomie, ale nie zawsze miało to miejsce, gdy przywóz z Chin osiągał bardzo niskie ceny. Komisja zauważyła również, że biorąc pod uwagę fakt, iż produkt objęty dochodzeniem jest sprzedawany luzem, pojedyncza dostawa może obejmować znaczną ilość wynoszącą ponad 10 000 ton, co może mieć znaczący wpływ na stan zapasów, w zależności od dokładnej daty transakcji.

(356)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(357)

Komisja określiła rentowność objętych próbą producentów unijnych, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów z tej sprzedaży. Rentowność przemysłu Unii była w okresie badanym na bardzo niskim poziomie i spadła do progu rentowności w okresie objętym dochodzeniem. Największy spadek rentowności odnotowano między 2022 r. a okresem objętym dochodzeniem, kiedy to przywóz z Chin wzrósł o 45 %, a zysk przemysłu Unii spadł o 1,7 punktu procentowego, osiągając niemal próg rentowności w porównaniu z 2022 r.

(358)

Przepływy środków pieniężnych netto określają zdolność producentów unijnych do samofinansowania swojej działalności. Tendencja w przepływach środków pieniężnych netto znacznie się pogorszyła w okresie badanym i od 2021 r. była wysoce ujemna.

(359)

Inwestycje w przedsiębiorstwach objętych próbą wahały się w okresie badanym. Ogólnie rzecz biorąc, inwestycje zatwierdza się wiele lat przed ich realizacją. Inwestycje w ostatniej części okresu badanego były projektami planowanymi od dawna i dotyczyły tylko dwóch przedsiębiorstw.

(360)

Zwrot z inwestycji to procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji. Kształtował się on ujemnie, podobnie jak rentowność, i był bardzo niski w całym okresie badanym, wynosząc tylko 1,3 % w okresie objętym dochodzeniem, w szczególności ze względu na bardzo niski poziom rentowności.

(361)

Z powyższej oceny wskaźników makro- i mikroekonomicznych wynika, że przemysł Unii poniósł w okresie objętym dochodzeniem istotną szkodę, ponieważ stracił znaczny udział w rynku, a wzrost jego cen sprzedaży nie wystarczył do przeniesienia znacznego wzrostu ponoszonych kosztów produkcji, co doprowadziło do obniżenia jego rentowności, co z kolei miało negatywny wpływ na zwrot z inwestycji i przepływy środków pieniężnych. Brak pogorszenia się kilku wskaźników (moce produkcyjne, liczba pracowników) nie podważa ustalenia szkody.

(362)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła na tym etapie, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(363)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii. Zgodnie z art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała także, czy inne znane czynniki mogły w tym samym czasie również spowodować szkodę dla przemysłu Unii. Komisja dopilnowała, aby ewentualne szkody spowodowane przez inne czynniki niż przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, nie były łączone z tym przywozem. Te czynniki to: przywóz z państw trzecich, wyniki wywozu przemysłu Unii oraz wzrost kosztów produkcji.

(364)

Wielkość przywozu z ChRL wzrosła o 60 %, jak pokazano w tabeli 3, natomiast konsumpcja wzrosła o około 7 % (tabela 2). Spowodowało to wzrost udziału w rynku przywozu z ChRL o 2,6 punktu procentowego - z 5,4 % do 8 % - podczas gdy udział przemysłu Unii w rynku spadł o prawie 10 punktów procentowych, osiągając poziom 64,8 % w okresie objętym dochodzeniem.

(365)

Ceny przywozu z Chin podcinały ceny przemysłu Unii w okresie objętym dochodzeniem o 5,3-13,8 %. Tak niskie ceny doprowadziły do tłumienia cen na rynku unijnym, w wyniku czego przemysł Unii nie był w stanie osiągać zdrowych zysków. W okresie objętym dochodzeniem ceny sprzedaży przemysłu Unii były jedynie nieznacznie wyższe od jego kosztów produkcji.

