(1)

Pismem z dnia 8 grudnia 2016 r. Francja zwróciła się o udzielenie przez Unię upoważnienia do negocjowania z Algierią umowy dwustronnej dotyczącej współpracy sądowej w sprawach cywilnych i handlowych. Celem było zmodernizowanie i skonsolidowanie trzech obowiązujących umów dwustronnych, zawartych w latach 1962, 1964 i 1980.

(2)

Francja przekazała Komisji informacje wskazujące, że ze względu na wyjątkowe więzi gospodarcze, kulturowe, historyczne, społeczne i polityczne, które łączą ją z Algierią, Francja ma szczególny interes w negocjowaniu z Algierią umowy dwustronnej, której projekt przekazano Komisji.

(3)

W szczególności Francja przekazała dane dotyczące dużej liczby obywateli Algierii mających miejsce zamieszkania na jej terytorium i liczby obywateli francuskich mieszkających w Algierii oraz szczególnego znaczenia wymiany handlowej między tymi dwoma krajami.

(4)

Stosunki między Unią a Algierią opierają się na postanowieniach Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Algierską Republiką Ludowo-Demokratyczną, z drugiej strony (2) (zwanego dalej „układem śródziemnomorskim”), który wszedł w życie w 2005 r. Układ śródziemnomorski stanowi ramy prawne stosunków gospodarczych, handlowych, politycznych, społecznych i kulturalnych między stronami.

(5)

Art. 85 układu eurośródziemnomorskiego stanowi, że współpraca w dziedzinach prawa i sądownictwa ma zasadnicze znaczenie i jest niezbędnym uzupełnieniem innych form współpracy między Unią a Algierią przewidzianych w układzie eurośródziemnomorskim oraz że taka współpraca może obejmować, w stosownych przypadkach, negocjowanie umów w tych dziedzinach.

(6)

Stosunki Unii z państwami trzecimi w zakresie współpracy sądowej w sprawach cywilnych i handlowych opierają się na ramach prawnych opracowanych przez Haską Konferencję Prawa Prywatnego Międzynarodowego (zwaną dalej „konferencją haską”), zgodnie z zasadą multilateralizmu. Algieria nie jest jednak członkiem konferencji haskiej i odmawiała dotąd przystąpienia do jej podstawowych konwencji.

(7)

Pomimo tego, że Algieria nie jest członkiem konferencji haskiej i nie przystąpiła do jej podstawowych konwencji, projekt umowy wydaje się być w znacznej mierze inspirowany systemem ustanowionym przez konwencje haskie oraz ustawodawstwem Unii przyjętym w odniesieniu do tych samych kwestii.

(8)

Niektóre kwestie, które ma uregulować projekt umowy między Francją a Algierią, mają wpływ na odnośne przepisy dorobku prawnego Unii dotyczące prawa rodzinnego. Wobec tego kwestie objęte takimi zobowiązaniami międzynarodowymi wchodzą w zakres wyłącznej kompetencji zewnętrznej Unii. Państwa członkowskie mogą negocjować lub zaciągać takie zobowiązania tylko wtedy, gdy na podstawie art. 2 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) prawodawca Unii przyznał im upoważnienie w tym zakresie zgodnie z procedurą ustawodawczą, o której mowa w art. 81 ust. 3 TFUE.

(9)

Ponieważ Unia posiada kompetencje w zakresie większości kwestii, które mają zostać uregulowane w projekcie umowy między Francją a Algierią, Francja powinna regularnie składać Komisji sprawozdania z przebiegu negocjacji w sprawie umowy dwustronnej. Zarówno Francja, jak i Komisja będą także regularnie informować Radę o rozwoju sytuacji.

(10)

Nic nie wskazuje na to, aby przyszła umowa między Francją a Algierią miała w sposób nieunikniony negatywnie wpłynąć na dorobek prawny Unii. Należy jednak opracować wytyczne negocjacyjne w celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia takiego negatywnego wpływu.

(11)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) i do TFUE, bez uszczerbku dla art. 4 tego protokołu, Irlandia nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana, ani jej nie stosuje.

(12)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do TUE i TFUE, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana, ani jej nie stosuje,