(1)

Dyrektywa (UE) 2018/2001 stanowi, że biopaliwa, biopłyny i paliwa z biomasy muszą pozwalać na znaczne ograniczenie emisji gazów cieplarnianych w porównaniu z paliwami kopalnymi, aby można je było zaliczać na poczet celów określonych w tej dyrektywie. W tym celu w art. 29 ust. 10 określono konkretne progi ograniczenia emisji dla tych paliw, a w art. 31 określono sposób obliczania ograniczenia emisji gazów cieplarnianych dzięki wykorzystaniu tych paliw. Przy dokonywaniu tych obliczeń można zastosować wartości standardowe określone w załącznikach V i VI do dyrektywy (UE) 2018/2001. Zamiast wartości standardowych odnoszących się do emisji gazów cieplarnianych pochodzących z uprawy surowców rolnych możliwe jest pod pewnymi warunkami stosowanie wartości typowych. Te wartości typowe, reprezentujące średnią wartość na konkretnym obszarze, mogą być zgłaszane Komisji przez państwa członkowskie lub państwa trzecie. Mogą one być stosowane tylko wtedy, gdy Komisja uzna je za dokładne.

(2)

23 sierpnia 2023 r. Kanada przekazała Komisji sprawozdanie końcowe zawierające dane służące do pomiaru emisji gazów cieplarnianych związanych z uprawą rzepaku zasadniczo produkowanego w regionach Kanady równoważnych regionom NUTS 2 (2) Unii, zwracając się o uznanie dokładności takich danych zgodnie z art. 31 ust. 4 dyrektywy (UE) 2018/2001.

(3)

Komisja oceniła sprawozdanie i stwierdziła, że zawiera ono dokładne dane służące do pomiaru emisji gazów cieplarnianych związanych z uprawą rzepaku zasadniczo produkowanego w regionach Kanady równoważnych regionom NUTS 2 Unii.

(4)

Komisja może uchylić niniejszą decyzję, jeżeli zostanie wyraźnie wykazane, że sprawozdanie nie zawiera już dokładnych danych służących do pomiaru emisji gazów cieplarnianych związanych z uprawą rzepaku produkowanego w Kanadzie.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Zrównoważonego Charakteru Biopaliw, Biopłynów i Paliw z Biomasy,