Artykuł 1

Zakres

1. Niniejsza Umowa ma zastosowanie do startów satelitów Galileo z terytorium Stanów Zjednoczonych.

2. Strony uznają, że urządzenia i dokumenty niejawne UE będą wywożone z Unii i przywożone do Stanów Zjednoczonych, wykorzystywane na terytorium Stanów Zjednoczonych i ponownie wywożone do Unii. W celu ochrony urządzeń i dokumentów niejawnych UE obie Strony zapewniają, w ścisłej współpracy z dostawcą usług startowych, zastosowanie wszelkich niezbędnych i odpowiednich środków zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy w celu kontroli i ochrony tego rodzaju urządzeń i dokumentów.

3. Lokalny urzędnik Europejskiej Agencji Kosmicznej ds. bezpieczeństwa, wyznaczone przez niego osoby oraz osoby wyznaczone przez Komisję Europejską zachowują wyłączny dostęp do urządzeń i dokumentów niejawnych UE podczas każdej kampanii startowej, począwszy od przybycia takich urządzeń i dokumentów na terytorium Stanów Zjednoczonych, aż do opuszczenia przez nie terytorium Stanów Zjednoczonych, chyba że określono inaczej w niniejszej Umowie lub upoważnieniu wydanym przez Komisję Europejską po konsultacji przeprowadzonej przez Strony.

4. W przypadku gdy informacje niejawne UE zostają udostępnione rządowi Stanów Zjednoczonych lub upoważnionym stronom trzecich, o których mowa w art. 5 ust. 4, lub innym stronom trzecim wspólnie uzgodnionym przez Strony, bądź w inny sposób przez nich otrzymane, postanowienia umowy o bezpieczeństwie i postanowienia zawarte w niniejszej umowie mają zastosowanie do takich informacji niejawnych UE oraz regulują ich ochronę, niezależnie od tego, jaki podmiot europejski je przekazuje.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej Umowy stosuje się następujące definicje:

Artykuł 3

Procedury przywozu

1. Przywóz aktywów chronionych UE na terytorium Stanów Zjednoczonych podlega przepisom prawa Stanów Zjednoczonych, w tym przepisom administrowanym lub egzekwowanym przez Biuro Ceł i Ochrony Granic (CBP) Stanów Zjednoczonych. CBP, zgodnie z mającym zastosowanie przepisami i polityką, korzysta ze swobody uznania co do tego, czy konieczna jest inspekcja przedmiotowych elementów.

2. Unia, w porozumieniu z dostawcą usług startowych, przekazuje odpowiednim agencjom Stanów Zjednoczonych wszystkie informacje wymagane na mocy prawa Stanów Zjednoczonych, aby umożliwić odprawę celną aktywów chronionych UE, w tym spełnienie stosownych wymogów licencyjnych. Stany Zjednoczone przekazują Komisji Europejskiej informacje na temat przewidywanych procedur odprawy celnej.

3. W przypadku gdy CBP stwierdzi potrzebę przeprowadzenia inspekcji satelity Galileo lub innych aktywów chronionych UE, punkt kontaktowy CBP, wyznaczony zgodnie z art. 9, kontaktuje się z lokalnym urzędnikiem ESA ds. bezpieczeństwa i, w miarę możliwości, zapewnia obecność lokalnego urzędnika ESA ds. bezpieczeństwa lub wyznaczonych przez niego osób podczas takiej inspekcji. Każdą taką inspekcję celną przeprowadza się zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami prawa Stanów Zjednoczonych, w strefie bezpiecznej lub w innym obiekcie w bazie startowej wyznaczonym przez obie strony, uwzględniając poziom bezpieczeństwa współmierny do charakteru elementów poddawanych inspekcji, i dokonuje się jej wyłącznie w zakresie niezbędnym do zapewnienia zgodności z przepisami prawa Stanów Zjednoczonych.

4. Lokalny urzędnik ESA ds. bezpieczeństwa może zwrócić się do CBP z wnioskiem o wstrzymanie wszelkich inspekcji w celu umożliwienia przeprowadzenia uprzednich dwustronnych konsultacji między Komisją Europejską a Departamentem Stanu Stanów Zjednoczonych. W przypadku braku bezpośredniego zagrożenia dla życia ludzkiego lub bezpieczeństwa narodowego Stanów Zjednoczonych oczekuje się uwzględnienia takiego wniosku przez CBP.

