Artykuł 1

Scenariusze wstrząsu stosowane do celów nadzorczych

1. Sześć scenariuszy wstrząsu stosowanych do celów nadzorczych, o których mowa w art. 98 ust. 5 akapit drugi lit. a) dyrektywy 2013/36/UE, to:

2. Dwa scenariusze wstrząsu stosowane do celów nadzorczych, o których mowa w art. 98 ust. 5 akapit drugi lit. b) dyrektywy 2013/36/UE, to:

3. Instytucje określają scenariusze wstrząsu stosowane do celów nadzorczych, o których to scenariuszach mowa w ust. 1 i 2, na podstawie specyficznych dla poszczególnych walut wstrząsów stóp procentowych określonych w części A załącznika lub, w przypadku niewymienionych tam walut, na podstawie wstrząsów stóp procentowych skalibrowanych zgodnie z częścią B załącznika.

Instytucje dokonują kalibracji wstrząsów stóp procentowych zgodnie z częścią B załącznika co najmniej raz na pięć lat.

4. Scenariusze wstrząsu stosowane do celów nadzorczych, o których to scenariuszach mowa w ust. 1 i 2, mają zastosowanie do ekspozycji instytucji na ryzyko stopy procentowej wynikające z działalności w ramach portfela bankowego denominowanych odrębnie w każdej walucie, w której instytucja posiada odpowiednie pozycje, to jest jeżeli wartość księgowa aktywów finansowych lub zobowiązań finansowych denominowanych w danej walucie osiąga jedną z następujących wartości:

Artykuł 2

Specyfikacja scenariuszy wstrząsu stosowanych do celów nadzorczych

Przyjmując dla każdej waluty c określoną wielkość wstrząsu równoległego, krótkiego i długiego dla stopy procentowej wolnej od ryzyka, stosuje się następujące parametryzacje sześciu scenariuszy wstrząsu stosowanych do celów nadzorczych:

1)	wstrząs równoległy dla waluty c: stały równoległy wzrost lub spadek we wszystkich przedziałach czasowych:

2)	wstrząs krótkoterminowy dla waluty c: gdzie tk stanowi punkt środkowy (w czasie) k-tego przedziału czasowego;

3)	wstrząs długoterminowy dla waluty c:

4)	wstrząs typu „flattener” lub „steepener” dla waluty c: ;

Artykuł 3

Zmiany wartości ekonomicznej kapitału własnego instytucji

1. W swoich obliczeniach wartości ekonomicznej kapitału własnego instytucje uwzględniają wspólne założenia na potrzeby modelowania i założenia parametryczne określone w ust. 2-10.

2. W swoich obliczeniach wartości ekonomicznej kapitału własnego instytucje uwzględniają, co następuje:

Do celów lit. c) instytucje dostosowują główne założenia modelowania behawioralnego instrumentów wrażliwych na zmiany stóp procentowych do cech poszczególnych scenariuszy dotyczących stóp procentowych, przy uwzględnieniu progów proporcjonalności i istotności określonych w art. 8 ust. 10, art. 9 ust. 2, art. 10 ust. 4, art. 12 ust. 2 i art. 23 ust. 1 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2024/857 (6).

3. Z obliczeń wyłącza się wszystkie instrumenty kapitału podstawowego Tier 1 oraz inne wieczyste fundusze własne bez jakiejkolwiek daty wcześniejszego wykupu.

4. Instytucje ze współczynnikiem ekspozycji nieobsługiwanych na poziomie co najmniej 2 % uwzględniają ekspozycje nieobsługiwane jako instrumenty wrażliwe na ogólne zmiany stóp procentowych, których modelowanie powinno odzwierciedlać oczekiwane przepływy środków pieniężnych oraz harmonogram tych przepływów. Ekspozycje nieobsługiwane uwzględnia się w kwocie pomniejszonej o rezerwy. W tym celu jako ekspozycje nieobsługiwane określa się dłużne papiery wartościowe, kredyty i zaliczki klasyfikowane jako nieobsługiwane zgodnie z art. 47a ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, a współczynnik ekspozycji nieobsługiwanych oblicza się jako iloraz kwoty ekspozycji nieobsługiwanych i całkowitej kwoty brutto dłużnych papierów wartościowych, kredytów i zaliczek obliczonej na poziomie instytucji.

5. Marże handlowe i inne elementy składowe spreadu w płatnościach odsetek traktuje się, pod względem ich uwzględniania lub nieuwzględniania w przepływach środków pieniężnych, zgodnie z wewnętrznym podejściem instytucji w zakresie zarządzania i pomiaru w odniesieniu do ryzyka stopy procentowej w portfelu bankowym. Jeżeli nie uwzględnia się marż handlowych i innych elementów składowych spreadu, instytucje:

6. Zmianę wartości ekonomicznej kapitału własnego oblicza się przy założeniu bilansu odpływów, w przypadku którego istniejące pozycje zapadają i nie są zastępowane.

