a)

towary, które przewieziono z jednego miejsca do drugiego znajdującego się na obszarze celnym Unii i które czasowo opuściły ten obszar drogą morską lub powietrzną bez zatrzymywania się poza tym obszarem;

b)

towary, które przewieziono z jednego miejsca do drugiego znajdującego się na obszarze celnym Unii przez terytorium spoza obszaru celnego Unii, bez przeładunku, przy czym transport odbywa się na podstawie jednolitego dokumentu przewozowego wystawionego w państwie członkowskim;

c)

towary, które przewieziono z jednego miejsca do drugiego znajdującego się na obszarze celnym Unii przez terytorium spoza obszaru celnego Unii i które przeładowano poza obszarem celnym Unii na inny środek transportu niż ten, na który zostały pierwotnie załadowane, przy czym transport odbywa się na podstawie jednolitego dokumentu przewozowego wystawionego w państwie członkowskim. Jeżeli nowy dokument przewozowy jest wystawiany poza obszarem celnym Unii, oryginalny jednolity dokument przewozowy udostępnia się organom celnym przy powrotnym wprowadzeniu do Unii;

d)

silnikowe pojazdy drogowe zarejestrowane w państwie członkowskim, które tymczasowo opuściły i ponownie wjechały na obszar celny Unii;

e)

opakowania, palety i inne podobne materiały, z wyjątkiem kontenerów, należące do osoby mającej siedzibę na obszarze celnym Unii i wykorzystywane w transporcie towarowym, które tymczasowo opuściły i ponownie wjechały na obszar celny Unii;

f)

towary znajdujące się w bagażu przewożonym przez pasażera, które nie są przeznaczone do celów handlowych i które tymczasowo opuściły i ponownie wjechały na obszar celny Unii.”

a)

wnioskodawca posiada siedzibę na obszarze celnym Unii;

b)

wnioskodawca regularnie wystawia potwierdzenie unijnego statusu celnego towarów lub właściwe organy celne wiedzą, że wnioskodawca jest w stanie spełnić wymogi określone w kodeksie i w niniejszym rozporządzeniu dotyczące stosowania tych potwierdzeń;

c)

wnioskodawca spełnia kryteria określone w art. 39 lit. a), b) i d) kodeksu;

d)

właściwy organ celny uważa, że będzie w stanie, bez niewspółmiernie dużego wysiłku administracyjnego, nadzorować potwierdzenia unijnego statusu wydane przez wnioskodawcę i przeprowadzać kontrole.

a)

warunki, na jakich ewidencję udostępnia się organom celnym do celów kontroli i przechowuje przez co najmniej trzy lata;

b)

sposób potwierdzania przez upoważnionego wystawcę właściwego wykorzystania tych potwierdzeń;

c)

termin i sposób informowania przez upoważnionego wystawcę właściwego urzędu celnego w celu umożliwienia mu przeprowadzenia ewentualnej kontroli przed wysyłką towarów.”