ROZDZIAŁ 1

OPRACOWANIE I STOSOWANIE EKSTREMALNYCH SCENARIUSZY PRZYSZŁYCH WSTRZĄSÓW

Artykuł 1

Opracowanie ekstremalnych scenariuszy przyszłych wstrząsów i ich stosowanie na poziomie czynników ryzyka

Instytucje opracowują ekstremalne scenariusze przyszłych wstrząsów dla niemożliwych do modelowania czynników ryzyka, stosując jedną z następujących metod:

Artykuł 2

Metoda bezpośrednia - niemożliwe do modelowania czynniki ryzyka

1. W ramach metody bezpośredniej instytucje stosują poniższe kroki w następującej kolejności:

Artykuł 3

Metoda stopniowa - niemożliwe do modelowania czynniki ryzyka

1. W ramach metody stopniowej instytucje stosują poniższe kroki w następującej kolejności:

c)

w odniesieniu do każdego wstrząsu uwzględnionego w poniższej siatce instytucje obliczają stratę, która występuje w przypadku zastosowania tego wstrząsu do niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka: gdzie: - CS down to spadkowy skalibrowany wstrząs określony zgodnie z lit. b); - CS up to wzrostowy skalibrowany wstrząs określony zgodnie z lit. b).

2. Wstrząs, który prowadzi do największej straty, spośród wstrząsów uwzględnionych w siatce, o której mowa w ust. 1 lit. c), stanowi ekstremalny scenariusz przyszłych wstrząsów dla niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka.

Artykuł 4

Opracowanie i stosowanie ekstremalnych scenariuszy przyszłych wstrząsów na poziomie standardowego koszyka

W przypadku gdy instytucje obliczają pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych dla więcej niż jednego niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka, określają ekstremalny scenariusz przyszłych wstrząsów dla niemożliwego do modelowania standardowego koszyka, do którego należą te czynniki ryzyka zgodnie z rozporządzeniem delegowanym (UE) 2022/2060, stosując jedną z poniższych metod:

Artykuł 5

Metoda bezpośrednia - niemożliwe do modelowania standardowe koszyki

1. Stosując metodę bezpośrednią do niemożliwych do modelowania czynników ryzyka należących do niemożliwych do modelowania standardowych koszyków, instytucje stosują poniższe kroki w następującej kolejności:

2. Scenariusz wstrząsów prowadzących do straty równej szacunkowym oczekiwanym brakom prawego ogona rozkładu uzyskanym zgodnie z ust. 1 lit. b) stanowi ekstremalny scenariusz przyszłych wstrząsów dla niemożliwego do modelowania koszyka.

Artykuł 6

Metoda stopniowa - niemożliwe do modelowania standardowe koszyki

1. Stosując metodę stopniową do niemożliwych do modelowania czynników ryzyka należących do niemożliwych do modelowania standardowych koszyków, instytucje określają ekstremalny scenariusz przyszłych wstrząsów poprzez zastosowanie poniższych kroków w następującej kolejności:

Do celów lit. c) instytucje mnożą wzrostowe i spadkowe skalibrowane wstrząsy przez parametr β w dwóch przypadkach: gdy β = 1 i β = ?.

2. Scenariusz wstrząsów prowadzących do największej straty spośród strat obliczonych zgodnie z ust. 1 lit. c) stanowi ekstremalny scenariusz przyszłych wstrząsów dla niemożliwego do modelowania standardowego koszyka.

Artykuł 7

Określenie szeregów czasowych zwrotów z 10 dni roboczych

1. Instytucje wyznaczają szeregi czasowe zwrotów z 10 dni roboczych za okres występowania warunków skrajnych w odniesieniu do danego niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka, stosując poniższe kroki w następującej kolejności:

c)

w odniesieniu do każdej daty D t , dla której istnieje obserwacja w szeregach czasowych wynikających z lit. a), z wyjątkiem ostatniej obserwacji, instytucje wyznaczają spośród dat z obserwacją w rozszerzonych szeregach czasowych, o których mowa w lit. b), datę następującą po D t , która minimalizuje następującą wartość: gdzie: - D t to data, dla której istnieje obserwacja w szeregach czasowych, o których mowa w lit. a), z wyjątkiem ostatniej obserwacji; - to data następująca po Dt z obserwacją w rozszerzonych szeregach czasowych, o których mowa w lit. b); - różnica jest wyrażona w dniach roboczych;