Artykuł 4

Ochrona stref bezpiecznych bazy startowej i aktywów chronionych UE

1. W sposób zgodny z przepisami prawa Stanów Zjednoczonych, politykami, procedurami oraz uzgodnieniami z dostawcą usług startowych dotyczącymi wsparcia:

2. Stany Zjednoczone informują lokalnego urzędnika ESA ds. bezpieczeństwa za pośrednictwem dostawcy usług startowych przed podjęciem ewentualnej decyzji o ewakuacji jakiegokolwiek obszaru bazy startowej w związku ze startem satelity Unii. W zakresie, w jakim jest to w takich okolicznościach możliwe, zezwala się Unii na umieszczenie całodobowej (24/7) straży w strefach bezpiecznych lub wokół nich oraz kontynuowanie zdalnego monitorowania stref bezpiecznych za pośrednictwem unijnych systemów wideo zatwierdzonych na podstawie umowy z dostawcą usług startowych.

3. Przed rozmieszczeniem lub rozpoczęciem przechowywania urządzeń i dokumentów niejawnych UE w strefie bezpiecznej zlokalizowanej w bazie startowej lub w komercyjnym obiekcie przetwarzania ładunków użytkowych Stany Zjednoczone, na wniosek Komisji Europejskiej, powiadamiają ją na piśmie o wprowadzeniu wszelkich niezbędnych i odpowiednich środków bezpieczeństwa.

4. Postanowienia niniejszego artykułu mają zasadniczo zastosowanie do działań i aktywów chronionych UE w bazie startowej i, o ile niniejszy artykuł nie stanowi inaczej, nie obejmują działań i aktywów chronionych UE w komercyjnym obiekcie przetwarzania ładunków użytkowych. Działania Unii i aktywa chronione UE w komercyjnym obiekcie przetwarzania ładunków użytkowych są regulowane przede wszystkim przez umowy między Unią, dostawcą usług startowych i właścicielem/operatorami takiego obiektu.

5. Unia przekazuje Stanom Zjednoczonym na piśmie wykaz urządzeń i dokumentów niejawnych UE związanych z kampanią startową oraz wykaz aktywów chronionych UE.

6. Strony wspólnie wyznaczają na piśmie bazę startową, komercyjny obiekt przetwarzania ładunków użytkowych oraz strefy bezpieczne, które mogą być wykorzystywane przez Unię podczas każdej kampanii startowej.

Artykuł 5

Dochodzenie w sprawie bezpieczeństwa

1. W przypadku podejrzenia wystąpienia incydentu bezpieczeństwa lokalny urzędnik ESA ds. bezpieczeństwa, jeżeli uzna to za stosowne i po spotkaniu wyjaśniającym z urzędnikiem ds. bezpieczeństwa dostawcy usług startowych, zgłasza incydent bezpieczeństwa organowi Stanów Zjednoczonych ds. bezpieczeństwa bazy startowej w celu przeprowadzenia dalszego dochodzenia. Lokalny urzędnik ESA ds. bezpieczeństwa zgłasza również incydent bezpieczeństwa Departamentowi Stanu Stanów Zjednoczonych.

2. Organ Stanów Zjednoczonych ds. bezpieczeństwa bazy startowej, we współpracy z dostawcą usług startowych, lokalnym urzędnikiem ESA ds. bezpieczeństwa i innymi stosownymi organizacjami, badają wszelkie incydenty bezpieczeństwa zgłoszone przez lokalnego urzędnika ESA ds. bezpieczeństwa.

3. Po zakończeniu dochodzenia Stany Zjednoczone przedkładają Komisji Europejskiej pełne sprawozdanie, zgodnie z art. 25 lit. b) umowy o bezpieczeństwie, oraz określają ewentualne działania zaradcze lub naprawcze, które należy podjąć w stosownych przypadkach.

