(1)

W dniu 30 marca 2023 r. na podstawie art. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu politereftalanów etylenu („PET”) pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („państwo, którego dotyczy postępowanie” lub „ChRL”). Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(2)

Komisja wszczęła dochodzenie w następstwie skargi złożonej w dniu 14 lutego 2023 r. przez PET Europe („skarżący”). Skargę, w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, złożono w imieniu przemysłu Unii zajmującego się PET. W skardze przedstawiono dowody na wystąpienie dumpingu i wynikające z niego zagrożenie wystąpieniem szkody, które były wystarczające, by uzasadnić wszczęcie dochodzenia.

(3)

W dniu 31 maja 2023 r. skarżący złożył wniosek o rejestrację przywozu PET pochodzących z ChRL na podstawie art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Jak widać w tabeli 1, jeżeli porównać w przedmiotowej sprawie przywóz od wszczęcia dochodzenia (tj. od kwietnia do lipca 2023 r.) z okresem objętym dochodzeniem (tj. rokiem kalendarzowym 2022) i tymi samymi miesiącami w okresie objętym dochodzeniem z uwzględnieniem statystyk Eurostatu, to wzrost przywozu nie nastąpił, a zatem warunek prawny określony w art. 10 ust. 4 lit. d) nie jest spełniony. W związku z tym Komisja postanowiła nie rejestrować przywozu PET pochodzących z ChRL.

Tabela 1

Przywóz z Chin w OD i po wszczęciu postępowania (w tonach)

(4)

Zgodnie z art. 14 ust. 5a rozporządzenia podstawowego Komisja powinna rejestrować przywóz będący przedmiotem dochodzenia antydumpingowego w okresie wcześniejszego informowania, chyba że dysponuje wystarczającymi dowodami w rozumieniu art. 5, potwierdzającymi, że wymogi określone w art. 10 ust. 4 lit. c) lub d) nie są spełnione. Ponieważ nie nastąpił wzrost przywozu, jak wskazano powyżej, Komisja postanowiła nie rejestrować przywozu PET pochodzących z ChRL w okresie wcześniejszego informowania.

(5)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja w szczególności poinformowała skarżącego, innych znanych producentów unijnych, znanych producentów eksportujących, władze Chin, znanych importerów i użytkowników o wszczęciu dochodzenia oraz zaprosiła ich do wzięcia udziału w tym dochodzeniu.

(6)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(7)

Po wszczęciu postępowania otrzymano uwagi od chińskiego stowarzyszenia Chińska Federacja Przemysłu Naftowego i Chemicznego („CPCIF”), stowarzyszenia użytkowników Europejska Organizacja Producentów Napojów Bezalkoholowych („UNESDA”) oraz importera niepowiązanego (Svepol). Skarżący przedstawił odpowiedzi na te uwagi.

(8)

Oba stowarzyszenia twierdziły, że skarżący nie przedstawił istotnych niepoufnych streszczeń konkretnych informacji, w szczególności dotyczących sprawozdania ICIS na temat zmian cen paraksylenu, jednego z surowców do produkcji PET, oraz na temat zamykania unijnych zakładów produkcyjnych i wstrzymywania ich pracy. UNESDA stwierdziła ponadto, że brakuje niektórych załączników.

(9)

Otwarta wersja skargi zawiera w pkt 141 wnioski ze sprawozdania ICIS na temat zmian cen paraksylenu, w których to wnioskach wyjaśniono, że cena paraksylenu znacznie wzrosła w 2022 r., co miało wpływ na cenę importową PET w odniesieniu do wszystkich miejsc docelowych przywozu. W streszczeniu odpowiedniego otwartego załącznika do skargi wskazano, że załącznik ten zawiera informacje na temat wstrzymania pracy i zamknięcia zakładów niektórych producentów unijnych w okresie badanym i w okresie objętym dochodzeniem, których to okresów dotyczy ta skarga. UNESDA nie wskazała, których konkretnych załączników brakowało. W związku z tym Komisja uznała, że skarga zawiera informatywne niepoufne streszczenie wszystkich informacji zawartych w skardze, i powyższy argument odrzucono.

(10)

Oba stowarzyszenia twierdziły ponadto, że skarga jest niespójna i błędna w odniesieniu do liczby producentów PET w Unii, gdyż w jednej części skargi twierdzono, że istnieje 12 producentów, a w innej części - że istnieje około 40 producentów.

(11)

Jak wyjaśnił skarżący, niespójność ta wynikała z błędu typograficznego. Skarżący doprecyzował, że przemysł Unii składa się z 12 przedsiębiorstw, które produkują PET pierwotny („vPET”), oraz że oprócz nich istnieje około 40 mniejszych producentów unijnych produkujących wyłącznie PET pochodzący z recyklingu („rPET”). Przedsiębiorstwa znane skarżącemu ujęto w otwartym załączniku do skargi.

(12)

UNESDA twierdziła, że wskaźniki ekonomiczne dotyczące sytuacji przemysłu krajowego nie są przedstawione w jednolity sposób. Podobne informacje odnoszą się do „skarżących”; „producentów unijnych”; „stron powiązanych”; „stron niepowiązanych” bez wyjaśnienia, kto należy do tych poszczególnych kategorii, co sprawia, że informacje są nieczytelne. Dane szacunkowe są podane bez wyjaśnienia zastosowanej metodyki.

(13)

Ponieważ UNESDA nie określiła, w których dokładnie częściach skargi odniesienia do poszczególnych podmiotów na rynku unijnym były niezrozumiałe i które dane podano bez wyjaśnienia, Komisja nie mogła ocenić tego argumentu i odrzuciła go.

(14)

UNESDA argumentowała, że informacje przedstawione w skardze na poparcie twierdzenia dotyczącego zagrożenia wystąpieniem szkody nie zawierały danych dotyczących przemysłu rPET, których uwzględnienie zmieniłoby wnioski dotyczące podstawowych czynników szkody.

(15)

W skardze ujęto szacunkowe dane dotyczące sektora rPET w ocenie zagrożenia wystąpieniem szkody. Informacje te oparto na szczegółowych danych dotyczących mocy produkcyjnych w podziale na producentów rPET, które uzyskano na podstawie badań rynkowych PET Europe i producentów skarżących i które zostały ekstrapolowane na inne wskaźniki szkody (takie jak produkcja i sprzedaż). Skarżący reprezentował 11 producentów, którzy produkowali głównie vPET. Zgodnie z art. 5 ust. 2 rozporządzenia podstawowego skarga musi zawierać informacje dostępne skarżącemu. Komisja uznała zatem szacunkowe dane dotyczące sektora rPET za wystarczające dowody na etapie skargi.

(16)

Svepol twierdził, że dochodzenie wszczęto wyłącznie w celu wyeliminowania konkurencji i ochrony międzynarodowych inwestycji w PET jednego ze skarżących producentów.

(17)

Komisja uznała to twierdzenie za zwykłą spekulację, w odniesieniu do której importer nie przedstawił żadnych istotnych dowodów. W związku z tym odrzuciła ten argument.

(18)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(19)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja ogłosiła, że wstępnie wybrała próbę producentów unijnych. Komisja wybrała próbę na podstawie największej reprezentatywnej wielkości sprzedaży i produkcji produktu podobnego na terenie Unii w okresie objętym dochodzeniem, którą można było odpowiednio zbadać w dostępnym czasie. Próba ta składała się z trzech producentów unijnych, którzy odpowiadali za 35 % szacunkowej całkowitej produkcji w Unii. Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag na temat wstępnego doboru próby.

(20)

Jeden z użytkowników, Refresco, twierdził, że dobór obejmował jedynie niewielką część produkcji PET. Użytkownik ten wnioskował ponadto o rozszerzenie próby o dwóch kolejnych producentów (JBF i PlastiVerd), posiadających nowoczesne instalacje, które powinny być w stanie produkować w sposób ekonomiczny i są położone bliżej użytkowników we Francji i w Hiszpanii, a tym samym obejmowałyby większą część produkcji europejskiej i - pod względem geograficznym - większą bazę klientów obsługiwanych przez wybranych producentów.

(21)

Wybierając trzech największych producentów i sprzedawców unijnych w okresie objętym dochodzeniem, mających siedzibę w trzech różnych państwach członkowskich, Komisja uwzględniła największą reprezentatywną wielkość produkcji i sprzedaży, którą można było właściwie zbadać w dostępnym czasie, zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Wybrane przedsiębiorstwa odpowiadają za 35 % szacunkowej całkowitej produkcji w Unii, a zatem za znaczną i reprezentatywną część produkcji unijnej. Wybór producentów zlokalizowanych w trzech różnych państwach członkowskich zapewnia również szeroki zasięg geograficzny. Ponadto Refresco nie przedstawiło żadnych dowodów na to, że wybrane przedsiębiorstwa nie dysponowały żadnymi nowoczesnymi urządzeniami umożliwiającymi bardziej ekonomiczne wytwarzanie produktu, ani nie wyjaśniło, dlaczego byłoby to istotne kryterium przy doborze reprezentatywnej próby. W związku z tym wniosek Refresco o zmianę próby został odrzucony.

(22)

Komisja stwierdziła, że próba producentów unijnych była zatem reprezentatywna dla przemysłu Unii.

(23)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu.

(24)

Jeden importer niepowiązany dostarczył wymagane informacje i wyraził zgodę na włączenie go do próby. Ponieważ tylko jedno przedsiębiorstwo udzieliło odpowiedzi, Komisja zdecydowała, że kontrola wyrywkowa nie jest konieczna.

(25)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja wezwała wszystkich producentów eksportujących w ChRL do udzielenia informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Chińskiej Republiki Ludowej w Unii Europejskiej o wskazanie innych producentów eksportujących, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(26)

Dziewięciu producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, dostarczyło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie ich do próby. Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja dokonała doboru próby trzech grup przedsiębiorstw na podstawie największej reprezentatywnej wielkości wywozu do Unii, jaką to wielkość można było rozsądnie zbadać w dostępnym czasie. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w kwestii doboru próby zasięgnięto opinii wszystkich znanych producentów eksportujących, których dotyczy postępowanie, oraz organów państwa, którego dotyczy postępowanie.

(27)

Jeden z producentów eksportujących objętych próbą, Hainan Yisheng Petrochemical Co Ltd, wycofał się ze współpracy. W związku z tym Komisja postanowiła zastąpić to przedsiębiorstwo w próbie przedsiębiorstwem China Resources Chemical Innovative Materials Group, którego ilości produktu objętego dochodzeniem wywożone do Unii, zgłoszone w kwestionariuszu kontroli wyrywkowej, były największe spośród pozostałych współpracujących producentów eksportujących. Ostateczna próba producentów eksportujących reprezentowała około 65 % wywozu do Unii zgłoszonego przez współpracujących producentów eksportujących z ChRL w okresie objętym dochodzeniem. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w kwestii doboru ostatecznej próby zasięgnięto opinii wszystkich znanych producentów eksportujących, których dotyczy postępowanie, oraz organów państwa, którego dotyczy postępowanie. Nie otrzymano żadnych uwag.

(28)

Pięciu producentów eksportujących z ChRL złożyło wniosek o indywidualne badanie na podstawie art. 17 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Żaden z nich nie udzielił jednak odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(29)

Komisja przesłała rządowi Chińskiej Republiki Ludowej („rząd ChRL”) kwestionariusz dotyczący istnienia znaczących zakłóceń w ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(30)

Komisja wysłała kwestionariusze do objętych próbą producentów unijnych, objętych próbą producentów eksportujących, znanych importerów i użytkowników. kwestionariusze te udostępniono również w internecie (3) w dniu wszczęcia postępowania.

(31)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszystkie informacje uznane za niezbędne do tymczasowego stwierdzenia dumpingu oraz określenia wynikającej z niego szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(32)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody obejmowało okres od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny wystąpienia szkody obejmowało okres od 1 stycznia 2019 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(33)

Produktem objętym dochodzeniem jest politereftalan etylenu („PET”) o lepkości równej 78 ml/g lub większej, zgodnie z normą ISO 1628-5, objęty obecnie kodem CN 3907 61 00 („produkt objęty dochodzeniem”).

(34)

PET jest produktem chemicznym stosowanym zwykle w przemyśle tworzyw sztucznych do produkcji butelek i arkuszy. Należy on do rodziny tworzyw termoplastycznych, tj. rodziny tworzyw sztucznych, które można stopić po ogrzaniu i utwardzić po schłodzeniu. Właściwości te są odwracalne. Oznacza to, że może on być wielokrotnie podgrzewany, kształtowany i mrożony, co sprawia, że w pełni nadaje się do recyklingu.

(35)

Produktem objętym postępowaniem jest PET, pochodzący Chińskiej Republiki Ludowej („produkt objęty postępowaniem”).

(36)

W toku dochodzenia wykazano, że następujące produkty mają takie same podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne, a także te same podstawowe zastosowania:

(37)

Komisja uznała zatem na tym etapie, że są to produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(38)

Argument dotyczący zakresu produktu objętego dochodzeniem otrzymano od Jiangsu Ceville New Materials Technology Co., Ltd. („Ceville”), producenta eksportującego, który poddaje recyklingowi pokonsumencki PET do celów produkcji granulatu PET przeznaczonego do bezpośredniego kontaktu z żywnością. W swoich uwagach Ceville wystąpiło o wyłączenie rPET z produktu objętego dochodzeniem, argumentując, że właściwości fizyczne i chemiczne, zastosowanie, surowce, proces produkcji i producenci rPET znacznie różnią się od tych w przypadku vPET.

(39)

Po pierwsze, należy zauważyć, że w zależności od jakości procesu recyklingu rPET i vPET mogą mieć dokładnie takie same właściwości fizyczne, techniczne i chemiczne oraz mogą być stosowane zamiennie w tych samych zastosowaniach końcowych. Po drugie, PET (zarówno vPET, jak i rPET) jest ostatecznie tą samą cząsteczką złożoną, a proces produkcji nie ma znaczenia, ponieważ oba rodzaje PET mają podobne właściwości fizyczne i chemiczne. Po trzecie, chociaż producenci rPET mogą różnić się od producentów vPET, a przywóz rPET z ChRL mógł być ograniczony, Komisja stwierdziła, że niektórzy współpracujący chińscy producenci eksportujący posiadali zarówno moce produkcyjne w zakresie vPET, jak i rPET i byli w stanie wywozić rPET w OD do Unii, a w niektórych przypadkach to czynili. Po czwarte, vPET i rPET są substytucyjne i konkurują ze sobą. Ponadto każda zmiana ceny vPET wpływa na cenę rPET i odwrotnie. W związku z tym argument Ceville został odrzucony.

(40)

W świetle wystarczających dowodów dostępnych na początku dochodzenia, które wykazują istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do ChRL, Komisja uznała za właściwe wszczęcie dochodzenia w odniesieniu do producentów eksportujących z tego kraju, uwzględniając art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(41)

W związku z tym w celu zgromadzenia danych niezbędnych do ewentualnego zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała wszystkich producentów eksportujących w ChRL do dostarczenia informacji dotyczących czynników produkcji wykorzystywanych do produkcji PET. Dziesięciu producentów eksportujących dostarczyło stosowne informacje.

(42)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do dochodzenia w odniesieniu do domniemanych znaczących zakłóceń Komisja przesłała kwestionariusz rządowi ChRL. Nie otrzymano żadnej odpowiedzi od rządu ChRL. Następnie Komisja poinformowała rząd ChRL, że do ustalenia istnienia znaczących zakłóceń w ChRL wykorzysta dostępne fakty w rozumieniu art. 18 rozporządzenia podstawowego. Co więcej, w pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu Komisja wezwała wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii i informacji oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w terminie 37 dni od daty opublikowania zawiadomienia o wszczęciu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Nie otrzymano żadnych uwag.

(43)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wskazała również, że w świetle dostępnych dowodów może zaistnieć potrzeba wyboru odpowiedniego kraju reprezentatywnego na podstawie art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego w celu ustalenia wartości normalnej na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia.

(44)

12 maja 2023 r. Komisja poinformowała zainteresowane strony notą („pierwsza nota”) o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej.

(45)

W nocie tej Komisja przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak surowce, siła robocza i energia, wykorzystywanych do produkcji PET. Na podstawie kryteriów wyboru niezniekształconych cen lub wartości odniesienia Komisja zidentyfikowała ponadto dwa możliwe kraje reprezentatywne, a mianowicie Turcję i Malezję. Komisja otrzymała uwagi do pierwszej noty od chińskiego stowarzyszenia producentów CPCIF, importera niepowiązanego Svepol, producenta eksportującego Grupa Wankai i skarżącego.

