(1)

W następstwie dochodzenia w sprawie środków ochronnych na podstawie art. 22 rozporządzenia GSP Komisja Europejska („Komisja”) opublikowała 17 stycznia 2019 r. rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/67 (2) wprowadzające środki ochronne wobec przywozu ryżu siewnego indyjskiego pochodzącego z Kambodży i Mjanmy/Birmy objętego kodami CN 1006 30 27, 1006 30 48, 1006 30 67 i 1006 30 98, na mocy którego Komisja ponownie wprowadziła cła określone we Wspólnej Taryfie Celnej na przywóz ryżu siewnego indyjskiego na okres jednego roku, po którym nastąpiło stopniowe zmniejszanie stawki celnej mającej zastosowanie przez okres dwóch lat („sporne rozporządzenie”).

(2)

Królestwo Kambodży i Federacja Przemysłu Ryżowego Kambodży zaskarżyły sporne rozporządzenie do Sądu Unii Europejskiej („Sąd”).

(3)

Wyrokiem z dnia 9 listopada 2022 r. w sprawie T-246/19 Królestwo Kambodży i Federacja Przemysłu Ryżowego Kambodży przeciwko Komisji („wyrok”) Sąd stwierdził nieważność rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/67 wprowadzającego środki ochronne wobec przywozu ryżu siewnego indyjskiego pochodzącego z Kambodży i Mjanmy/Birmy.

(4)

Sąd stwierdził, że Komisja naruszyła prawo i popełniła oczywisty błąd w ocenie, ograniczając w sposób arbitralny zakres prowadzonego przez nią dochodzenia dotyczącego szkody wyrządzonej przemysłowi Unii jedynie do podmiotów wytwarzających ryż siewny indyjski bielony lub półbielony w procesie przetwarzania ryżu niełuskanego uprawianego lub zebranego w Unii. U źródeł błędu w analizie istnienia poważnych trudności leżała błędna definicja producentów unijnych, ponieważ Komisja wykluczyła część producentów unijnych z oceny szkody.

(5)

Sąd stwierdził również, że Komisja nie przedstawiła dowodów spełniających wymagany standard w odniesieniu do dostosowań dokonanych w kontekście analizy podcięcia cenowego.

(6)

Sąd stwierdził wreszcie, że Komisja naruszyła prawo skarżących do obrony oraz obowiązek ujawnienia istotnych faktów i ustaleń lub szczegółowych informacji na ich temat. W szczególności Komisja nie ujawniła informacji o danych, na podstawie których uzyskano wskaźniki konsumpcji i szkody, a także dotyczących analizy podcięcia cenowego oraz dostosowań dokonanych w następstwie uwag uzyskanych od zainteresowanych stron w odniesieniu do ogólnego dokumentu informacyjnego.

(7)

Art. 266 TFUE zobowiązuje instytucje do wprowadzenia niezbędnych środków, które zapewniają wykonanie wyroków sądów unijnych. W przypadku unieważnienia aktu przyjętego przez instytucje w kontekście procedury administracyjnej, takiej jak dochodzenia w sprawie ogólnych środków ochronnych na podstawie rozporządzenia GSP, wykonanie wyroku Sądu Unii Europejskiej polega na zastąpieniu unieważnionego aktu nowym aktem, w którym wyeliminowano niezgodność z prawem wskazaną przez Sąd (3).

(8)

Zgodnie z orzecznictwem procedura zastąpienia unieważnionego aktu może zostać wznowiona dokładnie od etapu, na którym pojawiła się niezgodność z prawem (4). Oznacza to w szczególności, że w sytuacji, w której stwierdza się nieważność aktu kończącego procedurę administracyjną, unieważnienie to niekoniecznie wpływa na akty przygotowawcze, takie jak w tym przypadku wszczęcie procedury w sprawie środków ochronnych. Przykładowo - w następstwie stwierdzenia nieważności rozporządzenia wprowadzającego ogólne środki ochronne, które to rozporządzenie Komisja Europejska przyjęła na podstawie rozporządzenia GSP i którym wprowadziła środki ochronne w postaci ceł przywozowych określonych we Wspólnej Taryfie Celnej na okres trzech lat, postępowanie w sprawie środków ochronnych jest nadal otwarte, ponieważ akt kończący postępowanie w sprawie środków ochronnych został usunięty z porządku prawnego Unii (5), chyba że niezgodność z prawem wystąpiła na etapie wszczęcia postępowania.

(9)

W niniejszej sprawie Sąd unieważnił sporne rozporządzenie z powodów wymienionych w motywach 4-6.

(10)

W następstwie wyroku Komisja zdecydowała w dniu 19 stycznia 2023 r., w drodze zawiadomienia („zawiadomienie o wznowieniu dochodzenia”) (6), o wznowieniu dochodzenie na etapie, na którym wystąpiła nieprawidłowość.

(11)

Jak wyjaśniono w zawiadomieniu o wznowieniu, celem wznowienia pierwotnego dochodzenia było pełne wyeliminowanie błędów stwierdzonych przez Sąd oraz ocena, czy w świetle zasad doprecyzowanych przez Sąd uzasadnione jest ponowne wprowadzenie środków, co doprowadziłoby do ponownego wprowadzenia ceł określonych we Wspólnej Taryfie Celnej na przywóz ryżu siewnego indyjskiego pochodzącego z Kambodży, objętego kodami CN 1006 30 27, 1006 30 48, 1006 30 67 i 1006 30 98, po którym nastąpiłoby stopniowe zmniejszanie stawki celnej mającej zastosowanie, przez pierwotny okres trzech lat, tj. od 18 stycznia 2019 r. do 18 stycznia 2022 r.

(12)

Jednocześnie z publikacją zawiadomienia o wznowieniu na podstawie rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2023/132 (7) Komisja poinstruowała krajowe organy celne, aby do czasu uzyskania wyniku ponownego badania wstrzymały decyzje w sprawie wszelkich ewentualnych wniosków o zwrot ceł unieważnionych przez Sąd oraz rozpatrywanie wszelkich wniosków o zwrot unieważnionych ceł do momentu opublikowania wyniku ponownego badania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(13)

Komisja poinformowała zainteresowane strony o wznowieniu.

(14)

Komisja otrzymała uwagi od jednej zainteresowanej strony (8).

(15)

Coceral z zadowoleniem przyjęło wznowienie dochodzenia w sprawie przywozu ryżu siewnego indyjskiego pochodzącego z Kambodży. Jednocześnie powtórzyło argumenty przedstawione w ramach pierwotnego dochodzenia prowadzącego do przyjęcia spornego rozporządzenia, a ponadto stwierdziło, że w spornym rozporządzeniu nie przedstawiono pełnego przeglądu rynku handlu ryżem.

(16)

Komisja zauważyła, że niektóre twierdzenia Coceral odnosiły się do nieaktualnej analizy przeprowadzonej w spornym rozporządzeniu i albo nie były już istotne, albo zostały już uwzględnione przez Komisję w spornym rozporządzeniu. Ustalenia zawarte w spornym rozporządzeniu, których nie zakwestionowano albo które zakwestionowano, ale zaskarżenie zostało odrzucone przez Sąd lub które nie zostały zbadane przez Sąd i do których nie odnoszą się błędy stwierdzone w wyroku, pozostają w pełni ważne (9).

(17)

W dniu 20 grudnia 2023 r. Komisja poinformowała wszystkie zainteresowane strony o powyższych istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza zaproponować ponowne wprowadzenie środków ochronnych w odniesieniu do ryżu siewnego indyjskiego pochodzącego z Kambodży i Mjanmy/Birmy na okres od dnia 18 stycznia 2019 r. do dnia 18 stycznia 2022 r.

(18)

Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi na temat ostatecznego ujawnienia. Otrzymano uwagi dotyczące ostatecznego ujawnienia od Federacji Przemysłu Ryżowego Kambodży (Cambodia Rice Federation, „CRF”).

(19)

Następnie w dniu 11 stycznia 2024 r. przekazano CRF dodatkowe wyjaśnienia dotyczące sposobu obliczenia wielkości całkowitej sprzedaży unijnej. CRF nie przedstawiła dalszych uwag dotyczących tego wyjaśnienia.

(20)

Uwagi przedstawione przez CRF zostały rozpatrzone i w stosownych przypadkach uwzględnione w niniejszym rozporządzeniu.