(366)

Przemysł Unii, który dopiero zaczął odbudowywać się po wcześniejszym szkodliwym subsydiowaniu biodiesla z Argentyny i Indonezji, natychmiast odczuł negatywny wpływ rosnącej wielkości przywozu biodiesla z ChRL po niskich cenach. Przywóz ten miał wyraźnie negatywny wpływ na sytuację finansową przemysłu Unii.

(367)

Na podstawie powyższego Komisja stwierdziła, że przywóz z Chin wyrządził istotną szkodę przemysłowi Unii. Szkoda ta miała odzwierciedlenie zarówno w wielkości, jak i cenach.

(368)

Wielkość przywozu z pozostałych państw trzecich kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 12

Przywóz z państw trzecich

(369)

W okresie objętym dochodzeniem średnia cena importowa całego pozostałego przywozu była niższa niż cena importowa z Chin. Ceny przywozu nie są jednak bezpośrednio porównywalne.

(370)

W szczególności w chińskim biodieselu wykorzystuje się inny surowiec niż w przywozie z innych źródeł, a produkt przywożony z Chin jest rodzajem biodiesla, który jest objęty premią związaną z podwójnym liczeniem na podstawie dyrektyw w sprawie odnawialnych źródeł energii, jak wyjaśniono powyżej, co skutkuje wyższą ceną na rynku UE. W związku z tym, mimo że ceny przywozu z państw innych niż Chiny są czasami niższe niż ceny przywozu z Chin, sytuacja ta nie ma takiego samego negatywnego wpływu na przemysł Unii.

(371)

CCCMC podkreśliła, że unijny przemysł biodiesla stracił udział w rynku na rzecz przywozu z państw trzecich. W szczególności Zjednoczone Królestwo i Singapur również zwiększyły wielkość sprzedaży i udział w rynku w okresie badanym. Nie można jednak wyciągnąć żadnych wniosków na temat szkodliwych skutków takiego przywozu. Po pierwsze, przywóz ze Zjednoczonego Królestwa utrzymywał się na dość stabilnym poziomie od 2021 r., wzrastając jedynie o 0,4 punktu procentowego w okresie objętym dochodzeniem w porównaniu z 2021 r. Udział w rynku przywozu z Singapuru wzrósł o dwa punkty procentowe - jest on niższy niż wzrost udziału w rynku przywozu z Chin, ale nadal znaczny. Komisja ustaliła jednak, że przywóz z Chin dotyczy rodzajów produktu z biodiesla, które wiążą się z premią (podwójnie liczenie), i w związku z tym nawet w przypadku, gdy odbywa się on po wyższych średnich cenach importowych niż średnia cena sprzedaży biodiesla stosowana przez przemysł Unii, przywóz ten może być szkodliwy i mieć charakter podcinający. Nie można było wyciągnąć takiego wniosku w odniesieniu do przywozu z innych państw, ponieważ brakowało informacji na temat surowców pochodzących z takiego przywozu i odpowiednich kanałów sprzedaży.

(372)

W związku z powyższym Komisja wstępnie stwierdziła, że przywóz z innych państw trzecich mógł przyczynić się do szkody poniesionej przez przemysł Unii, ale co najwyżej w ograniczonym zakresie, a zatem nie osłabił związku przyczynowego między szkodą poniesioną przez przemysł Unii a przywozem towarów z Chin po cenach dumpingowych.

(373)

Wielkość wywozu producentów unijnych kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 13

Wyniki wywozu (objętych próbą) producentów unijnych

(374)

Wielkość sprzedaży eksportowej przemysłu Unii stanowiła 11 % produkcji unijnej w 2020 r., 6 % produkcji unijnej w 2021 r. i 2022 r. oraz 9 % produkcji unijnej w okresie objętym dochodzeniem. Ogólnie rzecz biorąc, stanowiła ona zatem stosunkowo niewielką część obrotów przemysłu Unii i miała, w porównaniu ze sprzedażą w Unii, ograniczony wpływ na wyniki przemysłu jako całości.

(375)

Sprzedaż eksportowa stron objętych próbą była ogólnie niska i podlegała znacznym wahaniom w sposób niespójny, podczas gdy producenci objęci próbą wytwarzali różne rodzaje produktu. W związku z tym Komisja nie mogła ustalić reprezentatywnych średnich cen sprzedaży eksportowej na podstawie tej próby. Zamiast tego ustaliła ceny eksportowe przemysłu Unii na takiej samej podstawie, jak uczynił to skarżący w odniesieniu do ilości z wykorzystaniem bazy danych GTA, tj. poprzez uwzględnienie sprzedaży eksportowej wyłącznie w ramach kodu CN 3826 00 . Na tej podstawie ceny sprzedaży eksportowej przemysłu Unii w okresie badanym kształtowały się nieco bardziej dodatnie niż ceny sprzedaży na rynku unijnym i utrzymywały się na wyższym poziomie cen.

(376)

CCCMC wskazała na słabe wyniki wywozu przemysłu Unii jako źródło szkody, w szczególności w odniesieniu do wykorzystania mocy produkcyjnych. Komisja zauważyła jednak, że przemysł Unii zwiększył swoją sprzedaż eksportową w okresie objętym dochodzeniem, co ograniczyło spadek wykorzystania mocy produkcyjnych, ponieważ borykał się z trwającą znaczną utratą udziału w rynku unijnym. Biorąc pod uwagę fakt, że sprzedaż eksportowa stanowi około 10 % sprzedaży przemysłu Unii w całym okresie badanym, Komisja stwierdziła, że wyniki wywozu producentów unijnych mogły przyczynić się do powstania szkody maksymalnie w ograniczonym stopniu, o ile w ogóle. Argument CCCMC odrzucono.

(377)

CCCMC stwierdziła, że wzrost kosztów produkcji był potencjalną przyczyną szkody dla przemysłu Unii. Jak podano w tabeli 8 powyżej, koszty produkcji wzrosły w okresie badanym o 72 %, co stanowi wzrost cen sprzedaży o 69 % w tym samym okresie. W odniesieniu do tego argumentu Komisja zauważyła, po pierwsze, że w roku rozpoczynającym okres badany, tj. 2020 r., przemysł Unii osiągał już bardzo niskie zyski, ponieważ dopiero zaczął odbudowywać się po szkodzie spowodowanej przywozem z Argentyny i Indonezji, na który nałożono cła wyrównawcze w 2019 r. Komisja zauważyła ponadto, że w równych warunkach działania przemysł jest w stanie w pełni odzwierciedlić wzrost kosztów (surowców) w swoich cenach sprzedaży. W tym przypadku producenci unijni nie byli jednak w stanie w pełni przełożyć wzrostu kosztów produkcji na swoje ceny sprzedaży, w szczególności w okresie objętym dochodzeniem, a tym bardziej podnieść swoich cen sprzedaży do bardziej zrównoważonych poziomów ze względu na presję cenową wywieraną przez przywóz z Chin po cenach dumpingowych. W związku z tym wzrostu ogólnych kosztów produkcji nie można uznać za przyczynę szkody dla przemysłu.

(378)

Powyższa analiza wykazuje, że w drugiej połowie okresu badanego miał miejsce poważny wzrost wielkości przywozu z Chin i jego udziału w rynku. Niskie ceny przywozu z Chin po cenach dumpingowych uniemożliwiły przemysłowi Unii podniesienie cen do zrównoważonych poziomów niezbędnych do osiągnięcia odpowiednich marż zysku, co doprowadziło do sytuacji zbliżonej do progu rentowności w okresie objętym dochodzeniem. Przemysł Unii również stracił znaczny udział w rynku. Komisja ustaliła zatem związek przyczynowy między przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin a szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

(379)

Komisja wyróżniła i oddzieliła wpływ wszystkich znanych czynników na sytuację przemysłu Unii od wyrządzających szkodę skutków przywozu towarów po cenach dumpingowych. Przywóz z państw trzecich zyskał znaczny udział w rynku, ale Komisja nie była w stanie ustalić szkody cenowej spowodowanej przez ten przywóz. Sprzedaż eksportowa przemysłu Unii była stosunkowo stabilna w całym okresie badanym i przekraczała unijne ceny sprzedaży. Ze względu na ich niewielki udział w całkowitej sprzedaży niewielki spadek wielkości sprzedaży eksportowej w okresie badanym przyczynił się do szkody jedynie w ograniczonym stopniu. Przeanalizowano również inne możliwe przyczyny szkody, ale stwierdzono, że przyczyniły się do powstania szkody w co najwyżej ograniczonym zakresie, o ile w ogóle się do niej przyczyniły.

(380)

Uwzględniając powyższe, Komisja stwierdziła na tym etapie, że przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii, a pozostałe czynniki, rozważane osobno lub łącznie, nie naruszyły związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a istotną szkodą. Szkoda jest oczywista szczególnie w odniesieniu do wielkości sprzedaży na rynku unijnym, udziału w rynku, rentowności, przepływów środków pieniężnych i zwrotu z inwestycji.

(381)

W celu określenia poziomu środków Komisja zbadała, czy cło niższe od marginesu dumpingu będzie wystarczające do usunięcia szkody dla przemysłu Unii spowodowanej przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(382)

Szkoda zostałaby usunięta, gdyby przemysł Unii był w stanie osiągnąć zysk docelowy dzięki sprzedaży po cenie docelowej w rozumieniu art. 7 ust. 2c i 2d rozporządzenia podstawowego.

(383)

Zgodnie z art. 7 ust. 2c rozporządzenia podstawowego przy ustalaniu zysku docelowego Komisja wzięła pod uwagę następujące czynniki: poziom rentowności przed wzrostem przywozu z państwa objętego dochodzeniem, poziom rentowności potrzebny do pokrycia pełnych kosztów i inwestycji, działalności badawczo-rozwojowej i innowacji oraz poziom rentowności spodziewany w normalnych warunkach konkurencji. Taka marża zysku nie powinna być niższa niż 6 %.

(384)

Komisja nie mogła ustalić marży zysku na podstawie lat poprzedzających wzrost przywozu z Chin, ponieważ przemysł Unii od lat cierpiał na skutek napływu przywozu po cenach dumpingowych/subsydiowanych towarów innego pochodzenia, jak wskazano w sekcji 4.5.2.5, w związku z czym żadnego okresu ani żadnego roku nie można uznać za okres/rok, w którym na rynku unijnym panuje normalna sytuacja konkurencyjna. W związku z tym Komisja wykorzystała zysk ustalony dla tego rodzaju przemysłu w poprzednich dochodzeniach. Zysk podstawowy ustalono na poziomie 11 % (175).

(385)

Objęci próbą producenci unijni nie złożyli udokumentowanego oświadczenia, że ich poziom inwestycji, badań i rozwoju oraz innowacji w okresie badanym byłby wyższy w normalnych warunkach konkurencji.

(386)

Na koniec, zgodnie z art. 7 ust. 2d rozporządzenia podstawowego, Komisja oceniła przyszłe koszty wynikające z wielostronnych umów środowiskowych i protokołów do tych umów, których Unia jest stroną, oraz konwencji MOP wymienionych w załączniku Ia, które to koszty przemysł Unii poniesie w okresie stosowania środka zgodnie z art. 11 ust. 2. Na podstawie dostępnych dowodów, popartych narzędziami sprawozdawczymi i prognozami przedsiębiorstw, Komisja ustaliła dodatkowy koszt w wysokości [1-8]-[15-20] EUR/t, w zależności od producenta. Tę różnicę dodano do ceny niewyrządzającej szkody, o której mowa w motywie 387.