(46)

Do uwag dotyczących pierwszej noty otrzymanych od zainteresowanych stron Komisja odniosła się 27 lipca 2023 r. w drugiej nocie („druga nota”) i poinformowała zainteresowane strony o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej, z wykorzystaniem Malezji jako kraju reprezentatywnego. Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że określi koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne („koszty SG&A”) oraz zyski na podstawie informacji dostępnych dla przedsiębiorstwa MPI Polyester Industries Sdn. Bhd. („MPI”), producenta w kraju reprezentatywnym.

(47)

Komisja otrzymała uwagi dotyczące drugiej noty od jednego importera niepowiązanego (Svepol JSC), chińskiego stowarzyszenia producentów (CPCIF) i dwóch producentów eksportujących objętych próbą (Grupa Wankai i Grupa Sanfame).

(48)

Po przeanalizowaniu otrzymanych uwag i informacji Komisja stwierdziła, że odpowiednim krajem reprezentatywnym, który będzie można wykorzystać jako źródło informacji na temat niezniekształconych cen i kosztów na potrzeby określenia wartości normalnej, jest Malezja. Przesłanki uzasadniające ten wybór opisano bardziej szczegółowo w sekcji 3.2.2 poniżej.

(49)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego „[p]odstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu”.

(50)

Zgodnie jednak z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „w przypadku stwierdzenia […], że ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu lit. b) nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia”, oraz „[wartość normalna] obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski” („koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne” zwane dalej „kosztami SG&A”).

(51)

Jak wyjaśniono poniżej, w obecnym dochodzeniu Komisja stwierdziła, że w oparciu o dostępne dowody oraz ze względu na brak współpracy ze strony rządu ChRL właściwe było zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(52)

Zgodnie z definicją w art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego „znaczące zakłócenia to te zakłócenia, które występują wówczas, gdy podane ceny lub koszty, w tym koszty surowców i energii, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa. Przy ocenie istnienia znaczących zakłóceń uwzględnia się m.in. potencjalny wpływ jednego z następujących elementów lub kilku z nich:

(53)

W związku z tym, że wykaz w art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego nie ma charakteru kumulatywnego, nie wszystkie wymienione w nim elementy muszą zostać wzięte pod uwagę, aby ustalić istnienie znaczących zakłóceń. Ponadto te same okoliczności faktyczne mogą posłużyć do wykazania istnienia jednego elementu z wykazu lub większej ich liczby. Wszelkie wnioski dotyczące znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) muszą jednak zostać wyciągnięte na podstawie wszystkich dostępnych dowodów. Ogólna ocena istnienia zakłóceń może również obejmować ogólny kontekst i sytuację w kraju wywozu, w szczególności w sytuacji, w której system gospodarczy i administracyjny kraju wywozu jest fundamentalnie skonstruowany w sposób, który daje rządowi znaczące uprawnienia do ingerencji w gospodarkę, w konsekwencji czego ceny i koszty nie są wynikiem swobodnego rozwoju mechanizmów rynkowych.

(54)

Art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego stanowi, że „jeśli Komisja ma uzasadnione przesłanki świadczące o możliwości istnienia znaczących zakłóceń, o których mowa w lit. b), w jakimś kraju lub w jakimś sektorze w tym kraju, oraz jeśli jest to stosowne dla skutecznego stosowania niniejszego rozporządzenia, Komisja przygotowuje, udostępnia publicznie i regularnie aktualizuje sprawozdanie opisujące okoliczności rynkowe, o których mowa w lit. b), panujące w tym kraju lub sektorze”.

(55)

Zgodnie z tym przepisem Komisja wydała sprawozdanie krajowe dotyczące ChRL („sprawozdanie”) (4), w którym wykazano istnienie istotnej interwencji rządowej na wielu poziomach gospodarki, w tym konkretne zakłócenia w zakresie wielu kluczowych czynników produkcji (takich jak grunty, energia, kapitał, surowce i siła robocza), a także w określonych sektorach (takich jak przemysł stalowy i chemiczny). Na etapie wszczęcia przeglądu sprawozdanie to dodano do akt dochodzenia i wezwano zainteresowane strony do odrzucenia dowodów zawartych w aktach dochodzenia, przedstawienia uwag w ich sprawie lub ich uzupełnienia.

(56)

Skarga dostarczyła dodatkowych dowodów na istnienie znaczących zakłóceń w sektorze PET w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b), uzupełniając sprawozdanie. Dokładniej rzecz ujmując, w skardze wskazano, że powszechne występowanie przedsiębiorstw państwowych w ChRL oraz wpływ Komunistycznej Partii Chin („KPCh”) na przedsiębiorstwa prywatne i jej kontrola nad nimi oznaczają, że ceny produktu objętego dochodzeniem nie są określane przez mechanizmy rynkowe. W skardze stwierdzono również, że polityka interwencjonistyczna państwa sztucznie obniża ceny krajowe surowców w ChRL, co skutkuje niższymi kosztami produkcji produktów końcowych takich jak PET.

(57)

W skardze wspomniano również, że dominująca własność państwowa i interwencjonistyczna polityka rządu w sektorze prywatnym KPCh doprowadziły do nierynkowej alokacji zasobów i braku uczciwej konkurencji. Skarżący twierdzi, że otoczenie prawne w ChRL sprzyja praktykom zakłócającym takim jak preferencyjny dostęp do finansowania, gruntów, energii oraz że istnieją ograniczenia dostępu do rynku, co prowadzi do nadwyżki mocy produkcyjnych w promowanych gałęziach przemysłu. Państwo i KPCh kontrolują ponadto warunki konkurencji w ChRL i zachęcają do alokacji zasobów w sektorach strategicznych. W skardze zarzucono ponadto, że KPCh wywiera bezpośredni wpływ na podejmowanie decyzji przez przedsiębiorstwa prywatne i państwowe oraz że wszystkie ich inwestycje podlegają zatwierdzeniu przez Krajową Komisję Rozwoju i Reform („KKRR”).

(58)

W szczególności skarga dotyczyła zakłóceń w odniesieniu do następujących kwestii:

(59)

Rząd ChRL nie przedstawił uwag ani dowodów potwierdzających lub obalających dowody załączone do akt sprawy, włączając w to sprawozdanie i dodatkowe dowody przedstawione przez skarżącego, co do istnienia znaczących zakłóceń lub zasadności zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w przedmiotowej sprawie. Jedna grupa producentów eksportujących twierdziła w odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, że przedsiębiorstwa należące do grupy dokonywały wielokrotnych zakupów materiałów od dostawców zagranicznych, więc były one dokonywane przy niezniekształconych wartościach. Argument ten nie podważa jednak istnienia znaczących zakłóceń, które dotyczą nie tylko surowców, lecz także całego procesu produkcji PET. Co więcej, przedmiotowy producent eksportujący kupował również surowce na rynku krajowym i nie przedstawił żadnych dalszych szczegółowych informacji na poparcie swojego twierdzenia.

(60)

Komisja zbadała, czy ze względu na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego właściwe było stosowanie cen i kosztów krajowych w ChRL. Komisja uczyniła to na podstawie dowodów dostępnych w aktach sprawy, w tym dowodów zawartych w sprawozdaniu, które opierają się na publicznie dostępnych źródłach. Analiza ta obejmowała analizę istotnych interwencji rządowych w gospodarce ChRL ogółem, a także konkretnej sytuacji na rynku w sektorze, do którego należy produkt objęty dochodzeniem. Komisja uzupełniła te elementy dowodowe własnymi badaniami dotyczącymi poszczególnych kryteriów istotnych dla potwierdzenia występowania znaczących zakłóceń w ChRL.

(61)

Chiński system gospodarczy bazuje na koncepcji „socjalistycznej gospodarki rynkowej”. Koncepcja ta jest zapisana w chińskiej konstytucji i determinuje sposób zarządzania gospodarką ChRL. Podstawową zasadą jest „socjalistyczna własność publiczna środków produkcji, a mianowicie własność środków produkcji w rękach całego ludu i zbiorowa własność środków produkcji w rękach osób pracujących”. Gospodarka państwowa jest „wiodącą siłą gospodarki narodowej”, a państwo posiada mandat „do zapewnienia konsolidacji i wzrostu” (5). W związku z tym ogólna struktura chińskiej gospodarki nie tylko umożliwia znaczące interwencje rządowe w gospodarkę, ale wyraźnie sankcjonuje takie interwencje. Idea nadrzędności własności publicznej nad własnością prywatną przenika cały system prawny i stanowi ogólną zasadę podkreślaną we wszystkich głównych aktach prawnych. Doskonałym przykładem jest chińskie prawo rzeczowe: odnosi się ono do podstawowego etapu socjalizmu i powierza państwu utrzymanie podstawowego systemu gospodarczego, w ramach którego własność publiczna odgrywa dominującą rolę. Inne formy własności są tolerowane, a prawo zezwala na ich rozwój obok własności państwowej (6).

(62)

Ponadto zgodnie z prawem chińskim socjalistyczna gospodarka rynkowa jest rozwijana pod przywództwem Komunistycznej Partii Chin („KPCh”). Struktury państwa chińskiego i KPCh są ze sobą powiązane na każdym poziomie (prawnym, instytucjonalnym, osobowym), tworząc podstawową strukturę, w której nie można odróżnić ról KPCh i państwa. W wyniku zmiany chińskiej konstytucji w marcu 2018 r. jeszcze bardziej podkreślono wiodącą rolę KPCh, potwierdzając ją w tekście art. 1 konstytucji. Po już istniejącym pierwszym zdaniu przepisu: „[s]ystem socjalistyczny jest podstawowym systemem Chińskiej Republiki Ludowej” dodano nowe drugie zdanie w brzmieniu: „[p]odstawową cechą socjalizmu o chińskiej specyfice jest przywództwo Komunistycznej Partii Chin” (7). Świadczy to o niekwestionowanej i coraz większej kontroli KPCh nad systemem gospodarczym ChRL. To przywództwo rządowe i kontrola rządowa nierozerwalnie wiążą się z ustrojem chińskim, a ich zakres jest znacznie większy niż w innych państwach, w których ogólna kontrola makroekonomiczna sprawowana przez rządy jest ograniczona działaniem mechanizmów rynkowych.

(63)

Państwo chińskie stosuje interwencjonizm gospodarczy, dążąc do osiągnięcia celów, które nie odzwierciedlają przeważających warunków ekonomicznych na wolnym rynku, tylko pokrywają się z programem politycznym określonym przez KPCh (8). Stosowane przez władze chińskie narzędzia interwencjonizmu gospodarczego obejmują różne obszary, w tym system planowania przemysłowego, system finansowy oraz poziom otoczenia regulacyjnego.

(64)

Po pierwsze, na poziomie ogólnej kontroli administracyjnej kierunek chińskiej gospodarki wyznacza się w ramach złożonego systemu planowania przemysłowego, który ma wpływ na wszystkie rodzaje działalności gospodarczej w państwie. Wszystkie te plany obejmują kompleksowy i złożony model sektorów i przekrojowych strategii obejmujący wszystkie szczeble administracji. Plany na szczeblu prowincji są szczegółowe, natomiast w planach krajowych wyznacza się szersze cele. W planach określa się również środki służące wspieraniu odpowiednich branż/sektorów, a także ramy czasowe, w jakich cele muszą zostać osiągnięte. Niektóre plany nadal zawierają wyraźne cele w zakresie produkcji. Zgodnie z planami poszczególne sektory lub projekty przemysłowe są traktowane jako (pozytywne lub negatywne) priorytety zgodnie z priorytetami rządu i przypisuje się im konkretne cele w zakresie rozwoju (modernizacja przemysłu, ekspansja międzynarodowa itp.). Podmioty gospodarcze, zarówno prywatne, jak i państwowe, muszą skutecznie dostosowywać swoją działalność do realiów narzuconych w ramach systemu planowania. Jest to spowodowane nie tylko wiążącym charakterem planów, ale również faktem, że odpowiednie chińskie organy na wszystkich szczeblach władzy stosują się do systemu planów i wykorzystują odpowiednio przyznane im uprawnienia, skłaniając tym samym podmioty gospodarcze do przestrzegania priorytetów określonych w planach (zob. również sekcja 3.2.1.5 poniżej) (9).

(65)

Po drugie, na poziomie przydziału środków finansowych system finansowy ChRL jest zdominowany przez będące własnością państwa banki komercyjne i banki realizujące politykę rządu. Ustanawiając i wdrażając swoją politykę kredytową, banki te muszą dostosować się do celów polityki przemysłowej rządu, a nie oceniać przede wszystkim korzyści gospodarcze danego projektu (zob. również sekcja 3.2.1.8 poniżej) (10). To samo dotyczy pozostałych elementów chińskiego systemu finansowego, takich jak rynki akcji, rynki obligacji, rynki niepublicznych instrumentów kapitałowych itp. Ponadto instytucjonalna i operacyjna struktura tych obszarów sektora finansowego nie jest nastawiona na maksymalizację skutecznego funkcjonowania rynków finansowych, lecz na zapewnienie kontroli i umożliwienie interwencji państwa i KPCh (11).

(66)

Po trzecie, na poziomie otoczenia regulacyjnego interwencje państwa w zakresie gospodarki przyjmują różne formy. Na przykład przepisy dotyczące zamówień publicznych są regularnie wykorzystywane do osiągania celów politycznych innych niż efektywność gospodarcza, co podważa zasady rynkowe w tym obszarze. Mające zastosowanie ustawodawstwo przewiduje w szczególności, że zamówienia publiczne są udzielane w celu ułatwienia osiągnięcia celów wyznaczonych w ramach polityki państwa. Charakter tych celów pozostaje jednak niezdefiniowany, co pozostawia organom decyzyjnym szeroki margines swobody (12). Podobnie w obszarze inwestycji rząd ChRL utrzymuje znaczącą kontrolę i wpływ, jeżeli chodzi o miejsce przeznaczenia oraz wielkość inwestycji zarówno państwowych, jak i prywatnych. Kontrola inwestycji oraz różne zachęty, ograniczenia i zakazy dotyczące inwestycji są wykorzystywane przez władze jako ważne narzędzie wspierania celów polityki przemysłowej, takich jak utrzymanie kontroli państwa nad kluczowymi sektorami lub wzmocnienie przemysłu krajowego (13).

(67)

Podsumowując, model ekonomiczny Chin opiera się na szeregu podstawowych aksjomatów, które przewidują wiele różnych form interwencji rządowej i zachęcają do ich stosowania. Tak duża skala interwencji rządowych jest sprzeczna z zasadą swobodnego działania mechanizmów rynkowych, co zakłóca proces skutecznej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi (14).

(68)

Przedsiębiorstwa będące własnością państwa, przedsiębiorstwa kontrolowane przez państwo lub przedsiębiorstwa działające pod nadzorem politycznym państwa lub zgodnie z jego wytycznymi stanowią istotną część gospodarki ChRL. W sektorze produktu objętego dochodzeniem stopień własności państwowej pozostaje znaczny, a wielu producentów PET jest w całości lub częściowo własnością państwa, m.in.: Zhuhai China Resources Chemical Innovative MATERIALS Co., Ltd (w 100 % własność China Resources Group, centralnego przedsiębiorstwa państwowego (15)) lub Sinopec - producent PTA (ostatecznie w 100 % własność SASAC (16)). Biorąc pod uwagę, że interwencje KPCh w proces podejmowania decyzji operacyjnych stały się normą także w przedsiębiorstwach prywatnych (17), a KPCh rości sobie prawo do zarządzania praktycznie każdym aspektem gospodarki kraju, wpływ wywierany przez państwo za pomocą struktur KPCh w przedsiębiorstwach skutkuje tym, że podmioty gospodarcze znajdują się pod kontrolą i nadzorem politycznym rządu, zważywszy jak bardzo struktury państwa i partii w ChRL zostały ze sobą powiązane.