(21)

Sąd stwierdził (10), że ryż siewny indyjski bielony lub półbielony uzyskiwany w wyniku przetworzenia ryżu niełuskanego zarówno przywożonego do Unii Europejskiej, jak i produkowanego w Unii, ma identyczne właściwości fizyczne, techniczne i chemiczne. Oba rodzaje są wykorzystywane do tych samych celów, przetwarzane przez te same podmioty gospodarcze, dystrybuowane za pośrednictwem podobnych kanałów i konkurują ze sobą. Ponadto konsumenci co do zasady nie rozróżniają produktów unijnych i produktów przywożonych, co wskazuje na równoważność ryżu produkowanego w Unii i ryżu przywożonego. Zamienność tych rodzajów ryżu, uznana przez podmioty poddające ryż bieleniu, wskazuje na ich identyczny charakter bez względu na pochodzenie. W związku z tym, zdaniem Sądu, niezależnie od pochodzenia surowca, który wykorzystano do jego przetworzenia, ryż siewny indyjski bielony lub półbielony wyprodukowany w Unii Europejskiej należy uznać za produkt podobny lub bezpośrednio konkurujący z ryżem siewnym indyjskim bielonym lub półbielonym pochodzącym z Kambodży.

(22)

W świetle tego stwierdzenia Komisja ustaliła zatem, że ryż siewny indyjski bielony lub półbielony wyprodukowany w Unii jest produktem podobnym lub bezpośrednio konkurującym z produktem objętym postępowaniem niezależnie od pochodzenia surowca, który wykorzystano do przetworzenia.

(23)

Zgodnie z wyrokiem Komisja potwierdziła, że zarówno ryż siewny indyjski bielony lub półbielony produkowany w Unii, jak i ten przywożony rzeczywiście ma takie same podstawowe właściwości fizyczne, techniczne i chemiczne. Oba produkty mają te same zastosowania i są sprzedawane za pośrednictwem podobnych lub identycznych kanałów sprzedaży temu samemu rodzajowi klientów. Klienci ci są albo sprzedawcami detalicznymi, albo podmiotami przetwarzającymi w Unii. Produkt objęty postępowaniem oraz produkt podobny i bezpośrednio konkurujący określa się łącznie jako produkt objęty postępowaniem.

(24)

Sąd stwierdził, że Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie, ograniczając w sposób arbitralny zakres prowadzonego przez nią dochodzenia dotyczącego szkody wyrządzonej przemysłowi Unii jedynie do podmiotów wytwarzających ryż siewny indyjski bielony lub półbielony w procesie przetwarzania ryżu niełuskanego uprawianego lub zebranego w Unii (11).

(25)

W swojej ponownej ocenie i w świetle ustaleń Sądu Komisja uznała zatem, że przemysł Unii składa się ze wszystkich unijnych podmiotów poddających bieleniu ryż siewny indyjski, niezależnie od pochodzenia surowca, który wykorzystano do przetworzenia.

(26)

Podsumowując, do celów niniejszego dochodzenia Komisja zdefiniowała przemysł Unii jako unijne podmioty poddające bieleniu lub przetworzeniu ryż siewny indyjski niełuskany lub łuskany.

(27)

W świetle zmienionej definicji przemysłu Unii, jak wyjaśniono w motywie 25, oraz w celu uzyskania dodatkowych informacji uznanych za niezbędne do przeprowadzenia dogłębnej ponownej oceny sytuacji gospodarczej lub finansowej przemysłu Unii Komisja rozpoczęła nową kontrolę wyrywkową w odniesieniu do producentów unijnych („podmioty poddające ryż bieleniu”).

(28)

Komisja zaprosiła bezpośrednio lub pośrednio (za pośrednictwem stowarzyszenia podmiotów poddających ryż bieleniu) wszystkie znane unijne podmioty poddające ryż bieleniu do udziału w kontroli wyrywkowej, w tym te, które zostały wyłączone z próby w spornym rozporządzeniu, ponieważ przetwarzały one jedynie przywożony ryż niełuskany lub łuskany pochodzący spoza UE.

(29)

Żaden dodatkowy producent unijny nie udzielił odpowiedzi w ramach kontroli wyrywkowej w wyznaczonym terminie. Komisja potwierdziła zatem pierwotną próbę obejmującą następujące przedsiębiorstwa: Herba Riceamills, S.L. Ebro Foods; Riso Scotti SPA; Riso Viazzo and Riso Ticino. Żadna ze stron nie zgłosiła żadnych uwag dotyczących noty potwierdzającej próbę (12). W 2017 r. czterej producenci w Unii, którzy w pełni współpracowali w dochodzeniu, produkowali około 165 000 ton ryżu siewnego indyjskiego bielonego i półbielonego, co stanowi 17,5 % łącznej szacowanej unijnej produkcji ryżu siewnego indyjskiego (około 944 000 ton). W związku z tym Komisja uznała tę próbę za reprezentatywną.

(30)

W celu zebrania brakujących danych na temat surowca pochodzącego spoza UE (ryż niełuskany lub łuskany) Komisja przekazała zmieniony kwestionariusz objętym próbą podmiotom poddającym ryż bieleniu. Podczas gdy niektóre podmioty poddające ryż bieleniu udzieliły odpowiedzi, przedkładając zaktualizowany kwestionariusz, inne potwierdziły informacje dostarczone wcześniej podczas pierwotnego dochodzenia.

(31)

Po ostatecznym ujawnieniu CRF stwierdziła, że Komisja nie wykonała w odpowiedni sposób wyroku Sądu w zakresie ustalenia reprezentatywnej próby producentów unijnych, a w szczególności że nie dołożyła wystarczających starań, aby skontaktować się z producentami unijnymi. Zdaniem CRF cała przeprowadzona przez Komisję ocena sytuacji gospodarczej lub finansowej przemysłu Unii w zakresie, w jakim odnosi się ona do danych mikroekonomicznych i ustaleń dotyczących objętych próbą producentów unijnych, pozostaje w związku z tym wadliwa.

(32)

Komisja odrzuciła te argumenty. Zgodnie z wyrokiem Sądu przemysł Unii składa się ze wszystkich unijnych podmiotów poddających bieleniu ryż siewny indyjski, niezależnie od pochodzenia surowca, który wykorzystano do przetworzenia. W zawiadomieniu o wznowieniu dochodzenia Komisja wyjaśniła, że pierwotne dochodzenie zostało wznowione na etapie, na którym wystąpiła nieprawidłowość, i wezwała wszystkie zainteresowane strony do zgłoszenia się, przedstawienia swoich opinii, przedłożenia informacji i dostarczenia dowodów potwierdzających w odniesieniu do kwestii związanych ze wznowieniem dochodzenia.

(33)

Po wznowieniu dochodzenia Komisja zwróciła się w dniu 15 lutego 2023 r. do podmiotów poddających ryż bieleniu, objętych próbą w ramach pierwotnego dochodzenia, aby zrewidowały swoje odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu i przedstawiły odpowiednie dane dotyczące prowadzonej przez nie produkcji produktu objętego postępowaniem, niezależnie od tego, czy wykorzystany ryż siewny indyjski został przywieziony, czy też był uprawiany w UE (t23.000906). Komisja zauważyła, że bezpośrednio w wyniku wznowienia dochodzenia zaistniała konieczność aktualizacji wcześniej przedstawionego kwestionariusza, uwzględniając „ryż siewny indyjski wytwarzany w procesie przetwarzania ryżu, niezależnie od tego, czy wykorzystany ryż został przywieziony, czy też był uprawiany w UE”.

(34)

Oprócz tego Komisja próbowała dotrzeć do wszystkich znanych i nieznanych podmiotów poddających ryż bieleniu, które wykorzystują w produkcji ryż siewny indyjski. W szczególności Komisja skontaktowała się bezpośrednio ze znanymi podmiotami poddającymi ryż bieleniu z siedzibą w Zjednoczonym Królestwie i w Niemczech (głównie przetwarzającymi przywożony ryż niełuskany lub łuskany), a także z włoskimi, hiszpańskimi i portugalskimi krajowymi stowarzyszeniami podmiotów poddających ryż bieleniu oraz z federacją europejskich podmiotów poddających ryż bieleniu, zwracając się do stowarzyszeń o poinformowanie swoich członków o nowej kontroli wyrywkowej i o zachęcenie ich do udziału. Należy przypomnieć, jak wspomniano w piśmie przewodnim z dnia 17 lutego 2023 r. (t23.000887) wysłanym do potencjalnie zainteresowanych stron, że celem Komisji było naprawienie błędu stwierdzonego przez Sąd (ograniczenie zakresu dochodzenia jedynie do podmiotów wytwarzających ryż siewny indyjski bielony lub półbielony w procesie przetwarzania ryżu niełuskanego uprawianego lub zebranego w UE) i w związku z tym poszerzenie próby producentów unijnych, a nie tylko zastąpienie przedsiębiorstw objętych próbą, które zostały już wybrane wcześniej w ramach pierwotnego dochodzenia.