d)

w odniesieniu do każdej daty D t , dla której istnieje obserwacja w szeregach czasowych wynikających z lit. a), z wyjątkiem ostatniej obserwacji, ustalają odpowiedni zwrot z 10 dni roboczych, określając zwrot dla niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka w okresie między datą D t obserwacji a datą minimalizującą wartość v zgodnie z lit. c), a następnie przeskalowując go w celu uzyskania zwrotu z okresu 10 dni roboczych, mnożąc zwrot przez .

Do celów lit. c), jeżeli istnieje więcej niż jedna data minimalizująca tę wartość, datą

jest data spośród dat minimalizujących tę wartość, która wystąpiła później w czasie.

2. Szeregi czasowe, o których mowa w ust. 1 lit. a), obejmują co najmniej obserwacje wykorzystane do kalibracji scenariuszy przyszłych wstrząsów, o których mowa w art. 325bc rozporządzenia (UE) nr 575/2013, w przypadku gdy ten czynnik ryzyka został wcześniej oceniony jako możliwy do modelowania zgodnie z art. 325be tego rozporządzenia.

Artykuł 8

Spadkowy i wzrostowy skalibrowany wstrząs z wykorzystaniem metody historycznej

1. W ramach metody historycznej instytucje określają spadkowy skalibrowany wstrząs na podstawie szeregów czasowych zwrotów z 10 dni roboczych dla niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka zgodnie z poniższym wzorem:

gdzie:

-	to szacunkowe oczekiwane braki lewego ogona rozkładu dla szeregów czasowych Ret obliczone zgodnie z art. 11 ust. 1;

2. Instytucje określają wzrostowy skalibrowany wstrząs na podstawie szeregów czasowych zwrotów z 10 dni roboczych dla niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka z wykorzystaniem metody historycznej zgodnie z poniższym wzorem:

gdzie:

-	to szacunkowe oczekiwane braki prawego ogona rozkładu dla szeregów czasowych Ret obliczone zgodnie z art. 11 ust. 2;

Artykuł 9

Spadkowy i wzrostowy skalibrowany wstrząs z wykorzystaniem asymetrycznej metody sigma

W ramach asymetrycznej metody sigma instytucje określają spadkowy i wzrostowy skalibrowany wstrząs na podstawie szeregów czasowych zwrotów z 10 dni roboczych dla niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka, stosując poniższe kroki w następującej kolejności:

c)

określają spadkowy skalibrowany wstrząs według następującego wzoru: spadkowy skalibrowany wstrząs gdzie: - Ret oznacza szeregi czasowe zwrotów z 10 dni roboczych niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka; - Ret i to i-ty zwrot w szeregu czasowym Ret zwrotów z 10 dni roboczych; - m to mediana szeregu czasowego Ret zwrotów z 10 dni roboczych; - oznacza średnią zwrotów z 10 dni roboczych obliczoną zgodnie z lit. b) dla podzbioru określonego zgodnie z lit. a) pkt (i); - N down to liczba zwrotów z 10 dni roboczych w podzbiorze wyznaczonym zgodnie z lit. a) pkt (i); - N to liczba zwrotów w szeregu czasowym Ret zwrotów z 10 dni roboczych; - ;

d)

określają wzrostowy skalibrowany wstrząs według następującego wzoru: wzrostowy skalibrowany wstrząs gdzie: - Ret oznacza szeregi czasowe zwrotów z 10 dni roboczych niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka; - Ret i to i-ty zwrot w szeregu czasowym Ret zwrotów z 10 dni roboczych; - m to mediana szeregu czasowego Ret zwrotów z 10 dni roboczych; - oznacza średnią zwrotów z 10 dni roboczych obliczoną zgodnie z lit. b) dla podzbioru określonego zgodnie z lit. a) pkt (ii); - N up to liczba zwrotów w podzbiorze wyznaczonym zgodnie z lit. a) pkt (ii); - N to liczba zwrotów w szeregu czasowym Ret zwrotów z 10 dni roboczych; - .