(69)

Podobny poziom kontroli i nadzoru politycznego można zaobserwować na poziomie odpowiednich stowarzyszeń branżowych, takich jak Chińska Federacja Przemysłu Petrochemicznego i Chemicznego („CPCIF”), która jest sektorowym stowarzyszeniem przemysłowym. Zgodnie z art. 3 statutu CPCIF organizacja ta „przyjmuje profesjonalne doradztwo, nadzór i zarządzanie ze strony podmiotów odpowiedzialnych za rejestrację i zarządzanie, podmiotów odpowiedzialnych za budowanie partii, a także odpowiednich departamentów administracji odpowiedzialnych za zarządzanie przemysłem” (18). Również Chińskie Stowarzyszenie Zarządzania Przedsiębiorstwami Chemicznymi („CCEMA”), które samo siebie postrzega jako organizację zrzeszającą „ponad 200 członków stowarzyszenia będących głównymi przedsiębiorstwami w przemyśle chemicznym” (19), stwierdza w art. 2 statutu, że „przestrzega konstytucji, ustaw, rozporządzeń i polityki krajowej, praktykuje podstawowe wartości socjalizmu, propaguje ducha patriotyzmu, przestrzega moralności społecznej i świadomie wzmacnia budowanie integralności i samodyscypliny”. Ponadto zgodnie z art. 3 statutu CCEMA „ustanawia organizację Komunistycznej Partii Chin, prowadzi działalność partyjną i zapewnia niezbędne warunki dla działalności organizacji partyjnej” oraz - podobnie jak w przypadku CPCIF - „przyjmuje doradztwo, nadzór i zarządzanie ze strony podmiotów odpowiedzialnych za rejestrację i zarządzanie, podmiotów odpowiedzialnych za budowanie partii, a także odpowiednich departamentów administracji odpowiedzialnych za zarządzanie przemysłem” (20).

(70)

W konsekwencji nawet prywatni producenci w sektorze produktu objętego dochodzeniem nie mogą prowadzić działalności na warunkach rynkowych. Zarówno przedsiębiorstwa publiczne, jak i przedsiębiorstwa prywatne działające w tym sektorze są objęte nadzorem politycznym i otrzymują wytyczne polityczne - zob. również sekcja 3.2.1.5 poniżej.

(71)

Poza sprawowaniem kontroli nad gospodarką z racji bycia właścicielem przedsiębiorstw państwowych i korzystania z innych narzędzi rząd ChRL dysponuje również możliwością ingerowania w ceny i koszty dzięki obecności przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach. Choć przewidziane w ustawodawstwie chińskim prawo do powoływania i odwoływania kluczowych członków kierownictwa przedsiębiorstw państwowych przez właściwe organy państwowe można uznać za przejaw korzystania przez te organy z przysługujących im praw własności (21), komórki KPCh tworzone zarówno w przedsiębiorstwach państwowych, jak i w przedsiębiorstwach prywatnych stanowią kolejny istotny kanał umożliwiający państwu ingerowanie w proces podejmowania decyzji biznesowych. Zgodnie z prawem spółek ChRL w każdym przedsiębiorstwie należy ustanowić organizację partyjną KPCh (składającą się z co najmniej trzech członków KPCh, jak określono w statucie KPCh (22)), a przedsiębiorstwo zapewnia warunki konieczne do prowadzenia działalności przez organizację partyjną. W przeszłości wymóg ten nie zawsze był spełniany lub nie był egzekwowany w rygorystyczny sposób. Począwszy od co najmniej 2016 r. KPCh zaczęła jednak w coraz większym stopniu rościć sobie prawo do kontrolowania procesu podejmowania decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach, traktując to prawo jako jedną z wiodących zasad jej polityki (23), w tym wywierając presję na przedsiębiorstwa prywatne, nakłaniając je do kierowania się „patriotyzmem” i postępowania zgodnie z polityką partii (24). Informacje z 2017 r. wskazują, że komórki partyjne istniały w 70 % spośród około 1,86 mln przedsiębiorstw prywatnych, a organizacje KPCh wywierały coraz większą presję, aby zapewniono im możliwość podejmowania ostatecznych decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach, w których je utworzono (25). Wspomniane przepisy mają ogólne zastosowanie w całej chińskiej gospodarce, we wszystkich sektorach, w tym do producentów produktu objętego dochodzeniem i ich dostawców materiałów.

(72)

Ponadto w dniu 15 września 2020 r. opublikowano dokument zatytułowany „Wytyczne Biura Generalnego Komitetu Centralnego KPCh w sprawie intensyfikacji prac Zjednoczonego Frontu w sektorze prywatnym w nowej erze” („wytyczne”) (26), który jeszcze bardziej zwiększył rolę komitetów partyjnych w przedsiębiorstwach prywatnych. Sekcja II.4 wytycznych stanowi: „[m]usimy zwiększyć ogólną zdolność Partii do przewodzenia pracom Zjednoczonego Frontu w sektorze prywatnym i skutecznie zintensyfikować prace w tym obszarze”, a sekcja III.6 stanowi: „[m]usimy jeszcze bardziej zintensyfikować budowanie Partii w przedsiębiorstwach prywatnych i umożliwić komórkom Partii skuteczne odgrywanie roli twierdzy, a członkom Partii odegranie roli awangardowych liderów i pionierów”. W wytycznych podkreśla się zatem rolę KPCh w przedsiębiorstwach i innych podmiotach sektora prywatnego oraz dąży się do zwiększenia tej roli (27).

(73)

Dochodzenie potwierdziło, że pokrywanie się stanowisk kierowniczych z członkostwem w KPCh lub z funkcjami partyjnymi jest rozpowszechnionym zjawiskiem w sektorze PET. Dyrektor generalny Chongqing Wankai New Materials jest również sekretarzem oddziału KPCh. Zastępca prezesa zarządu i dyrektor generalny Jiangsu Sanfame Ltd jest członkiem KPCh. Przedsiębiorstwo to podpisało również umowę z komitetem KPCh miasta Zhouzhuang (Jiangsu). Chongqing Wankai New Materials uczestniczy również we wspólnym komitecie KPCh wraz z innymi przedsiębiorstwami należącymi do łańcucha przemysłowego i władzami prowincji, co pokazuje, w jaki sposób organy publiczne mogą kształtować cały łańcuch przemysłowy za pośrednictwem organizacji KPCh (28).

(74)

Ingerencja KPCh w decyzje biznesowe jest widoczna również na poziomie grupy, jak wynika z dostępnych dokumentów korporacyjnych. W sprawozdaniu rocznym za 2022 r. Sinopec Group, producenta PTA, wskazano, że „[s]półka stale poprawia jakość prac związanych z budowaniem partii, umacnia ducha pracowników, intensyfikuje kontrolę dyscypliny i nadzór, pomaga zarządowi w skutecznym wdrażaniu różnych decyzji i ustaleń oraz promuje wysokiej jakości rozwój przedsiębiorstwa” (29), natomiast na stronie internetowej Sinopec rolę Partii w grupie opisano w następujący sposób: „[w]zmacnianie przywództwa Partii w procesie poprawy ładu korporacyjnego, […] promowanie organizacji partyjnej w podejmowaniu decyzji w sprawie wykazu głównych kwestii dotyczących budowania Partii i innych aspektów oraz umożliwienie organizacji partyjnej prowadzenia wstępnych badań i dyskusji w odniesieniu do wykazu głównych kwestii biznesowych i związanych z zarządzaniem jednocześnie objętych zarządzaniem kontrolą wewnętrzną, które mają zostać włączone do […] wykazu kwestii związanych z podejmowaniem decyzji, opracowanie systemu podejmowania decyzji w siedzibie głównej i systemu informacyjnego wspierającego ustanowienie wykazu kompetencji decyzyjnych, włączenie tego wykazu do procesu decyzyjnego oraz informatyzacja tego procesu. Uznanie wstępnych badań i dyskusji na temat głównych kwestii związanych z zarządzaniem przedsiębiorstwem za ważny aspekt pełnego wykonywania obowiązków przywódczych przez komórkę partyjną w grupie […]” (30).

(75)

Obecność państwa i interwencja państwa na rynkach finansowych (zob. również sekcja 3.2.1.8 poniżej) oraz w zakresie zaopatrzenia w surowce i czynniki produkcji na dalszym etapie powoduje dodatkowe zakłócenia na rynku (31). W związku z tym obecność przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach prowadzących działalność w sektorze chemicznym i petrochemicznym i innych sektorach (takich jak sektor finansowy i sektor materiałów do produkcji) zapewnia rządowi ChRL możliwość ingerowania w ceny i koszty.

(76)

Złożony system planowania, w ramach którego wytycza się priorytety i określa się cele dla organów rządowych na szczeblu centralnym i lokalnym, w dużej mierze wyznacza kierunek chińskiej gospodarki. Odpowiednie plany istnieją na wszystkich szczeblach administracji rządowej i obejmują praktycznie wszystkie sektory gospodarki. Cele wyznaczone w instrumentach planowania mają wiążący charakter, a organy na wszystkich szczeblach administracji monitorują wdrażanie planów przez odpowiednie organy administracji rządowej niższego szczebla. Ogólnie rzecz biorąc, system planowania w ChRL powoduje, że zasoby są przesuwane do sektorów uznanych przez rząd za strategiczne lub z innego powodu ważne politycznie, a nie przydzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi (32).

(77)

Władze chińskie wprowadziły szereg strategii politycznych dotyczących funkcjonowania sektora produktu objętego dochodzeniem. Przede wszystkim PET jest włączony do zaawansowanych materiałów petrochemicznych i zaawansowanych materiałów przemysłu lekkiego objętych planem działania „Made in China 2025” (33). Sektor PET jest ponadto wymieniony wśród sektorów, które należy wspierać, w kategoriach przemysłu lekkiego i przemysłu włókienniczego w Katalogu wytycznych dotyczących dostosowania strukturalnego przemysłu z 2019 r. Sygnalizuje to, że władze dążą do utworzenia otoczenia regulacyjnego sprzyjającego rozwojowi sektora, które również potencjalnie toruje drogę do dostępu przemysłu do finansowania (34). W Katalogu wytycznych dotyczących dostosowania strukturalnego przemysłu z 2019 r. wymienione są również niektóre konkretne konwencjonalne jednostki produkcyjne PET (produkcja metodą ciągłej polimeryzacji o wydajności pojedynczej linii mniejszej niż 200 000 ton rocznie) jako segment tego sektora, który ma zostać ograniczony, co oznacza, że rząd ChRL stara się ściśle kontrolować jego rozwój (35). Jednocześnie PET (technologia i sprzęt produkcyjny do konwencjonalnej polimeryzacji wsadowej poliestru) jest również wymieniony wśród sektorów, które mają zostać wyeliminowane, co oznacza, że rząd ChRL będzie wspierał jego likwidację w celu zapewnienia modernizacji przemysłu, a ponadto wskazuje na zaangażowanie rządu ChRL w tym sektorze. 14. plan pięcioletni dotyczący surowców (36) zawiera bezpośrednie odniesienie do sektora petrochemicznego w stwierdzeniu, że „[w] sektorach, w tym w sektorach produktów petrochemicznych i chemikaliów, stali, metali nieżelaznych i materiałów budowlanych, będziemy wspierać szereg pionierskich przedsiębiorstw w łańcuchu przemysłowym, które przewodzą w tym ekosystemie i charakteryzują się podstawową konkurencyjnością […]. Przewodnia rola dominujących przedsiębiorstw w sektorach chemikaliów i materiałów budowlanych będzie wykorzystywana w celu promowania reform i restrukturyzacji przedsiębiorstw”.

(78)

W 14. planie pięcioletnim wspomniano również, że „[p]rzemysł petrochemiczny i chemiczny, stalowy i inne sektory kluczowe sformułują szczegółowe opinie dotyczące wdrażania niniejszego planu, biorąc pod uwagę jego cele i zadania oraz rzeczywiste warunki panujące w wyżej wymienionych sektorach”. W wytycznych dotyczących wspierania wysokiej jakości rozwoju przemysłu petrochemicznego i chemicznego (37) przewiduje się ponadto zwiększenie zdolności w zakresie dostaw wysokiej klasy polimerów i specjalistycznych chemikaliów, a także przyspieszenie wycofywania nieefektywnych i niepostępowych mocy produkcyjnych.

(79)

Na szczeblu prowincji w 14. planie pięcioletnim prowincji Szantung dotyczącym rozwoju przemysłu chemicznego (38) wzywa się władze lokalne do „[w]spomagania transformacji technologicznej istniejących przedsiębiorstw, poprawy efektywności wykorzystania energii i zasobów oraz zwiększenia podstawowej konkurencyjności przedsiębiorstw. Ustanowienia mechanizmu umożliwiającego przedsiębiorstwom wycofywanie się z parków, zdecydowanego wyeliminowania przestarzałych mocy produkcyjnych, ścisłej kontroli ograniczonych mocy produkcyjnych oraz wdrożenia zróżnicowanych polityk i środków w zakresie alokacji czynników zasobów, takich jak grunty, energia elektryczna i woda, aby zmusić przedsiębiorstwa do transformacji i rozwoju”. Apeluje się w nim również o „[z]większenie wsparcia finansowego. Wzmocnienie zachęt w zakresie polityki fiskalnej, koordynowanie i zaangażowanie funduszy specjalnych, wspieranie przedsiębiorstw chemicznych w celu przyspieszenia transformacji technologicznej, inteligentnej transformacji, transferu przemysłowego, przenoszenia do parków, eliminacji przestarzałego wyposażenia itp. oraz wdrożenie zwolnień z podatku z tytułu przywozu istotnego wyposażenia technicznego, zwrotów VAT, polityki w zakresie badań i rozwoju takiej jak dodatkowe odliczenia wydatków oraz odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia pierwszego zestawu wyposażenia technicznego. Aktywne zachęcanie wszelkiego rodzaju instytucji finansowych i kapitału społecznego do inwestowania w przemysł chemiczny, wykorzystania zalet finansowania opartego na polityce, finansowania rozwoju i finansowania komercyjnego oraz zwiększania wsparcia finansowego kluczowych obszarów technologii chemicznych”.

(80)

Podobnie w 14. planie pięcioletnim prowincji Jiangsu dotyczącym wysokiej jakości rozwoju przemysłu chemicznego (39) promuje się intensywne przetwarzanie podstawowych surowców, w tym rozwój przemysłu PTA niższego szczebla.

(81)

Innym przykładem polityki publicznej wpływającej na działanie mechanizmów wolnorynkowych jest opinia wykonawcza Komisji Rozwoju i Reform prowincji Fujian w sprawie promowania wysokiej jakości rozwoju przemysłu petrochemicznego i chemicznego oraz przyspieszenia tworzenia filaru przemysłu o wartości biliona dolarów (40), w której stwierdza się, że „[d]o 2025 r. wyznaczone przedsiębiorstwa petrochemiczne i chemiczne w prowincji osiągną przychody operacyjne przekraczające 1 bln RMB, przyspieszą tworzenie sześciu charakterystycznych klastrów przemysłowych oraz będą dążyły do utworzenia czterech parków przemysłu chemicznego (skoncentrowanych obszarów) o przychodach operacyjnych przekraczających 100 mld RMB oraz ośmiu parków przemysłu chemicznego (skoncentrowanych obszarów) o przychodach operacyjnych przekraczających 10 mld RMB” oraz że „[d]o 2025 r. wskaźnik wkładu wartości produkcji parków przemysłu chemicznego (obszarów koncentracji) wzrośnie do ponad 70 %. Łańcuch przemysłu petrochemicznego będzie nadal rozszerzany i ulepszany, rozwijany w kierunku nowych materiałów chemicznych, produktów petrochemicznych wysokiej klasy i wysokowartościowych chemikaliów, a udział produktów o wysokiej wartości dodanej będzie dalej wzrastał”. W opinii tej stwierdza się również, że władze „[a]ktywnie kształtują grupę dominujących przedsiębiorstw o podstawowej konkurencyjności. Zachęcają dominujące przedsiębiorstwa petrochemiczne i chemiczne do dalszej koncentracji, poprawy efektywności alokacji zasobów poprzez fuzje i reorganizacje oraz dalszego rozszerzania łańcucha przemysłowego. Wspierają kwalifikujące się przedsiębiorstwa w ubieganiu się o przynależność do kluczowych przedsiębiorstw rezerwowych notowanych na giełdzie na poziomie prowincji i w skupianiu się na tym celu, a także zapewniają stopniowane nagrody za notowanie zgodnie z polityką zachęt finansowych prowincji dla kluczowych przedsiębiorstw rezerwowych notowanych na giełdzie na poziomie prowincji; jeżeli roczne przychody operacyjne przedsiębiorstwa po raz pierwszy przekraczają 10 mld RMB, administracja finansowa prowincji przyznaje jednorazową nagrodę w wysokości 3 mln RMB. Wspierają kwalifikujące się przedsiębiorstwa w emitowaniu różnych instrumentów finansowania obligacji, takich jak obligacje średnioterminowe, krótkoterminowe obligacje finansowe, obligacje przedsiębiorstwa i obligacje korporacyjne. Wspierają notowanie, finansowanie i refinansowanie kwalifikujących się kluczowych przedsiębiorstw wysokiej jakości”.