(35)

Biorąc pod uwagę wszystkie swoje działania, które opisano powyżej, Komisja odrzuciła twierdzenie CRF, że nie dołożyła wystarczających starań, aby dotrzeć do unijnych podmiotów poddających ryż bieleniu.

(36)

CRF stwierdziła ponadto, że przedsiębiorstwa nie posiadają już wiarygodnych rejestrów, w szczególności rejestrów szczegółowych danych wymaganych przez Komisję, które pozwoliłyby im udzielić dokładnych odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, oraz że z zastrzeżenia tego wynika, że zaktualizowane dane objętych próbą producentów unijnych trudno jest uznać za wiarygodne.

(37)

Komisja odrzuciła ten argument, uznając go za bezpodstawny. Żaden z producentów unijnych nie powołał się na trudności z dostarczeniem dodatkowych danych ze względu na czas, który upłynął między wystąpieniem Komisji o te dane a okresem badanym w kwestionariuszu. Ponadto, jak wynika z jawnych akt dochodzenia, objęte próbą podmioty zajmujące się bieleniem mogły w razie potrzeby ponownie przedłożyć zmieniony kwestionariusz, w tym dane dotyczące wielkości produkcji w procesie przetwarzania przywożonego ryżu łuskanego i niełuskanego.

(38)

CRF stwierdziła, że przemysł Unii wykazał brak współpracy, ponieważ współpracowało tylko 17,5 % przemysłu Unii, a Komisja powinna była wyciągnąć odpowiednie wnioski i zakończyć dochodzenie.

(39)

W odpowiedzi na ten argument Komisja oświadczyła, że w kontekście tego rozczłonkowanego przemysłu uznała próbę obejmującą 17,5 % całkowitej produkcji unijnej produktu objętego postępowaniem za wystarczająco reprezentatywną, aby wyciągnąć wnioski dotyczące wskaźników mikrofinansowych przemysłu Unii. Ponadto rozporządzenie GSP ani rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1083/2013 (13) nie zawierają przepisów proceduralnych określających konkretny poziom reprezentatywności próby. Co więcej, trzy z czterech objętych próbą podmiotów poddających ryż bieleniu przetwarzały ryż niełuskany lub łuskany niepochodzący z UE. Wielkość produkcji ryżu niepochodzącego z UE rosła z biegiem czasu, a jej szczytowy poziom wyniósł 40 % całkowitej próby. Komisja odrzuciła zatem ten argument.

(40)

CRF stwierdziła, że ze względu na kolejność, w której Komisja skontaktowała się z zainteresowanymi stronami podczas przeprowadzania kontroli wyrywkowej, przedsiębiorstwa włączone do próby już podczas pierwotnego dochodzenia były traktowane preferencyjnie w ramach nowej kontroli wyrywkowej, co spowodowało jej nieważność.

(41)

Komisja odrzuciła te zarzuty. Po pierwsze, w zawiadomieniu o wznowieniu dochodzenia wezwano wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii i przedłożenia informacji Komisji. Po drugie, kolejność wysyłania pism nie miała znaczenia dla decyzji w sprawie kontroli wyrywkowej producentów unijnych. Podkreśla to fakt, że wysłano standardowe pisma zapraszające strony do współpracy i do przekazania danych. Po trzecie, decyzję w sprawie próby producentów unijnych podjęto w dniu 8 marca 2023 r., czyli w dużym odstępie czasowym po skontaktowaniu się z potencjalnymi producentami unijnymi i ich stowarzyszeniami i wezwaniu ich do podjęcia współpracy. W tym sensie decyzję o kontroli wyrywkowej podjęto dopiero wtedy, gdy wszystkie potencjalnie zainteresowane strony zostały poinformowane o wznowieniu dochodzenia i otrzymały możliwość wyrażenia zamiaru współpracy w dochodzeniu.

(42)

W związku z powyższym Komisja odrzuciła argumenty CRF dotyczące próby unijnych podmiotów poddających bieleniu ryż siewny indyjski.

(43)

Na podstawie art. 23 rozporządzenia GSP występowanie poważnych trudności należy stwierdzić, jeżeli sytuacja gospodarcza lub finansowa producentów unijnych ulega pogorszeniu. Analizując, czy doszło do takiego pogorszenia, Komisja bierze pod uwagę między innymi czynniki wymienione w art. 23 rozporządzenia GSP, o ile informacje takie są dostępne. W związku z tym Komisja przeanalizowała istotne czynniki w celu ustalenia, czy podmioty poddające ryż bieleniu doświadczyły poważnych trudności.

(44)

Komisja określiła konsumpcję w Unii na podstawie danych uzyskanych od państw członkowskich oraz statystyk dotyczących przywozu dostępnych za pośrednictwem Eurostatu. Uznając duże rozdrobnienie przemysłu Unii i brak zagregowanych ogólnounijnych danych na temat konsumpcji ryżu bielonego, Komisja wybrała „metodę bilansu” (14). Metoda ta jest stosowana od kilku lat przez Dyrekcję Generalną ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich w celu oszacowania konsumpcji w Unii nie tylko ryżu, ale także wszystkich zbóż i nasion oleistych.

(45)

Na podstawie informacji dostępnych Komisji konsumpcja w Unii produktu objętego postępowaniem wyrażona w ekwiwalencie ryżu bielonego („ekwiwalent ryżu bielonego”) oszacowana w okresie objętym dochodzeniem dla Unii Europejskiej (UE-28) (15) kształtowała się następująco:

Tabela 1

Konsumpcja (w tonach)

(46)

Konsumpcja produktu objętego postępowaniem w Unii ulegała pewnym wahaniom w okresie objętym dochodzeniem. Konsumpcja osiągnęła najwyższy poziom w MY2015, kiedy to była o 8 % wyższa niż na początku okresu. W okresie od MY2015 do MY2016 konsumpcja spadła o 4 %. Pomimo tych wahań konsumpcja wzrosła ogółem o 4 % w okresie objętym dochodzeniem.

(47)

Komisja zbadała, czy produkt objęty postępowaniem przywożony jest w ilości lub po cenie, które powodują poważne trudności dla unijnych producentów produktów podobnych lub bezpośrednio konkurujących lub grożą spowodowaniem takich trudności. W tym względzie Komisja przeanalizowała przywóz produktu objętego postępowaniem w okresie objętym dochodzeniem (16). W poniższej tabeli przedstawiono zmiany w przywozie.

Tabela 2

Wielkość przywozu i produkcja unijna (w tonach)

(48)

Wielkość przywozu z Kambodży wzrosła w okresie objętym dochodzeniem z około 164 000 ton do około 254 000 ton. Wielkość ta rosła znacząco do MY2015 i następnie nieznacznie zmalała, co zbiegło się ze spadkiem konsumpcji w MY2016. Pomimo spadku przywóz z Kambodży pozostał o 55 % wyższy niż w MY2012.

(49)

Jeżeli chodzi o przywóz z Mjanmy/Birmy, w okresie objętym dochodzeniem również znacznie wzrósł - z około 2 000 ton do około 63 000 ton. W porównaniu z Kambodżą pozostał jednak na niższym poziomie. W latach MY2013 i MY2014 odnotowano jego znaczny wzrost, a następnie niewielki spadek w MY2015, po czym nastąpił ponowny wzrost w MY2016, oznaczający niezwykły 30-krotny wzrost w porównaniu z początkiem okresu.

(50)

Udział przywozu z Kambodży w szacowanej produkcji unijnej zwiększył się z 15 % w MY 2012 do 27 % w MY 2016, czyli o 12 punktów procentowych. Udział przywozu z Mjanmy/Birmy w szacowanej produkcji unijnej wzrósł z niemal zerowego poziomu w MY 2012 do 7 % w MY 2016. W przypadku obu państw odnotowano tendencję wzrostową, podczas gdy szacowana produkcja unijna znacznie zmalała - o 15 %. Udział przywozu z Kambodży i Mjanmy/Birmy w rynku zwiększył się z 15 % w MY2012 do 34 % w MY2016, natomiast szacowana produkcja unijna znacznie spadła.