Artykuł 10

Spadkowy i wzrostowy skalibrowany wstrząs z wykorzystaniem metody rezerwowej

1. W ramach metody rezerwowej instytucje określają spadkowy i wzrostowy skalibrowany wstrząs na podstawie szeregów czasowych zwrotów z 10 dni roboczych dla niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka, stosując jedną z metod przewidzianych w niniejszym artykule.

2. Jeżeli niemożliwy do modelowania czynnik ryzyka jest równy jednemu z czynników ryzyka zdefiniowanych w części trzeciej tytuł IV rozdział 1a sekcja 3 podsekcja 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, instytucje określają spadkowy i wzrostowy skalibrowany wstrząs, stosując poniższe kroki w następującej kolejności:

b)	mnożą tę wagę ryzyka przez gdzie: - LH to horyzont płynnościowy niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka, o którym to horyzoncie mowa w art. 325bd rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

3. Jeżeli niemożliwy do modelowania czynnik ryzyka jest punktem na krzywej lub powierzchni i różni się od innych czynników ryzyka zdefiniowanych w części trzeciej tytuł IV rozdział 1a sekcja 3 podsekcja 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 jedynie w odniesieniu do wymiaru terminu zapadalności, instytucje określają spadkowe i wzrostowe skalibrowane wstrząsy, stosując poniższe kroki w następującej kolejności:

c)	mnożą tę wagę ryzyka przez gdzie: - LH to horyzont płynnościowy niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka, o którym to horyzoncie mowa w art. 325bd rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

4. W przypadku gdy niemożliwy do modelowania czynnik ryzyka nie spełnia warunków określonych w ust. 2 i 3, instytucje określają odpowiednie spadkowe i wzrostowe skalibrowane wstrząsy, wybierając czynnik ryzyka, który spełnia warunki określone w ust. 5, i stosują do tego wybranego czynnika ryzyka metodę określoną w ust. 6.

5. Czynnik ryzyka, który ma być wybrany zgodnie z ust. 4, musi spełniać wszystkie poniższe warunki:

6. W ramach metody, o której mowa w ust. 4, instytucje stosują poniższe kroki w następującej kolejności:

c)

instytucje określają spadkowy skalibrowany wstrząs dla niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka, mnożąc spadkowy wstrząs dla wybranego czynnika ryzyka wyznaczony zgodnie z lit. b) przez gdzie: - to jedna z poniższych wartości, w zależności od tego, którą metodę zastosowano do określenia spadkowego skalibrowanego wstrząsu dla wybranego czynnika ryzyka zgodnie z lit. b): (i) liczba zwrotów w szeregach czasowych zwrotów z 10 dni roboczych dla wybranego czynnika ryzyka, o których to szeregach mowa w lit. a), w przypadku gdy do określenia spadkowego skalibrowanego wstrząsu dla wybranego czynnika ryzyka instytucja zastosowała metodę historyczną; (ii) liczba zwrotów w podzbiorze określonym zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. a) pkt (i), w przypadku gdy do określenia spadkowego skalibrowanego wstrząsu dla wybranego czynnika ryzyka instytucja zastosowała asymetryczną metodę sigma;

d)

instytucje określają wzrostowy skalibrowany wstrząs dla niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka, mnożąc wzrostowy wstrząs dla wybranego czynnika ryzyka wyznaczony zgodnie z lit. b) przez gdzie: - to jedna z poniższych wartości, w zależności od tego, którą metodę zastosowano do określenia wzrostowego skalibrowanego wstrząsu dla wybranego czynnika ryzyka zgodnie z lit. b): (i) liczba zwrotów w szeregach czasowych zwrotów z 10 dni roboczych dla wybranego czynnika ryzyka, o których to szeregach mowa w lit. a), w przypadku gdy do określenia wzrostowego skalibrowanego wstrząsu dla wybranego czynnika ryzyka instytucja zastosowała metodę historyczną; (ii) liczba zwrotów w podzbiorze określonym zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. a) pkt (ii), w przypadku gdy do określenia wzrostowego skalibrowanego wstrząsu dla wybranego czynnika ryzyka instytucja zastosowała asymetryczną metodę sigma.

7. Na zasadzie odstępstwa od ust. 6 lit. b) pkt (i) oraz lit. b) pkt (ii), w przypadku gdy instytucje stosują metodę, o której mowa w ust. 4, do wszystkich niemożliwych do modelowania czynników ryzyka w niemożliwym do modelowania standardowym koszyku, określają wzrostowe i spadkowe wstrząsy dla wszystkich odpowiednich wybranych czynników ryzyka zgodnie z jedną z poniższych metod:

Artykuł 11

Estymatory oczekiwanych braków

1. Instytucje obliczają szacunkowe oczekiwane braki lewego ogona rozkładu szeregów czasowych X według następującego wzoru:

gdzie:

-	] oznacza całkowitą część iloczynu ;

-	oznacza i-tą najmniejszą obserwację w szeregu czasowym X.

2. Instytucje obliczają szacunkowe oczekiwane braki prawego ogona rozkładu szeregów czasowych X według następującego wzoru:

gdzie:

-	( ) to szacunkowe oczekiwane braki lewego ogona rozkładu szeregów czasowych obliczone zgodnie z ust. 1.

Artykuł 12

Określenie okresu występowania warunków skrajnych

1. Instytucje określają okres występowania warunków skrajnych dla niemożliwych do modelowania czynników ryzyka w szerokiej kategorii czynników ryzyka poprzez ustalenie 12-miesięcznego okresu obserwacji maksymalizującego wartość uzyskaną zgodnie z poniższym wzorem:

gdzie:

-	to przeskalowany pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych dla niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka lub niemożliwego do modelowania standardowego koszyka j obliczony zgodnie z art. 16.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 instytucje mogą określić okres występowania warunków skrajnych dla niemożliwych do modelowania czynników ryzyka w szerokiej kategorii czynnika ryzyka, określając 12-miesięczny okres obserwacji maksymalizujący miarę częściowych oczekiwanych braków

, o której mowa w art. 325bb ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013. Jeżeli instytucje stosują to odstępstwo, przedstawiają dowody potwierdzające, że ustalony okres występowania warunków skrajnych stanowi okres występowania skrajnych warunków finansowych w odniesieniu do niemożliwych do modelowania czynników ryzyka. Instytucje biorą pod uwagę sposób, w jaki ich portfel jest narażony na niemożliwe do modelowania czynniki ryzyka w szerokiej kategorii czynników ryzyka.

3. Określając okres występowania warunków skrajnych, instytucje stosują okres obserwacji rozpoczynający się przynajmniej w dniu 1 stycznia 2007 r., w sposób zadowalający właściwe organy.

4. Instytucje przeprowadzają przegląd ustalonego okresu występowania warunków skrajnych co najmniej raz na kwartał.

Artykuł 13

Obliczanie strat

1. Instytucje obliczają stratę odpowiadającą scenariuszowi przyszłego wstrząsu zastosowanemu do jednego niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka lub większej ich liczby, obliczając stratę w portfelu pozycji, w odniesieniu do których obliczają wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego zgodnie z alternatywną metodą modeli wewnętrznych określoną w części trzeciej tytuł IV rozdział 1b rozporządzenia (UE) nr 575/2013, i która występuje, jeżeli ten scenariusz przyszłego wstrząsu zostanie zastosowany do tego niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka lub tych niemożliwych do modelowania czynników ryzyka w standardowym koszyku, a wszystkie inne czynniki ryzyka pozostaną niezmienione.

2. Instytucje obliczają stratę odpowiadającą scenariuszowi przyszłego wstrząsu zastosowanemu do jednego niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka lub większej ich liczby, stosując metody wyceny wykorzystywane w modelu pomiaru ryzyka.

3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2, w przypadku gdy instytucje nie mogą obliczyć straty z tytułu niektórych instrumentów finansowych lub towarów wchodzących w skład portfela, o którym mowa w ust. 1, odpowiadającej scenariuszowi przyszłego wstrząsu zastosowanemu do jednego niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka lub kilku takich czynników za pomocą swoich metod wyceny, stosują one poniższe kroki w następującej kolejności:

4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 instytucje mogą, wyłącznie do celów określenia okresu występowania warunków skrajnych zgodnie z art. 12 ust. 1, obliczyć stratę odpowiadającą scenariuszowi przyszłego wstrząsu zastosowanemu do jednego niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka lub większej ich liczby, stosując metody wyceny oparte na wskaźnikach wrażliwości. Instytucje wykazują, że zmiany wyceny, które nie zostały uwzględnione w metodach wyceny opartych na wskaźnikach wrażliwości, nie miałyby wpływu na okres występowania warunków skrajnych określony przez instytucję.

ROZDZIAŁ 2

REGULACYJNY EKSTREMALNY SCENARIUSZ PRZYSZŁYCH WSTRZĄSÓW

Artykuł 14

Określenie regulacyjnego ekstremalnego scenariusza przyszłych wstrząsów

1. Regulacyjny ekstremalny scenariusz przyszłych wstrząsów, o którym mowa w art. 325bk ust. 3 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, jest wstrząsem prowadzącym do maksymalnej straty, która może wystąpić z powodu zmiany niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka, w przypadku gdy taka maksymalna strata jest skończona.

2. W przypadku gdy maksymalna strata, o której mowa w ust. 1, jest nieskończona, instytucje określają regulacyjny ekstremalny scenariusz przyszłych wstrząsów poprzez zastosowanie poniższych kroków w następującej kolejności:

b)	mnożą stratę uzyskaną zgodnie z lit. a) przez ; gdzie: - i gdzie LH to horyzont płynnościowy niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka lub czynników ryzyka w niemożliwym do modelowania standardowym koszyku, o którym to horyzoncie mowa w art. 325bd rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

3. Jeżeli instytucje obliczają pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych dla więcej niż jednego niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka, o czym mowa w art. 325bk ust. 3 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, regulacyjny ekstremalny scenariusz przyszłych wstrząsów, o którym mowa w art. 325bk ust. 3 lit. b) tego rozporządzenia, jest scenariuszem prowadzącym do maksymalnej straty, która może wystąpić z powodu zmiany wartości przyjmowanych przez te niemożliwe do modelowania czynniki ryzyka.

4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 3, jeżeli instytucje obliczają pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych dla więcej niż jednego niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka, o czym mowa w art. 325bk ust. 3 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, a maksymalna strata, o której mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, jest nieskończona, instytucje określają regulacyjny ekstremalny scenariusz przyszłych wstrząsów, stosując poniższe kroki w następującej kolejności:

b)	mnożą stratę uzyskaną zgodnie z lit. a) przez ; gdzie: - i gdzie LH to horyzont płynnościowy niemożliwych do modelowania czynników ryzyka, o którym to horyzoncie mowa w art. 325bd rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

ROZDZIAŁ 3

OKOLICZNOŚCI, W KTÓRYCH INSTYTUCJE MOGĄ OBLICZAĆ POMIAR RYZYKA SCENARIUSZA WARUNKÓW SKRAJNYCH DLA WIĘCEJ NIŻ JEDNEGO NIEMOŻLIWEGO DO MODELOWANIA CZYNNIKA RYZYKA

Artykuł 15

Okoliczności obliczania pomiaru ryzyka scenariusza warunków skrajnych dla więcej niż jednego niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka

Okoliczności, w których instytucje mogą obliczać pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych dla więcej niż jednego niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka, o których mowa w art. 325bk ust. 3 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, są następujące:

ROZDZIAŁ 4

AGREGOWANIE POMIARÓW RYZYKA SCENARIUSZA WARUNKÓW SKRAJNYCH

Artykuł 16

Agregowanie pomiarów ryzyka scenariusza warunków skrajnych

1. Do celów agregacji pomiarów ryzyka scenariusza warunków skrajnych, o której mowa w art. 325bk ust. 3 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, instytucje określają dla każdego obliczonego przez siebie pomiaru ryzyka scenariusza warunków skrajnych odpowiadający mu przeskalowany pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych w następujący sposób:

a)

w przypadku gdy instytucje określiły ekstremalny scenariusz przyszłych wstrząsów dla jednego czynnika ryzyka zgodnie z metodą stopniową określoną w art. 3, odpowiedni przeskalowany pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych oblicza się zgodnie z następującym wzorem: gdzie: - RSS to przeskalowany pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych dla niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka; - SS to pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych dla niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka; - i gdzie LH to horyzont płynnościowy, o którym mowa w art. 325bd ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka; - κ to współczynnik nieliniowości niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka obliczony zgodnie z art. 17;

b)

w przypadku gdy instytucje określiły pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych dla więcej niż jednego czynnika ryzyka poprzez określenie ekstremalnego scenariusza przyszłych wstrząsów zgodnie z metodą stopniową, o której mowa w art. 6, dla niemożliwego do modelowania standardowego koszyka obejmującego te czynniki ryzyka, odpowiedni przeskalowany pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych oblicza się zgodnie z następującym wzorem: gdzie: - RSS to przeskalowany pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych dla niemożliwego do modelowania standardowego koszyka; - SS to pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych dla niemożliwego do modelowania standardowego koszyka; - i gdzie LH to horyzont płynnościowy, o którym mowa w art. 325bd ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, czynników ryzyka w niemożliwym do modelowania standardowym koszyku; - κ to współczynnik nieliniowości niemożliwego do modelowania standardowego koszyka obliczony zgodnie z art. 18;

c)

w przypadku gdy instytucje określiły ekstremalny scenariusz przyszłych wstrząsów dla jednego czynnika ryzyka zgodnie z metodą bezpośrednią określoną w art. 2, odpowiedni przeskalowany pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych oblicza się za pomocą następującego wzoru: gdzie: - RSS to przeskalowany pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych dla niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka; - SS to pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych dla niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka; - i gdzie LH to horyzont płynnościowy, o którym mowa w art. 325bd ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka; - UCF to współczynnik kompensacji niepewności obliczany zgodnie z art. 20;

d)

w przypadku gdy instytucje określiły pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych dla więcej niż jednego czynnika ryzyka poprzez określenie ekstremalnego scenariusza przyszłych wstrząsów zgodnie z metodą bezpośrednią, o której mowa w art. 5, dla niemożliwego do modelowania koszyka obejmującego te czynniki ryzyka, odpowiedni przeskalowany pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych oblicza się zgodnie z następującym wzorem: gdzie: - RSS to przeskalowany pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych dla niemożliwego do modelowania standardowego koszyka; - SS to pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych dla niemożliwego do modelowania standardowego koszyka; - i gdzie LH to horyzont płynnościowy, o którym mowa w art. 325bd ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, czynników ryzyka w niemożliwym do modelowania koszyku; - UCF to współczynnik kompensacji niepewności obliczany zgodnie z art. 20;

e)

w przypadku gdy instytucje określiły pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych poprzez określenie regulacyjnego ekstremalnego scenariusza przyszłych wstrząsów zgodnie z art. 14, odpowiedni przeskalowany pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych oblicza się zgodnie z następującym wzorem: gdzie: - RSS to przeskalowany pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych; - SS to pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych.

2. Instytucje agregują pomiary ryzyka scenariusza warunków skrajnych zgodnie z następującym wzorem:

gdzie:

-	to odpowiednio przeskalowane pomiary ryzyka scenariusza warunków skrajnych dla niemożliwych do modelowania czynników ryzyka lub niemożliwych do modelowania standardowych koszyków k,l, j obliczone zgodnie z ust. 1;

-

.

3. Niemożliwe do modelowania czynniki ryzyka, które instytucje klasyfikują jako odzwierciedlające wyłącznie idiosynkratyczne ryzyko spreadu kredytowego, muszą spełniać wszystkie poniższe warunki:

4. Niemożliwe do modelowania czynniki ryzyka, które instytucje klasyfikują jako odzwierciedlające wyłącznie idiosynkratyczne ryzyko cen akcji, muszą spełniać wszystkie poniższe warunki:

Artykuł 17

Współczynnik nieliniowości jednego czynnika ryzyka

Jeżeli pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych, w odniesieniu do którego instytucje ustalają współczynnik nieliniowości, został wyznaczony dla jednego czynnika ryzyka, taki współczynnik nieliniowości określa się w następujący sposób:

a)

w przypadku gdy ekstremalny scenariusz przyszłych wstrząsów dla niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka nie pokrywa się ani ze spadkowym skalibrowanym wstrząsem, ani ze wzrostowym skalibrowanym wstrząsem określonym zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. b), instytucje ustalają dla tego niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka;

b)

w przypadku gdy ekstremalny scenariusz przyszłych wstrząsów dla niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka pokrywa się ze spadkowym skalibrowanym wstrząsem określonym zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. b), instytucje obliczają współczynnik nieliniowości według następującego wzoru: gdzie: - ; - ; - ? to szacunkowy parametr ogona rozkładu dla niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka obliczony zgodnie z art. 19; - loss0 to strata, która występuje, gdy spadkowy wstrząs CS down określony zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. b) jest stosowany do niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka; - to strata, która występuje, gdy spadkowy wstrząs równy jest stosowany do niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka, gdzie CS down to spadkowy wstrząs określony zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. b); - to strata, która występuje, gdy spadkowy wstrząs równy jest stosowany do niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka, gdzie CS down to spadkowy wstrząs określony zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. b);

c)

w przypadku gdy ekstremalny scenariusz przyszłych wstrząsów dla niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka pokrywa się ze wzrostowym skalibrowanym wstrząsem określonym zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. b), instytucje obliczają współczynnik nieliniowości według następującego wzoru: gdzie: - ; - - ? to szacunkowy parametr ogona rozkładu dla niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka obliczony zgodnie z art. 19; - loss0 to strata, która występuje, gdy wzrostowy wstrząs CS up określony zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. b) jest stosowany do niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka; - to strata, która występuje, gdy wzrostowy wstrząs równy jest stosowany do niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka, gdzie CS up to wzrostowy wstrząs określony zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. b); - to strata, która występuje, gdy wzrostowy wstrząs równy jest stosowany do niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka, gdzie CS up to wzrostowy wstrząs określony zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. b).

Artykuł 18

Współczynnik nieliniowości koszyka

Jeżeli pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych, w odniesieniu do którego instytucje ustalają współczynnik nieliniowości, został wyznaczony dla niemożliwego do modelowania standardowego koszyka, współczynnik nieliniowości określa się w następujący sposób:

a)

w przypadku gdy ekstremalny scenariusz przyszłych wstrząsów nie odpowiada scenariuszowi określonemu zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. b), w którym wartość parametru β, o którym mowa w art. 6 ust. 1 lit. c), jest równa 1, instytucje ustalają współczynnik nieliniowości dla tego niemożliwego do modelowania koszyka;

b)

w przypadku gdy ekstremalny scenariusz przyszłych wstrząsów jest scenariuszem, w którym odpowiedni spadkowy wstrząs określony zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. b) jest stosowany do każdego czynnika ryzyka w niemożliwym do modelowania koszyku, instytucje obliczają współczynnik nieliniowości według następującego wzoru: gdzie: - ; - - to mediana szacunkowych parametrów ogona rozkładu obliczonych zgodnie z art. 19 dla każdego czynnika ryzyka w koszyku; - loss0 to strata występująca, gdy odpowiedni spadkowy wstrząs określony zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. b) jest stosowany do każdego czynnika ryzyka w niemożliwym do modelowania koszyku; - to strata występująca, gdy odpowiedni spadkowy wstrząs określony zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. b), pomnożony przez jest stosowany do każdego czynnika ryzyka w niemożliwym do modelowania koszyku; - to strata występująca, gdy odpowiedni spadkowy wstrząs określony zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. b), pomnożony przez jest stosowany do każdego czynnika ryzyka w niemożliwym do modelowania koszyku;

c)

