(1)

Traktat karty energetycznej (TKE) został zawarty przez Unię decyzją Rady i Komisji 98/181/WE, EWWiS, Euratom (2) i wszedł w życie w dniu 16 kwietnia 1998 r.

(2)

W związku z brakiem jakiejkolwiek istotnej aktualizacji TKE od lat 90. XX wieku, TKE stawał się coraz bardziej przestarzały.

(3)

W 2019 r. Umawiające się Strony TKE (zwane dalej „Umawiającymi się Stronami”) rozpoczęły negocjacje mające na celu modernizację TKE, aby dostosować go do zasad porozumienia paryskiego (3), wymogów dotyczących zrównoważonego rozwoju i walki ze zmianą klimatu, a także do nowoczesnych standardów ochrony inwestycji.

(4)

Podczas konferencji ad hoc, która odbyła się w dniu 24 czerwca 2022 r., Umawiające się Strony osiągnęły porozumienie co do zasady w odniesieniu do zaktualizowanego tekstu, tym samym kończąc negocjacje, bez uszczerbku dla końcowej oceny dokonywanej przez Umawiające się Strony. Wynik negocjacji miał zostać przyjęty na 33. posiedzeniu Konferencji Karty Energetycznej (zwanej dalej „Konferencją”) w dniu 22 listopada 2022 r.

(5)

Przed posiedzeniem Konferencji Unia nie zajęła stanowiska w odniesieniu do aktualizacji TKE.

(6)

Przy braku stanowiska Unia nie jest w stanie głosować nad przyjęciem zaktualizowanego TKE na Konferencji.

(7)

W związku z powyższym Unia powinna wystąpić z TKE.

(8)

Szereg państw członkowskich wyraziło poparcie dla proponowanych zmian w TKE oraz poinformowało o swoim zamiarze pozostania Umawiającymi się Stronami, z zastrzeżeniem jego aktualizacji. Te państwa członkowskie powinny zatem mieć możliwość, w drodze odrębnej decyzji Rady, zatwierdzenia lub niewyrażenia sprzeciwu wobec aktualizacji TKE na Konferencji, na której aktualizacja zostanie przyjęta.

(9)

Zgodnie z art. 47 ust. 1 TKE Umawiająca się Strona może skierować pisemną notyfikację jej wystąpienia z TKE do depozytariusza TKE, tj. Republiki Portugalskiej. Zgodnie z art. 47 ust. 2 TKE takie wystąpienie nabiera mocy po upływie roku od dnia otrzymania notyfikacji przez depozytariusza,

(10)

Unia powinna wystąpić z TKE,