(51)

Przywóz produktu objętego postępowaniem w porównaniu z łącznym przywozem produktu objętego postępowaniem do Unii kształtował się następująco:

Tabela 3

Wielkość przywozu i udział przywozu (w tonach)

(52)

Udział przywozu produktu objętego postępowaniem z Kambodży wzrósł o 5 % w okresie objętym dochodzeniem, tj. z 38 % do 40 %, osiągając szczytowy poziom wynoszący 47 % w MY 2015.

(53)

Udział przywozu produktu objętego postępowaniem z Mjanmy/Birmy wzrósł dwudziestokrotnie w okresie objętym dochodzeniem - z 0,5 % do 10 % w MY 2016.

(54)

Udział w rynku przywozu z Kambodży i Mjanmy/Birmy, wyrażony jako odsetek łącznej konsumpcji w Unii (zob. motyw 45), kształtował się następująco:

Tabela 4

Udział w rynku

(55)

Kambodża zwiększyła swój udział w rynku z 10,9 % do 16,2 %, natomiast udział w rynku w przypadku Mjanmy/Birmy wzrósł z 0,1 % do 4 %. Łączny udział w rynku niemal podwoił się w okresie objętym dochodzeniem, wzrastając z 11 % do 20,2 %, i utrzymywał się na niezmiennie wysokim poziomie pod koniec okresu objętego dochodzeniem.

(56)

Zmiany średniej ceny (CIF na granicy UE) produktu przywożonego z Kambodży i Mjanmy/Birmy wykazują następujące tendencje:

Tabela 5

Ceny importowe (w EUR/t)

(57)

Cena importowa produktu objętego postępowaniem pochodzącego z Kambodży spadła o 6 % w okresie objętym dochodzeniem, natomiast cena importowa produktu pochodzącego z Mjanmy/Birmy spadła o 3 % w tym samym okresie. Ceny importowe z Mjanmy/Birmy pozostawały stale na niższym poziomie niż ceny w przypadku Kambodży. Łączna średnia ważona cena importowa spadła o 11 % w okresie objętym dochodzeniem.

(58)

Cena importowa produktu objętego postępowaniem była niższa niż unijna cena sprzedaży produktu podobnego i bezpośrednio konkurującego w okresie objętym dochodzeniem. Różnica między ceną importową z Kambodży a ceną sprzedaży przemysłu Unii wzrosła z 17 % w MY2012 do 30 % w MY2016, natomiast różnica między ceną importową z Mjanmy/Birmy a ceną sprzedaży przemysłu Unii wzrosła z 41 % w MY2012 do 49 % w MY2016. Ponieważ konsumenci na ogół nie rozróżniają różnych miejsc pochodzenia ryżu siewnego indyjskiego, różnica między cenami Kambodży i Mjanmy/Birmy a cenami unijnych podmiotów poddających ryż bieleniu (zob. motyw 98) jest na tyle znacząca, na korzyść przywozu z Kambodży i Mjanmy/Birmy, że wywiera presję na ceny unijne.

(59)

Podsumowując, w okresie objętym dochodzeniem przywóz z Kambodży znacznie wzrósł, zarówno w ujęciu bezwzględnym (o 55 %, zob. motyw 47), jak również pod względem udziału w rynku - o 5,3 punktów procentowych (z 10,9 % do 16,2 %, zob. motyw 54). Nawet jeżeli wielkość przywozu (zob. motyw 51) spadła w MY2016 w porównaniu z MY2015 (z 298 717 ton do 253 867 ton), pozostała ona znacznie wyższa niż wielkość przywozu na początku okresu objętego dochodzeniem (163 786 ton). Ponadto cena importowa produktu objętego postępowaniem znacznie spadła, z 588,4 do 552,2 EUR/t (zob. tabela 5 w motywie 56), w okresie objętym dochodzeniem. Ta cena importowa była niższa zarówno od ceny sprzedaży przemysłu Unii, jak i od kosztów produkcji w Unii w całym okresie badanym (zob. motyw 78). Pod względem wysokich ilości i cen przywóz ryżu siewnego indyjskiego pochodzącego z Kambodży wywierał zatem presję na wyniki gospodarcze unijnych podmiotów poddających ryż bieleniu w okresie objętym dochodzeniem.

(60)

W okresie objętym dochodzeniem przywóz z Mjanmy/Birmy gwałtownie wzrósł, zarówno w ujęciu bezwzględnym (o 3 027 %, zob. motyw 47), jak również pod względem udziału w rynku - o 3,9 punktów procentowych (z 0,1 % do 4,0 %, zob. motyw 54). Nawet jeżeli wielkość przywozu (motyw 51) nieznacznie spadła w MY2015 w porównaniu z MY2014 (z 52 689 ton do 35 958 ton), to w MY 2016 wzrosła ponownie, osiągając poziom 62 808 ton, czyli była 30 razy wyższa niż wielkość przywozu na początku okresu objętego dochodzeniem (2 075 ton). Ponadto cena importowa produktu objętego postępowaniem spadła, z 428,8 do 413,9 EUR/t (zob. tabela 5 w motywie 56), w okresie objętym dochodzeniem. Również cena importowa z Mjanmy/Birmy była znacznie niższa zarówno od ceny sprzedaży przemysłu Unii, jak i od kosztów produkcji w Unii w całym okresie badanym (zob. motyw 78), niższa nawet od ceny importowej z Kambodży. Pomimo mniejszej wielkości przywozu ryżu siewnego indyjskiego pochodzącego z Mjanmy/Birmy, ze względu na jego gwałtowny wzrost również ten przywóz wywierał presję na wyniki gospodarcze unijnych podmiotów bielących ryż w okresie objętym dochodzeniem.

(61)

Wyniki analizy są takie same, gdy skutki przywozu z Mjanmy/Birmy i Kambodży są rozpatrywane łącznie. Zarówno w ujęciu realnym, jak i pod względem cen przywóz ryżu siewnego indyjskiego pochodzącego z Kambodży i Mjanmy/Birmy wywierał presję na wyniki gospodarcze unijnych podmiotów poddających ryż bieleniu w okresie objętym dochodzeniem.

(62)

Informacje o niektórych czynnikach, w tym udziale w rynku, produkcji, przywozie i cenach importowych, pozyskano na podstawie danych makrostatystycznych, natomiast w przypadku innych czynników (takich jak produkcja objętych próbą podmiotów poddających ryż bieleniu, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych, ceny sprzedaży, koszty produkcji, rentowność, zatrudnienie i zapasy) - na podstawie odpowiedzi objętych próbą producentów unijnych, które udzielono za pośrednictwem kwestionariuszy.

(63)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu Unii w rynku w okresie objętym dochodzeniem kształtowały się następująco:

Tabela 6

Konsumpcja w Unii i udział w rynku

(64)

Pomimo wzrostu konsumpcji w Unii o 4 % w okresie od MY2012 do MY2016, udział w rynku przemysłu Unii znacznie spadł, z 71,4 % do 59,6 % (-17 %). W związku z tym przemysł Unii nie był w stanie w pełni wykorzystać wzrostu poziomu konsumpcji w Unii do MY2015, a jego udział w rynku jeszcze bardziej zmniejszył się w MY2016.

(65)

Szacowana produkcja unijna kształtowała się następująco:

Tabela 7

Produkcja (w ekwiwalencie ryżu bielonego w tonach)

(66)

Szacowana produkcja unijna znacznie spadła w okresie objętym dochodzeniem - o 15 % w ujęciu względnym i o 167 501 ton w ujęciu bezwzględnym - z 1 111 772 do 944 271 ton.

(67)

Po ostatecznym ujawnieniu CRF stwierdziła, że dane dotyczące produkcji nie uwzględniały zapasów ani innych zastosowań ryżu niełuskanego i łuskanego, w związku z czym CRF zakwestionowała wiarygodność danych dotyczących produkcji.

(68)

Komisja rzeczywiście nie wzięła pod uwagę zapasów przy szacowaniu produkcji unijnej wykazanej w tabeli 7. Celem tej kontroli nie było jednak ustalenie dokładnej wielkości produkcji, lecz wykazanie tendencji. Negatywna tendencja widoczna w tabeli 7 znajduje dodatkowe potwierdzenie w zmianach wielkości produkcji zgłoszonych przez objętego próbą producenta unijnego, które to zmiany pokazano w tabeli 8. W swoich szacunkach Komisja przyjęła, że wszystkie zbiory zebrane w danym roku gospodarczym zostały poddane bieleniu w tym samym roku, a w tych teoretycznych obliczeniach początkowe i końcowe zapasy surowca wzajemnie zniwelowały się i zniknęły z równania. Zdaniem Komisji metodyka zastosowana do oszacowania całkowitej produkcji unijnej jest właściwa, a niewielka ilość dodana lub odjęta z tytułu zapasów surowca nieprzetworzonego w danym roku gospodarczym nie zmieniłaby tendencji dotyczącej produkcji w tym okresie.