4. Członkowie personelu rządu Stanów Zjednoczonych lub innych organów federalnych lub stanowych, członkowie personelu dostawcy usług startowych, a także ich odpowiedni wykonawcy pomocniczy, posiadający wymagane poświadczenia bezpieczeństwa, mogą uzyskać dostęp do aktywów chronionych UE bądź dokonywać ich inspekcji wyłącznie w przypadku prowadzenia dochodzenia w następstwie incydentu bezpieczeństwa zgłoszonego przez lokalnego urzędnika ESA ds. bezpieczeństwa organowi Stanów Zjednoczonych ds. bezpieczeństwa bazy startowej. Taki dostęp jest dozwolony wyłącznie do celów dochodzeniowych oraz po uzyskaniu uprzedniej zgody Komisji Europejskiej przekazanej przez lokalnego urzędnika ESA ds. bezpieczeństwa organowi Stanów Zjednoczonych ds. bezpieczeństwa bazy startowej. Organ Stanów Zjednoczonych ds. bezpieczeństwa bazy startowej, bądź inny właściwy organ Stanów Zjednoczonych, udziela z kolei zezwolenia na dostęp do EUCI odpowiednim członkom personelu federalnego i stanowego oraz personelu dostawcy usług startowych, a także ich odpowiednim wykonawcom, zgodnie z upoważnieniem Komisji Europejskiej.

5. Zgodnie z art. 3 ust. 3 umowy o bezpieczeństwie informacje niejawne UE, które zostały udostępnione Stanom Zjednoczonym przez Komisję Europejską, przez osoby wyznaczone przez Komisję Europejską lub przez lokalnego urzędnika ESA ds. bezpieczeństwa, w tym przez wyznaczone przez niego osoby, do celów wykonania niniejszej Umowy, lub które Stany Zjednoczone otrzymały z innych źródeł, są chronione przez Stany Zjednoczone w sposób co najmniej równoważny poziomowi ochrony zapewnianemu przez Unię. Załącznik A do niniejszej Umowy ma zastosowanie do informacji opieczętowanych, oznaczonych lub opatrzonych klauzulą „RESTREINT UE/EU RESTRICTED”, które zostają udostępnione Stanom Zjednoczonym lub w inny sposób przez nie otrzymane.

6. Strony uznają, że incydent bezpieczeństwa mający miejsce w komercyjnym obiekcie przetwarzania ładunków użytkowych lub w tranzycie stanowiłby złożone i wyjątkowe wyzwanie jurysdykcyjne. W takiej sytuacji organ Stanów Zjednoczonych ds. bezpieczeństwa bazy startowej dołożyłby wszelkich starań, aby ułatwić prowadzenie dochodzenia w sprawie takiego incydentu z udziałem odpowiednich stron, w tym UE, dostawcy usług startowych, właściciela/operatora komercyjnego obiektu przetwarzania ładunków użytkowych oraz odpowiednich organów federalnych i stanowych Stanów Zjednoczonych.

Artykuł 6

Odzyskiwanie odpadów z satelity Galileo

1. W przypadku awarii lub wypadku prowadzącego do zniszczenia satelity Galileo Stany Zjednoczone, w sposób zgodny z przepisami prawa Stanów Zjednoczonych, politykami, procedurami oraz uzgodnieniami Stanów Zjednoczonych z dostawcą usług startowych dotyczącymi wsparcia, upoważniają lokalnego urzędnika ESA ds. bezpieczeństwa, wyznaczone przez niego osoby oraz osoby wyznaczone przez Komisję Europejską, zgodnie z informacjami przekazanymi przez jej punkt kontaktowy określony w art. 9, do:

2. Podczas operacji odzyskiwania każda ze Stron niezwłocznie powiadamia drugą Stronę o każdej poznanej lokalizacji odpadów z satelity Galileo poza określonym obszarem poszukiwań, w zakresie, w jakim jest to wykonalne przed ich fizycznym usunięciem z lokalizacji odpadów.

3. Członkowie personelu rządu Stanów Zjednoczonych oraz dostawcy usług startowych, a także ich wykonawcy pomocniczy, mogą dokonywać inspekcji odzyskanych odpadów z satelity Galileo wyłącznie do celów dochodzeniowych. Dopuszczają przy tym obecność lokalnego urzędnika ESA ds. bezpieczeństwa. Każda inspekcja odzyskanych odpadów z satelity Galileo poza kontrolą wzrokową powinna mieć miejsce wyłącznie po przeprowadzeniu konsultacji między Stronami.

4. Lokalny urzędnik ESA ds. bezpieczeństwa może zwrócić się do punktu kontaktowego Federalnej Administracji Lotnictwa Cywilnego (FAA), wyznaczonego zgodnie z art. 9, z wnioskiem o wstrzymanie wszelkich planowanych inspekcji odpadów z satelity Galileo w celu umożliwienia przeprowadzenia uprzednich dwustronnych konsultacji między Komisją Europejską a Departamentem Stanu Stanów Zjednoczonych. W przypadku braku bezpośredniego zagrożenia dla życia ludzkiego lub bezpieczeństwa oczekuje się uwzględnienia takiego wniosku przez FAA.

