Akt prawny
obowiązujący
Wersja aktualna od 2024-06-25
Wersja aktualna od 2024-06-25
obowiązujący
Alerty
DECYZJA RADY (UE) 2024/2118
z dnia 25 czerwca 2024 r.
w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, Konwencji Narodów Zjednoczonych dotyczącej przejrzystości w umownych postępowaniach arbitrażowych między inwestorem a państwem
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 ust. 4 akapit pierwszy, w związku z art. 218 ust. 5,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) | Po wejściu w życie Traktatu z Lizbony bezpośrednie inwestycje zagraniczne znajdują się w wykazie kwestii objętych zakresem wspólnej polityki handlowej. Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. e) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) Unia ma wyłączną kompetencję w odniesieniu do wspólnej polityki handlowej. |
(2) | W opinii 2/15 z dnia 16 maja 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) doprecyzował podział kompetencji między Unią a państwami członkowskimi w kontekście umowy o wolnym handlu między Unią Europejską a Republiką Singapuru (1), stwierdzając, że wyłączenie sporów spod jurysdykcji sądów państw członkowskich nie może mieć charakteru wyłącznie pomocniczego, a zatem nie może zostać dokonane bez zgody państw członkowskich. TSUE doprecyzował procedurę zawierania umów mieszanych w opinii 1/19 z dnia 6 października 2021 r. w sprawie Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej (konwencji stambulskiej). |
(3) | W dniu 10 lutego 2014 r. Rada i państwa członkowskie upoważniły Komisję do podjęcia negocjacji dotyczących konwencji w sprawie stosowania zasad dotyczących przejrzystości w rozstrzyganiu sporów między inwestorem a państwem pod auspicjami Komisji Narodów Zjednoczonych do spraw Międzynarodowego Prawa Handlowego (UNCITRAL). |
(4) | W dniu 9 lipca 2014 r. negocjacje zostały pomyślnie zakończone. W dniu 10 grudnia 2014 r. Konwencja Narodów Zjednoczonych dotycząca przejrzystości w umownych postępowaniach arbitrażowych między inwestorem a państwem (zwanej dalej „konwencją”) została przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych. W dniu 17 marca 2015 r. konwencja została otwarta do podpisu w Port Louis na Mauritiusie, a następnie w siedzibie głównej Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku. |
(5) | Pożądane jest, aby stosować zasady UNCITRAL dotyczące przejrzystości w umownych postępowaniach arbitrażowych między inwestorem a państwem (zwane dalej „zasadami”). W odniesieniu do Unii zasady powinny mieć zastosowanie do Traktatu karty energetycznej (2). |
(6) | Należy zauważyć, że drugi przypis do art. 1 zasad oznacza, że Unia, gdy występuje jako strona pozwana, powinna stosować art. 7 ust. 5 zasad, aby nie dopuścić do ujawnienia informacji, które uważa ona za sprzeczne z podstawowymi interesami bezpieczeństwa państwa członkowskiego. |
(7) | Unia nie powinna stosować zasad gdy występuje jako strona pozwana w przypadku sporu wszczętego na podstawie Traktatu karty energetycznej przeciwko państwu członkowskiemu, które nie jest stroną konwencji, o ile nie uzgodniono inaczej z zainteresowanym państwem członkowskim. |
(8) | Należy podpisać konwencję w imieniu Unii. |
(9) | Zgodnie z Traktatami, Komisja powinna zapewnić podpisanie konwencji, z zastrzeżeniem jej zawarcia, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Niniejszym upoważnia się do podpisania w imieniu Unii Europejskiej Konwencji dotyczącej przejrzystości w umownych postępowaniach arbitrażowych między inwestorem a państwem (zwanej dalej „konwencją”), z zastrzeżeniem jej zawarcia.
Artykuł 2
Komisja zapewnia podpisanie konwencji.
Artykuł 3
Podpisując konwencję w imieniu Unii, Komisja dokonuje zastrzeżenia zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. a) konwencji, zgodnie z którym Unia nie stosuje zasad Komisji Narodów Zjednoczonych do spraw Międzynarodowego Prawa Handlowego (UNCITRAL) dotyczących przejrzystości w umownych postępowaniach arbitrażowych między inwestorem a państwem (zwanych dalej „zasadami”), gdy występuje jako strona pozwana w sporze wszczętym na podstawie Traktatu karty energetycznej przeciwko państwu członkowskiemu, które nie jest stroną konwencji, o ile nie uzgodniono inaczej z zainteresowanym państwem członkowskim.
Artykuł 4
Pięć lat po wejściu w życie konwencji w odniesieniu do Unii, Komisja przedłoży sprawozdanie z funkcjonowania zasad w ramach sporów, w których Unia występowała jako strona pozwana. Na podstawie tego sprawozdania Rada, na wniosek Komisji, dokona ponownej oceny zastrzeżenia, o którym mowa w art. 3, oraz przyjmie decyzję o zmianie lub wycofaniu tego zastrzeżenia. Jeżeli w Radzie nie zostanie osiągnięte porozumienie, zastrzeżenie, o którym mowa w art. 3, pozostanie ważne, ale będzie podlegać okresowemu przeglądowi co pięć lat. Rada przyjmuje decyzję o wycofaniu tego zastrzeżenia, jeżeli wszystkie państwa członkowskie zawrą konwencję lub gdy art. 47 ust. 3 Traktatu karty energetycznej przestanie mieć skutki dla Unii.
Artykuł 5
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Sporządzono w Luksemburgu dnia 25 czerwca 2024 r.
W imieniu Rady
Przewodnicząca
H. LAHBIB