(69)

Jeśli chodzi o możliwość odliczenia od szacowanej produkcji ryżu niełuskanego wykorzystywanego do innych celów, Komisja nie wiedziała o potencjalnych zastosowaniach ryżu niełuskanego lub łuskanego innych niż jako nasiona, które zostały odjęte w jej obliczeniach. Co więcej, CRF nie uzasadniła swojego twierdzenia dotyczącego innych możliwych zastosowań ani zarzutu, że dane wykorzystane przez Komisję są obarczone błędem. W związku z tym argument ten zostaje odrzucony.

(70)

Moce produkcyjne objętych próbą producentów unijnych w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem również wykazywały tendencję spadkową. W okresie objętym dochodzeniem spadły one o 10 %.

Tabela 8

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(71)

Wykorzystanie mocy produkcyjnych w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem spadło z 60,3 % do 54,3 %.

(72)

Stan zapasów objętych próbą producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Zapasy (w tonach)

(73)

Mimo wahań stan zapasów na koniec okresu sprawozdawczego wzrósł o 62 % w okresie objętym dochodzeniem: z 12 378 ton do 20 002 ton. W obliczu konkurencyjnych niskich cen przywozu z Kambodży i Mjanmy/Birmy przemysł Unii nie był w stanie zmniejszyć stanu zapasów na koniec okresu sprawozdawczego pomimo rosnącego popytu (zob. motyw 45). Stan zapasów na koniec okresu sprawozdawczego wyrażony jako odsetek produkcji także wzrósł w okresie objętym dochodzeniem, o 80 %.

(74)

Wielkość sprzedaży objętych próbą producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Wielkość sprzedaży (w tonach)

(75)

Wielkość sprzedaży w Unii przez producentów unijnych na rzecz klientów niepowiązanych spadła o 13 %. Łączna sprzedaż unijna całego przemysłu wykazuje nieco inną tendencję, ale prowadzi do takiego samego wyniku (tj. spadku o 13 %).

(76)

Po ostatecznym ujawnieniu CRF stwierdziła, że Komisja nie wyjaśniła sposobu obliczenia całkowitej wielkości sprzedaży producentów unijnych ani nie ujawniła danych źródłowych.

(77)

W odpowiedzi na ten zarzut Komisja potwierdziła w wiadomości e-mail z dnia 11 stycznia 2024 r. skierowanej do CRF, że wszystkie dane wykorzystane przez Komisję do określenia wskaźników makroekonomicznych zostały już udostępnione wszystkim zainteresowanym stronom 30 października 2023 r. w aktach otwartych (t23.005068), a następnie - po otrzymaniu pewnych uwag - w drugiej wersji akt otwartych 20 grudnia 2023 r. (t23.006965). Na podstawie danych zawartych w dwóch aktach otwartych, o których wspomniano powyżej, Komisja obliczyła sprzedaż unijną, odejmując wielkość przywozu z państw trzecich od całkowitej konsumpcji w Unii.

(78)

Średnie ważone jednostkowe ceny sprzedaży stosowane przez objęte próbą podmioty poddające ryż bieleniu wobec klientów niepowiązanych w Unii, koszty produkcji tych podmiotów i ich rentowność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Ceny sprzedaży, koszty produkcji i rentowność

(79)

Koszty produkcji objętych próbą podmiotów poddających ryż bieleniu znacznie wzrosły w okresie objętym dochodzeniem, o 6 % w MY2015 i o 13 % w MY2016.

(80)

W okresie objętym dochodzeniem ceny jednostkowe u podmiotów poddających ryż bieleniu objętych próbą wzrosły o 11 %. Jednocześnie w tym samym okresie koszty produkcji wzrosły o 13 %. Przemysł Unii nie był w stanie podnieść swoich cen odpowiednio do wzrostu kosztów produkcji i w związku z tym pod koniec okresu objętego dochodzeniem zaczął odnotowywać straty.

(81)

Rentowność przemysłu Unii wahała się w okresie objętym dochodzeniem, począwszy od progu rentowności w MY2012, a następnie wzrosła i osiągnęła szczytowy poziom 5,6 % w MY2014, po czym zaczęła spadać i w MY2016 wyniosła - 1,2 % (zob. motyw 78). Tendencję tę można wyjaśnić faktem, że przemysł Unii nie był w stanie podnieść swoich cen, aby w wystarczającym stopniu pokryć wzrost kosztów, jak przedstawiono w powyższej tabeli.

(82)

W okresie objętym dochodzeniem zatrudnienie kształtowało się następująco:

Tabela 12

Zatrudnienie

(83)

Całkowita liczba pracowników zmniejszyła się o 30 % w okresie objętym dochodzeniem.

(84)

Komisja nie posiada żadnych dowodów dotyczących upadłości producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem.

(85)

W okresie objętym dochodzeniem sytuacja przemysłu Unii pogorszyła się zarówno pod względem gospodarczym, jak i finansowym.

(86)

Przemysł Unii nie był w stanie skorzystać na ogólnym wzroście konsumpcji o 4 % i stracił 17 % swojego udziału w rynku. Jednocześnie udział w rynku wzrósł, odpowiednio o 5,3 % w przypadku Kambodży i o 3,9 % w przypadku Mjanmy/Birmy. W ujęciu bezwzględnym udział w rynku przemysłu Unii zmniejszył się z 71,4 % w MY2012 do 59,6 % w MY2016. Produkcja, wielkość sprzedaży, wykorzystanie mocy produkcyjnych i zatrudnienie zmniejszyły się. Ponadto wzrosły zapasy w obliczu presji wywieranej przez przywóz ryżu siewnego indyjskiego z Kambodży i Mjanmy/Birmy po cenach niższych nawet od kosztów produkcji ponoszonych przez unijne podmioty poddające ryż bieleniu.

(87)

Produkcja w Unii spadła o 15 %. W związku z tym trudności gospodarcze wystąpiły głównie w postaci spadku wielkości sprzedaży i presji cenowej wywieranej przez przywóz z Kambodży i Mjanmy/Birmy. Koszty produkcji przemysłu Unii rosły w szybszym tempie niż wzrost jego ceny sprzedaży. W MY2016 unijne podmioty poddające ryż bieleniu poniosły straty z powodu znacznych ilości przywozu z Kambodży i Mjanmy/Birmy po niskich cenach. Aby konkurować na rynku, unijne podmioty poddające ryż bieleniu musiały prowadzić sprzedaż poniżej kosztów produkcji.

(88)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że sytuacja gospodarcza i finansowa przemysłu Unii uległa pogorszeniu w rozumieniu art. 23 rozporządzenia GSP.

(89)

Po ujawnieniu ustaleń CRF przedstawiła uwagi, w których wyraziła zastrzeżenia dotyczące wiarygodności niektórych czynników, w szczególności dotyczących udziału w rynku, całkowitej sprzedaży w Unii, cen sprzedaży i rentowności, ponieważ nowe dane zgromadzone do celów wznowionego dochodzenia różniły się od czynników gospodarczych określonych w spornym rozporządzeniu lub wykazywały inną tendencję niż te czynniki.

(90)

Komisja uznała te porównania za nieistotne i w związku z tym odrzuciła te uwagi, ponieważ, jak wyjaśniono w motywie 8, Sąd stwierdził nieważność spornego rozporządzenia. Oprócz tego, ponieważ definicja produktu objętego postępowaniem - a w konsekwencji definicja przemysłu unijnego - różniła się w tych dwóch dochodzeniach, dane wykorzystane do określenia poszczególnych czynników gospodarczych także różnią się, w związku z czym stały się nieporównywalne. W każdym razie właściwym testem prawnym wznowionego dochodzenia nie było ustalenie sytuacji gospodarczej unijnych podmiotów poddających bieleniu ryż siewny indyjski w porównaniu z unijnymi podmiotami poddającymi bieleniu ryż siewny indyjski określonymi w rozporządzeniu pierwotnym, lecz ustalenie, czy producenci unijni, w rozumieniu definicji zawartej w motywie 26, doświadczyli trudności gospodarczych.

(91)

Po ustaleniu, że sytuacja gospodarcza i finansowa unijnych podmiotów poddających ryż bieleniu uległa pogorszeniu w rozumieniu art. 23 rozporządzenia GSP, Komisja zbadała, czy istniał związek przyczynowy między przywozem produktu objętego postępowaniem z jednej strony a poważnymi trudnościami unijnych podmiotów poddających ryż bieleniu z drugiej strony. Komisja zbadała również, czy poważnych trudności nie można przypisać czynnikom innym niż przywóz z Kambodży i Mjanmy/Birmy.

(92)

W tabeli i na wykresach poniżej pokazano wyraźną zbieżność w czasie między zmianami w przywozie z Kambodży a sytuacją przemysłu Unii, co potwierdza znaczna utrata udziałów w rynku powodująca poważne trudności dla unijnych podmiotów poddających ryż bieleniu.

Tabela 13a

Udział w rynku

Wykres 1a

Zmiany udziału w rynku (w procentach)

Wykres 2a

Zmiany udziału w rynku (w tonach)

(93)

Wielkość przywozu z Kambodży wzrosła w okresie objętym dochodzeniem o ponad 90 000 ton. Ten wzrost przywozu z Kambodży znacznie przewyższał wzrost konsumpcji na rynku unijnym (który ograniczył się do 62 000 ton, co odpowiada wzrostowi o 4 %) i uniemożliwił przemysłowi Unii zwiększenie wielkości sprzedaży odpowiadające wzrostowi konsumpcji.

(94)

Tabela i wykresy poniżej również pokazują wyraźną zbieżność w czasie między zmianami w przywozie z Mjanmy/Birmy a sytuacją przemysłu Unii, co potwierdza ponownie znaczna utrata udziałów w rynku powodująca poważne trudności dla unijnych podmiotów poddających ryż bieleniu.

Tabela 13b

Udział w rynku

Wykres 1b

Zmiany udziału w rynku (w procentach)

Wykres 2b

Zmiany udziału w rynku (w tonach)

(95)

Wielkość przywozu z Mjanmy/Birmy wzrosła w okresie objętym dochodzeniem o około 60 000 ton. Taki wzrost przywozu z Mjanmy/Birmy był niemal równy wzrostowi konsumpcji na rynku unijnym (który był ograniczony ogółem do 62 000 ton, co odpowiada wzrostowi o 4 %) i uniemożliwił przemysłowi Unii zwiększenie wielkości sprzedaży odpowiadające wzrostowi konsumpcji.

(96)

Wzrost udziału Kambodży w rynku o 5,3 punktów procentowych i udziału Mjanmy/Birmy w rynku o 3,9 punktów procentowych zbiegł się z utratą udziału w rynku przez przemysł Unii o 11,8 punktów procentowych, z 71,4 % w MY2012 do 59,6 % w MY2016. Ten wzrost udziału w rynku przywozu towarów po niskich cenach odbył się zatem kosztem przemysłu Unii.

(97)

Jak wyjaśniono powyżej w motywach 45 i 92-96, wzrost poziomu konsumpcji pod koniec okresu objętego dochodzeniem zbiegł się z jeszcze większym i znaczącym wzrostem przywozu produktu objętego postępowaniem z każdego państwa, tzn. Kambodży i Mjanmy/Birmy. Ten gwałtowny wzrost przywozu po niskich cenach, wykorzystujący rosnącą konsumpcję, nasycił rynek unijny i zmniejszył udział w rynku unijnych podmiotów poddających ryż bieleniu, nie będących w stanie konkurować z cenami importowymi, które były niższe nawet od kosztów produkcji.

(98)

Wzrost przywozu był rzeczywiście spowodowany jego niskimi cenami. Cena importowa produktu objętego postępowaniem była stale niższa niż średnia cena sprzedaży produktu podobnego i bezpośrednio konkurującego w okresie objętym dochodzeniem. Ponadto średnia cena importowa była również znacznie niższa niż średni koszt produkcji unijnych podmiotów poddających ryż bieleniu w okresie objętym dochodzeniem. W poniższej tabeli szczegółowo przedstawiono różnicę między ceną importową z Kambodży i Mjanmy/Birmy a ceną sprzedaży i kosztami produkcji przemysłu Unii:

Tabela 14

Porównanie cen i kosztów

(99)

Różnica między ceną importową z Kambodży a ceną sprzedaży przemysłu Unii wzrosła z 17 % w MY2012 do 30 % w MY2016, natomiast różnica między ceną importową z Mjanmy/Birmy a ceną sprzedaży przemysłu Unii wzrosła z 41 % w MY2012 do 49 % w MY2016. Ten przywóz po niskich cenach z państw, których dotyczy postępowanie, spowodował znaczne tłumienie cen. W rezultacie unijne podmioty poddające ryż bieleniu nie mogły podnieść swoich cen sprzedaży w stopniu wystarczającym do pokrycia własnych kosztów produkcji w MY2016 r., co wywarło większą presję na ich wyniki finansowe i tym samym spowodowało, że pod koniec okresu objętego dochodzeniem zaczęły odnotowywać straty.

(100)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że istnieje związek przyczynowy między przywozem z państw, których dotyczy postępowanie, a poważnymi trudnościami, jakich doświadcza przemysł Unii.

(101)

Po ostatecznym ujawnieniu CRF stwierdziła również, że ustalenie przez Komisję poważnych trudności opierało się na łącznej ocenie wielkości przywozu ryżu z Kambodży i Mjanmy/Birmy i wpływu tego przywozu na ceny.

(102)

Komisja uznała, że zbadała prawidłowo - zarówno oddzielnie, jak i łącznie, w ostatecznym ujawnieniu - wielkość przywozu ryżu z Kambodży i Mjanmy/Birmy i wpływ tego przywozu na ceny. W celu zapewnienia jasności Komisja dokonała jednak przeglądu swoich ustaleń, aby wyraźnie rozdzielić i odróżnić skutki przywozu z Kambodży od skutków przywozu z Mjanmy/Birmy. W tym celu 29 stycznia 2024 r. Komisja przesłała CRF dodatkowe częściowe ujawnienie („dodatkowe częściowe ujawnienie”), które ograniczało się do wyniku oceny poważnych trudności doświadczanych przez przemysł Unii (sekcja 3 rozporządzenia) i umożliwiło przedstawienie uwag.

(103)

Po dodatkowym częściowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń CRF była zdania, że Komisja - po pierwsze - nie dokonała oddzielnej oceny wielkości przywozu ryżu siewnego indyjskiego z Kambodży i wpływu tego przywozu na ceny na rynku unijnym i - po drugie - że Komisja powinna była ujawnić drugi ogólny dokument informacyjny w całości, a nie tylko wynik ponownej oceny przemysłu unijnego.

(104)

Jeżeli chodzi o zarzut CRF dotyczący oceny łącznej, Komisja odrzuciła go, po pierwsze dlatego, że przeprowadziła analizę wpływu, jaki mają na rynek unijny wielkość i ceny przywozu z Kambodży oddzielnie od analizy dotyczącej Mjanmy/Birmy; po drugie zaś, CRF nie uzasadniła, dlaczego i w jaki sposób Komisja nie dokonała odpowiedniej analizy dla każdego państwa osobno, biorąc pod uwagę fakt, że przedstawiono wszystkie wskaźniki odnoszące się do każdego z państw.

(105)

Jeżeli chodzi o drugą część zarzutu CRF, dotyczącą całości nowego drugiego ogólnego dokumentu informacyjnego, w odpowiedzi na uwagę CRF dotyczącą braku odrębnej analizy przywozu z Kambodży i Mjanmy/Birmy Komisja uznała za właściwe - w celu zapewnienia jasności - dokonanie drugiego ujawnienia, które obejmowało jedynie tę część informacji, na którą miał wpływ zarzut CRF dotyczący łącznej oceny, i ponieważ jeszcze wyraźniej uwidoczniało ono, że analiza dotycząca pogorszenia się warunków gospodarczych lub finansowych producentów unijnych została przeprowadzona indywidualnie dla Kambodży i dla Mjanmy/Birmy.