(82)

Za pomocą tych i innych instrumentów rząd ChRL steruje zatem praktycznie wszystkimi aspektami rozwoju i funkcjonowania sektora produktu objętego dochodzeniem i rynków wyższego szczebla oraz je kontroluje.

(83)

Podsumowując, rząd ChRL dysponuje środkami umożliwiającymi skłanianie podmiotów gospodarczych do przestrzegania celów polityki publicznej dotyczących przemysłu chemicznego i sektora PET. Środki te zaburzają swobodne funkcjonowanie mechanizmów rynkowych.

(84)

Z informacji zawartych w aktach wynika, że chiński system prawa upadłościowego nie zapewnia możliwości odpowiedniego osiągnięcia najistotniejszych postawionych przed nim celów, tj. sprawiedliwego rozliczania wierzytelności i długów oraz ochrony uzasadnionych praw i interesów wierzycieli i dłużników. Wydaje się, że jest to spowodowane faktem, iż - mimo że chińskie prawo upadłościowe opiera się formalnie na zasadach podobnych do tych, które stosuje się w analogicznym prawie obowiązującym w państwach innych niż ChRL - system funkcjonujący w Chinach charakteryzuje się systematycznym niedostatecznie rygorystycznym egzekwowaniem przepisów. Liczba upadłości nadal jest uderzająco niska w stosunku do wielkości gospodarki tego kraju, zwłaszcza dlatego, że postępowania upadłościowe borykają się z szeregiem niedociągnięć, które skutecznie zniechęcają do składania wniosków o ogłoszenie upadłości. Ponadto organy państwowe nadal pełnią istotną i aktywną rolę w postępowaniach upadłościowych, niejednokrotnie wywierając bezpośredni wpływ na ich rezultat (41).

(85)

Ponadto, jeżeli chodzi o prawo własności gruntów oraz prawo do użytkowania gruntów, w systemie praw własności ChRL można zaobserwować szczególnie rażące braki (42). Wszystkie grunty są własnością państwa (grunty rolne stanowiące własność wspólną i grunty miejskie będące własnością państwa), a ich przydział stanowi wyłączną prerogatywę państwa. W Chinach przyjęto przepisy prawne służące zagwarantowaniu, aby proces przydziału gruntów przebiegał w przejrzysty sposób i był przeprowadzany po cenach rynkowych - dzięki temu wprowadzono np. postępowania przetargowe w tym zakresie. Przepisy te są jednak nagminnie łamane i w rezultacie niektórzy nabywcy otrzymują grunty nieodpłatnie lub po cenach znacznie niższych od stawek rynkowych (43). Ponadto organy niejednokrotnie dążą do osiągnięcia konkretnych celów politycznych, dlatego też podejmowane przez nie decyzje w kwestii przydziału gruntów są często podporządkowane realizacji określonych planów gospodarczych (44).

(86)

Producenci produktu objętego dochodzeniem - podobnie jak inne sektory chińskiej gospodarki - podlegają powszechnym przepisom chińskiego prawa upadłościowego, prawa spółek i prawa rzeczowego. Z tego powodu przedsiębiorstwa te podlegają także odgórnym zakłóceniom wynikającym z dyskryminującego stosowania bądź niedostatecznego egzekwowania przepisów prawa upadłościowego i prawa rzeczowego. Przesłanki te, oparte na dostępnych dowodach, wydają się mieć pełne zastosowanie również w przemyśle chemicznym. W obecnym dochodzeniu nie ujawniono żadnych informacji, które mogłyby podważyć te ustalenia.

(87)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że w sektorze produktu objętego dochodzeniem dochodziło do przypadków dyskryminującego stosowania bądź niedostatecznego egzekwowania przepisów dotyczących upadłości i prawa rzeczowego.

(88)

W ChRL nie ma warunków dla pełnego rozwoju systemu wynagrodzeń bazującego na zasadach rynkowych, ponieważ pracownicy i pracodawcy nie mogą swobodnie korzystać z praw do tworzenia związków zawodowych. ChRL nie ratyfikowała szeregu podstawowych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy, w szczególności konwencji dotyczących wolności zrzeszania się i rokowań zbiorowych (45). Zgodnie z chińskim prawem krajowym w Chinach funkcjonuje tylko jeden związek zawodowy. Organizacja ta nie jest jednak niezależna od organów państwowych, a jej zaangażowanie w prowadzenie rokowań zbiorowych i ochronę praw pracowników jest minimalne (46). Ponadto system rejestracji gospodarstw domowych, który ogranicza możliwość korzystania z pełnego spektrum usług w zakresie zabezpieczenia społecznego oraz innych świadczeń do mieszkańców danego obszaru administracyjnego, zmniejsza mobilność chińskiej siły roboczej. W rezultacie pracownicy niezarejestrowani jako mieszkańcy danego obszaru znajdują się zazwyczaj w mniej korzystnej sytuacji pod względem pewności zatrudnienia i otrzymują niższe wynagrodzenie niż osoby zameldowane jako mieszkańcy tego obszaru (47). Z ustaleń tych wynika, że koszty wynagrodzeń w ChRL są zniekształcone.

(89)

Nie przedstawiono żadnych dowodów na to, że przemysł chemiczny i sektor nie podlegałyby opisanemu chińskiemu systemowi prawa pracy. W sektorze występują zatem zniekształcenia kosztów wynagrodzeń zarówno bezpośrednio (przy wytwarzaniu produktu objętego postępowaniem lub głównych surowców do jego produkcji), jak i pośrednio (przy dostępie do kapitału lub materiałów do produkcji od przedsiębiorstw podlegających temu samemu systemowi pracy w ChRL).

(90)

Dostęp do kapitału dla przedsiębiorców w ChRL podlega różnym zakłóceniom. Po pierwsze, chiński system finansowy charakteryzuje się silną pozycją banków będących własnością państwa (48), które przy przyznawaniu dostępu do finansowania biorą pod uwagę inne kryteria niż rentowność projektu. Podobnie jak w przypadku niefinansowych przedsiębiorstw państwowych banki pozostają powiązane z państwem nie tylko poprzez własność, ale również poprzez osobiste relacje (kadrę zarządzającą najwyższego szczebla dużych instytucji finansowych będących własnością państwa ostatecznie wyznacza KPCh) (49), a także, podobnie jak niefinansowe przedsiębiorstwa państwowe, banki regularnie wdrażają politykę publiczną opracowaną przez rząd ChRL. W ten sposób banki wypełniają wyraźny obowiązek prawny prowadzenia swojej działalności stosownie do potrzeb krajowego rozwoju gospodarczego i społecznego oraz zgodnie z programem polityki przemysłowej państwa (50). Sytuację tę pogarszają dodatkowe istniejące przepisy, które kierują środki finansowe do sektorów wskazanych przez rząd jako promowane lub z innych względów ważne (51).

(91)

Chociaż uznaje się, że różne przepisy prawne odnoszą się do potrzeby przestrzegania normalnych zachowań bankowych i zasad ostrożnościowych, takich jak konieczność zbadania zdolności kredytowej kredytobiorcy, przytłaczające dowody, w tym ustalenia poczynione w dochodzeniach w sprawie ochrony handlu (52), sugerują, że przepisy te odgrywają jedynie drugorzędną rolę w stosowaniu różnych instrumentów prawnych.

(92)

Na przykład rząd ChRL wyjaśnił, że nawet decyzje dotyczące prywatnej bankowości komercyjnej muszą być nadzorowane przez KPCh i pozostawać w zgodzie z polityką krajową. Jednym z trzech nadrzędnych celów państwa w odniesieniu do zarządzania bankowością jest obecnie wzmocnienie przywództwa Partii w sektorze bankowym i sektorze ubezpieczeń, w tym w odniesieniu do kwestii operacyjnych i dotyczących zarządzania (53). Ponadto w kryteriach oceny wyników banków komercyjnych należy obecnie uwzględnić, w jaki sposób podmioty „służą krajowym celom rozwoju i gospodarki realnej”, a w szczególności, w jaki sposób „obsługują strategiczne i nowo powstające gałęzie przemysłu” (54).

(93)

Ponadto ratingi obligacji i kredytowe są często zniekształcone z różnych powodów, w tym w związku z faktem, że na ocenę ryzyka wpływ ma strategiczne znaczenie przedsiębiorstwa dla rządu ChRL oraz moc każdej domniemanej gwarancji rządowej. Z szacunków zdecydowanie wynika, że chińskie ratingi kredytowe systematycznie odpowiadają niższym ratingom międzynarodowym (55).

(94)

Sytuację tę pogarszają dodatkowe istniejące przepisy, które kierują środki finansowe do sektorów wskazanych przez rząd jako promowane lub z innych względów ważne (56). Prowadzi to do preferencyjnego udzielania kredytów przedsiębiorstwom państwowym, dużym dobrze powiązanym przedsiębiorstwom prywatnym oraz przedsiębiorstwom w kluczowych sektorach przemysłu, co oznacza, że dostępność i koszt kapitału nie są równe dla wszystkich podmiotów na rynku.

(95)

Po drugie, koszty finansowania zewnętrznego były sztucznie utrzymywane na niskim poziomie w celu stymulowania wzrostu inwestycji. Doprowadziło to do nadmiernego wykorzystania inwestycji kapitałowych o coraz niższych zwrotach z inwestycji. Świadczy o tym wzrost stosunku zadłużenia do aktywów przedsiębiorstw w sektorze państwowym pomimo gwałtownego spadku rentowności, co sugeruje, że mechanizmy funkcjonujące w systemie bankowym nie odpowiadają normalnym działaniom handlowym.

(96)

Po trzecie, chociaż w październiku 2015 r. osiągnięto liberalizację nominalnych stóp procentowych, sygnały cenowe nadal nie są wynikiem działania sił rynkowych, ale wpływają na nie zakłócenia powodowane przez działanie rządu. Odsetek kredytów udzielanych na poziomie stopy referencyjnej lub poniżej tego poziomu nadal stanowił co najmniej jedną trzecią wszystkich kredytów na koniec 2018 r. (57) Media państwowe w ChRL podały ostatnio, że KPCh wezwała do „obniżenia rynkowej stopy procentowej kredytów” (58). Sztucznie niskie stopy procentowe prowadzą do zaniżania cen, a co za tym idzie do nadmiernego wykorzystywania kapitału.

(97)

Ogólny wzrost akcji kredytowej w ChRL wskazuje na pogarszającą się skuteczność alokacji kapitału bez żadnych oznak ograniczenia akcji kredytowej, jakiego można by oczekiwać w niezniekształconym otoczeniu rynkowym. W rezultacie gwałtownie wzrosła liczba kredytów zagrożonych, przy czym rząd ChRL kilkakrotnie decydował się podjąć działania albo w celu uniknięcia niewykonania zobowiązań, tworząc tym samym tzw. przedsiębiorstwa zombie, albo w celu przeniesienia prawa własności do długu (np. w drodze połączeń lub zamiany długu na udziały w kapitale własnym), co niekoniecznie prowadziło do rozwiązania ogólnego problemu zadłużenia lub usunięcia jego pierwotnych przyczyn.

(98)

Zasadniczo, pomimo kroków podjętych w celu liberalizacji rynku, w systemie kredytów dla przedsiębiorstw w ChRL występują znaczące zakłócenia wynikające z utrzymującej się dominującej roli państwa na rynkach kapitałowych.

(99)

W toku obecnego dochodzenia nie przedstawiono żadnych dowodów wskazujących, że sektor produktu objętego dochodzeniem nie pozostaje pod wpływem interwencji rządowej w system finansowy w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret szóste rozporządzenia podstawowego. Dlatego istotna interwencja rządowa w system finansowy prowadzi do wywierania poważnego wpływu na warunki rynkowe na wszystkich poziomach.

(100)

Komisja zauważyła, że zakłócenia opisane w sprawozdaniu są charakterystyczne dla chińskiej gospodarki. Z dostępnych dowodów wynika, że fakty i cechy chińskiego systemu opisane powyżej w sekcjach 3.2.1.2-3.2.1.8 oraz w części I sprawozdania dotyczą całego państwa i wszystkich sektorów gospodarki. To samo odnosi się do opisu czynników produkcji określonych powyżej w sekcjach 3.1 i 3.2 oraz w części II sprawozdania.

(101)

Komisja przypomina, że wytwarzanie produktu objętego dochodzeniem wymaga określonych materiałów do produkcji. W przypadku gdy producenci PET kupują/zamawiają te materiały do produkcji, ceny, jakie płacą (i które są rejestrowane jako ich koszty), są wyraźnie narażone na te same wspomniane wcześniej zakłócenia systemowe. Na przykład dostawcy materiałów do produkcji zatrudniają siłę roboczą, która podlega zakłóceniom. Mogą oni zaciągać pożyczki, które podlegają zakłóceniom w sektorze finansowym lub w zakresie alokacji kapitału. Podlegają również systemowi planowania, który ma zastosowanie na wszystkich szczeblach administracji i sektorów.

(102)

W rezultacie nie tylko ceny sprzedaży krajowej produktu objętego dochodzeniem nie są odpowiednie do wykorzystania w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, ale także wszystkie koszty materiałów do produkcji (w tym surowców, energii, gruntów, finansowania, pracy itp.) są zniekształcone, ponieważ na ich ceny wywiera wpływ istotna interwencja rządowa, jak opisano w częściach I i II sprawozdania. Interwencje rządowe opisane w odniesieniu do alokacji kapitału, gruntów, pracy, energii i surowców występują istotnie w całej ChRL. Oznacza to na przykład, że materiały do produkcji, które produkowano w ChRL, na skutek połączenia szeregu czynników produkcji są narażone na znaczące zakłócenia. To samo dotyczy materiałów do produkcji materiałów do produkcji i tak dalej. W obecnym dochodzeniu rząd ChRL ani producenci eksportujący nie przedstawili żadnych przeciwnych dowodów ani argumentów.

(103)

Analiza przedstawiona w sekcjach 3.2.1.1-3.2.1.9, która obejmuje badanie wszystkich dostępnych dowodów odnoszących się do interwencji ChRL w jej gospodarce, zarówno w ujęciu ogólnym, jak i w sektorze produktu objętego dochodzeniem, wykazała, że ceny lub koszty produktu objętego dochodzeniem, w tym koszty surowców, energii i pracy, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, na co wskazuje rzeczywisty lub potencjalny wpływ co najmniej jednego istotnego elementu spośród elementów w nim wymienionych. Na tej podstawie i wobec braku jakiejkolwiek współpracy ze strony rządu ChRL Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia wartości normalnej w tym przypadku nie jest właściwe wykorzystanie cen i kosztów krajowych.

(104)

W związku z tym Komisja przystąpiła do konstruowania wartości normalnej wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia, czyli, w tym przypadku, na podstawie odpowiednich kosztów produkcji i sprzedaży w Malezji, tj. odpowiednim kraju reprezentatywnym, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, jak opisano w następnej sekcji.

(105)

Wyboru kraju reprezentatywnego dokonano na podstawie następujących kryteriów określonych w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego:

(106)

Jak wyjaśniono w motywach 44-48, Komisja wydała dwie noty w odniesieniu do akt dotyczące źródeł do celów określenia wartości normalnej. W notach tych opisano fakty i dowody leżące u podstaw odpowiednich kryteriów, a także odniesiono się do uwag otrzymanych przez strony na temat tych elementów i odpowiednich źródeł. W drugiej nocie Komisja poinformowała zainteresowane strony o zamiarze rozważenia Malezji jako odpowiedniego kraju reprezentatywnego w obecnej sprawie, jeżeli zostanie potwierdzone istnienie znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(107)

W okresie objętym dochodzeniem Bank Światowy sklasyfikował kraje o poziomie rozwoju gospodarczego podobnym do poziomu ChRL jako kraje o „wyższym średnim dochodzie” na podstawie dochodu narodowego brutto. W pierwszej nocie stwierdzono, że znaczna produkcja produktu objętego dochodzeniem ma miejsce jedynie w siedmiu z tych państw, a mianowicie w Argentynie, Brazylii, Malezji, Meksyku, Tajlandii, Turcji i RPA.

(108)

Svepol, CPCIF i Grupa Wankai zaproponowały uznanie Wietnamu za najbardziej odpowiedni kraj reprezentatywny, mimo że państwo to nie jest klasyfikowane jako kraj o wyższym średnim dochodzie, ale argumentowały, że ze względu na niedawny wzrost DNB na mieszkańca Wietnam jest bliski dolnego progu kwalifikującego go jako kraj o wyższym średnim dochodzie.