7. W odniesieniu do każdej waluty stosuje się uzależnione od terminu zapadalności dolne ograniczenie stopy procentowej po wystąpieniu wstrząsu, rozpoczynające się od -150 punktów bazowych w przypadku natychmiastowego terminu zapadalności. To dolne ograniczenie wzrasta o trzy punkty bazowe za każdy kolejny rok i osiąga ostatecznie wartość 0 % w przypadku terminów zapadalności wynoszących 50 lat i więcej. Jeżeli obserwowane stopy procentowe są niższe niż dolne ograniczenie stopy procentowej po wystąpieniu wstrząsu, instytucje stosują obserwowaną niższą stopę procentową.

8. Obliczając zagregowaną zmianę dla każdego scenariusza wstrząsu stóp procentowych, instytucje sumują wszystkie dodatnie i ujemne zmiany występujące w przypadku każdej waluty. Waluty inne niż waluta sprawozdawcza przelicza się na walutę sprawozdawczą według natychmiastowego kursu walutowego w Europejskim Banku Centralnym na dzień odniesienia. Zmiany dodatnie są ważone współczynnikiem wynoszącym 50 % lub współczynnikiem wynoszącym 80 % w przypadku walut objętych mechanizmem kursowym ERM II z formalnie uzgodnionym zakresem wahań węższym niż zakres standardowy wynoszący +/-15 %. Ważone zyski ujmuje się do wyższej z następujących wartości: a) bezwzględnej wartości ujemnych zmian w euro lub w walutach objętych mechanizmem ERM II lub b) wartości będącej wynikiem zastosowania współczynnika wynoszącego 50 % do dodatniej zmiany w, odpowiednio, walutach objętych mechanizmem ERM II lub euro.

9. W odniesieniu do dyskontowania stosuje się odpowiednią ogólną wolną od ryzyka krzywą rentowności dla każdej waluty. Ta krzywa rentowności nie obejmuje spreadów kredytowych lub spreadów płynności specyficznych dla instrumentu, branży lub podmiotu.

10. Przy szacowaniu ryzyka związanego z produktami wrażliwymi na zmiany stóp procentowych, które to produkty są powiązane z inflacją lub innymi czynnikami rynkowymi, stosuje się ostrożne założenia. Założenia te opierają się na aktualnej lub ostatnio zaobserwowanej wartości, na prognozach renomowanej instytucji badań ekonomicznych lub na innych powszechnie uznawanych praktykach rynkowych i są zasadniczo niezależne od scenariuszy.

Artykuł 4

Zmiany wyniku odsetkowego netto instytucji

1. W swoich obliczeniach wyniku odsetkowego netto instytucje uwzględniają wspólne założenia na potrzeby modelowania i założenia parametryczne określone w art. 3 ust. 2, 3, 4 i 7-10. Ponadto w swoich obliczeniach wyniku odsetkowego netto instytucje uwzględniają wspólne założenia na potrzeby modelowania i założenia parametryczne określone w ust. 2-4 niniejszego artykułu.

2. Instytucje uwzględniają w swoich obliczeniach przychody z tytułu odsetek i wydatki z tytułu odsetek w trakcie jednorocznego okresu, niezależnie od terminu zapadalności i księgowego traktowania odpowiednich, wrażliwych na zmiany stóp procentowych instrumentów z portfela bankowego.

3. W swoich obliczeniach instytucje uwzględniają marże handlowe i inne elementy składowe spreadu.

4. Instytucje obliczają zmianę wyniku odsetkowego netto przy założeniu bilansu stałego, którego łączna wielkość i skład, w tym pozycje bilansowe i pozabilansowe, są utrzymywane w drodze zastąpienia instrumentów z zapadającymi lub podlegającymi przeszacowaniu przepływami środków pieniężnych nowymi instrumentami, które pod względem waluty, kwoty i okresu przeszacowania mają cechy porównywalne z instrumentami generującymi przepływy środków pieniężnych podlegające przeszacowaniu. Podstawę marż nowych instrumentów stanowią marże ostatnio zakupionych lub sprzedanych produktów o podobnych cechach. W przypadku instrumentów z notowanymi cenami rynkowymi zamiast historycznych spreadów rynkowych stosuje się najnowsze spready rynkowe.

Artykuł 5

Duże obniżenie

1. Do celów art. 98 ust. 5 akapit drugi lit. b) dyrektywy 2013/36/UE „duże obniżenie” oznacza spadek rocznego wyniku odsetkowego netto instytucji o więcej niż 5 % jej kapitału Tier 1, wynikający z nagłej i nieoczekiwanej zmiany poziomu stóp procentowych określonej w dowolnym z dwóch scenariuszy wstrząsu stosowanych do celów nadzorczych, o których to scenariuszach mowa w art. 1 ust. 2.

2. Duże obniżenie, o którym mowa w ust. 1, oblicza się w oparciu o następujący wzór:

Artykuł 6

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.