(387)

Na tej podstawie Komisja obliczyła niewyrządzającą szkody cenę produktu podobnego przemysłu Unii na poziomie średnio 2 209 EUR/t, dodając wyżej wspomnianą docelową marżę zysku do kosztów produkcji objętych próbą producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem, a następnie dodając dostosowania przewidziane w art. 7 ust. 2d dla poszczególnych rodzajów produktu.

(388)

Komisja ustaliła następnie margines szkody poprzez porównanie średniej ważonej ceny importowej objętych próbą współpracujących producentów eksportujących w Chinach, ustalonej na potrzeby obliczeń podcięcia cenowego, ze średnią ważoną niewyrządzającej szkody ceny produktu podobnego sprzedawanego przez objętych próbą producentów unijnych na rynku unijnym w okresie objętym dochodzeniem. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały wyrażone jako odsetek średniej ważonej wartości importowej CIF.

(389)

Poziom usuwający szkodę dla „pozostałych przedsiębiorstw współpracujących” oraz dla „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw” obliczono w ten sam sposób co margines dumpingu dla tych przedsiębiorstw (zob. motywy 302-303).

(390)

W wyniku powyższej oceny wysokości tymczasowego cła antydumpingowego powinny zostać ustalone zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w sposób przedstawiony poniżej:

(391)

Po podjęciu decyzji o zastosowaniu art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy może jasno stwierdzić, że wprowadzenie środków w tym przypadku nie leży w interesie Unii, mimo iż stwierdzono wystąpienie dumpingu wyrządzającego szkodę, zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu Unii, importerów, przedsiębiorstw handlowych i użytkowników.

(392)

Przemysł Unii obejmuje ponad 60 producentów w całej Unii i zapewnia bezpośrednie zatrudnienie blisko 6 000 osób. Żaden producent nie sprzeciwił się dochodzeniu.

(393)

Komisja ustaliła, że w przypadku niewprowadzenia środków przemysł Unii, który działał na progu rentowności w okresie objętym dochodzeniem, zacząłby przynosić straty i stanąłby w obliczu niewypłacalności ze względu na nieuczciwą konkurencję ze strony chińskich producentów biodiesla, co dodatkowo zagroziłoby rentowności przemysłu Unii. Wprowadzenie środków umożliwiłoby natomiast przemysłowi Unii ponowne rozpoczęcie procesu odbudowy i ostatecznie osiągnięcie trwałych poziomów rentowności.

(394)

Komisja stwierdziła zatem, że wprowadzenie środków leży w interesie przemysłu Unii.

(395)

Jako zainteresowane strony w postępowaniu zarejestrowała się niewielka liczba przedsiębiorstw handlowych i dystrybutorów. Nie przedstawili oni żadnych uwag.

(396)

Przedsiębiorstwa zajmujące się produkcją i dystrybucją kopalnego oleju napędowego zaangażowane również w obowiązkowe mieszanie kopalnego oleju napędowego z biodieslem zostały poproszone o wypełnienie kwestionariuszy po wszczęciu postępowania. Dwa przedsiębiorstwa odpowiedziały na kwestionariusz. Jedno sprzeciwiło się wprowadzeniu środków, natomiast drugie pozostało neutralne. Zdaniem dwóch respondentów biodiesel stanowił bardzo niewielką część ich ogólnej działalności gospodarczej. W świetle powyższego oraz faktu, że żaden z nich nie dostarczył większości informacji na wymaganym poziomie szczegółowości, tj. ograniczonym do działalności związanej z (chińskim) biodieslem, Komisja stwierdziła, że nic nie wskazuje na to, by środki miały na nich istotny wpływ. Jeżeli cło podniosłoby cenę biodiesla, oczekuje się, że każdy wzrost zostałby automatycznie przeniesiony na ich klientów.

(397)

Ponadto dostępne są alternatywne źródła dostaw. Świadczy o tym znaczący udział w rynku przywozu z państw trzecich.

(398)

Komisja stwierdziła zatem, że wprowadzenie środków nie spowoduje znaczącej szkody dla interesów importerów, przedsiębiorstw handlowych i dystrybutorów. Te podmioty gospodarcze są częścią łańcucha dostaw i oczekuje się, że przeniosą wzrost kosztów wynikający z ewentualnych środków na użytkowników i konsumentów.

(399)

Nic nie wskazuje na to, by obowiązujące już środki dotyczące biodiesla z innych źródeł miały negatywny wpływ na unijnych użytkowników biodiesla. Nie ma dowodów na to, że którykolwiek z istniejących środków miał niekorzystny wpływ na ich rentowność.

(400)

Nowe środki antydumpingowe prawdopodobnie spowodują wzrost cen biodiesla dla użytkowników i konsumentów, ale w bardzo ograniczonym zakresie. Należy zauważyć, że ostateczne ceny paliw są raczej zgodne z ceną ropy naftowej pochodzącej z paliw kopalnych (176) oraz że około 40 % ceny oleju napędowego na stacjach benzynowych w UE stanowią podatki (177), które można modyfikować w zależności od poszczególnych interesów lub potrzeb. Mogą też obowiązywać zachęty do stosowania biodiesla (178). Mając na uwadze te fakty oraz niewielki odsetek biodiesla (nie więcej niż 10 %), który jest zazwyczaj mieszany z kopalnym olejem napędowym, nie znaleziono dowodów na to, że wprowadzenie środków byłoby wyraźnie sprzeczne z interesami użytkowników albo konsumentów.

(401)

Niektóre strony twierdziły, że ograniczenie przywozu chińskiego biodiesla, w szczególności produkowanego z surowców wymienionych w załączniku IX do RED II, przyniosłoby efekty odwrotne do zamierzonych oraz utrudniłoby osiągnięcie celów UE w zakresie zielonej energii i celów w zakresie energii ze źródeł odnawialnych w transporcie na 2030 r. Komisja odrzuciła te argumenty, ponieważ w związku z uzasadnioną potrzebą przywrócenia równych warunków działania w Unii producenci unijni dysponują wystarczającymi mocami produkcyjnymi, aby zaspokoić obecny popyt, a nawet posiadają wolne moce produkcyjne, aby zaspokoić przyszłe potrzeby. Zamknięcie działalności unijnych producentów biodiesla zwiększyłoby zależność od biodiesla z państw trzecich przywożonego z miejsc odległych geograficznie, co przyniosłoby efekt przeciwny do zamierzonego pod względem zmniejszenia śladu węglowego Unii.

(402)

Ponadto Komisja uznała, że wprowadzenie środków pobudzi wysiłki na rzecz zrównoważonego rozwoju i redukcji emisji GHG (179) w łańcuchu dostaw oraz będzie miało pozytywny wpływ na branżę dostawców w Unii, ponieważ przychody i wykorzystanie mocy produkcyjnych wzrosną. Należy zauważyć, że podczas posiedzenia wyjaśniającego, które odbyło się w maju 2024 r., FEDIOL (europejska federacja reprezentująca interesy europejskiego przemysłu oleju roślinnego i makuchu) stwierdziła, że warunki rynkowe w sektorze rolnym wyższego szczebla w Unii są dramatyczne. Spadek cen oleju rzepakowego (którego głównym zastosowaniem jest produkcja biodiesela) z około 625 EUR/t (koniec 2022 r.) do około 410 EUR/t (w połowie 2023 r., w momencie podejmowania decyzji w sprawie sadzenia) zniechęcił do produkcji w 2024 r. i zmniejszył przychody rolników. Miało to zniechęcający wpływ na cele UE w zakresie zrównoważonego rozwoju i wysiłki na rzecz redukcji emisji gazów cieplarnianych.

