(1)

Traktat w sprawie Karty Energetycznej (dalej zwany „umową”) został zawarty przez Unię na mocy decyzji Rady i Komisji 98/181/WE, EWWiS, Euratom (1) i wszedł w życie dnia 16 kwietnia 1998 r.

(2)

Z uwagi na fakt, że od lat 90. XX wieku umowa nie była w sposób istotny aktualizowana, stawała się coraz bardziej przestarzała.

(3)

W 2019 r. umawiające się strony umowy (dalej zwane „umawiającymi się stronami”) rozpoczęły negocjacje mające na celu modernizację umowy, tak aby dostosować ją do zasad porozumienia paryskiego, przyjętego w dniu 12 grudnia 2015 r. w ramach Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, wymogów dotyczących zrównoważonego rozwoju i walki ze zmianą klimatu, a także do nowoczesnych standardów ochrony inwestycji.

(4)

Podczas konferencji ad hoc, która odbyła się w dniu 24 czerwca 2022 r., umawiające się strony osiągnęły porozumienie co do zasady na temat zmodernizowanego tekstu umowy, tym samym kończąc negocjacje, bez uszczerbku dla ostatecznego wyniku oceny dokonywanej przez umawiające się strony. Tekst będący wynikiem negocjacji miał zostać przyjęty na 33. posiedzeniu Konferencji w sprawie Karty Energetycznej w dniu 22 listopada 2022 r.

(5)

Zgodnie z art. 34 umowy Konferencja w sprawie Karty Energetycznej przyjmuje teksty zmian umowy oraz zatwierdza modyfikacje i zmiany techniczne załączników do umowy.

(6)

Konferencja w sprawie Karty Energetycznej ma przyjąć proponowane zmiany umowy i zatwierdzić (i) proponowane modyfikacje i techniczne zmiany załączników do umowy; (ii) proponowane zmiany decyzji, deklaracji i wyjaśnień; oraz (iii) decyzję dotyczącą wejścia w życie i tymczasowego stosowania zmian umowy oraz modyfikacji i technicznych zmian załączników do niego. Oczekuje się, że w 2024 r. Konferencja ponownie przedstawi proponowane zmiany do przyjęcia.

(7)

Jednocześnie z niniejszym wnioskiem Komisja przedstawiła wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie wystąpienia Unii z umowy; ma on zostać przyjęty wraz z niniejszym wnioskiem.

(8)

Właściwe jest, aby Unia nie korzystała ze swojego prawa głosu podczas głosowania na posiedzeniu Konferencji w sprawie Karty Energetycznej dotyczącego proponowanych zmian umowy oraz aby ustaliła stanowiska, jakie powinny zająć państwa członkowskie będące umawiającymi się stronami w odniesieniu do kwestii wchodzących w zakres kompetencji Unii. Pozostaje to bez uszczerbku dla podziału kompetencji pomiędzy Unię a jej państwa członkowskie oraz dla wszelkich przyszłych działań koordynacyjnych po wystąpieniu Unii z umowy.

(9)

Projekty decyzji konferencji w sprawie modernizacji umowy przewidują, że niektóre zmiany umowy oraz modyfikacje i zmiany załączników do umowy będą stosowane tymczasowo od dnia, który zostanie określony przez umawiające się strony, chyba że dana umawiająca się strona odstąpi od takiego tymczasowego stosowania w drodze złożenia stosownej deklaracji w określonym terminie. Unia powinna zatem zająć stanowisko w sprawie tymczasowego stosowania zmodernizowanej umowy. Z zastrzeżeniem przyjęcia zmodernizowanej umowy przez Konferencję w sprawie Karty Energetycznej Rada, na podstawie art. 218 ust. 5 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, może przyjąć na wniosek Komisji decyzję w sprawie tymczasowego stosowania. Jeśli Rada nie podejmie takiej decyzji na dwa tygodnie przed upływem terminu powiadomienia o odstąpieniu od tymczasowego stosowania, Komisja powinna powiadomić depozytariusza umowy, że Unia i Euratom odstępują od tymczasowego stosowania. Pozostaje to bez uszczerbku dla okresu tymczasowego stosowania zmodernizowanej umowy przez Unię i Euratom w przypadku przyjęcia przez Radę decyzji o takim tymczasowym stosowaniu.

(10)

Obszary objęte proponowanymi zmianami umowy w dużej mierze wchodzą w zakres wyłącznych kompetencji Unii. Państwa członkowskie będące umawiającymi się stronami i obecne na posiedzeniu Konferencji w sprawie Karty Energetycznej powinny zajmować stanowisko, które nie uniemożliwia przyjęcia modernizacji dokonanej w drodze proponowanych zmian umowy,