(106)

Komisja stwierdziła w szczególności, że przywóz z Kambodży w porównaniu z przywozem z Mjanmy/Birmy był większy pod względem wielkości, osiągnął wyższy udział w rynku, a jego ceny były niższe niż ceny ryżu siewnego indyjskiego bielonego wytwarzanego przez producentów unijnych. Dochodzi do tego fakt, że podczas gdy wielkość przywozu z Mjanmy/Birmy była mniejsza niż przywóz z Kambodży, ceny tego przywozu były jeszcze niższe niż w przypadku Kambodży. Jest zatem jasne, że zarówno łączna, jak i oddzielna ocena wskazuje, że oba źródła przywozu spowodowały poważne trudności dla producentów unijnych.

(107)

CRF stwierdziła, że w ostatecznym ujawnieniu Komisja powinna była przedstawić analizę podcięcia cenowego. W związku z tym CRF zwróciła się do Komisji o przedstawienie dodatkowego ostatecznego ujawnienia zawierającego brakującą analizę podcięcia cenowego.

(108)

Komisja przypomniała, że art. 22 ust. 1 rozporządzenia GSP nie wymaga analizy podcięcia cenowego i odnosi się jedynie do przywozu „w ilości lub po cenie”, które powodują poważne trudności dla unijnych producentów podobnych i bezpośrednio konkurujących produktów.

(109)

Ponadto Sąd w pkt 113 wyroku wyraźnie uznał, że rozporządzenie GSP nie przewiduje wyraźnego obowiązku przeprowadzenia analizy podcięcia cenowego ani metody obliczania w odniesieniu do określenia wpływu przywozu. W pkt 115 wyroku Sąd uznał, że istnieje kilka metod analizy pozwalających na zbadanie, czy są spełnione przesłanki określone w art. 22 i 23 rozporządzenia GSP, a Komisja dysponuje pewnym zakresem uznania przy wyborze metody, według której należy sprawdzić, czy przesłanki te zostały spełnione, dokonując wyboru pomiędzy różnymi metodami obliczania.

(110)

Zgodnie z powyższym w niniejszym wznowionym dochodzeniu Komisja postanowiła nie przeprowadzać analizy podcięcia cenowego, lecz porównać zmiany cen produktu objętego postępowaniem oraz produktów podobnych i bezpośrednio konkurujących, a także koszty produkcji producentów unijnych. Komisja uznała, że analiza porównania cen i kosztów przedstawiona w tabeli 14 jest właściwą metodą oceny poważnych trudności doświadczanych przez producentów unijnych. Zarzut dotyczący nieprzeprowadzenia analizy podcięcia cenowego zostaje zatem odrzucony.

(111)

Komisja oceniła również, czy inne czynniki mogły przyczynić się do poważnych trudności, jakich doświadczają unijne podmioty poddające ryż bieleniu. W szczególności Komisja zbadała wpływ przywozu z państw trzecich na pogorszenie sytuacji gospodarczej i finansowej unijnych podmiotów poddających ryż bieleniu.

(112)

Wielkość przywozu z pozostałych państw trzecich w okresie badanym kształtowała się następująco:

Tabela 15

Przywóz z innych państw trzecich

(113)

W okresie badanym przywóz ze wszystkich państw trzecich (odpowiadających za 50 % łącznego przywozu do Unii produktu objętego postępowaniem) z wyjątkiem państw, których dotyczy postępowanie, wzrósł o 19 % w ujęciu bezwzględnym i zwiększył swój udział w rynku o 2,6 % (wartości procentowe na podstawie danych w ekwiwalencie ryżu bielonego).

(114)

Nawet jeśli przywóz z innych państw trzecich może częściowo wyjaśnić spadek unijnych udziałów w rynku, wzrost udziału w rynku przywozu z tych innych państw trzecich o 2,6 punktu procentowego (z 17,6 % do 20,2 %), nawet w ujęciu łącznym, jest mniejszy niż wzrost udziału w rynku przypadający na Kambodżę - o 5,3 punktów procentowych (z 10,9 % do 16,2 %) i na Mjanmę/Birmę - o 3,9 punktów procentowych (z 0,1 % do 4,0 %) (zob. tabela 4 powyżej).

Wykres 3

Porównanie ceny i kosztów

(115)

Na podstawie szczegółowej analizy przywozu z państw trzecich Komisja zauważyła, że główne państwa wywozu, takie jak Tajlandia, Indie i Pakistan (odpowiadające za 41 % łącznego przywozu ryżu siewnego indyjskiego do Unii w ostatnim roku dochodzenia) stosują znacznie wyższe średnie ceny produktu objętego postępowaniem w porównaniu z przywozem z Kambodży i Mjanmy/Birmy, a także unijnymi cenami sprzedaży. Przywóz z tych głównych państw wywozu nie powoduje zatem poważnych trudności dla producentów unijnych.

(116)

Różnica cen między przywozem ze wszystkich państw trzecich a przywozem z Kambodży i Mjanmy/Birmy potwierdza również wniosek, że niższe ceny znacznych wielkości przywozu umożliwiły Mjanmie/Birmie i Kambodży szybkie zwiększenie wywozu do Unii w okresie objętym dochodzeniem, co powodowało poważne trudności gospodarcze i finansowe dla unijnych podmiotów poddających ryż bieleniu. Komisja zauważa, że Kambodża, Mjanma/Birma, Tajlandia, Indie i Pakistan odpowiadały za 89-92 % łącznego przywozu w okresie objętym dochodzeniem. Jak jednak zauważono w motywie 51, łączna wielkość przywozu z Kambodży stanowiła 42 % łącznego udziału przywozu w całym okresie objętym dochodzeniem. Udział Mjanmy/Birmy odpowiada 6,5 %.

(117)

Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że nawet jeżeli przywóz ze wszystkich państw trzecich mógł w ograniczonym stopniu przyczynić się do pogorszenia sytuacji gospodarczej przemysłu Unii, nie osłabiło to związku przyczynowego ustalonego w odniesieniu do przywozu z Kambodży lub Mjanmy/Birmy.

(118)

Po ostatecznym ujawnieniu CRF stwierdziła, że całkowity brak analizy wpływu ryżu siewnego japońskiego na unijne podmioty poddające bieleniu ryż siewny indyjski powoduje wadliwość całej analizy związku przyczynowego. CRF stwierdziła ponadto, że podmioty zajmujące się bieleniem ryżu używają tych samych maszyn do bielenia ryżu indyjskiego i japońskiego, a także, jak powszechnie wiadomo, że podmioty te mogą łatwo przestawiać swoją produkcję na jeden z tych dwóch rodzajów ryżu, oraz że Komisja powinna przedstawić uzupełniającą analizę rynku ryżu siewnego japońskiego, w której oceniłaby wielkość produkcji, wykorzystanie mocy produkcyjnych, zysk i zatrudnienie.

(119)

Komisja zauważyła, że CRF nie uzasadniła swojego twierdzenia, że Komisja powinna była uzupełnić swoją analizę związku przyczynowego o ocenę rynku ryżu siewnego japońskiego. Poza zwykłym oświadczeniem CRF nie przedstawiła żadnych dowodów, że zmiany na rynku bielonego ryżu siewnego japońskiego mają znaczenie dla sytuacji gospodarczej unijnych producentów bielonego ryżu siewnego indyjskiego. Oprócz tego, nawet przy założeniu, że podmioty poddające ryż bieleniu mogą łatwo przestawiać się z ryżu siewnego indyjskiego na ryż siewny japoński i vice versa, dane zbadane przez Komisję wykazały, że nie miały miejsca żadne dostosowania, ponieważ przemysł Unii doświadczał poważnych trudności z powodu przywozu ryżu siewnego indyjskiego. Innymi słowy, nawet jeśli produkcja ryżu siewnego japońskiego wzrosła w MY 2015 i MY2016 po spadku w okresie MY 2012-2014, zmiana ta nie osłabiła stwierdzonego związku przyczynowego między przywozem ryżu siewnego indyjskiego a stwierdzonymi poważnymi trudnościami. W związku z tym zarzut ten zostaje odrzucony jako bezpodstawny.

(120)

CRF stwierdziła, że nie było zbieżności w czasie między zmianami w przywozie a pogorszeniem się sytuacji przemysłu Unii pod względem rentowności w okresie od 2015/2016 do 2016/2017.