(403)

Zdaniem CCCMC, biorąc pod uwagę obecne zawirowania w gospodarkach światowych, wzrost kosztów surowców dla użytkowników biodiesla przez ograniczenie dostaw z Chin miałby negatywny wpływ na inflację i oczekiwania inflacyjne. Ponieważ w sekcji 8.2 stwierdzono, że środki prawdopodobnie nie spowodują znacznego wzrostu kosztów surowców dla użytkowników, argument CCCMC zostaje odrzucony.

(404)

Na podstawie powyższego Komisja doszła do wniosku, że na obecnym etapie dochodzenia nie ma przekonujących powodów, aby stwierdzić, iż wprowadzenie środków w odniesieniu do przywozu biodiesla pochodzącego z ChRL wyraźnie nie leży w interesie Unii.

(405)

Rynek biodiesla wynika z mandatów prawnych na szczeblu ponadnarodowym i krajowym. W związku z tym odpowiednie podmioty gospodarcze są zobowiązane do przestrzegania przedmiotowych mandatów, aby pomóc Unii w osiągnięciu jej celów w zakresie redukcji emisji gazów cieplarnianych.

(406)

Biorąc pod uwagę wnioski Komisji dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego, poziomu środków i interesu Unii, należy wprowadzić środki tymczasowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi Unii przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(407)

W odniesieniu do przywozu biodiesla pochodzącego z ChRL należy wprowadzić tymczasowe środki antydumpingowe zgodnie z zasadą niższego cła określoną w art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Komisja porównała marginesy szkody z marginesami dumpingu. Kwotę ceł ustalono na poziomie marginesu dumpingu albo marginesu szkody, zależnie od tego, który z nich jest niższy.

(408)

W związku z powyższym stawki tymczasowego cła antydumpingowego, wyrażone w cenach CIF na granicy Unii przed ocleniem, powinny być następujące:

(409)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną w toku dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Te stawki celne mają zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, oraz produkowanego przez wymienione podmioty prawne. Przywóz produktu objętego postępowaniem, wyprodukowanego przez dowolne inne przedsiębiorstwo, które nie zostało konkretnie wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym podmioty powiązane z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, powinien podlegać stawce cła mającej zastosowanie do „całego pozostałego przywozu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej”. Nie powinny one być objęte żadną z indywidualnych stawek cła antydumpingowego.

(410)

W celu zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z różnicą w stawkach celnych potrzebne są szczególne środki gwarantujące stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych. Przedsiębiorstwa, na które nałożono indywidualne cła antydumpingowe, muszą przedstawić ważną fakturę handlową organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, powinien zostać objęty cłem antydumpingowym mającym zastosowanie do „całego pozostałego przywozu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej”.

(411)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy celne państw członkowskich muszą bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniająca wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach mogą one żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celów weryfikacji dokładności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania stawki należności celnej zgodnie z prawem celnym.

(412)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po wprowadzeniu przedmiotowych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę struktury handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach oraz pod warunkiem spełnienia określonych wymagań może zostać wszczęte dochodzenie w sprawie obejścia środków. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych i nałożenia ogólnokrajowego cła.

(413)

Zgodnie z art. 19a rozporządzenia podstawowego Komisja poinformowała zainteresowane strony o planowanym nałożeniu ceł tymczasowych. Informacje te zostały również udostępnione ogółowi społeczeństwa za pośrednictwem strony internetowej DG ds. Handlu. Zainteresowane strony miały trzy dni robocze na przedstawienie uwag dotyczących dokładności obliczeń, które zostały im ujawnione.

(414)

W interesie dobrej administracji Komisja zwróci się do zainteresowanych stron z prośbą o przedłożenie pisemnych uwag lub o złożenie wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu w określonym terminie.

(415)

Ustalenia dotyczące nałożenia ceł tymczasowych obowiązują tymczasowo i mogą ulec zmianie na ostatecznym etapie dochodzenia,