Artykuł 7

Rejestracja

1. W odniesieniu do każdego satelity Galileo, którego start nastąpił z terytorium Stanów Zjednoczonych w związku z niniejszą Umową, Unia zapewnia przekazanie Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych informacji na temat obiektu kosmicznego, zgodnie z Konwencją w sprawie rejestracji obiektów wyrzuconych w przestrzeń kosmiczną, sporządzoną w dniu 12 listopada 1974 r. (zwaną dalej „konwencją o rejestracji”).

2. Strony uzgadniają, że Stany Zjednoczone nie są odpowiedzialne za rejestrację satelitów Galileo zgodnie z konwencją o rejestracji oraz że Stany Zjednoczone nie mają jurysdykcji ani kontroli nad takimi obiektami w przestrzeni kosmicznej.

Artykuł 8

Odpowiedzialność

1. W przypadku gdy satelita Galileo lub jego część składowa wyrządzi szkodę skutkującą powstaniem co najmniej jednego roszczenia odszkodowawczego wniesionego przeciwko Stanom Zjednoczonym na mocy prawa międzynarodowego:

2. Do celów niniejszego artykułu termin „szkoda” oznacza utratę życia, uszkodzenie ciała lub inne upośledzenie zdrowia, bądź utratę lub uszkodzenie mienia państw lub osób fizycznych lub prawnych.

3. Żadne z postanowień niniejszej Umowy nie może być interpretowane jako zniesienie immunitetu władzy państwowej w Stanach Zjednoczonych lub jakichkolwiek innych przywilejów lub immunitetów wynikających z międzynarodowego prawa zwyczajowego, z traktatów i umów obowiązujących między Stanami Zjednoczonymi a Unią lub z jakichkolwiek innych międzynarodowych zobowiązań prawnych.

Artykuł 9

Punkty kontaktowe

1. Aby ułatwić wykonanie niniejszej Umowy, Strony wyznaczają i przekazują drugiej stronie na piśmie operacyjne punkty kontaktowe oraz ich dane kontaktowe odnośnie do podmiotów określonych w ust. 2 i 3.

2. Ze strony Unii:

3. Ze strony Stanów Zjednoczonych:

Artykuł 10

Rozstrzyganie sporów

Wszelkie spory między Stronami wynikłe z niniejszej Umowy lub jej dotyczące rozstrzyga się wyłącznie w drodze konsultacji między Stronami.

Artykuł 11

Inne umowy

Żadne z postanowień niniejszej Umowy nie zmienia istniejących umów ani uzgodnień między Stronami.

Artykuł 12

Wejście w życie i rozwiązanie Umowy

1. Niniejsza Umowa wchodzi w życie następnego dnia po dacie odbioru ostatniej noty przekazanej w ramach wymiany not dyplomatycznych, w których Strony powiadomiły się wzajemnie o zakończeniu swoich odpowiednich wewnętrznych procedur dotyczących wejścia w życie niniejszej Umowy, i pozostaje w mocy do dnia 1 stycznia 2027 r.

2. Unia i Stany Zjednoczone mogą tymczasowo stosować niniejszą Umowę, w całości lub w części, zgodnie z ich odpowiednimi procedurami wewnętrznymi i prawodawstwem. Tymczasowe stosowanie rozpoczyna się w dniu następującym po dniu, w którym:

3. Każda ze Stron może pisemnie powiadomić drugą Stronę o swoim zamiarze wypowiedzenia niniejszej Umowy. Rozwiązanie Umowy staje się skuteczne z dniem przypadającym osiem miesięcy po dacie otrzymania powiadomienia.

4. Niniejsza Umowa może zostać zmieniona lub przedłużona za obopólnym porozumieniem Stron wyrażonym na piśmie.

5. Załącznik określający środki ochrony informacji z klauzulą RESTREINT UE/EU RESTRICTED stanowi integralną część niniejszej Umowy.

Artykuł 13

Tekst autentyczny

Tekstem autentycznym jest podpisany tekst niniejszej Umowy w języku angielskim. Niniejsza umowa zostaje sporządzona przez Unię również w językach: bułgarskim, chorwackim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim.