(1)

W swoim komunikacie z dnia 24 września 2020 r. zatytułowanym „Unia rynków kapitałowych dla obywateli i przedsiębiorstw - nowy plan działania” („plan działania na rzecz unii rynków kapitałowych”) Komisja ogłosiła zamiar przedstawienia wniosku ustawodawczego w sprawie utworzenia ciągłego elektronicznego strumienia danych bieżących, który ma ukazywać kompleksowy obraz cen i wolumenu instrumentów udziałowych i instrumentów finansowych o cechach instrumentów udziałowych będących przedmiotem obrotu w całej Unii we wszystkich systemach obrotu („system publikacji informacji skonsolidowanych”). W swoich konkluzjach z dnia 2 grudnia 2020 r. w sprawie planu działania Komisji na rzecz unii rynków kapitałowych Rada zachęciła Komisję do pobudzenia działalności inwestycyjnej wewnątrz Unii dzięki zwiększeniu dostępności i przejrzystości danych. W tym celu Komisja miała zbadać, jak pozbyć się przeszkód utrudniających stworzenie systemu publikacji informacji skonsolidowanych w Unii.

(2)

W swoim komunikacie z dnia 19 stycznia 2021 r. zatytułowanym „Europejski system gospodarczy i finansowy: wspieranie otwartości, wytrzymałości i odporności” Komisja potwierdziła zamiar udoskonalenia, uproszczenia i dalszego ujednolicenia ram przejrzystości rynków papierów wartościowych w ramach przeglądu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE (4) oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 (5). W ramach dążenia do wzmocnienia międzynarodowej roli euro Komisja ogłosiła również, że taka reforma obejmie opracowanie i wdrożenie systemu publikacji informacji skonsolidowanych, w szczególności w odniesieniu do emisji obligacji korporacyjnych, aby zwiększyć obrót wtórny instrumentami dłużnymi denominowanymi w euro.

(3)

Rozporządzenie (UE) nr 600/2014 stanowi ramy legislacyjne dla dostawców informacji skonsolidowanych, zarówno w odniesieniu do instrumentów udziałowych, jak i instrumentów innych niż udziałowe. Dostawcy informacji skonsolidowanych są obecnie odpowiedzialni za pozyskiwanie z systemów obrotu i od zatwierdzonych podmiotów publikujących (APA) zgłoszeń transakcji na instrumentach finansowych oraz za konsolidację tych informacji w formie ciągłego elektronicznego strumienia danych bieżących, który dostarcza dane dotyczące cen i wolumenów poszczególnych instrumentów finansowych. Idea stojąca za wprowadzeniem dostawców informacji skonsolidowanych polegała na publicznym udostępnianiu danych pochodzących z systemów obrotu i od zatwierdzonych podmiotów publikujących w sposób skonsolidowany, obejmujący wszystkie rynki obrotu w Unii, przy użyciu identycznych znaczników danych, formatów i interfejsów użytkownika.

(4)

Dotychczas żaden nadzorowany podmiot nie złożył jednak wniosku o zezwolenie na prowadzenie działalności w charakterze dostawcy informacji skonsolidowanych. W swoim sprawozdaniu z dnia 5 grudnia 2019 r. w sprawie kształtowania się cen danych przed- i posttransakcyjnych oraz systemu publikacji informacji skonsolidowanych dla instrumentów udziałowych Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) (EUNGiPW) ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (6) wskazał trzy główne przeszkody, które uniemożliwiły nadzorowanym podmiotom występowania z wnioskiem o udzielenie zezwolenie jako dostawcy informacji skonsolidowanych: po pierwsze, brak jasności co do sposobu, w jaki dostawca informacji skonsolidowanych ma otrzymywać dane z poszczególnych systemów wykonywania zleceń lub od odpowiednich dostawców usług w zakresie udostępniania informacji; po drugie, niewystarczające ujednolicenie danych udostępnianych przez te systemy wykonywania zleceń, by umożliwić opłacalną konsolidację; po trzecie, brak zachęt handlowych do występowania z wnioskiem o udzielenie zezwolenie na prowadzenie działalności jako dostawca informacji skonsolidowanych. Konieczne jest zatem usunięcie tych przeszkód. Ich usunięcie wiąże się po pierwsze z wymogiem, by wszystkie systemy obrotu i zatwierdzone podmioty publikujące („podmioty przekazujące dane”) dostarczały dane dostawcom informacji skonsolidowanych, a po drugie - z koniecznością poprawy jakości danych poprzez ujednolicenie zgłoszeń danych, które podmioty przekazujące dane powinny przekazywać do centrum danych dostawców informacji skonsolidowanych.

(5)

Art. 1 ust. 7 dyrektywy 2014/65/UE zobowiązuje systemy i platformy, w ramach których możliwa jest interakcja między wieloma deklaracjami gotowości zakupu i sprzedaży instrumentów finansowych składanymi przez osoby trzecie („systemy wielostronne”), do działania zgodnie z wymogami dotyczącymi rynków regulowanych, wielostronnych platform obrotu („MTF”) lub zorganizowanych platform obrotu („OTF”). Ujęcie tego wymogu w zakresie dyrektywy 2014/65/UE pozwoliło na różne interpretacje tego wymogu, co doprowadziło do nierównych warunków działania między systemami wielostronnymi, które posiadają zezwolenie jako rynki regulowane, MTF lub OTF, a systemami wielostronnymi, które nie posiadają takiego zezwolenia. Aby zapewnić jednolite stosowanie tego wymogu, należy przenieść go z dyrektywy 2014/65/UE do rozporządzenia (UE) nr 600/2014.

(6)

Anonimowy obrót to obrót bez zachowania przejrzystości przedtransakcyjnej z wykorzystaniem zwolnienia przewidzianego w art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 600/2014 („zwolnienie dotyczące kursu odniesienia”) oraz zwolnienia przewidzianego w art. 4 ust. 1 lit. b) ppkt (i) tego rozporządzenia („zwolnienie dotyczące negocjowanych transakcji”). Stosowanie obu zwolnień podlega dwóm ograniczeniom dotyczącym wolumenu, tzw. podwójnemu pułapowi wolumenu, który jest mechanizmem przyczyniającym się do ograniczenia poziomu anonimowego obrotu do określonego odsetka całkowitego obrotu danym instrumentem udziałowym. Po pierwsze poziom anonimowego obrotu instrumentem udziałowym w ramach danego systemu nie może przekroczyć 4 % całkowitego wolumenu obrotu tym instrumentem w Unii. W razie przekroczenia tego progu anonimowy obrót tym instrumentem w ramach danego systemu zostaje zawieszony. Po drugie, poziom anonimowego obrotu danym instrumentem udziałowym w Unii nie może przekroczyć 8 % całkowitego wolumenu obrotu tym instrumentem w Unii. W razie przekroczenia tego drugiego progu cały anonimowy obrót tym instrumentem na podstawie obu zwolnień zostaje zawieszony. Pierwszy z progów, tj. próg odnoszący się do systemu, umożliwia dalsze stosowanie tych zwolnień w innych systemach, na których obrotu tym instrumentem udziałowym jeszcze nie zawieszono, do czasu przekroczenia progu obowiązującego w całej Unii. To sprawia, że monitorowanie poziomów anonimowego obrotu i egzekwowanie zawieszenia jest bardziej skomplikowane. Aby uprościć podwójny pułap wolumenu przy jednoczesnym zachowaniu jego skuteczności, nowy pojedynczy pułap wolumenu powinien opierać się wyłącznie na obowiązującym w całej Unii progu ustalonym na poziomie 7 %, który powinien mieć zastosowanie wyłącznie do obrotu objętego zwolnieniem dotyczącym kursu odniesienia, lecz już nie do obrotu na podstawie zwolnienia dotyczącego negocjowanych transakcji. EUNGiPW powinien regularnie oceniać próg pułapu wolumenu, biorąc pod uwagę względy stabilności finansowej, najlepsze praktyki międzynarodowe, konkurencyjność firm unijnych, istotność wpływu na rynek i skuteczność kształtowania cen, oraz powinien przedkładać Komisji sprawozdanie ze swoimi sugestiami. Na tej podstawie Komisja powinna być uprawniona do dostosowywania progu pułapu wolumenu w drodze aktów delegowanych. EUNGiPW powinien również oceniać stosowność pułapu wolumenu i konieczność jego zniesienia lub objęcia nim innych systemów obrotu lub systemów wykonywania zleceń, które opierają swoje ceny na kursie odniesienia.

(7)

W art. 8 rozporządzenia (UE) nr 600/2014 określono wymogi przejrzystości przedtransakcyjnej dla operatorów rynku i firm inwestycyjnych prowadzących obrót instrumentami innymi niż udziałowe, niezależnie od systemu obrotu. Wyraźne korzyści z tych wymogów odnieśli ci operatorzy rynku i te firmy inwestycyjne, którzy prowadzą centralny arkusz zleceń limitowanych lub system transakcyjny oparty na okresowych fazach ustalania kursu jednolitego, w których oferty zakupu i sprzedaży są anonimowe, stałe i prawdziwie wielostronne. Inne systemy obrotu, w szczególności głosowy system obrotu i system zapytań o kwotowanie, dostarczają klientom kwotowania dostosowane do indywidualnych potrzeb, które mają znikomą wartość informacyjną dla innych uczestników rynku. Aby zmniejszyć obciążenie regulacyjne nałożone na takich operatorów rynku i takie firmy inwestycyjne oraz aby uprościć stosowne zwolnienia, wymóg publikowania gwarantowanych lub orientacyjnych kwotowań powinien mieć zastosowanie wyłącznie do centralnych arkuszy zleceń limitowanych i do systemów transakcyjnych opartych na okresowych fazach ustalania kursu jednolitego. Aby uwzględnić ograniczenie przejrzystości przedtransakcyjnej do centralnych arkuszy zleceń limitowanych i do systemów transakcyjnych opartych na okresowych fazach ustalania kursu jednolitego, należy zmienić wymogi mające zastosowanie do zwolnień, o których mowa w art. 9 rozporządzenia (UE) nr 600/2014. Zwolnienie dostępne powyżej wielkości specyficznej dla danego instrumentu finansowego w przypadku systemów zapytań o kwotowanie i głosowych systemów transakcyjnych należy znieść.

(8)

Obecnie instrumenty pochodne są objęte ramami przejrzystości dotyczącymi instrumentów innych niż udziałowe, co obejmuje różne rodzaje instrumentów finansowych: z jednej strony głównie papiery wartościowe (obligacje), a z drugiej - głównie kontrakty (instrumenty pochodne). Przejrzystość w odniesieniu do instrumentów innych niż udziałowe, podobnie jak w przypadku instrumentów udziałowych, opiera się na koncepcji „bycia przedmiotem obrotu w systemie obrotu”. W przypadku niektórych instrumentów pochodnych koncepcja ta nie zdała egzaminu ze względu na ich brak zamienności i brak odpowiednich identyfikacyjnych danych referencyjnych. Z tego powodu zakres przejrzystości instrumentów pochodnych nie powinien opierać się na koncepcji „bycia przedmiotem obrotu w systemie obrotu”, lecz raczej na z góry określonych cechach instrumentów pochodnych. Instrumenty pochodne powinny podlegać wymogom przejrzystości niezależnie od tego, czy są przedmiotem obrotu w systemie obrotu, czy poza nim. Wymogi przejrzystości powinny mieć zastosowanie do instrumentów pochodnych, które są wystarczająco standardowe, aby publikowane dane były istotne dla uczestników rynku innych niż umawiające się strony. Oznacza to, że wszystkie giełdowe instrumenty pochodne powinny nadal podlegać wymogom przejrzystości. Inne instrumenty pochodne powinny podlegać wymogom przejrzystości, jeżeli są objęte obowiązkiem rozliczania na podstawie rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 (7) („obowiązek rozliczania”), do czego warunkiem wstępnym jest pewien stopień standaryzacji, i są rozliczane centralnie. Dzięki temu transakcje, które uznaje się za nienadające się do objęcia obowiązkiem rozliczania, takie jak transakcje wewnątrzgrupowe, nie podlegają wymogom przejrzystości. W szczególności wymogi przejrzystości powinny obejmować wyłącznie instrumenty pochodne na stopę procentową wyrażone w najbardziej standardowej i płynnej walucie i mające standardowy okres zapadalności. Ponadto ostatnie wydarzenia na rynkach pokazały, że brak przejrzystości niektórych swapów ryzyka kredytowego, dla których podstawą są światowe banki o znaczeniu systemowym lub indeks obejmujący takie banki, może napędzać spekulację na wiarygodności kredytowej takich banków. Zatem takie swapy ryzyka kredytowego również powinny podlegać wymogom w zakresie przejrzystości, jeżeli są rozliczane centralnie, nawet gdy nie podlegają obowiązkowi rozliczania. Komisja powinna być uprawniona do zmiany warunków określania instrumentów pochodnych, które mają podlegać wymogom przejrzystości, gdy wymaga tego sytuacja na rynku.

(9)

Art. 10 rozporządzenia (UE) nr 600/2014 zawiera wymóg, zgodnie z którym systemy obrotu muszą podawać do wiadomości publicznej informacje związane z transakcjami na instrumentach innych niż udziałowe, w tym cenę i wolumen. W art. 11 tego rozporządzenia określono, kiedy właściwe organy krajowe mogą zezwolić na odroczoną publikację tych szczegółowych informacji. Odroczenie publikacji tych szczegółowych informacji jest dozwolone, gdy transakcja przekracza próg wielkości transakcji o dużej skali, dotyczy instrumentu, na który nie ma płynnego rynku, lub, w przypadku, gdy w transakcji uczestniczą dostawcy płynności, przekracza wielkość specyficzną dla progu odnoszącego się do instrumentu finansowego. Właściwe organy dysponują marginesem swobody przy określaniu odroczenia i szczegółów transakcji, które podlegają odroczeniu. Ten margines swobody doprowadził do zróżnicowania praktyk w poszczególnych państwach członkowskich oraz sprawił, że ramy przejrzystości posttransakcyjnej są nieskuteczne i skomplikowane. Aby zapewnić przejrzystość w przypadku wszystkich rodzajów inwestorów, konieczne jest ujednolicenie systemu odroczeń na szczeblu Unii, zniesienie marginesu swobody na szczeblu krajowym oraz ułatwienie konsolidacji danych. Dlatego należy wzmocnić wymogi dotyczące przejrzystości posttransakcyjnej poprzez zniesienie marginesu swobody przyznanego właściwym organom.

(10)