(109)

Zgodnie z rozporządzeniem podstawowym kraj reprezentatywny musi mieć poziom rozwoju podobny do poziomu państwa wywozu. Stosując ten przepis, Komisja zdecydowała, że najwłaściwszym źródłem informacji na potrzeby spełnienia tego wymogu jest baza danych Banku Światowego. Ta baza danych zapewniła Komisji wystarczającą liczbę potencjalnie odpowiednich krajów reprezentatywnych do celów dokonania wyboru i znalezienia najlepiej dopasowanego źródła niezniekształconych kosztów i cen w każdym przypadku. Jest to ponadto ranking sporządzony na podstawie obiektywnego kryterium i jest on wykorzystywany spójnie we wszystkich sprawach antydumpingowych, w których określenie wartości normalnej opiera się na przepisach art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. W tym przypadku Komisja nie widziała podstaw do odstąpienia od swojej praktyki polegającej na uwzględnianiu jedynie państw mieszczących się w definicji kraju o wyższym średnim dochodzie opracowanej przez Bank Światowy. Komisja nie uznała zatem Wietnamu za odpowiedni kraj reprezentatywny.

(110)

Jeżeli chodzi o uwzględniane państwa określone powyżej, Komisja dodatkowo zweryfikowała dostępność danych publicznych, w tym danych dotyczących przywozu czynników produkcji, a także danych finansowych pochodzących od producentów produktu objętego dochodzeniem w potencjalnych krajach reprezentatywnych.

(111)

Analiza przywozu głównych czynników produkcji wykazała, że w przeciwieństwie do Argentyny, Brazylii, Meksyku, Tajlandii, Turcji i RPA tylko w przypadku Malezji dostępne były dane dotyczące reprezentatywnych niezniekształconych ilości kluczowych materiałów do produkcji PET (mianowicie oczyszczonego kwasu tereftalowego (PTA)) oraz dane reprezentatywnego przedsiębiorstwa za okres objęty dochodzeniem.

(112)

Analiza wykazała ponadto, że przywóz z ChRL lub z któregokolwiek z państw wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/755 nie miał istotnego wpływu na przywóz do Malezji (60). Ponadto produkcja PET i moce produkcyjne w zakresie PET w Malezji są znaczne i w kraju tym nie występują żadne szczególne zakłócenia w handlu pod względem czynników produkcji ani PET.

(113)

Jeżeli chodzi o producentów w krajach reprezentatywnych i dostępność ich danych, Komisja zidentyfikowała producenta PET, przedsiębiorstwo MPI, dla którego dostępne były wyniki finansowe za rok obrotowy od III kwartału 2021 r. do II kwartału 2022 r., a zatem obejmujące dwa kwartały okresu objętego dochodzeniem.

(114)

Należy zauważyć, że MPI nie produkuje wyłącznie PET, ale produkcja PET jest jego głównym przedmiotem działalności. W związku z tym skonsolidowane koszty SG&A oraz zysk określone dla MPI uznano za reprezentatywne do celów obecnego dochodzenia.

(115)

Komisja otrzymała uwagi dotyczące drugiej noty od jednego importera niepowiązanego (Svepol JSC), chińskiego stowarzyszenia producentów (CPCIF) i dwóch producentów eksportujących objętych próbą (Grupa Wankai i Grupa Sanfame).

(116)

Svepol JSC zgodził się z wyborem Malezji jako kraju reprezentatywnego, ale zwrócił się do Komisji o określenie rozsądnej kwoty zysku oraz kosztów SG&A w oparciu o przedsiębiorstwo Recron Malaysia SDN („Recron”). Svepol JSC i Grupa Sanfame argumentowały, że skala ekonomiczna Recronu jest bliższa skali producentów PET w ChRL niż skala MPI, który jest mniejszym producentem PET prowadzącym mniej intensywną działalność wywozową. Dane Recronu miały być ponadto bardziej reprezentatywne, ponieważ dotyczyły całego OD, podczas gdy dane MPI dotyczyły jedynie pierwszej połowy OD. Grupa Sanfame argumentowała ponadto, że Recron, podobnie jak ta grupa, rozpoczyna produkcję od paraksylenu („PX”). CPCIF i Grupa Wankai zgodziły się, że Malezja stanowi odpowiedni kraj reprezentatywny również pod względem dostępności odpowiednich danych dotyczących przedsiębiorstw, takich jak dane MPI.

(117)

Komisja zauważyła, że żadna ze stron nie sprzeciwiła się wykorzystaniu Malezji jako kraju reprezentatywnego. W odniesieniu do danych dotyczących przedsiębiorstwa malezyjskiego, które należy wykorzystać, Komisja przeanalizowała dane Recronu i MPI. Dane te pokazały jednak, że koszty SG&A Recronu wynosiły jedynie 1,4 %, czego nie można uznać za odpowiednią kwotę w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. Jak przyznała Grupa Sanfame w swoich uwagach, publicznie dostępne informacje Recronu nie pozwalają na dokładne określenie znaczenia PET w całkowitym obrocie tego przedsiębiorstwa. Jak wskazano w motywie 114 powyżej, Komisja poszukuje najbardziej zbliżonego, łatwo dostępnego wskaźnika zastępczego, w tym skonsolidowanych informacji producentów prowadzących działalność między innymi w branży produktu objętego dochodzeniem. Chociaż Recron jest rzeczywiście przedsiębiorstwem prowadzącym działalność na dużą skalę, podaje on na swojej stronie internetowej, że należy do największych na świecie zintegrowanych przedsiębiorstw w branży poliestru i materiałów włókienniczych, przy czym koncentruje się na złożonych pochodnych produktach poliestrowych. MPI koncentruje się natomiast głównie na produkcji żywicy PET. Komisja stwierdziła zatem, że MPI zapewnia najbliższy łatwo dostępny wskaźnik zastępczy, i postanowiła nie korzystać z danych Recronu. Komisja potwierdziła zatem swoją decyzję o wykorzystaniu danych MPI.

(118)

Biorąc pod uwagę wyniki powyższej analizy, należy uznać, że Malezja spełniała kryteria przewidziane w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego pozwalające uznać ją za odpowiedni kraj reprezentatywny.

(119)

W pierwszej nocie Komisja podała wykaz czynników produkcji, takich jak materiały, energia i nakłady pracy, wykorzystywanych przez producentów eksportujących do produkcji produktu objętego dochodzeniem i wezwała zainteresowane strony do zgłaszania uwag i przedstawienia publicznie dostępnych informacji na temat niezniekształconych wartości każdego z czynników produkcji wymienionych w tej nocie.

(120)

Następnie w drugiej nocie Komisja stwierdziła, że na potrzeby skonstruowania wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego skorzysta z bazy danych Global Trade Atlas (61) („GTA”) w celu ustalenia poziomu niezniekształconych kosztów większości czynników produkcji, w szczególności surowców. Komisja oznajmiła ponadto, że wykorzysta dane Departamentu Statystyki Ministerstwa Gospodarki rządu Malezji w celu ustalenia niezniekształconych kosztów pracy (62) oraz dane dostawcy energii elektrycznej Tenaga Nasional Berhad i Malezyjskiej Komisji Energetycznej w odniesieniu do energii (63).

(121)

W drugiej nocie Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że ze względu na dużą liczbę czynników produkcji u objętych próbą producentów eksportujących, którzy dostarczyli pełne informacje, oraz nieznaczny udział niektórych surowców w całkowitych kosztach produkcji, te znikome pozycje pogrupowano jako „materiały zużywalne”. Ponadto Komisja poinformowała, że obliczy procentowy udział materiałów zużywalnych w całkowitym koszcie surowców i zastosuje ten procentowy udział do ponownie obliczonego kosztu surowców, stosując ustalone niezniekształcone wartości odniesienia w odpowiednim kraju reprezentatywnym.

(122)

Biorąc pod uwagę wszystkie informacje przedstawione przez zainteresowane strony i zebrane podczas wizyt weryfikacyjnych, w celu określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego zidentyfikowano następujące czynniki produkcji i ich źródła:

Tabela 2

Czynniki produkcji używane do wytworzenia PET

(123)

Aby ustalić niezniekształconą cenę surowców dostarczanych do zakładu producenta kraju reprezentatywnego, Komisja jako podstawę wykorzystała średnią ważoną ceny importowej stosowanej przy przywozie do kraju reprezentatywnego podanej w GTA na poziomie kodu 8-cyfrowego, do której dodano należności celne przywozowe i koszty transportu. Cenę importową w kraju reprezentatywnym obliczono jako średnią ważoną cen jednostkowych produktów przywożonych ze wszystkich państw trzecich z wyjątkiem ChRL i państw, które nie są członkami WTO, wymienionych w załączniku 1 do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/755 (68). Komisja postanowiła wykluczyć przywóz z ChRL do kraju reprezentatywnego, ponieważ w motywach 103 i 104 uznała, że w tym przypadku oparcie się na cenach i kosztach krajowych w ChRL nie jest odpowiednim rozwiązaniem z uwagi na występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Biorąc pod uwagę, że nie ma dowodów wskazujących na to, że te same zakłócenia nie mają w równym stopniu wpływu na produkty przeznaczone na wywóz, Komisja uznała, że te same zakłócenia miały wpływ na ceny eksportowe. Pozostałe wielkości uznano za reprezentatywne.

(124)

Komisja ujęła koszt transportu poniesiony przez współpracujących producentów eksportujących z tytułu dostaw surowców jako odsetek rzeczywistego kosztu tych surowców, a następnie zastosowała taki sam odsetek wobec niezakłóconego kosztu tych samych surowców, aby uzyskać niezakłócony koszt transportu. Komisja uznała, że w kontekście przedmiotowego dochodzenia istnieją podstawy, aby wykorzystać stosunek kosztu surowca producenta eksportującego do zgłoszonych kosztów transportu jako przesłankę do oszacowania niezniekształconych kosztów transportu surowców w momencie dostarczenia do fabryki przedsiębiorstwa.

(125)

Niewielką liczbę czynników produkcji, ze względu na ich nieznaczny udział w całkowitych kosztach surowców w OD, Komisja potraktowała jako materiały zużywalne. Komisja obliczyła odsetek materiałów zużywalnych, w tym nieznacznej ilości surowców, w kosztach produkcji w odniesieniu do każdego producenta eksportującego objętego próbą. Odsetek ten wahał się od około 1 % do około 7 % w zależności od producenta eksportującego. Komisja zastosowała odpowiednio ten odsetek do obliczenia wartości normalnej dla producentów eksportujących objętych próbą.

(126)

Źródło, które Komisja wykorzystała do ustalenia wartości odniesienia dla kosztów pracy, opiera się na najnowszych danych statystycznych opublikowanych przez Departament Statystyki Ministerstwa Gospodarki rządu Malezji (69). Źródło to wykorzystano do określenia wynagrodzenia otrzymywanego przez pracowników (70), w tym świadczeń socjalnych i składek na ubezpieczenie społeczne po stronie pracowników, w sektorze ropy naftowej, kauczuku chemicznego i tworzyw sztucznych w Malezji w okresie objętym dochodzeniem. Wartość tę podzielono przez średnią liczbę godzin tygodniowo na pracownika najemnego w 2022 r. (71), a następnie podzielono przez 52 (72) tygodnie pracy w Malezji w celu obliczenia średniego wynagrodzenia za godzinę otrzymywanego przez pracowników. Aby obliczyć koszty pracy za godzinę, dodano przypadającą na pracodawcę część składek na ubezpieczenie społeczne (73).

(127)

Komisja ustaliła cenę odniesienia dla energii elektrycznej na podstawie wyceny dla przedsiębiorstw (użytkowników przemysłowych) w Malezji opublikowanej przez przedsiębiorstwo energetyczne Tenaga Nasional Berhad (74). Wartość odniesienia dla energii elektrycznej ustalono na podstawie ceny energii elektrycznej opublikowanej w odniesieniu do stycznia 2014 r. jako miesiąca rozliczeniowego i dostosowano do OD z uwzględnieniem mającej zastosowanie stopy inflacji ceny energii w Malezji opublikowanej przez Bank Światowy (75). Aby ustalić koszt energii elektrycznej za kwh:

Wartość odniesienia ustalono dla każdego przedsiębiorstwa na podstawie odpowiedniego zużycia przez objętych próbą producentów eksportujących w okresie szczytowego i pozaszczytowego zapotrzebowania, o ile dane te były dostępne. Otrzymany w ten sposób odsetek został przypisany do stawek za zużycie energii w okresie szczytowego zapotrzebowania i w okresie pozaszczytowym. Jeżeli producent eksportujący objęty próbą nie wprowadził podziału na zużycie energii w okresie szczytowego i pozaszczytowego zapotrzebowania, do całego zużycia zastosowano taryfy ogólne.

(128)

Komisja ustaliła wartość odniesienia dla gazu, wykorzystując ceny gazu dla przedsiębiorstw (użytkowników przemysłowych) w Malezji opublikowane przez Malezyjską Komisję Energetyczną (Suruhanjaya Tenaga) (76).

(129)

Średnie miesięczne za 2021 r. dostępne ze źródła (77) skorygowano o roczną stopę inflacji wskaźnika cen konsumpcyjnych energii (78) dla Malezji w okresie objętym dochodzeniem.

(130)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „skonstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”. Ponadto należy ustalić wartość pośrednich kosztów produkcji w celu pokrycia kosztów niewliczonych do czynników produkcji, o których mowa powyżej. Obliczono ponadto współczynnik procentowy materiałów zużywalnych obejmujących szereg surowców, które stanowią jedynie nieznaczny udział w całkowitych kosztach surowców, w kosztach produkcji każdego producenta.

(131)

Pośrednie koszty produkcji poniesione przez współpracujących producentów eksportujących wyrażono jako udział w kosztach produkcji rzeczywiście poniesionych przez producentów eksportujących. Odsetek ten zastosowano do niezniekształconych kosztów produkcji.

(132)

W celu ustalenia niezniekształconej i odpowiedniej kwoty pośrednich kosztów produkcji, kosztów SG&A, zysków i amortyzacji Komisja oparła się na danych finansowych MPI za rok obrotowy od III kwartału 2021 r. do II kwartału 2022 r., pobranych z bazy danych Orbis (79).

(133)

Na podstawie powyższego Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(134)

Po pierwsze, Komisja ustaliła wartość niezniekształconych kosztów produkcji. Komisja zastosowała niezniekształcone koszty jednostkowe do rzeczywistego zużycia poszczególnych czynników produkcji współpracującego producenta eksportującego. Powyższe wskaźniki dotyczące zużycia przekazane przez wnioskodawcę zostały sprawdzone podczas weryfikacji. Komisja pomnożyła wskaźniki zużycia przez niezniekształcone koszty jednostkowe odnotowane w kraju reprezentatywnym, jak opisano w sekcji 3.2.4.1.

(135)

Po ustaleniu niezniekształconych kosztów produkcji Komisja zastosowała kwotę pośrednich kosztów produkcji, kosztów SG&A, zysków i amortyzacji, jak odnotowano w motywach 130-132. Ustalono je na podstawie sprawozdań finansowych MPI, jak wyjaśniono w motywie 132.

(136)

Pośrednie koszty produkcji nie zostały wyodrębnione w dostępnych danych rachunku zysków i strat przedsiębiorstwa MPI, dlatego uznaje się je za uwzględnione w kosztach sprzedanych towarów.

(137)

Do kosztów produkcji określonych w sposób opisany w poprzednim motywie Komisja zastosowała koszty SG&A oraz zysk przedsiębiorstwa MPI. Koszty SG&A wyrażone jako odsetek kosztów sprzedanych towarów i zastosowane do niezniekształconych kosztów produkcji wyniosły 2,51 %. Zysk wyrażony jako odsetek kosztów sprzedanych towarów i zastosowany do niezniekształconych kosztów produkcji wyniósł 14,84 %.

(138)

W ten sposób Komisja skonstruowała wartość normalną na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(139)

Objęci próbą producenci eksportujący prowadzili wywóz do Unii bezpośrednio na rzecz niezależnych klientów.

(140)

Ponieważ wszyscy producenci eksportujący wywozili produkt objęty postępowaniem bezpośrednio do niezależnych klientów w Unii, cena eksportowa została ustalona na podstawie cen faktycznie zapłaconych lub należnych za produkt objęty postępowaniem sprzedany na wywóz do Unii, zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(141)

Komisja porównała wartość normalną i cenę eksportową objętych próbą producentów eksportujących na podstawie ceny ex-works.

(142)

W przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia obiektywnego porównania Komisja dostosowała wartość normalną lub cenę eksportową, uwzględniając różnice mające wpływ na ceny i ich porównywalność, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Dostosowań dokonano w odniesieniu do transportu, ubezpieczenia, przeładunku i załadunku, rabatów, prowizji, kosztów kredytu i opłat bankowych, a także różnic w kanałach sprzedaży.

(143)

W przypadku współpracujących producentów eksportujących objętych próbą Komisja porównała średnią ważoną wartość normalną każdego rodzaju produktu podobnego ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiedniego rodzaju produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(144)

Na tej podstawie wyliczono następujące tymczasowe średnie ważone marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem:

(145)

W odniesieniu do współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą Komisja dokonała obliczenia średniego ważonego marginesu dumpingu, zgodnie z art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym margines ten określono na podstawie marginesów ustalonych dla producentów eksportujących objętych próbą.

(146)

Na tej podstawie tymczasowy margines dumpingu współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą ustalono na 19,7 %.

(147)

W odniesieniu do wszystkich innych producentów eksportujących w ChRL Komisja określiła margines dumpingu na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W tym celu Komisja określiła poziom współpracy producentów eksportujących.

(148)

Poziom współpracy w tym przypadku jest niski, ponieważ przywóz dokonywany przez współpracujących producentów eksportujących stanowił, zgodnie z danymi statystycznymi Eurostatu, około 76 % łącznego wywozu do Unii w okresie objętym dochodzeniem. Na tej podstawie Komisja uznała, że należy ustalić rezydualny margines dumpingu na poziomie najwyższego marginesu stwierdzonego wśród podmiotów producentów eksportujących objętych próbą.

(149)

Tymczasowe marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(150)

Produkt podobny był wytwarzany w okresie objętym dochodzeniem przez ok. 60 producentów w Unii. Producenci ci reprezentują przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(151)

Zgodnie z ustaleniami całkowita produkcja unijna w okresie objętym dochodzeniem wyniosła ok. 3 250 tys. ton. Komisja ustaliła tę wartość na podstawie wszystkich dostępnych informacji dotyczących przemysłu Unii pochodzących od skarżącego, stowarzyszenia producentów zajmujących się recyklingiem Plastic Recyclers Europe („PRE”) i ekspertów branżowych Wood Mackenzie (Woodmac). Jak wskazano w motywie 19, producenci unijni objęci próbą reprezentowali 35 % całkowitej unijnej produkcji produktu podobnego.

(152)

Komisja ustaliła wielkość konsumpcji w Unii na podstawie:

(153)

Komisja ustaliła również, że około 2 % całkowitej produkcji producentów unijnych (nieodzwierciedlone w konsumpcji w Unii i innych wskaźnikach ekonomicznych określonych w niniejszym rozporządzeniu) było przeznaczone na użytek własny w okresie badanym.

(154)

Konsumpcja w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 3

Konsumpcja w Unii (w tonach)

(155)

Na tej podstawie w okresie badanym konsumpcja w Unii nieznacznie się zwiększyła.

(156)

Komisja określiła wielkość przywozu na podstawie bazy danych Eurostatu. Udział przywozu z Chin w rynku ustalono przez porównanie wielkości przywozu z konsumpcją na rynku unijnym (zob. tabela 3 powyżej).

(157)

Przywóz do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtował się następująco:

Tabela 4

Wielkość przywozu (w tonach) i udział w rynku

(158)

Z powyższej tabeli wynika, że w okresie badanym przywóz z ChRL wzrósł o 112 115 ton w liczbach bezwzględnych. Jednocześnie w okresie badanym odnotowano wzrost całkowitego udziału w rynku przywozu towarów z Chin do Unii o 2,7 punktu procentowego (lub o 53 %). W 2020 r. przywóz z Chin poważnie ucierpiał w wyniku pandemii COVID-19, ale w 2021 r. odbudował swoją pozycję i w OD niemalże potroił swoją wielkość w porównaniu z rokiem poprzednim. Większość tego przywozu stanowił vPET, jednak czterech z ośmiu współpracujących producentów eksportujących wskazało w swojej odpowiedzi w ramach kontroli wyrywkowej, że posiadają zdolność produkcyjną rPET. Niektórzy współpracujący producenci eksportujący wskazali, że wywozili w OD rPET do Unii, jednak przypadało na nich mniej niż 1 % unijnego wywozu dokonywanego przez współpracujących producentów eksportujących.

(159)

Jeden z producentów unijnych odsprzedawał w okresie badanym na rynku unijnym PET, który przywoził z ChRL („przywóz przemysłu Unii”). Poniższa tabela przedstawia wielkość tego przywozu w okresie badanym oraz udział w rynku przywozu z Chin bez tego przywozu. Pokazuje to, że nawet po wyłączeniu przywozu dokonywanego z Chin przez przemysł Unii udział w rynku przywozu z Chin wzrósł w okresie badanym o 1,0-1,5 punktu procentowego.

Tabela 5

Przywóz przemysłu Unii (w tonach) i udział Chin w rynku bez przywozu przemysłu Unii

(160)

Komisja ustaliła ceny przywozu na podstawie danych Eurostatu.

(161)

Średnia ważona cena przywozu do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtowała się następująco:

Tabela 6

Ceny importowe (w EUR/tonę)

(162)

Średnia cena przywozu z Chin najpierw spadła w 2020 r., osiągając 778 EUR/t (z 1 013 EUR/tonę w 2019 r.), a następnie wzrosła do 884 EUR/tonę w 2021 r. i do 1 276 EUR/tonę w okresie objętym dochodzeniem. W okresie badanym odnotowano wzrost średniej ceny jednostkowej towarów przywożonych po cenach dumpingowych o 26 %. W 2021 r. i w OD ceny importowe były o około 9 % i 13 % niższe w porównaniu z cenami unijnymi, jak pokazano w tabeli 10.

(163)

Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przez porównanie:

(164)

Porównania cen dokonano w odniesieniu do tego samego rodzaju produktu (w tym przypadku wyłącznie vPET) w odniesieniu do transakcji na tym samym poziomie handlu. Wynik porównania wyrażono jako odsetek teoretycznych obrotów objętych próbą producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem. Na podstawie powyższych ustaleń stwierdzono, że przywóz z Chin po cenach dumpingowych powodował podcięcie cen przemysłu Unii o 9,5 %.

(165)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego ocena wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na przemysł Unii obejmowała ocenę wszystkich wskaźników gospodarczych oddziałujących na stan przemysłu Unii w okresie badanym.

(166)

Jak wspomniano w motywie 19, w celu określenia potencjalnej szkody poniesionej przez przemysł Unii zastosowano kontrolę wyrywkową.

(167)

W celu określenia szkody Komisja wprowadziła rozróżnienie między makroekonomicznymi i mikroekonomicznymi wskaźnikami szkody. Komisja oceniła wskaźniki makroekonomiczne na podstawie danych zawartych w skardze oraz odpowiedzi skarżącego na pytania zawarte w specjalnym kwestionariuszu. Dane dotyczyły wszystkich producentów unijnych. Komisja oceniła wskaźniki mikroekonomiczne na podstawie danych przedstawionych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych. Oba zestawy danych uznano za reprezentatywne dla sytuacji gospodarczej przemysłu Unii.

(168)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność, wielkość marginesu dumpingu oraz poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(169)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(170)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(171)

W okresie badanym wielkość produkcji przemysłu Unii wzrosła o 2 %, mimo że kilku unijnych producentów (głównie) vPET zmniejszyło swoją produkcję pod koniec okresu badanego. Takie zmniejszenie produkcji vPET zostało zrównoważone tendencją wzrostową w produkcji rPET, która w okresie badanym osiągnęła 63 % (632 000 ton w OD w porównaniu z 388 000 ton w 2019 r.) i stanowiła około 20 % mocy produkcyjnych w zakresie PET i produkcji przemysłu Unii w OD.

(172)

Zgłoszone dane liczbowe dotyczące mocy produkcyjnych odnoszą się do mocy zainstalowanej, która w okresie badanym wzrosła o 9 %. Tendencja ta wynikała ze stałego wzrostu mocy produkcyjnych w zakładach produkujących rPET, podczas gdy moce produkcyjne producentów vPET pozostały na niezmienionym poziomie.

(173)

Spadek wskaźnika wykorzystania mocy produkcyjnych o 6 % w okresie badanym wynikał głównie z gwałtownego spadku poziomu wykorzystania mocy produkcyjnych w ostatnim kwartale OD.

(174)

CPCIF twierdził, że unijne moce produkcyjne w zakresie PET wzrastały, ponieważ wielu producentów unijnych rozbudowało swoje zakłady lub planowało to zrobić.

(175)

Wzrost mocy produkcyjnych nie oznacza nieuchronnie równoważnego wzrostu produkcji. Jak wykazano w tabeli 7, wzrost produkcji nie odpowiadał tempu wzrostu mocy produkcyjnych, a dane dotyczące wykorzystania mocy produkcyjnych wykazywały w okresie badanym nawet tendencję spadkową.

(176)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu Unii w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(177)

Wielkość sprzedaży przemysłu unijnego na rynku unijnym pozostawała w okresie badanym stosunkowo stabilna i utrzymywała się na poziomie od 2 750 do 2 950 tys. ton. Wielkość sprzedaży w Unii w 2019 r. była porównywalna z wielkością sprzedaży w okresie objętym dochodzeniem.

(178)

W okresie badanym udział w rynku przemysłu Unii w odniesieniu do konsumpcji w Unii zmniejszył się o 2,7 punktu procentowego, tj. z 73,5 % do 70,8 %, a między 2021 r. a OD nastąpił gwałtowny o 7,7 punktu procentowego.

(179)

W okresie badanym konsumpcja w Unii nieco wzrosła, natomiast wielkość sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym pozostała na stabilnym poziomie. Przemysł Unii odnotował zatem utratę udziału w rynku, w przeciwieństwie do udziału w rynku przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, gdyż ten w okresie badanym wzrósł o 2,7 punktu procentowego.

(180)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Zatrudnienie i wydajność

(181)

W okresie badanym zatrudnienie w Unii wzrosło o 12 %, natomiast wydajność w tym okresie spadła o 9 %, z uwagi na to, że wzrostowi zatrudnienia nie towarzyszył wzrost produkcji.

(182)

Wszystkie marginesy dumpingu znacznie przekraczały poziom de minimis. Wpływ wielkości rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł Unii nie był nieznaczny, jeśli weźmie się pod uwagę wielkość i ceny przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie.

(183)

Średnie ważone jednostkowe ceny sprzedaży stosowane przez objętych próbą producentów unijnych wobec klientów niepowiązanych w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Ceny sprzedaży w Unii

(184)

W powyższej tabeli przedstawiono zmiany jednostkowych cen sprzedaży na rynku unijnym w porównaniu z odpowiadającymi im kosztami produkcji. Ceny sprzedaży były średnio wyższe od jednostkowego kosztu produkcji.

(185)

Średnia jednostkowa cena sprzedaży naliczana przez przemysł Unii klientom niepowiązanym w Unii (80) wzrosła w okresie od 2019 r. do OD o 49 %, co wynika głównie z ograniczonych dostaw PET i pomyślnego przerzucenia wzrostu cen surowców w ciągu 2022 r.

(186)

Średni koszt produkcji przemysłu Unii w okresie badanym wzrósł, choć w mniejszym stopniu niż ceny sprzedaży (o 46 %). Ogólnie rzecz biorąc, zmiany kosztów produkcji wykazywały jednak tę samą tendencję co ceny sprzedaży. Głównym czynnikiem, który miał wpływ na wzrost jednostkowych kosztów produkcji, był wzrost cen surowców (81) w okresie badanym.

(187)

Średnie koszty pracy objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Średnie koszty pracy na pracownika

(188)

W okresie badanym średnie wynagrodzenie na jednego pracownika zwiększyło się o 18 %.

(189)

Stan zapasów objętych próbą producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 12

Zapasy

(190)

W okresie badanym miał miejsce wzrost poziomu zapasów o 23 %. Podczas gdy poziom zapasów w latach 2020 i 2021 był niższy od poziomów z 2019 r., wzrost poziomu zapasów w 2022 r. wynika w dużej mierze z akumulacji zapasów przez producentów w drugiej połowie 2022 r., kiedy to popyt na PET spadł.

(191)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 13

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(192)

Komisja określiła rentowność producentów unijnych objętych próbą, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów z tej sprzedaży. Rentowność była w całym okresie badanym dodatnia, przy czym najwyższe zyski odnotowano w latach 2021 i 2022, w których rentowność wynosiła odpowiednio 8 % i 7 %. Jak jednak wspomniano w motywie 197, przemysł Unii poniósł w ostatnim kwartale OD straty (-12 %) z uwagi na stały wzrost przywozu towarów po niższych cenach dumpingowych, który doprowadził do tłumienia cen.

(193)

Przepływy środków pieniężnych netto to zdolność producentów unijnych do samofinansowania swojej działalności. Tendencje w zakresie przepływów środków pieniężnych netto pozostały w całym okresie badanym zasadniczo dodatnie, podobnie jak rentowność.

(194)

Inwestycje, choć na początku okresu badanego były stosunkowo niskie, wzrosły w okresie badanym o 453 %. Większość inwestycji dotyczyła utrzymania linii produkcyjnej w celu wydłużenia żywotności zakładów. W okresie badanym producenci unijni objęci próbą nie dokonywali inwestycji w nowe moce produkcyjne PET.

(195)

Zwrot z inwestycji to procentowy stosunek zysku do wartości księgowej inwestycji. Analogicznie do rentowności zwrot z inwestycji był w okresie badanym dodatni i w okresie objętym dochodzeniem wzrósł o 166 %.

(196)

W okresie badanym nie wpłynęło to na zdolność producentów unijnych objętych próbą do pozyskania kapitału.

(197)

Wskaźniki szkody wskazywały na stabilny trend w okresie badanym. Przy ocenie wskaźników na bardziej szczegółowym poziomie w OD i w I kwartale 2023 r. widoczna jest jednak negatywna tendencja. Potwierdzenie tej tendencji, z uwzględnieniem zmian w 2023 r., jest przedmiotem dalszego dochodzenia na ostatecznym etapie postępowania.

(198)

Jak przedstawiono w tabeli 14 poniżej, konsumpcja, produkcja i sprzedaż w Unii przemysłu Unii wykazywały w ostatnich dwóch kwartałach OD spadek. Co więcej, po wzroście udziału w rynku w latach 2020 i 2021 przemysł Unii stracił w OD 4 punkty procentowe udziału w rynku, a kolejne 7 punktów procentowych w samym tylko okresie od końca 2022 r. do pierwszego kwartału 2023 r. Pogorszenie to znajduje również odzwierciedlenie w rentowności przemysłu Unii, który w ostatnim kwartale OD zaczął odnotowywać straty, a tendencja ta utrzymywała się również w pierwszym kwartale 2023 r.

Tabela 14

2022 r. i I kwartał 2023 r. - konsumpcja w Unii/produkcja/sprzedaż/udział w rynku/rentowność/przywóz z Chin

(199)

W okresie badanym przemysł Unii osiągał dobre wyniki, przy czym wskaźniki szkody i tendencje były w dużej mierze stabilne lub dodatnie, w szczególności na poziomie mikroekonomicznym.

(200)

Pod koniec okresu objętego dochodzeniem szereg wskaźników szkody (w szczególności udział w rynku i rentowność) wskazywało jednak na gwałtowne pogorszenie się sytuacji na rynku dla przemysłu Unii, wykraczającego poza to, czego można oczekiwać jako powrót do normalnych warunków rynkowych, jak zaobserwowano w latach 2019 i 2020. W ostatnim kwartale 2022 r. poniesiono straty na poziomie niemożliwym do utrzymania (-12 %). Przemysł Unii, borykający się w OD z podcięciem cenowym i rosnącymi kosztami, musiał obniżyć produkcję z uwagi na zmniejszony popyt i zaczął odnotowywać spadek sprzedaży pod koniec 2022 r., czego wyrazem było również zmniejszenie udziału w rynku w 2022 r.

(201)

Przywóz z ChRL ucierpiał w latach 2020 i 2021 ze względu na wysokie koszty transportu i warunki gospodarcze podczas pandemii COVID-19 i po pandemii. Gdy jednak porównać początek okresu badanego z OD, widoczny jest wzrost o 58 %. Zwłaszcza w OD, po powrocie do normalnych warunków rynkowych po pandemii COVID-19 przywóz towarów po cenach dumpingowych wykazywał tendencję wzrostową. Pod koniec OD, a także w I kwartale 2023 r. ceny przemysłu Unii były tłumione przez przywóz towarów po cenach dumpingowych. Ze względu na niskie ceny przywozu z Chin przemysł Unii nie mógł bowiem prowadzić sprzedaży powyżej własnych kosztów produkcji i poniósł straty również w I kwartale 2023 r. (-11 %). W porównaniu z okresem badanym nastąpiła zmiana okoliczności wynikająca z poprawy normalnych warunków rynkowych na rynku unijnym, na który obecnie wpływ ma wzrost przywozu z Chin, co doprowadziło do trudnej sytuacji przemysłu Unii aż do pierwszego kwartału 2023 r.

(202)

W związku z powyższym na tym etapie postępowania stwierdza się, że przywóz z ChRL wywarł negatywny wpływ na przemysł Unii, zwłaszcza pod koniec okresu objętego dochodzeniem, jednak nie w takim stopniu, by przemysł Unii poniósł w okresie badanym istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Komisja przystąpiła zatem do analizy zagrożenia wystąpieniem istotnej szkody zgodnie z art. 3 ust. 9 rozporządzenia podstawowego.

(203)

CPCIF twierdził, że biorąc pod uwagę zmiany wskaźników takich jak: rentowność, sprzedaż, udział w rynku, produkcja unijna i unijne moce produkcyjne, inwestycje i zatrudnienie w okresie badanym, przemysł Unii nie poniósł istotnej szkody w tym okresie. Svepol również argumentował, odnosząc się do tendencji długoterminowych we wskaźnikach szkody w okresie badanym, że przemysł Unii nie ponosi istotnej szkody.

(204)

Aby Komisja mogła nałożyć cła antydumpingowe, wystarczy, aby w toku dochodzenia stwierdzono istnienie zagrożenia wystąpieniem istotnej szkody. Chociaż w okresie badanym nie stwierdzono istotnej szkody, należy zauważyć, że fakty w sprawie są oceniane w świetle art. 3 ust. 9 rozporządzenia podstawowego w celu ustalenia zagrożenia wystąpieniem szkody.

(205)

Podczas analizy ryzyka wystąpienia istotnej szkody dla przemysłu unijnego, zgodnie z art. 3 ust. 9 akapit drugi rozporządzenia podstawowego, uwzględnione zostały czynniki takie jak:

(206)

Ze sformułowania „takie czynniki, jak” w art. 3 ust. 9 akapit drugi wynika, że również inne czynniki poza wymienionymi czterema mogą być brane pod uwagę przy ustalaniu ryzyka wystąpienia szkody. W związku z tym Komisja poddała analizie również czynniki takie jak najnowsze tendencje w zakresie rentowności, dla których dysponowała danymi z okresu objętego dochodzeniem i z okresu po zakończeniu dochodzenia.

(207)

Odnośnie do okresu badanego Komisja ponownie przeanalizowała dane zgromadzone dla lat od 2019 r. do okresu objętego dochodzeniem z uwagi na to, że do ustalenia, czy istnieje zagrożenie wystąpieniem szkody dla przemysłu Unii, konieczne jest zrozumienie jego obecnej sytuacji (82). Następnie Komisja przeprowadziła analizę prospektywną z uwzględnieniem wszystkich czynników. Komisja zgromadziła ponadto dane dotyczące wielkości przywozu towarów po cenach dumpingowych i cen importowych za pierwsze dwa kwartały 2023 r., aby potwierdzić lub obalić prognozy, zgodnie z wymogami Trybunału (83). W odniesieniu do poziomu zapasów i rentowności zebrano kompleksowe dane do końca marca 2023 r. Dane te zostaną zaktualizowane w celu ostatecznego doprecyzowania oraz przeanalizowane zostaną również w miarę możliwości inne czynniki. Na tym etapie dane dotyczące wolnych mocy produkcyjnych w ChRL i stanu zapasów stanowiły najlepsze dostępne dane.

(208)

Na koniec, art. 3 ust. 9 akapit pierwszy zdanie drugie rozporządzenia podstawowego zawiera wymóg, że zmiany okoliczności muszą być jednoznacznie przewidziane i nieuchronne.

(209)

Wszystkie te elementy i zgromadzone dane zostały przeanalizowane w kolejnych sekcjach.

(210)

Przywóz z państwa, którego dotyczy postępowanie, wzrósł znacząco z poziomu 192 941 do 305 055 ton pomiędzy 2019 r. a okresem objętym dochodzeniem, co pokazuje tabela 4. Wzrost taki był znaczny między 2021 r. a OD. Tę samą tendencję zaobserwowano w I kwartale 2023 r. W 2021 r. i w OD przywóz ten odbywał się po cenie niższej niż cena przemysłu Unii. Udział w rynku tego chińskiego przywozu po cenach dumpingowych (+ 53 %) potwierdza znaczny wzrost przywozu, podczas gdy popyt utrzymywał się na stabilnym poziomie (+ 3 %). Chińscy producenci eksportujący zyskali udział w rynku dzięki przywozowi towarów po niskich cenach kosztem producentów unijnych. W pierwszej połowie 2023 r. wielkość przywozu z Chin w dalszym ciągu się zwiększała - wzrosła o 60 % (do poziomu 223 558 ton) (źródło: Eurostat) w porównaniu z pierwszą połową 2022 r. (139 672 ton). Dostępne dane pokazują nie tylko znaczny wzrost przywozu towarów z Chin po cenach dumpingowych w okresie badanym, lecz również fakt, że tendencja ta nie uległa zahamowaniu ani odwróceniu w okresie po zakończeniu dochodzenia.

(211)

Ponadto, jak wskazano poniżej, chińska nadwyżka mocy produkcyjnych i atrakcyjność rynku unijnego dla przywozu z Chin wynikająca z braku środków ochrony handlu w Unii, w połączeniu z istnieniem środków przeciwko chińskiemu przywozowi PET w wielu innych państwach, wskazuje na prawdopodobieństwo znacznego wzrostu przywozu z Chin do Unii.

(212)

Jeżeli chodzi o chińskie moce produkcyjne w zakresie PET, z dostępnych informacji (Woodmac) wynika, że moce produkcyjne w zakresie PET w ChRL wzrosły z [11,3-12,3] mln ton w 2020 r. do [11,6-12,6] mln ton w OD, natomiast wolne moce produkcyjne w OD wynosiły [1,5-2,5] mln ton, co stanowi nie mniej niż [40-60] % konsumpcji w Unii. Oczekuje się, że zarówno moce produkcyjne, jak i swobodne rezerwy mocy produkcyjnych w 2026 r. znacznie wzrosną odpowiednio do [21,0-23,0] mln ton i [10,5-11,5] mln ton

(213)

Chiński popyt krajowy wzrósł w okresie badanym wraz ze wzrostem mocy produkcyjnych i odpowiadał około [50-60] % chińskich mocy produkcyjnych. Oczekuje się jednak, że w nadchodzących latach wzrost mocy produkcyjnych znacznie przekroczy wzrost popytu krajowego, który ma spaść poniżej [35-45] % mocy produkcyjnych w 2026 r. Zwiększyłoby to zatem chińską zdolność wywozową z poziomu [5-6] mln ton w 2022 r. do [7,5-8,5] mln ton w 2023 r. i ponad [13-15] mln ton w 2026 r., podczas gdy konsumpcja w Unii w okresie badanym utrzymywała się na stałym poziomie około 3,8 mln ton.

(214)

CPCIF twierdził, że popyt na PET na rynku chińskim znacznie wzrósł, co doprowadziło do odpowiedniego wzrostu mocy produkcyjnych w celu zaspokojenia potrzeb chińskich konsumentów. Jak zauważono powyżej, oczekuje się, że wzrost mocy produkcyjnych znacznie przekroczy wzrost popytu krajowego. W związku z tym argument CPCIF należało odrzucić.

(215)

UNESDA argumentowała, że nie przewiduje się wzrostu produkcji w ChRL wraz z szacunkowym wzrostem mocy zainstalowanej. Według UNESDA szacunki dotyczące produkcji są bardziej realistyczne niż przyszłe prognozy mocy zainstalowanej, ponieważ opierają się na funkcjonujących zakładach i wskaźnikach wykorzystania dostosowanych do popytu. UNESDA utrzymywała ponadto, że stosunek produkcji do popytu w latach 2023-2026 jest podobny do stosunku istniejącego w okresie badanym, kiedy nadwyżka mocy produkcyjnych ChRL nie spowodowała szkody dla producentów unijnych.

(216)

Jak wspomniano w motywie 212, oczekuje się, że moce produkcyjne w zakresie PET w ChRL w nadchodzących latach znacznie wzrosną, podczas gdy konsumpcja krajowa w ChRL nie wzrośnie w takim samym tempie jak moce produkcyjne. Wzrost mocy produkcyjnych pociąga za sobą nieuchronnie presję na chińskie zakłady produkujące PET, by zwiększyć wielkość produkcji, i zachęci je do poszukiwania możliwości rynkowych poza ChRL z uwagi na ograniczenia popytu krajowego. Biorąc pod uwagę chińską historię wywozu i atrakcyjność rynku unijnego (zob. motywy 217-220), prawdopodobnie znaczna część chińskiej produkcji zostałaby skierowana na rynek unijny. W związku z powyższym argument UNESDA został odrzucony.

(217)

Zgodnie z art. 3 ust. 9 akapit drugi lit. b) rozporządzenia podstawowego Komisja przeanalizowała dostępność innych rynków eksportowych dla chińskich producentów eksportujących, które mogłyby wchłonąć dodatkowy wywóz, i stwierdziła, że dostęp do niektórych (dużych) rynków eksportowych, w tym Argentyny, Turcji, Brazylii, Indonezji, Stanów Zjednoczonych, Japonii, Indii i RPA, jest coraz trudniejszy dla chińskich producentów eksportujących ze względu na środki ochrony handlu. W sierpniu 2023 r. Meksyk nałożył cła na przywóz PET pochodzącego z ChRL. Należy zauważyć ponadto, że w pierwszym kwartale 2023 r. wywóz z Chin do Unii rósł w tempie szybszym niż ogólny światowy wywóz PET z Chin.

(218)

UNESDA twierdziła, że wszelkie odchylenia w handlu, które mogły wystąpić w wyniku przyjęcia środków ochrony handlu przez państwa trzecie, miały już miejsce, ponieważ środki te obowiązują od kilku lat. Uważa się, że istnienie środków ochrony handlu należy rozpatrywać w świetle niedawnego wzrostu chińskich mocy produkcyjnych w zakresie PET. Po wprowadzeniu środków ochrony handlu na innych rynkach eksportowych chińskie zdolności wywozowe prawdopodobnie zostaną skierowane do tych państw, które nie mają żadnych środków ochrony handlu, takich jak Unia.

(219)

CPCIF argumentował, że największym odbiorcą wywozu PET z Chin w OD była Rosja oraz że kraje Ameryki Łacińskiej były nadal głównymi odbiorcami chińskiego wywozu. UNESDA twierdziła również, że istnieje wiele państw, w których nie występuje żadna szczególna koncentracja, która może być nietypowa, oraz że proporcjonalnie do liczby ludności wywóz z ChRL do Unii jest mniejszy niż wywóz do Rosji, Filipin, Turcji i Algierii, tj. kolejnych czterech największych importerów z Chin.

(220)

Komisja ustaliła, że wywóz do Unii w OD był większy niż wywóz do Rosji (odpowiednio 305 000 ton i 274 000 ton), co świadczy o atrakcyjności rynku unijnego dla chińskich producentów eksportujących. Żadne z pozostałych miejsc przeznaczenia wywozu PET z Chin nie było zbliżone pod względem wielkości wywozu do Unii w OD. Tendencja ta utrzymywała się ponadto nawet w okresie po OD. Ze statystyk dotyczących przywozu wynika, że Unia jest głównym odbiorcą wywozu PET z ChRL, a znaczna część nadwyżki mocy produkcyjnych w Chinach najprawdopodobniej będzie kierowana na wywóz do Unii.

(221)

Podsumowując, prawdopodobnie znaczna część istniejącej obecnie nadwyżki mocy produkcyjnych w zakresie PET będzie nadal kierowana na rynek unijny. Obecne nadwyżki mocy produkcyjnych i niedostateczna zdolność absorpcyjna państw trzecich lub samej ChRL wskazują na prawdopodobieństwo dalszego znacznego wzrostu wywozu z Chin do Unii, gdzie wzrost udziału w rynku okazał się stosunkowo łatwy do osiągnięcia w okresie badanym, zwłaszcza w OD i w pierwszym kwartale 2023 r.

(222)

W okresie badanym średnia cena importowa państwa, którego dotyczy postępowanie, wzrosła o 26 % w całym okresie badanym. Jak wyjaśniono w motywie 164, w odniesieniu do okresu objętego dochodzeniem Komisja ustaliła, że chińskie ceny podcinały ceny przemysłu Unii. Ceny chińskie zaczęły spadać w ostatnim kwartale okresu objętego dochodzeniem, a tendencja ta utrzymywała się w dwóch kwartałach po okresie objętym dochodzeniem.

Tabela 15

Cena importowa przywozu z Chin po okresie objętym dochodzeniem

(223)

Cena sprzedaży przemysłu Unii wzrosła w okresie badanym o 49 %, natomiast koszty produkcji wzrosły o 46 %. Doprowadziło to do wzrostu marży zysku w 2021 r. i w okresie objętym dochodzeniem. Ze względu na duży napływ przywozu z Chin po cenach dumpingowych w okresie objętym dochodzeniem po cenach podcinających ceny przemysłu Unii przemysł ten był jednak zmuszony obniżyć swoje ceny w ostatnim kwartale okresu objętego dochodzeniem i w pierwszym kwartale po okresie objętym dochodzeniem, co spowodowało straty w tych dwóch kwartałach.

(224)

Utrzymująca się po okresie objętym dochodzeniem duża wielkość przywozu z Chin po malejących cenach wskazuje na dalsze przesunięcie w kierunku tego przywozu towarów po cenach dumpingowych, które tłumią ceny oferowane przez producentów unijnych.

(225)

Niepowiązane przedsiębiorstwo handlowe twierdziło, że ceny importowe z ChRL wzrosły w drugiej połowie OD, podczas gdy cena przemysłu Unii w tym samym okresie spadła. Spowodowało to, że chińskie ceny importowe były wyższe od cen przemysłu Unii w ostatnim kwartale OD.

(226)

Komisja ustaliła, że w okresie objętym dochodzeniem chińska cena importowa podcinała ceny przemysłu Unii oraz że chińska cena importowa wzrosła w mniejszym stopniu, niż ogólnie wzrosły koszty produkcji. W odniesieniu do ostatniego kwartału OD rosnący przywóz z Chin w poprzednich kwartałach skłonił przemysł Unii do obniżenia cen do niemożliwego do utrzymania poziomu przynoszącego straty, co miało na celu utrzymanie konkurencyjności, jak określono w motywie 223.

(227)

CPCIF twierdził, że koszty transportu ustabilizowały się od początku okresu objętego dochodzeniem po rekordowo wysokich poziomach.

(228)

Ocena Komisji wykazała, że gwałtowny wzrost kosztów transportu stanowił przeszkodę dla wywozu z Chin do Unii w okresie od 2021 r. do połowy 2022 r. Ponieważ obecnie koszty te spadły do poprzedniego poziomu, przeszkoda ta nie pozwala już na zalanie rynku europejskiego towarami przywożonymi z Chin po cenach dumpingowych. To właśnie ten powrót do zwykłego poziomu kosztów transportu oraz zniwelowanie poprzedniego wzrostu przyczyniają się do zagrożenia wystąpieniem szkody.

(229)

Zmiany poziomu zapasów producentów unijnych objętych próbą opisano szczegółowo w motywach 189 i 190. Komisja uznała, że czynnik ten nie ma szczególnego znaczenia dla analizy, ponieważ producenci są w stanie stosunkowo szybko reagować na zmiany popytu, utrzymując tym samym zapasy na zrównoważonym poziomie. Nie znaleziono żadnych dowodów na to, by przemysł Unii lub chińscy producenci eksportujący mogli gromadzić zapasy w stopniu, który mógłby znacząco wpłynąć na rynek unijny w najbliższej przyszłości.