(121)

Komisja zauważyła, że CRF wyodrębniła z okresu objętego dochodzeniem jeden rok i przedstawiła go osobno, w oderwaniu od kontekstu. Podczas oceny poważnych trudności analizowane są jednak tendencje z kilku kolejnych lat, zgodnie z wymogami art. 10 ust. 1 lit. c) rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1083/2013. Wiarygodny obraz poważnych trudności i ich przyczyn można uzyskać jedynie na podstawie tendencji i korelacji tendencji na przestrzeni takiego dłuższego okresu. Dzięki analizie tendencji w całym okresie objętym dochodzeniem organ prowadzący dochodzenie unika błędnego zasugerowania się wartościami odstającymi, takimi jak te, na które powołała się CRF w swojej argumentacji.

(122)

Komisja wykazała ponadto, że analiza tendencji w całym okresie objętym dochodzeniem wyraźnie pokazuje, iż przywóz z Kambodży wzrósł o ponad 50 % od MY 2014 (zob. tabela 2 w rozporządzeniu), a jego udział w rynku wzrósł o prawie 5 punktów procentowych. Jednocześnie wszystkie główne wskaźniki dotyczące stanu przemysłu unijnego wykazały znaczny spadek (zob. motyw 66 dotyczący produkcji, motyw 71 dotyczący wykorzystania mocy produkcyjnych, motyw 82 dotyczący zatrudnienia i motyw 75 dotyczący sprzedaży). Komisja wykazała zatem wyraźną zbieżność w czasie między wzrostem przywozu z Kambodży i udziałów w rynku a pogorszeniem się sytuacji przemysłu Unii. W związku z tym argument ten zostaje odrzucony.

(123)

Komisja ustaliła, że zachodzi związek przyczynowy między poważnymi trudnościami, jakich doświadcza przemysł Unii, a przywozem z każdego państwa osobno, a zatem z Kambodży i - odrębnie - z Mjanmy/Birmy. Komisja oceniła również inne czynniki, w szczególności przywóz z innych państw trzecich, które mogły przyczynić się do tych trudności. W tym względzie Komisja stwierdziła, że przywóz z państw trzecich nie osłabił związku przyczynowego, w związku z czym nadal istnieje rzeczywisty związek przyczynowy między przywozem z Kambodży i również z Mjanmy/Birmy a poważnymi trudnościami unijnych podmiotów poddających ryż bieleniu. W związku z tym Komisja stwierdziła, że wszelki wpływ wspomnianego wyżej czynnika na sytuację unijnych podmiotów poddających ryż bieleniu nie naruszał związku między wielkością przywozu, szczególnie z Kambodży, i cenami przywozu z Kambodży i Mjanmy/Birmy a poważnymi trudnościami, jakich doświadczają unijne podmioty poddające ryż bieleniu.

(124)

Po ostatecznym ujawnieniu CRF stwierdziła, że Komisja nie ujawniła wszystkich istotnych faktów i ustaleń, których ujawnienie Sąd nakazał Komisji, naruszając tym samym prawo CRF do obrony.

(125)

Komisja odrzuciła ten argument, uznając go za bezpodstawny. W rzeczywistości Komisja ujawniła wszystkie istotne fakty i ustalenia, na podstawie których stwierdziła, że ryż siewny indyjski był przywożony z Kambodży i Mjanmy/Birmy w ilościach i po cenach, które spowodowały poważne trudności dla przemysłu Unii, w związku z czym uzasadnione są środki ochronne. W szczególności Komisja ujawniła w nocie do akt z dnia 30 października 2023 r. wszystkie dane i metodykę, które wykorzystała do obliczenia konsumpcji i wskaźników szkody. Co więcej, po otrzymaniu wstępnych uwag CRF dotyczących tej noty Komisja poddała ją rewizji i ponownie udostępniła w zmienionej formie w momencie ostatecznego ujawnienia. Na prośbę CRF Komisja przedłużyła ponadto termin zgłaszania uwag na temat ostatecznego ujawnienia z 3 stycznia 2024 r. do 8 stycznia 2024 r., co sprawiło, że CRF miała na przedstawienie uwag o pięć dni więcej niż prawnie wymagane czternaście dni kalendarzowych. Jeżeli chodzi o obliczenia podcięcia cenowego, jak wyjaśniono powyżej w motywach 107-109, Komisja postanowiła, że nie będzie obliczać podcięcia cenowego, w związku z czym nie było potrzeby ujawniania informacji na temat tych obliczeń. Komisja uważa zatem, że zapewniono poszanowanie prawa stron do obrony i odrzuciła twierdzenie przeciwne CRF.

(126)

CRF stwierdziła ponadto, że podniosła przed Sądem kilka innych zarzutów, do których Sąd się nie odniósł, a zatem ich nie odrzucił, co świadczyło o dalszych niezgodnościach z prawem w pierwotnej analizie Komisji. Zdaniem CRF zarzuty te, do których Sąd się nie odniósł, w dalszym ciągu powodują wadliwość obecnej analizy Komisji.

(127)

Komisja odrzuciła ten argument jako nieuzasadniony, w szczególności ponieważ CRF nie wyjaśniła i nie uzasadniła, dlaczego zarzuty podniesione przez nią przed Sądem były istotne dla przedmiotowego dochodzenia.

(128)

Oprócz tego - z uwagi na fakt, że niektóre uwagi CRF otrzymane po ostatecznym ujawnieniu doprowadziły do zmiany oceny łącznej dokonanej przez Komisję, w dniu 28 stycznia 2024 r. Komisja przesłała CRF dodatkowe częściowe ujawnienie i udostępniła je wszystkim zainteresowanym stronom. Jedynie CRF przedstawiła dodatkowe uwagi dotyczące dodatkowego częściowego ujawnienia, do których odniesiono się w motywach 102-105.

(129)

Stwierdza się, że ryż siewny indyjski z Kambodży i Mjanmy/Birmy był przywożony w ilościach i po cenach, które powodowały poważne trudności dla przemysłu Unii, w związku z czym uzasadnione jest wprowadzenie środków ochronnych.

(130)

Należy zatem zgodnie z art. 22 rozporządzenia GSP potwierdzić i ponownie wprowadzić cła określone we Wspólnej Taryfie Celnej w wysokości 175 EUR/t na okres od 18 stycznia 2019 r. do 18 stycznia 2020 r., a następnie stopniowo zmniejszać w 2. roku (150 EUR/t) i w 3. roku (125 EUR/t).

(131)

Komisja uważa, że analiza i wnioski z obecnego dochodzenia w pełni odnoszą się do błędów wskazanych przez Sąd i jest zdania, że zastosowanie zasad wyjaśnionych przez Sąd uzasadnia ponowne wprowadzenie środków.

(132)

Komisja potwierdza, że - jak stanowi sporne rozporządzenie - środki ochronne należy stopniowo liberalizować w tym okresie. Rozporządzenie GSP ma rzeczywiście na celu głównie wspieranie krajów rozwijających się w ich wysiłkach na rzecz ograniczenia ubóstwa oraz promowania dobrych rządów i zrównoważonego rozwoju poprzez udzielanie tym krajom pomocy w zakresie tworzenia miejsc pracy, uprzemysłowienia i wytwarzania dodatkowych przychodów z handlu międzynarodowego. Szczególne rozwiązanie „wszystko oprócz broni” (EBA), określone w rozporządzeniu GSP, stanowi pomoc dla najuboższych i najsłabszych państw świata w wykorzystaniu możliwości handlowych. Państwa te w dużej mierze mają podobny profil gospodarczy. Państwa te są narażone ze względu na niską i niezróżnicowaną bazę wywozu i w związku z tym korzystają z określonych środków ochrony na podstawie rozporządzenia GSP, takich jak na przykład zwolnienie ze znoszenia preferencji i stosowania automatycznych środków ochronnych.

(133)

W związku z tym Komisja potwierdza, że stopniowe zmniejszanie stawki celnej przez okres trzech lat, jak wskazano poniżej, jest uzasadnione w przypadku beneficjentów rozwiązania „wszystko oprócz broni”.

(134)

Stopniowe zmniejszanie jest również wystarczające, aby przeciwdziałać pogarszaniu się sytuacji gospodarczej i finansowej unijnych podmiotów poddających ryż bieleniu.

(135)

W związku z powyższym Komisja uznaje za właściwe ponowne wprowadzenie następującego cła określonego w taryfie na okres 3 lat.

(136)

Ponieważ Komisja potwierdziła, że cła powinny pozostać w mocy w odniesieniu do przywozu z Kambodży i Mjanmy/Birmy w okresie od 18 stycznia 2019 r. do 18 stycznia 2022 r., organy celne powinny odrzucić wszelkie wnioski o zwrot ceł.

(137)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Preferencji Ogólnych, o której mowa w art. 39 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 978/2012,