Aby zapewnić odpowiedni poziom przejrzystości, cenę i wolumen transakcji realizowanych na obligacjach, strukturyzowanych produktach finansowych i na uprawnieniach do emisji należy publikować w czasie na tyle zbliżonym do czasu rzeczywistego, na ile pozwala na to technologia. Aby jednak nie narażać dostawców płynności przy takich transakcjach na nadmierne ryzyko, powinna istnieć możliwość odroczenia publikacji niektórych szczegółów transakcji. Kategorie transakcji, dla których dozwolone są odroczenia, należy określić z uwzględnieniem wielkości transakcji i płynności danych instrumentów finansowych. Dokładne zasady odraczania publikacji należy określić za pomocą regulacyjnych standardów technicznych, które należy regularnie poddawać przeglądowi z zamiarem stopniowego skrócenia mającego zastosowanie okresu odroczenia. Aby ramy przejrzystości były stabilniejsze, konieczne jest statyczne określanie płynności dla obligacji, strukturyzowanych produktów finansowych i uprawnień do emisji lub ich klas. W projektach regulacyjnych standardów technicznych, które ma opracować EUNGiPW, należy określić, jakie wielkości emisji odpowiadają płynnemu lub niepłynnemu rynkowi obligacji, lub ich klas, aż do ich terminu zapadalności, od jakiej wielkości transakcji na obligacjach płynnych albo niepłynnych można zastosować odroczenie publikacji oraz jaki powinien być okres takiego odroczenia, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Aby zapewnić odpowiedni poziom przejrzystości w przypadku obligacji zabezpieczonych, wielkość emisji takich obligacji należy określić zgodnie z kryteriami określonymi w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2015/61 (8). W odniesieniu do strukturyzowanych produktów finansowych i uprawnień do emisji EUNGiPW powinien opracować projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia, dla których instrumentów lub klas rynek jest płynny, a dla których nie. Właściwe jest, aby EUNGiPW określił mające zastosowanie kategorie i długość okresu odroczenia. Właściwe jest, aby EUNGiPW również stosował w kontekście zwolnienia z obowiązku przejrzystości przedtransakcyjnej określenie płynności i niepłynności rynków w przypadku obligacji, uprawnień do emisji i strukturyzowanych produktów finansowych. Płynności i niepłynności rynków nie należy jednak badać zbyt często. Właściwe organy powinny być uprawnione do wydłużania okresu odroczenia publikacji szczegółów zrealizowanych transakcji, których przedmiotem są instrumenty długu państwowego wyemitowane przez odpowiednie państwo członkowskie. Takie wydłużenie powinno mieć zastosowanie w całej Unii. W przypadku transakcji, których przedmiotem są instrumenty długu państwowego niewyemitowane przez państwa członkowskie, decyzje w sprawie takich wydłużeń okresu odroczenia publikacji powinny być podejmowane przez EUNGiPW.

(11)

Niejednorodność instrumentów pochodnych powinna skutkować takim systemem odraczania, który jest odrębny od innych instrumentów innych niż udziałowe. O ile okres odroczenia powinien być określony za pomocą regulacyjnych standardów technicznych na podstawie wielkości transakcji i płynności danej klasy instrumentów pochodnych, o tyle do EUNGiPW powinno należeć określenie, które instrumenty lub klasy są płynne, a które nie, oraz powyżej jakiej wielkości transakcji można odroczyć publikację szczegółów transakcji. Właściwe jest, by EUNGiPW stosował również określenie płynności i niepłynności rynków w kontekście zwolnień z obowiązku przejrzystości przedtransakcyjnej.

(12)

Art. 13 rozporządzenia (UE) nr 600/2014 zawiera wymóg, zgodnie z którym operatorzy rynku i firmy inwestycyjne prowadzący system obrotu muszą podawać do wiadomości publicznej informacje przed- i posttransakcyjne dotyczące transakcji na instrumentach finansowych w oparciu o właściwe zasady handlowe i udzielać niedyskryminacyjnego dostępu do informacji. Zakładane cele tego artykułu nie zostały jednak osiągnięte. Informacje dostarczane przez systemy obrotu, zatwierdzone podmioty publikujące i podmioty systematycznie internalizujące transakcje w oparciu o właściwe zasady handlowe nie umożliwiają użytkownikom zrozumienia polityki dotyczącej danych ani sposobu ustalania ceny za dane. 18 sierpnia 2021 r. EUNGiPW wydał wytyczne, w których wyjaśnił sposób, w jaki należy stosować koncepcję „właściwych zasad handlowych”. Wytyczne te należy przekształcić w obowiązki prawne i wzmocnić, aby zapewnić, by systemy obrotu, zatwierdzone podmioty publikujące, dostawcy informacji skonsolidowanych i podmioty systematycznie internalizujące transakcje nie mogli pobierać opłat za dane według wartości, jaką dane te reprezentują dla indywidualnych użytkowników. Ze względu na wysoki poziom szczegółowości wymagany do sprecyzowania koncepcji „właściwych zasad handlowych” oraz wymaganą elastyczność przy zmianie obowiązujących przepisów, tak by dostosować je do szybko zmieniającej się sytuacji w dziedzinie danych, należy przyznać EUNGiPW uprawnienia do opracowania projektów regulacyjnych standardów technicznych precyzujących sposób stosowania koncepcji „właściwych zasad handlowych”, co dodatkowo zwiększy skuteczność ujednoliconego i spójnego stosowania art. 13 rozporządzenia (UE) nr 600/2014. Ponadto EUNGiPW powinien monitorować i oceniać zmiany w polityce dotyczącej danych i w ustalaniu cen na rynku. EUNGiPW powinna zaktualizować wyżej wspomniane projekty regulacyjnych standardów technicznych na podstawie swojej oceny.

(13)

W celu wzmocnienia procesu kształtowania się cen oraz utrzymania równych warunków działania dla systemów obrotu i podmiotów systematycznie internalizujących transakcje, art. 14 rozporządzenia (UE) nr 600/2014 zawiera wymóg, zgodnie z którym podmioty systematycznie internalizujące transakcje muszą podawać do wiadomości publicznej wszystkie kwotowania w odniesieniu do instrumentów udziałowych, jeżeli te podmioty systematycznie internalizujące transakcje realizują transakcje o wielkości poniżej standardowej wielkości rynkowej. Podmioty systematycznie internalizujące transakcje mogą swobodnie decydować o wielkości, przy której będą dokonywać kwotowania, pod warunkiem że dokonują go przy minimalnej wielkości wynoszącej 10 % standardowej wielkości rynkowej. Możliwość ta doprowadziła jednak do bardzo niskiego poziomu przejrzystości przedtransakcyjnej gwarantowanej przez podmioty systematycznie internalizujące transakcje względem instrumentów udziałowych i utrudniła osiągnięcie równych warunków działania. Konieczne jest zatem zobowiązanie podmiotów systematycznie internalizujących transakcje do publikowania gwarantowanych kwotowań w oparciu o minimalną wielkość kwoty, którą określi się za pomocą regulacyjnych standardów technicznych. Opracowując te regulacyjne standardy techniczne, EUNGiPW powinien uwzględnić następujące cele: zwiększenie przejrzystości przedtransakcyjnej instrumentów udziałowych z korzyścią dla inwestorów końcowych; utrzymanie równych warunków działania dla systemów obrotu i podmiotów systematycznie internalizujących transakcje; zapewnienie inwestorom końcowym odpowiedniego wachlarza opcji obrotu; i zadbanie o to, by rynek obrotu w Unii pozostał atrakcyjny i konkurencyjny dla inwestorów zarówno unijnych, jak i międzynarodowych. Aby zwiększyć konkurencyjność podmiotów systematycznie internalizujących transakcje, należy umożliwić im kojarzenie zleceń dowolnej wielkości według wartości pośredniej.

(14)

W art. 18 i 19 rozporządzenia (UE) nr 600/2014 ustanowiono wymogi przejrzystości przedtransakcyjnej dla podmiotów systematycznie internalizujących transakcje względem instrumentów innych niż udziałowe, mające zastosowanie, gdy podmioty te dostarczają swoim klientom gwarantowanych lub orientacyjnych kwotowań. Kwotowania te są dostosowane do potrzeb indywidualnych klientów i mają znikomą wartość informacyjną dla innych klientów. Zatem te wymogi należy znieść. Podmioty systematycznie internalizujące transakcje mogą jednak dobrowolnie spełniać wymogi przejrzystości przedtransakcyjnej, na przykład by zaspokoić potrzeby swoich klientów detalicznych.

