(1)

Aby zapewnić podstawę prawną braku kontroli granicznej między Francją i Andorą, a także między Hiszpanią i Andorą, niezbędna jest umowa.

(2)

Zawarcie takiej umowy byłoby korzystne z uwagi na bliskość geograficzną Unii i Andory oraz ich gospodarczą współzależność.

(3)

Zawarcie umowy jest niezbędne, aby zapewnić sprawiedliwe traktowanie na granicach zewnętrznych Unii obywateli państw trzecich posiadających dokumenty pobytowe wydane przez Andorę.

(4)

Warunkiem wydania takich dokumentów pobytowych przez Andorę musi być wiążąca opinia Francji lub Hiszpanii oparta na ocenie bezpieczeństwa przeprowadzonej przez jedno z tych dwóch państw członkowskich zgodnie z uprzednio ustalonym kluczem podziału.

(5)

Umowa umożliwiłaby zawieranie wykonawczych porozumień administracyjnych o charakterze operacyjnym między Francją, Hiszpanią i Andorą w kwestiach objętych umową, pod warunkiem że takie porozumienia są zgodne z umową oraz z prawem Unii.

(6)

Należy zatem podjąć negocjacje prowadzące do zawarcia umowy między Unią a Andorą.

(7)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE (1). Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

(8)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie stosuje,