w przypadku gdy ekstremalny scenariusz przyszłych wstrząsów jest scenariuszem, w którym odpowiedni wzrostowy wstrząs określony zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. b) jest stosowany do każdego czynnika ryzyka w niemożliwym do modelowania koszyku, instytucje obliczają współczynnik nieliniowości według następującego wzoru: gdzie: - ; - - to mediana szacunkowych parametrów ogona rozkładu obliczonych zgodnie z art. 19 dla każdego czynnika ryzyka w koszyku; - loss0 to strata występująca, gdy odpowiedni wzrostowy wstrząs określony zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. b) jest stosowany do każdego czynnika ryzyka w niemożliwym do modelowania koszyku; - to strata występująca, gdy odpowiedni wzrostowy wstrząs określony zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. b), pomnożony przez jest stosowany do każdego czynnika ryzyka w niemożliwym do modelowania koszyku; - to strata występująca, gdy odpowiedni wzrostowy wstrząs określony zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. b), pomnożony przez jest stosowany do każdego czynnika ryzyka w niemożliwym do modelowania koszyku.

Artykuł 19

Obliczanie szacunkowego parametru ogona rozkładu

Instytucje obliczają szacunkowy parametr ogona rozkładu dla danego niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka w następujący sposób:

a)

w przypadku gdy do określenia spadkowego i wzrostowego skalibrowanego wstrząsu tego niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka instytucje stosowały metodę historyczną przewidzianą w art. 8, a ekstremalny scenariusz przyszłych wstrząsów jest spadkowym skalibrowanym wstrząsem, obliczają one szacunkowy parametr ogona rozkładu zgodnie z następującym wzorem: gdzie: - ; - Ret to szereg czasowy zwrotów z 10 dni roboczych dla niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka stosowany w metodzie historycznej przewidzianej w art. 8; - oznacza i-ty najmniejszy zwrot w szeregu czasowym Ret; - oznacza całkowitą część ; - to szacunkowe oczekiwane braki lewego ogona rozkładu szeregów czasowych Ret obliczone zgodnie z art. 11 ust. 1;

b)

w przypadku gdy do określenia spadkowego i wzrostowego skalibrowanego wstrząsu tego niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka instytucje stosowały metodę historyczną przewidzianą w art. 8, a ekstremalny scenariusz przyszłych wstrząsów jest wzrostowym skalibrowanym wstrząsem, obliczają one szacunkowy parametr ogona rozkładu zgodnie z następującym wzorem: gdzie: - ; - Ret to szereg czasowy zwrotów z 10 dni roboczych dla niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka stosowany w metodzie historycznej przewidzianej w art. 8; - oznacza i-ty najmniejszy zwrot w szeregu czasowym ; - oznacza całkowitą część ; - to szacunkowe oczekiwane braki prawego ogona rozkładu szeregów czasowych Ret obliczone zgodnie z art. 11 ust. 2;

c)	we wszystkich innych przypadkach instytucje ustalają następujący szacunkowy parametr ogona rozkładu: .

Artykuł 20

Obliczanie współczynnika kompensacji niepewności

1. Jeżeli pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych, w odniesieniu do którego instytucje ustalają współczynnik kompensacji niepewności (UCF), został wyznaczony dla jednego czynnika ryzyka, to współczynnik kompensacji niepewności wynosi:

gdzie:

2. Jeżeli pomiar ryzyka scenariusza warunków skrajnych, w odniesieniu do którego instytucje ustalają współczynnik kompensacji niepewności, został wyznaczony dla niemożliwego do modelowania standardowego koszyka, to współczynnik kompensacji niepewności wynosi:

gdzie:

ROZDZIAŁ 5

WYMOGI JAKOŚCIOWE

Artykuł 21

Dokumentacja kryteriów i metod

Do celów opracowania ekstremalnych scenariuszy przyszłych wstrząsów, określenia regulacyjnego ekstremalnego scenariusza przyszłych wstrząsów oraz agregacji pomiarów ryzyka scenariusza warunków skrajnych zbiór wewnętrznych zasad, o którym mowa w art. 325bi ust. 1 lit. e) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, obejmuje dokumentację wszystkich informacji niezbędnych do wykazania, że zachowana jest zgodność z mającymi zastosowanie kryteriami i metodami określonymi w niniejszym rozporządzeniu, w szczególności w odniesieniu do kryteriów dotyczących stosowania wyborów, przyjętych założeń, warunków, kroków wymaganych do stosowania odstępstw oraz uzasadnień, w stosownych przypadkach.

ROZDZIAŁ 6

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 22

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.