(15)

Zgodnie z obowiązującymi ramami prawnymi, jeżeli jedną ze stron transakcji jest podmiot systematycznie internalizujący transakcje, podmiot ten jest zobowiązany do zgłoszenia transakcji zatwierdzonemu podmiotowi publikującemu, podczas gdy jego kontrahent - nie. Skłoniło to wiele firm inwestycyjnych do wyboru statusu podmiotu systematycznie internalizującego transakcje, w szczególności do celów zgłaszania transakcji realizowanych w imieniu swoich klientów, choć nie realizowały systematycznie transakcji na własny rachunek, przez co podlegały nieproporcjonalnym wymogom. Dlatego właściwe jest wprowadzenie statusu wyznaczonego podmiotu publikującego umożliwiającego firmie inwestycyjnej odpowiadanie za podanie transakcji do wiadomości publicznej za pośrednictwem zatwierdzonego podmiotu publikującego bez konieczności wyboru statusu podmiotu systematycznie internalizującego transakcje. Ponadto właściwe organy powinny przyznawać firmom inwestycyjnym status wyznaczonego podmiotu publikującego w odniesieniu do określonych klas instrumentów finansowych na wniosek tych firm inwestycyjnych oraz powinny powiadamiać o takich wnioskach EUNGiPW. EUNGiPW powinien prowadzić publiczny rejestr takich wyznaczonych podmiotów publikujących według klas instrumentów finansowych, aby uczestnicy rynku mogli je rozpoznać.

(16)

Uczestnicy rynku potrzebują podstawowych danych rynkowych, aby móc podejmować świadome decyzje inwestycyjne. Obecnie pozyskiwanie danych dotyczących niektórych instrumentów finansowych bezpośrednio od podmiotów przekazujących dane wiąże się z wymogiem, zgodnie z którym dostawcy informacji skonsolidowanych muszą zawrzeć odrębne umowy licencyjne ze wszystkimi podmiotami przekazującymi dane. Proces ten jest uciążliwy, kosztowny i czasochłonny. Jest to jedna z przeszkód odstręczających od zgłaszania się kandydatów na dostawcę informacji skonsolidowanych w dowolnej klasie aktywów. Przeszkodę tę należy usunąć, aby umożliwić dostawcom informacji skonsolidowanych uzyskiwanie danych oraz przezwyciężyć trudność związaną z umowami licencyjnymi. Należy zobowiązać podmioty przekazujące dane, by przekazywały swoje dane dostawcom informacji skonsolidowanych oraz stosowały w tym celu ujednolicone wzory zgodne z wysokiej jakości standardami danych. Podmioty przekazujące dane powinny również dostarczać dane regulacyjne, aby informować inwestorów o statusie systemu kojarzenia zleceń, na przykład w przypadku przestojów na rynku, oraz o statusie instrumentu finansowego, na przykład w razie zawieszenia lub wstrzymania obrotu. Jedynie dostawcy informacji skonsolidowanych wybrani i upoważnieni przez EUNGiPW powinni mieć możliwość gromadzenia danych od podmiotów przekazujących dane zgodnie z zasadą obowiązkowego przekazywania danych. Aby dane były przydatne dla inwestorów, należy zobowiązać podmioty przekazujące dane do dostarczenia dostawcy informacji skonsolidowanych danych w czasie na tyle zbliżonym do czasu rzeczywistego, na ile pozwala na to technologia.

(17)

Tytuły II i III rozporządzenia (UE) nr 600/2014 zawierają wymóg, zgodnie z którym systemy obrotu, zatwierdzone podmioty publikujące, firmy inwestycyjne i podmioty systematycznie internalizujące transakcje muszą podawać do wiadomości publicznej dane przedtransakcyjne dotyczące instrumentów finansowych, w tym ceny kupna i sprzedaży, oraz dane posttransakcyjne dotyczące transakcji, w tym cenę i wolumen transakcji zawartych na danym instrumencie. Uczestnicy rynku nie są zobowiązani do korzystania z podstawowych danych rynkowych dostarczonych przez dostawców informacji skonsolidowanych. Wymóg podawania do wiadomości publicznej danych przed- i posttransakcyjnych przez systemy obrotu, zatwierdzone podmioty publikujące, firmy inwestycyjne i podmioty systematycznie internalizujące transakcje powinien zatem nadal obowiązywać, aby umożliwić uczestnikom rynku dostęp do takich danych. Aby jednak uniknąć nadmiernego obciążenia podmiotów przekazujących dane rynkowe, należy w jak największym stopniu ujednolicić wymóg podawania danych do wiadomości publicznej przez podmioty przekazujące dane rynkowe z wymogiem przekazywania danych dostawcom informacji skonsolidowanych.

(18)

Małe rynki regulowane i rynki rozwoju MŚP to systemy obrotu, na które dopuszcza się akcje emitentów, w przypadku których obrót na rynku wtórnym jest zazwyczaj mniej płynny niż obrót akcjami dopuszczonymi do obrotu na większych rynkach regulowanych. Włączenie małych systemów obrotu do systemu publikacji informacji skonsolidowanych mogłoby mieć pozytywny wpływ na ich rentowność i płynność papierów wartościowych będących przedmiotem obrotu w tych systemach, jednak aby uniknąć negatywnego wpływu systemu publikacji informacji skonsolidowanych na te systemy, należy ustanowić mechanizm opt-in. Ten mechanizm powinien mieć zastosowanie do firm inwestycyjnych prowadzących rynki rozwoju MŚP oraz do operatorów rynku, których roczny wolumen obrotu akcjami stanowi nie więcej niż 1 % rocznego wolumenu obrotu akcjami w Unii. Próg 1 % powinny uzupełniać dwa alternatywne warunki: firma inwestycyjna lub operator rynku nie należy do grupy składającej się z firmy inwestycyjnej lub operatora rynku, którzy przekraczają próg 1 %, ani nie ma z nimi bliskich powiązań, albo koncentracja obrotu w systemie obrotu prowadzonym przez tę firmę inwestycyjną lub operatora rynku jest bardzo wysoka, a mianowicie wynosi 85 % całkowitego rocznego wolumenu obrotu akcjami będącymi przedmiotem obrotu w systemie obrotu, w którym zostały one pierwotnie dopuszczone do obrotu. Tylko kilka systemów obrotu spełnia te kryteria, w związku z czym jedynie niewielki odsetek obrotu w Unii nie podlegałby wymogowi przekazywania danych dostawcy informacji skonsolidowanych. Niemniej jednak firmy inwestycyjne i operatorzy rynku, spełniający te kryteria, mieliby możliwość podjęcia decyzji o wyborze opcji opt-in, lecz musieliby powiadomić o niej dostawcę informacji skonsolidowanych i EUNGiPW. Taka decyzja byłaby nieodwołalna, a wszystkie dane - dotyczące zarówno akcji, jak i giełdowych funduszy inwestycyjnych typu ETF - stawałyby się w jej następstwie częścią systemu publikacji informacji skonsolidowanych.

(19)

Ze względu na zróżnicowaną jakość danych uczestnikom rynku trudno jest porównywać takie dane, co w znacznej mierze pozbawia konsolidację danych jej wartości dodanej. Niezwykle ważne dla prawidłowego funkcjonowania systemu przejrzystości określonego w tytułach II i III rozporządzenia (UE) nr 600/2014 oraz dla konsolidacji danych przez dostawców informacji skonsolidowanych jest to, aby dane przekazywane przez tych dostawców były wysokiej jakości. Należy w związku z tym wprowadzić wymóg, aby te dane spełniały standardy gwarantujące wysoką jakość danych, zarówno pod względem treści, jak i formatu. Powinna istnieć możliwość szybkiej zmiany treści i formatu danych, aby uwzględnić zmieniające się praktyki rynkowe i perspektywę. Dlatego należy tam, gdzie to konieczne, za pomocą regulacyjnych standardów technicznych określić wymogi dotyczące jakości i treści danych oraz należy w nich uwzględnić najbardziej powszechne w branży standardy i praktyki, zmiany na szczeblu międzynarodowym oraz standardy uzgodnione na poziomie Unii lub na poziomie międzynarodowym, a także opinie specjalnej grupy ekspertów zainteresowanych stron powołanej przez Komisję, której zadaniem będzie doradztwo w kwestii jakości i treści danych oraz jakości protokołu komunikacyjnego. EUNGiPW powinien być ściśle zaangażowany w prace tej grupy ekspertów zainteresowanych stron.

(20)

Aby skuteczniej monitorować zdarzenia podlegające zgłaszaniu, w ramach dyrektywy 2014/65/UE ujednolicono synchronizację zegarów służbowych w odniesieniu do systemów obrotu i ich członków. W trosce o to, by w kontekście konsolidacji danych znaczniki czasu zgłaszane przez różne podmioty mogły być porównywane w sposób miarodajny, należy objąć wymogami dotyczącymi ujednolicenia synchronizacji zegarów służbowych wyznaczone podmioty publikujące, podmioty systematycznie internalizujące transakcje, zatwierdzone podmioty publikujące i dostawców informacji skonsolidowanych. Ze względu na poziom technicznej wiedzy fachowej wymagany do ustanowienia wymogów dotyczących stosowania zsynchronizowanego zegara służbowego, EUNGiPW powinien mieć uprawnienia do opracowania projektów regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia stopnia dokładności, z jaką należy zsynchronizować zegary służbowe.

(21)

W art. 23 rozporządzenia (UE) nr 600/2014 zawarto wymóg, aby większość obrotu akcjami odbywała się w systemach obrotu lub w ramach podmiotów systematycznie internalizujących transakcje („obowiązek obrotu akcjami”). Wymóg ten nie stosuje się do transakcji na akcjach, które mają charakter niesystematyczny, doraźny, nieregularny lub rzadki. Obecnie nie jest dostatecznie jasne, kiedy to zwolnienie ma zastosowanie. W związku z tym EUNGiPW wyjaśnił jego zakres, rozróżniając akcje na podstawie ich międzynarodowego kodu identyfikującego papier wartościowy (kod ISIN). Zgodnie z tym rozróżnieniem obowiązkowi obrotu akcjami podlegają jedynie akcje posiadające kod ISIN Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG), które są przedmiotem obrotu w systemie obrotu. Podejście to zapewnia uczestnikom rynku obracającym akcjami przejrzystość. W związku z tym w rozporządzeniu (UE) nr 600/2014 należy uwzględnić obecną praktykę EUNGiPW, znosząc jednocześnie zwolnienie dla transakcji na akcjach, które mają charakter niesystematyczny, doraźny, nieregularny lub rzadki.

(22)

Zgłaszanie informacji na rynkach finansowych, a w szczególności zgłaszanie transakcji, jest już w dużym stopniu zautomatyzowane, a dane są dość znormalizowane. Pewne niespójności między ramami zostały już usunięte dzięki rozporządzeniu (UE) nr 648/2012, rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2365 (9) oraz dzięki programowi sprawności i wydajności regulacyjnej Komisji (REFIT). Uprawnienia EUNGiPW należy uspójnić w taki sposób, by zobowiązać EUNGiPW do opracowania projektów regulacyjnych standardów technicznych i zapewnić większą spójność w zgłaszaniu transakcji między ramami określonymi w tych rozporządzeniach a ramami rozporządzenia (UE) nr 600/2014. Poprawi to jakość danych dotyczących transakcji i pozwoli uniknąć niepotrzebnych dodatkowych kosztów ponoszonych przez branżę. Ponadto zgłaszanie transakcji powinno umożliwiać szeroko zakrojoną wymianę danych transakcyjnych między właściwymi organami krajowymi, która odpowiadałaby ewoluującym potrzebom związanym z funkcją nadzorczą tych organów polegającą na monitorowaniu aktualnej sytuacji na rynku i powiązanego z nią potencjalnego ryzyka.

(23)

Obecnie firmy inwestycyjne są zobowiązane do zgłaszania właściwym organom swoich transakcji na każdym instrumencie finansowym, który jest przedmiotem obrotu w systemie obrotu bądź którego instrumentem bazowym jest instrument będący przedmiotem obrotu w systemie obrotu lub indeks lub koszyk składający się z instrumentów finansowych będących przedmiotem obrotu w systemie obrotu, bez względu na to, czy transakcja ta jest realizowana w systemie obrotu, czy poza nim. Pojęcie „bycia przedmiotem obrotu w systemie obrotu” okazało się problematyczne w przypadku instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym dla potrzeb zgłaszania transakcji; z tego samego powodu okazało się ono problematyczne dla potrzeb wymogów przejrzystości. Dlatego nowy zakres zgłaszania transakcji na instrumentach pochodnych doprecyzowuje, że należy zgłaszać transakcje na instrumentach pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym realizowane w systemie obrotu, a transakcje na instrumentach pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym realizowane poza systemem obrotu należy zgłaszać tylko wtedy, gdy podlegają wymogom przejrzystości lub gdy ich instrumentem bazowym jest instrument będący przedmiotem obrotu w systemie obrotu bądź indeks lub koszyk składający się z instrumentów finansowych będących przedmiotem obrotu w systemie obrotu.

(24)

Systemy obrotu powinny być zobowiązane do przekazywania EUNGiPW identyfikujących danych referencyjnych do celów przejrzystości, w tym identyfikatorów instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. Identyfikator stosowany obecnie do instrumentów pochodnych, tj. ISIN, okazał się trudny w użyciu i nieskuteczny z punktu widzenia publicznej przejrzystości, a zaradzić temu należy poprzez posługiwanie się identyfikacyjnymi danymi referencyjnymi opartymi na uzgodnionym na szczeblu światowym unikatowym identyfikatorze produktu, takim jak unikatowy identyfikator produktu ISO 4914 (UPI). UPI opracowano jako narzędzie identyfikacji produktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym w trosce o większą przejrzystość i agregację danych na światowych rynkach instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. Może się jednak okazać, że ten unikatowy identyfikator nie jest wystarczający i że należy go uzupełnić dodatkowymi danymi identyfikacyjnymi. Dlatego Komisja powinna określić za pomocą aktów delegowanych identyfikacyjne dane referencyjne, które mają być stosowane do instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, w tym unikatowy identyfikator i wszelkie inne istotne identyfikacyjne dane referencyjne. W odniesieniu do identyfikatora, który ma być stosowany przy zgłaszaniu transakcji na podstawie rozporządzenia (UE) nr 600/2014, Komisja powinna wyszczególnić najbardziej odpowiednie identyfikatory instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które mogą różnić się od identyfikatora określonego na potrzeby wymogów przejrzystości, biorąc pod uwagę różne cele tych wymogów, a szczególności monitorowanie przez właściwe organy nadużyć na rynku.

(25)

Konkurencja między dostawcami informacji skonsolidowanych gwarantuje najefektywniejszy sposób prowadzenia systemu publikacji informacji skonsolidowanych i najlepsze warunki dla użytkowników. Jednak do tej pory żaden podmiot nie wystąpił z zamiarem prowadzenia działalności jako dostawca informacji skonsolidowanych. W związku z tym należy upoważnić EUNGiPW do okresowego organizowania konkurencyjnej procedury wyboru mającej na celu wyłonienie jednego podmiotu, który będzie w stanie prowadzić system publikacji informacji skonsolidowanych dla każdej określonej klasie aktywów przez określony czas. W pierwszej kolejności EUNGiPW powinien wszcząć procedurę wyboru na potrzeby systemu publikacji informacji skonsolidowanych dla obligacji. W ciągu sześciu miesięcy od wszczęcia tej procedury wyboru EUNGiPW powinien wszcząć procedurę wyboru dostawcy informacji skonsolidowanych dla akcji i funduszy inwestycyjnych typu ETF. Ponadto EUNGiPW powinien wszcząć procedurę wyboru dostawcy informacji skonsolidowanych dla instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym w ciągu trzech miesięcy od daty rozpoczęcia stosowania aktu delegowanego określającego odpowiedni identyfikator instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym do celów przejrzystości, lecz nie wcześniej niż po sześciu miesiącach od wszczęcia procedury wyboru dostawcy informacji skonsolidowanych dla akcji i funduszy inwestycyjnych typu ETF.

(26)

Celem procedury wyboru jest przyznanie uprawnień do prowadzenia systemu publikacji informacji skonsolidowanych na okres pięciu lat. Procedura wyboru podlega przepisom ustanowionym rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 (10). EUNGiPW powinien, w odniesieniu do wszystkich klas, wybrać kandydata na podstawie jego zdolności technicznej do prowadzenia systemu publikacji informacji skonsolidowanych, w tym jego zdolności do zapewnienia ciągłości działania i odporności, a także jego zdolności do korzystania z nowoczesnych technologii interfejsów, sposobu organizacji procesów zarządzania i podejmowania decyzji, metod zapewniania jakości danych, kosztów opracowania i obsługi systemu publikacji informacji skonsolidowanych, prostoty umowy licencyjnej, którą użytkownicy muszą zawrzeć, aby otrzymywać podstawowe dane rynkowe i dane regulacyjne, w tym liczby rodzajów licencji dla różnych przypadków użytkowania lub użytkowników, poziomu opłat pobieranych od użytkowników oraz procesów ograniczania zużycia energii. W szczególności w przypadku dostawcy informacji skonsolidowanych dla obligacji przy wyborze dostawcy informacji skonsolidowanych EUNGiPW powinien wziąć pod uwagę istnienie sprawiedliwych i równych mechanizmów redystrybucji dochodów. Mechanizmy te powinny uwzględniać rolę małych systemów obrotu, jaką odgrywają one w zapewnieniu przedsiębiorstwom możliwości emisji długu w celu finansowania ich działalności. W przypadku akcji i funduszy inwestycyjnych typu ETF dostawcy informacji skonsolidowanych powinni podawać najlepszą europejską ofertę zakupu i sprzedaży bez ujawniania kodu identyfikacyjnego systemu obrotu. Do dnia 30 czerwca 2026 r. Komisja powinna dokonać oceny tego poziomu informacji przedtransakcyjnych z perspektywy funkcjonowania i konkurencyjności rynków unijnych i, w stosownych przypadkach, dołączyć do tej oceny wniosek ustawodawczy dotyczący struktury systemu publikacji informacji skonsolidowanych.

(27)

Wybrany wnioskodawca powinien bez zbędnej zwłoki zwrócić się do EUNGiPW z wnioskiem o udzielenie zezwolenia. W terminie 20 dni roboczych od otrzymania wniosku EUNGiPW powinien sprawdzić jego kompletność i informuje o tym odpowiednio wnioskodawcę. W terminie trzech miesięcy od otrzymania kompletnego wniosku EUNGiPW powinien przyjąć uzasadnioną decyzję o udzieleniu lub odmowie udzielenia zezwolenia. EUNGiPW powinien oprzeć tę uzasadnioną decyzję na swojej ocenie, czy wnioskodawca będzie w stanie w rozsądnym terminie poprowadzić system publikacji informacji skonsolidowanych zgodnie ze wszystkimi wymogami. W uzasadnionej decyzji EUNGiPW powinien określić warunki mające zastosowanie do prowadzenia przez wnioskodawcę systemu publikacji informacji skonsolidowanych, a w szczególności wysokość opłat pobieranych od użytkowników. Po udzieleniu zezwolenia EUNGiPW powinien mieć możliwość wyznaczenia wnioskodawcy rozsądnego terminu na ukończenie prac nad systemem publikacji informacji skonsolidowanych, aby mógł on rozpocząć działalność w sposób dobrze zorganizowany.

(28)

Zgodnie z danymi przedstawionymi w ocenie skutków towarzyszącej wnioskowi dotyczącemu niniejszego rozporządzenia, przewidywana kwota dochodów w ramach systemu publikacji informacji skonsolidowanych prawdopodobnie będzie się różnić w zależności od dokładnych cech tego systemu publikacji informacji skonsolidowanych. Nie powinno to uniemożliwiać dostawcom informacji skonsolidowanych ustanowienia rozsądnej marży utrzymującej opłacalność ich modelu biznesowego. Pracownicy akademiccy i organizacje społeczeństwa obywatelskiego, którzy wykorzystują dane do celów badawczych, właściwe organy, które wykorzystują dane do wykonywania uprawnień regulacyjnych i nadzorczych, oraz inwestorzy detaliczni powinni mieć bezpłatny dostęp do podstawowych danych rynkowych i danych regulacyjnych. Dostawca informacji skonsolidowanych powinien zadbać o to, by informacje przekazywane inwestorom indywidualnym były łatwo dostępne i podawane w formacie przyjaznym dla użytkownika oraz czytelnym dla człowieka.

(29)

Systemy obrotu ułatwiające obrót akcjami za pośrednictwem przejrzystego przedtransakcyjnego arkusza zleceń odgrywają kluczową rolę w procesie kształtowania cen. Dotyczy to w szczególności małych rynków regulowanych i rynków rozwoju MŚP, a konkretnie tych, których roczny wolumen obrotu akcjami stanowi nie więcej niż 1 % rocznego wolumenu obrotu akcjami w Unii („małe systemy obrotu”) i które na ogół stanowią główny ośrodek płynności papierów wartościowych oferowanych przez nie do obrotu. Dane, które małe systemy obrotu przekazują do systemu publikacji informacji skonsolidowanych, odgrywają zatem bardziej decydującą rolę w kształtowaniu cen akcji dopuszczanych do obrotu przez te małe systemy obrotu. Niezależnie od tego, że niektóre podmioty przekazujące dane mogą nie uczestniczyć w systemie publikacji informacji skonsolidowanych, właściwe jest preferencyjne traktowanie tych podmiotów przekazujących dane, które zdecydują się na opcję udziału w systemie publikacji informacji skonsolidowanych, przy redystrybucji dochodów generowanych przez system publikacji informacji skonsolidowanych dla akcji i funduszy inwestycyjnych typu ETF, aby pomóc małym systemom obrotu utrzymanie ich lokalnego dopuszczania do obrotu oraz ochronę bogatego i dynamicznego ekosystemu zgodnie z celami unii rynków kapitałowych.

(30)

Dostawca informacji skonsolidowanych dla akcji i funduszy inwestycyjnych typu ETF powinien dokonywać redystrybucji części dochodów generowanych przez system publikacji informacji skonsolidowanych do niektórych systemów obrotu zgodnie z systemem redystrybucji opartym na trzech kryteriach. Wagę tych kryteriów należy określić za pomocą regulacyjnych standardów technicznych. Aby zachęcić małe systemy obrotu do wyboru opcji obowiązkowego przekazywania danych dostawcom informacji skonsolidowanych dla akcji i funduszy inwestycyjnych typu ETF, najwyższą wagę należy przypisywać całkowitemu rocznemu wolumenowi obrotu małych systemów obrotu. Średnią wagą należy wynagradzać podmioty przekazujące dane, które po raz pierwszy dopuściły do obrotu akcje lub fundusze inwestycyjne typu ETF w dniu 27 marca 2019 r. lub później. Biorąc pod uwagę ograniczoną liczbę notowań w małych systemach obrotu, dostawca informacji skonsolidowanych powinien przypisywać odpowiednią wagę całkowitemu rocznemu wolumenowi obrotu takich systemów, natomiast w przypadku innych systemów dostawca informacji skonsolidowanych powinien przypisywać tę wagę wolumenowi obrotu dotyczącemu akcji i funduszy inwestycyjnych typu ETF, które zostały pierwszy raz dopuszczone do obrotu w dniu 27 marca 2019 r. lub później. Najniższą wagę powinno mieć kryterium, które wynagradza transakcje zawarte w systemie transakcyjnym zapewniającym przejrzystość przedtransakcyjną i wynikające ze zleceń, które nie były objęte zwolnieniem z obowiązku przejrzystości przedtransakcyjnej.

(31)

Skuteczność systemu publikacji informacji skonsolidowanych zależy od jakości danych przekazywanych do niego przez podmioty przekazujące dane. W trosce o wysoki poziom jakości danych EUNGiPW powinien określić warunki, pod którymi dostawca informacji skonsolidowanych może tymczasowo zawiesić redystrybucję dochodów, gdy dostawca informacji skonsolidowanych udowodni, że podmiot przekazujący dane poważnie i wielokrotnie naruszył wymogi dotyczące danych ustanowione niniejszym rozporządzeniem. Jeżeli zostanie stwierdzone, że podmiot przekazujący dane spełnił te wymogi dotyczące danych, powinien on otrzymać część dochodów, do której był uprawniony, powiększoną o odsetki.

(32)

Aby zagwarantować niezmienne zaufanie uczestników rynku do systemu publikacji informacji skonsolidowanych, dostawcy informacji skonsolidowanych powinni okresowo publikować szereg sprawozdań dotyczących wypełniania przez nich obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia, w szczególności sprawozdań zawierających statystyki dotyczące wyników oraz sprawozdań z incydentów związanych z jakością danych i systemami danych. Ze względu na wysoce techniczny charakter tych sprawozdań treść, harmonogram, format i terminologię dotyczące obowiązku zgłaszania transakcji należy określić za pomocą regulacyjnych standardów technicznych.

(33)

Wymóg, zgodnie z którym zgłoszenia transakcji mają być udostępniane bezpłatnie po upływie 15 minut, ma obecnie zastosowanie do wszystkich systemów obrotu, zatwierdzonych podmiotów publikujących i dostawców informacji skonsolidowanych. W przypadku dostawców informacji skonsolidowanych wymóg ten uniemożliwia opłacalną działalność potencjalnego dostawcy informacji skonsolidowanych, ponieważ niektórzy potencjalni klienci wolą być może czekać na bezpłatne podstawowe dane rynkowe, zamiast zostać użytkownikiem systemu publikacji informacji skonsolidowanych. Dotyczy to w szczególności obligacji i instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, którymi zasadniczo nie handluje się często i których dane po 15 minutach często zachowują większość swojej wartości. Dlatego o ile wymóg bezpłatnego dostarczania danych po upływie 15 minut powinien nadal obowiązywać systemy obrotu i zatwierdzone podmioty publikujące, to w przypadku dostawców informacji skonsolidowanych należy z niego zrezygnować, aby zagwarantować opłacalność ich działalności.

(34)

Art. 28 rozporządzenia (UE) nr 600/2014 zawiera wymóg, aby instrumenty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które podlegają obowiązkowi rozliczania, były przedmiotem obrotu w systemie obrotu („obowiązek obrotu instrumentami pochodnymi”). Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/834 (11) zmieniono rozporządzenie (UE) nr 648/2012 w celu ograniczenia zakresu podmiotów podlegających obowiązkowi rozliczania. W świetle ścisłego powiązania między obowiązkiem rozliczania a obowiązkiem obrotu instrumentami pochodnymi aby zapewnić większą spójność prawa i uprościć ramy prawne, konieczne i właściwe jest ponowne uspójnienie obowiązku obrotu instrumentami pochodnymi z obowiązkiem rozliczania instrumentów pochodnych. Bez tego uspójnienia niektórzy mniejsi kontrahenci finansowi i kontrahenci niefinansowi nie byliby już objęci obowiązkiem rozliczania, ale nadal podlegaliby obowiązkowi obrotu instrumentami pochodnymi.

(35)

Usługi posttransakcyjne w zakresie redukcji ryzyka są podstawowym narzędziem zarządzania ryzykiem w odniesieniu do instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. Usługi posttransakcyjne w zakresie redukcji ryzyka opierają się na transakcjach technicznych, które są wcześniej uzgodnione, nie mają wpływu na ceny, są neutralne pod względem ryzyka rynkowego i prowadzą do zmniejszenia ryzyka w każdym z portfeli. Usługi kompresji portfela, które są obecnie zwolnione z obowiązku realizacji zleceń na warunkach najkorzystniejszych dla klienta, co określono w art. 27 dyrektywy 2014/65/UE („najlepsza realizacja zleceń”), oraz wymogi w zakresie przejrzystości stanowią podzbiór usług posttransakcyjnych w zakresie redukcji ryzyka. Ze względu na ich techniczny charakter niemający wpływu na ceny transakcje na instrumentach pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które są generowane i realizowane jako rezultat usług posttransakcyjnych w zakresie redukcji ryzyka, nie powinny podlegać obowiązkowi obrotu instrumentami pochodnymi. Ze względu na fakt, że dostawcy usług posttransakcyjnych w zakresie redukcji ryzyka nie pozwalają na interakcję w systemie wielu deklaracji gotowości zakupu i sprzedaży instrumentów finansowych przez osoby trzecie, nie należy ich uznawać za prowadzących system wielostronny. Powinni oni być zwolnieni z wymogów przejrzystości przed- i posttransakcyjnej oraz z kontroli pod kątem najlepszej realizacji zleceń. Komisja powinna być uprawniona do określenia w drodze aktów delegowanych, co stanowi posttransakcyjną usługę w zakresie redukcji ryzyka do celów rozporządzenia (UE) nr 600/2014, oraz szczegółów transakcji, które mają być rejestrowane.

(36)

W art. 6a rozporządzenia (UE) nr 648/2012 przewidziano mechanizm tymczasowego zawieszenia obowiązku rozliczania, jeżeli kryteria, na podstawie których konkretne klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym poddano obowiązkowi rozliczania, nie są już spełniane lub w przypadku gdy takie zawieszenie zostanie uznane za konieczne w celu uniknięcia poważnego zagrożenia dla stabilności finansowej w Unii. Takie zawieszenie mogłoby jednak uniemożliwić kontrahentom przestrzeganie obowiązku obrotu instrumentami pochodnymi, ponieważ obowiązek rozliczania stanowi warunek wstępny obowiązku obrotu instrumentami pochodnymi. Należy w związku z tym ustanowić, że w przypadku gdy zawieszenie obowiązku rozliczania prowadziłoby do istotnej zmiany kryteriów warunkujących obowiązek obrotu instrumentami pochodnymi, powinno być możliwe jednoczesne zawieszenie obowiązku obrotu instrumentami pochodnymi w odniesieniu do tych samych klas instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym podlegających zawieszeniu obowiązku rozliczania. EUNGiPW powinien mieć również możliwość zwrócenia się do Komisji o zawieszenie obowiązku obrotu instrumentami pochodnymi, gdy takie zawieszenie jest niezbędne do uniknięcia niekorzystnych skutków dla płynności lub poważnego zagrożenia stabilności finansowej bądź do przeciwdziałania tym skutkom i temu zagrożeniu oraz do zapewnienia prawidłowego funkcjonowania rynków finansowych w Unii.

(37)

Doraźny mechanizm zawieszający jest niezbędny, aby zadbać o zdolność Komisji do szybkiego reagowania na istotne zmiany warunków rynkowych, które mogłyby mieć istotny wpływ na obrót instrumentami pochodnymi oraz na kontrahentów uczestniczących w takim obrocie. W przypadku wystąpienia takiej zmiany warunków rynkowych oraz na wniosek właściwego organu państwa członkowskiego Komisja powinna móc zawiesić obowiązek obrotu instrumentami pochodnymi niezależnie od jakiegokolwiek zawieszenia obowiązku rozliczania. Zawieszenie obowiązku obrotu instrumentami pochodnymi powinno być możliwe w przypadku, gdy zakres obowiązku obrotu instrumentami pochodnymi obowiązującego w EOG ma nadmierny wpływ na stosunki między unijną firmą inwestycyjną a kontrahentem spoza EOG, oraz jeżeli taka firma inwestycyjna pełni rolę animatora rynku w ramach kategorii instrumentów pochodnych podlegających obowiązkowi obrotu instrumentami pochodnymi. Kwestia dublowania się obowiązków obrotu instrumentami pochodnymi jest szczególnie problematyczna w przypadku transakcji z kontrahentami na obszarze jurysdykcji państw trzecich, które stosują własne obowiązki obrotu instrumentami pochodnymi. Zawieszenie tego obowiązku przyczyniłoby się również do utrzymania konkurencyjności kontrahentów finansowych z EOG na rynkach światowych. Przy podejmowaniu decyzji o zawieszeniu obowiązku obrotu instrumentami pochodnymi Komisja powinna brać pod uwagę wpływ takiego zawieszenia na obowiązek rozliczania.

(38)

Przepisy o niedyskryminacyjnym dostępie w odniesieniu do giełdowych instrumentów pochodnych mogą zmniejszyć atrakcyjność inwestowania w nowe produkty, ponieważ konkurenci mogą uzyskać dostęp do nich bez konieczności dokonywania początkowych inwestycji. W związku z tym stosowanie systemu niedyskryminacyjnego dostępu w odniesieniu do giełdowych instrumentów pochodnych, ustanowionego w art. 35 i 36 rozporządzenia (UE) nr 600/2014, może ograniczyć inwestowanie w takie produkty poprzez zlikwidowanie zachęt dla rynków regulowanych do tworzenia nowych giełdowych instrumentów pochodnych. Należy w związku z tym ustanowić, że system ten nie ma mieć zastosowania do kontrahentów centralnych (CCP) lub systemu obrotu w odniesieniu do giełdowych instrumentów pochodnych, co będzie sprzyjało innowacji i rozwojowi giełdowych instrumentów pochodnych w Unii.

(39)

Pośrednicy finansowi powinni dążyć do uzyskania jak najlepszej ceny i największego prawdopodobieństwa realizacji transakcji, które przeprowadzają na rachunek swoich klientów. W tym celu pośrednicy finansowi powinni wybrać system obrotu lub kontrahenta do dokonywania transakcji swoich klientów wyłącznie na podstawie zasady dążenia do jak najlepszej realizacji zleceń swoich klientów. Nie powinno być zgodne z zasadą najlepszej realizacji zleceń to, że pośrednik finansowy, gdy działa w imieniu swoich klientów detalicznych lub klientów, którzy zdecydowali się na wybór statusu klienta profesjonalnego, o którym mowa w dyrektywie 2014/65/UE, otrzymuje opłatę, prowizję lub korzyści niepieniężne od jakiejkolwiek osoby trzeciej za wykonywanie zleceń od tych klientów w określonym systemie wykonywania zleceń lub za przekazywanie zleceń tych klientów osobie trzeciej do wykonania w określonym systemie wykonywania zleceń. Należy w związku z tym zakazać firmom inwestycyjnym przyjmowania takich płatności. Zakaz ten jest niezbędny w świetle rozbieżnych praktyk właściwych organów krajowych w poszczególnych państwach członkowskich co do stosowania przez nie wymogu najlepszej realizacji zleceń i nadzoru nad nim, jak określono w art. 27 dyrektywy 2014/65/UE. Państwo członkowskie, w którym firmy inwestycyjne prowadziły taką działalność przed dniem 28 marca 2024 r., powinno mieć możliwość zwolnienia firm inwestycyjnych podlegających jego jurysdykcji z tego zakazu do dnia 30 czerwca 2026 r., jeżeli te firmy inwestycyjne świadczą takie usługi na rzecz klientów mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym państwie członkowskim.

(40)

W celu zapewnienia elastyczności niezbędnej do dostosowywania się do zmian na rynkach finansowych oraz w celu doprecyzowania niektórych elementów technicznych rozporządzenia (UE) nr 600/2014 należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) w odniesieniu do dostosowania progu pułapu wolumenu; zmiany warunków określania, które instrumenty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym podlegają wymogom w zakresie przejrzystości; wyszczególnienia identyfikacyjnych danych referencyjnych, które mają być stosowane w odniesieniu do instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym; sprecyzowania, co jest posttransakcyjną usługą w zakresie redukcji ryzyka do celów rozporządzenia (UE) nr 600/2014, oraz określenia szczegółów transakcji, które mają być rejestrowane przez firmy inwestycyjne i operatorów rynku będących dostawcami usług posttransakcyjnych w zakresie redukcji ryzyka; oraz rozszerzenie obowiązku zgłaszania transakcji na ZAFI i firmy zarządzające, które świadczą usługi inwestycyjne i prowadzą działalność inwestycyjną oraz realizują transakcje na instrumentach finansowych. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (12). W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.

(41)

W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania przepisów rozporządzenia (UE) nr 600/2014, dotyczących zawieszenia obowiązku obrotu instrumentami pochodnymi w stosunku do instrumentów pochodnych będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (13).

(42)

Należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania opracowanych przez EUNGiPW regulacyjnych standardów technicznych w odniesieniu do: cech centralnych arkuszy zleceń limitowanych i systemów transakcyjnych opartych na okresowych fazach ustalania kursu jednolitego; szczegółowych wymogów w zakresie systemu odroczeń w odniesieniu do transakcji na instrumentach innych niż udziałowe; przekazywania informacji w oparciu o właściwe zasady handlowe; progu stosowania obowiązków przejrzystości przedtransakcyjnej w odniesieniu do podmiotów systematycznie internalizujących transakcje, a także minimalnych wielkości kwotowania dla podmiotów systematycznie internalizujących transakcje; jakości protokołu komunikacyjnego, środków służących rozwiązaniu problemu błędnego zgłaszania transakcji i standardów egzekwowania przepisów w odniesieniu do jakości danych, w tym ustaleń dotyczących współpracy między podmiotami przekazującymi dane a dostawcą informacji skonsolidowanych oraz, w razie potrzeby, jakości i treści danych na potrzeby funkcjonowania systemu publikacji informacji skonsolidowanych; stopnia dokładności, z jaką zegary służbowe mają być zsynchronizowane przez systemy obrotu, podmioty systematycznie internalizujące transakcje, wyznaczone podmioty publikujące, zatwierdzone podmioty publikujące i dostawców informacji skonsolidowanych; warunków powiązania określonych transakcji i sposobów identyfikacji zagregowanych zleceń skutkujących realizacją transakcji; terminu, w którym mają być zgłaszane transakcje i dane referencyjne; informacji, które mają być przekazywane przez kandydatów ubiegających się o zezwolenie na prowadzenie działalności jako dostawca informacji skonsolidowanych; wagę przypisaną kryteriom stosowania systemu redystrybucji dochodów, metodę obliczania kwoty dochodów do redystrybucji między podmioty przekazujące dane w ramach tego systemu oraz warunki, na podstawie których dostawca informacji skonsolidowanych może tymczasowo zawiesić uczestnictwo podmiotów przekazujących dane w tym systemie; oraz treści, harmonogramu, formatu i terminologii dotyczących obowiązku zgłaszania transakcji spoczywającego na dostawcach informacji skonsolidowanych. Komisja powinna przyjąć regulacyjne standardy techniczne w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 290 TFUE oraz zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

(43)

Komisja powinna być uprawniona do przyjmowania opracowanych przez EUNGiPW wykonawczych standardów technicznych w odniesieniu do treści i formatu powiadomienia przekazywanego właściwym organom przez firmy spełniające kryteria podmiotu systematycznie internalizującego transakcje oraz w odniesieniu do standardowych formularzy, wzorców i procedur przekazywania informacji i powiadomień przez kandydatów ubiegających się o zezwolenie na prowadzenie działalności jako dostawca informacji skonsolidowanych. Komisja powinna przyjmować te wykonawcze standardy techniczne w drodze aktów wykonawczych zgodnie z art. 291 TFUE oraz zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

(44)

Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, a mianowicie ułatwienie powstania systemu publikacji informacji skonsolidowanych dla każdej klasy aktywów oraz zmiana niektórych aspektów rozporządzenia (UE) nr 600/2014 w celu zwiększenia przejrzystości na rynkach instrumentów finansowych, a także stworzenie równiejszych warunków działania dla rynków regulowanych i podmiotów systematycznie internalizujących transakcje oraz zwiększenie konkurencyjności rynków kapitałowych UE na arenie międzynarodowej nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast, ze względu na ich skalę i skutki, możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(45)

Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i respektuje zasady określone w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności wolność prowadzenia działalności gospodarczej oraz prawo konsumentów do ochrony.

(46)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 600/2014,