(230)

Przemysł Unii odnotował w okresie badanym wzrost rentowności, ale w ostatnim kwartale OD nastąpiło znaczne pogorszenie ze względu na spadek cen sprzedaży na rynku unijnym spowodowany przywozem z Chin po cenach dumpingowych. Również inne wskaźniki szkody wskazywały na pogorszenie sytuacji przemysłu Unii. Wielkość sprzedaży unijnej, produkcja unijna i wykorzystanie mocy produkcyjnych znacznie zmalały w OD, co spowodowało spadek udziału przemysłu Unii w rynku. Sytuacja ta skłoniła przemysł Unii do obniżenia cen sprzedaży w ostatnim kwartale OD, podczas gdy koszty produkcji stale rosły, co w efekcie spowodowało straty. Ta negatywna tendencja utrzymywała się w pierwszym kwartale 2023 r. (zob. więcej informacji w tabeli 14).

(231)

Komisja stwierdziła ponadto istnienie tłumienia cen. W ostatnim kwartale OD i w pierwszym kwartale po OD przemysł Unii prowadził bowiem sprzedaż poniżej kosztów produkcji. Ze względu na znaczną presję cenową spowodowaną tanim przywozem z ChRL towarów po cenach dumpingowych przemysł Unii nie miał możliwości podniesienia swoich cen sprzedaży do poziomu umożliwiającego osiągnięcie rentowności, co doprowadziło do strat pod koniec OD, a sytuacja ta utrzymywała się także po OD.

(232)

Art. 3 ust. 9 rozporządzenia podstawowego stanowi, że „zmiany okoliczności mogących spowodować sytuację, w której dumping doprowadziłby do powstania szkody, muszą być jednoznacznie przewidziane i nieuchronne”.

(233)

Wszystkie wyżej wymienione czynniki zostały przeanalizowane i zweryfikowane w odniesieniu do okresu objętego dochodzeniem. W szczególności rentowność producentów unijnych objętych próbą osiągnęła niemożliwy do utrzymania poziom -12 % w czwartym kwartale 2022 r., kiedy to chińska presja cenowa była najbardziej odczuwalna po ciągłym wzroście podcinającego przywozu z Chin w pierwszych trzech kwartałach OD. Dane dotyczące okresu po okresie objętym dochodzeniem wskazywały ponadto, że ta niekorzystna sytuacja nadal występowała w pierwszym kwartale 2023 r. Jeżeli tendencja ta utrzyma się, niestabilna sytuacja przemysłu Unii natychmiast przekształci się w istotną szkodę. Ponadto fakt, że w latach 2020-2026 chińskie moce produkcyjne mają niemal się podwoić i nie będą mogły zostać wchłonięte przez chiński popyt krajowy ani przez inne chińskie rynki eksportowe, sprawia, że rynek unijny staje się coraz bardziej atrakcyjny dla przywozu z Chin po niskich cenach. Na podstawie danych dla okresu objętego dochodzeniem Komisja doszła do wniosku, że wystąpiła jednoznacznie przewidywalna i nieuchronna zmiana okoliczności pod koniec okresu objętego dochodzeniem, która spowoduje sytuację, w której dumping doprowadzi do powstania szkody. Gdy warunki rynkowe zmieniły się po pandemii COVID-19, przywóz z Chin zaczął wracać na rynek unijny, wypierając sprzedaż przemysłu Unii, który musiał zacząć obniżać ceny i pod koniec OD i w I kwartale 2023 r. ponosił straty, gdyż aby móc konkurować z przywozem towarów po cenach dumpingowych, był zmuszony do sprzedaży ze stratą.

(234)

Svepol twierdził, że na podstawie danych przedstawionych w skardze nie można uznać, iż skarżący znajduje się w trudnej sytuacji, a dane te wskazują na powrót do normalnych warunków rynkowych w następstwie ożywienia gospodarczego po pandemii COVID-19. Svepol twierdził ponadto, że marże zysku producentów unijnych rzeczywiście wykazywały oznaki stabilizacji przemysłu po okresie wyjątkowo wysokiej rentowności, kiedy to producenci unijni byli w stanie podnieść ceny powyżej kosztów jednostkowych, dokonać dużych inwestycji i utrzymać dominujący udział w rynku.

(235)

Komisja przyznała, że poziom zysku przemysłu Unii w okresie badanym, zwłaszcza w 2021 r. i w pierwszych trzech kwartałach OD, był znacznie wyższy niż w poprzednich latach. Wiele wskaźników szkody, takich jak produkcja, sprzedaż i rentowność, wykazuje jednak pod koniec OD ogromny i nadzwyczajny spadek do poziomu niemożliwego do utrzymania. W związku z tym Komisja stwierdziła, że sytuacji na koniec OD nie można po prostu uznać za powrót do normalnych warunków rynkowych.

(236)

CPCIF i Svepol twierdziły, że przywóz z Chin nie wskazywał na przewidywaną ani nieuchronną szkodę, ponieważ spadł o ponad połowę w ostatnim kwartale okresu objętego dochodzeniem, a zwiększony przywóz w trzecim kwartale okresu objętego dochodzeniem stanowił wyjątek. Svepol twierdził ponadto, że nie było zbieżności w czasie między spadkiem sprzedaży przemysłu Unii a tendencją w zakresie wielkości przywozu z Chin.

(237)

Komisja ustaliła, że przywóz z Chin znacznie wzrósł w całym okresie badanym. Spadek przywozu w ostatnim kwartale okresu objętego dochodzeniem poskutkował ponadto ciągłym i gwałtownym wzrostem przywozu po cenach dumpingowych w poprzednich kwartałach, po czym nastąpił dalszy wzrost w pierwszym kwartale po okresie objętym dochodzeniem. W przeciwieństwie do tego, co twierdzi Svepol, zbiegło się to z ciągłym spadkiem sprzedaży przemysłu Unii w okresie objętym dochodzeniem. W związku z tym Komisja stwierdziła, że nastąpił znaczny wzrost przywozu towarów po cenach dumpingowych, wskazujący na prawdopodobieństwo dalszego znacznego wzrostu przywozu.

(238)

Przemysł Unii osiągał dobre wyniki do trzeciego kwartału 2022 r., ale w ostatnim kwartale 2022 r. prawie wszystkie wskaźniki szkody zaczęły drastycznie spadać. Dochodzenie wykazało wstępnie, że ta negatywna sytuacja utrzymywała się w pierwszym kwartale 2023 r.

(239)

Podczas gdy średnie koszty i ceny sprzedaży producentów unijnych były bardzo skorelowane w okresie badanym, przy czym wzrostowi kosztów o 46 % towarzyszył wzrost średniej ceny sprzedaży o 49 % w OD w porównaniu z 2019 r., chińskie ceny wzrosły tylko o około 26 %. W latach 2019 i 2020 średnie chińskie ceny importowe były wyższe od cen przemysłu Unii, natomiast w OD przywóz z Chin powodował podcięcie cenowe.

(240)

Chociaż przywóz z innych państw, w szczególności z Turcji, Egiptu i Wietnamu, odnotował w OD również nieznaczny wzrost, średnie ceny tego przywozu mieściły się w zakresie od niższych o 1,2 % do wyższych o 2,0 % od średnich cen sprzedaży w Unii. Oceniając to łącznie, ceny tego przywozu były nieco wyższe niż ceny unijne.

(241)

Prognoza przemysłu Unii dotycząca przyszłej rentowności i przyszłej sprzedaży jest negatywna. Spadek sprzedaży i ujemne marże najprawdopodobniej będą skutkować dużymi stratami, utratą zamówień i redukcją miejsc pracy. Wszystkie czynniki uwzględnione w art. 3 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, zwłaszcza znacząca stopa wzrostu przywozu po coraz niższych cenach dumpingowych w 2022 r., która utrzymywała się w pierwszej połowie 2023 r., nadwyżka mocy produkcyjnych w ChRL oraz tendencja spadkowa rentowności przemysłu unijnego pozwalają sformułować ten sam wniosek.

(242)

Na podstawie powyższej analizy Komisja doszła na tym etapie postępowania do wniosku, że pod koniec okresu objętego dochodzeniem wystąpiło zagrożenie jednoznacznie przewidywalnej i nieuchronnej szkody dla przemysłu unijnego.

(243)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego Komisja sprawdziła, czy zagrożenie wystąpienia istotnej szkody dla przemysłu unijnego było spowodowane aktualnym i przyszłym przywozem po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie. Zgodnie z art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała także, czy inne znane czynniki mogły w tym samym czasie również spowodować zagrożenie wystąpieniem szkody dla przemysłu Unii. Komisja dopilnowała, aby ewentualne zagrożenie wystąpieniem szkody spowodowane przez inne czynniki niż przywóz po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, nie było łączone z tym przywozem. Te czynniki to: przywóz dokonywany przez skarżących i przedsiębiorstwa powiązane ze skarżącymi, zwiększone wykorzystanie PET pochodzącego z recyklingu przez użytkowników PET, przywóz z innych państw trzecich, wzrost kosztów surowców i cen energii oraz wzrost kosztów inwestycji.

(244)

Jak określono w motywie 210, wielkość przywozu PET z ChRL w okresie badanym znacznie wzrosła i wykazywała tendencję wzrostową w OD i pierwszym kwartale po OD, z wyjątkiem ostatniego kwartału OD. Jak wykazano w motywie 165, przywóz z Chin podcinał ceny przemysłu Unii. Komisja ustaliła również, że przywóz chińskiego PET spowodował tłumienie cen przemysłu Unii, w szczególności pod koniec okresu objętego dochodzeniem.

(245)

Wskutek znacznego wzrostu przywozu chińskiego PET po cenach niższych od cen przemysłu Unii w okresie objętym dochodzeniem przemysł ten stracił udział w rynku na rzecz przywozu z Chin i stracił rentowność w ostatnim kwartale OD.

(246)

Dlatego też Komisja wstępnie stwierdziła, że wspomniany przywóz towarów po cenach dumpingowych wpłynął negatywnie na sytuację przemysłu Unii.

(247)

Co więcej, jak przedstawiono w motywie 212, nie tylko chińscy producenci PET dysponują znacznymi wolnymi mocami produkcyjnymi, które według prognoz będą w nadchodzących latach jeszcze większe, lecz także Unia była również najbardziej atrakcyjnym miejscem przeznaczenia dla przywozu z Chin po cenach dumpingowych w okresie objętym dochodzeniem, ze szkodą dla przemysłu Unii, a żadne inne państwa trzecie nie byłyby w stanie wchłonąć chińskich wolnych mocy produkcyjnych w zakresie PET.

(248)

W odniesieniu do rozumowania Komisji w sprawach krzemomanganu i styrenu-butadienu-styrenu CPCIF twierdził, że brak jest zbieżności w czasie między tendencją w zakresie rentowności i wykorzystania mocy produkcyjnych przemysłu Unii a wzrostem przywozu towarów po cenach dumpingowych z ChRL, który to argument potwierdził Svepol, oraz że wzrost udziału w rynku przywozu z Chin i poziom podcięcia cenowego były zbyt ograniczone, aby miały istotny wpływ na przemysł Unii. Porównując dane Eurostatu dotyczące cen importowych ChRL z danymi dotyczącymi sprzedaży przemysłu Unii przedstawionymi w skardze, ten importer niepowiązany twierdził również, że przywóz z ChRL nie mógł zagrażać przemysłowi Unii, gdy ceny importowe z ChRL faktycznie wzrosły i od września 2022 r. utrzymywały się powyżej cen sprzedaży przemysłu Unii.

(249)

Komisja ustaliła, że poziom produkcji i wykorzystanie mocy produkcyjnych przemysłu Unii odnotowały w okresie objętym dochodzeniem znaczny spadek, tuż po okresie, w którym zaobserwowano znaczny wzrost przywozu z Chin. Ceny chińskie, które były niższe od cen przemysłu Unii i cen z innych państw trzecich w pierwszych trzech kwartałach okresu objętego dochodzeniem, spowodowały spadek cen przemysłu Unii i państw trzecich w ostatnim kwartale okresu objętego dochodzeniem do poziomu cen przywozu z Chin w poprzednim kwartale, co spowodowało, że przemysł Unii odnotował straty. Pokazało to, że chińskie ceny mogły mieć negatywny wpływ na poziom cen na rynku unijnym. W związku z tym argument ten odrzucono.

(250)

Komisja wstępnie stwierdziła zatem, że przywóz z Chin po cenach dumpingowych miał negatywny wpływ na sytuację przemysłu Unii i powodował zagrożenie wystąpieniem istotnej szkody dla przemysłu Unii.

(251)

Komisja zbadała również, czy pozostałe znane czynniki pojedynczo lub łącznie są w stanie osłabić związek przyczynowy ustalony między przywozem towarów po cenach dumpingowych a wstępnie stwierdzonym zagrożeniem wystąpieniem szkody tak, iż taki związek nie byłby rzeczywisty i istotny.

(252)

UNESDA argumentowała, że producenci unijni objęci próbą Indorama i NEO dokonywali przywozu PET z ChRL. Rzeczywiście Komisja ustaliła, że część przywozu z ChRL została zrealizowana przez skarżące przedsiębiorstwa odpowiadające za [15-25] % przywozu z ChRL w 2022 r. i [25-35] % tylko w ostatnim kwartale 2022 r. Nawet jednak w przypadku, gdyby oceniać tendencje w przywozie ogółem bez tego przywozu, to w okresie badanym nastąpił znaczny wzrost przywozu z Chin. W związku z tym istnienie przywozu dokonywanego przez skarżącego nie osłabiło tego związku przyczynowego.

(253)

UNESDA twierdziła, że polityka Unii Europejskiej w zakresie gospodarowania odpadami i ograniczenia stosowania tworzyw sztucznych doprowadziła do coraz częstszego zastępowania vPET przez rPET (pomimo systematycznie wyższych cen rPET w porównaniu z vPET), co doprowadziło do wysokiego wskaźnika wykorzystania rPET.

(254)

Analizując wskaźniki szkody na bardziej szczegółowym poziomie, można w okresie badanym faktycznie zaobserwować tendencję wzrostową w zakresie mocy produkcyjnych, produkcji i sprzedaży rPET. Ten wzrost produkcji o około 250 000 ton i sprzedaży o około 200 000 ton, co odpowiada około 20 % mocy produkcyjnych i produkcji przemysłu Unii w zakresie PET, nie zrekompensował jednak utraty produkcji na rzecz przywozu z Chin po cenach dumpingowych i stagnacji sprzedaży, a zatem nie osłabił związku przyczynowego między przywozem z Chin po cenach dumpingowych a zagrożeniem wystąpieniem szkody poniesionej przez przemysł unijny. Ponadto skarżący przedstawił dane wskazujące, że producenci rPET zmniejszali swoją produkcję po OD ze względu na niskie ceny vPET na rynku unijnym spowodowane przywozem towarów po cenach dumpingowych z ChRL.

(255)

CPCIF i UNESDA twierdziły, że wielkość przywozu z Egiptu, Turcji i Wietnamu w okresie badanym znacznie wzrosła, ale we wszystkich tych przypadkach odnotowano znaczny spadek wielkości przywozu w ostatnim kwartale OD. Spadek wielkości przywozu z ChRL w tym kwartale był jednak znacznie większy niż w przypadku tych innych państw trzecich. CPCIF zauważył ponadto, że przywóz z Indii w okresie badanym utrzymywał się na wysokim i stabilnym poziomie, a przywóz z Korei Południowej wzrósł w ostatnim kwartale OD. W związku z tym CPCIF argumentował, że wszelka szkoda poniesiona przez przemysł Unii jest spowodowana przywozem z innych państw, a nie przywozem z ChRL, w szczególności dlatego, że przywóz z tych innych państw również podcinał ceny przemysłu Unii w podobnym stopniu jak przywóz z Chin. W analizie tej należy ponadto uwzględnić cło w wysokości 6,5 % nałożone na przywóz z Chin do Unii.

(256)

Wielkość przywozu z innych państw trzecich w okresie badanym kształtowała się następująco:

Tabela 16

Przywóz z państw trzecich

(257)

Jak przedstawiono w tabeli zamieszczonej w motywie 157, wielkość przywozu z ChRL wzrosła w okresie badanym o 58 %. Chociaż stopa wzrostu w przypadku Egiptu, Turcji i Wietnamu była w ujęciu łącznym wyższa, indywidualny poziom przywozu z tych państw był znacznie niższy niż przywóz z ChRL w wartościach bezwzględnych.

(258)

Średnie ceny wszystkich pozostałych państw trzecich w okresie objętym dochodzeniem były ponadto wyższe niż cena importowa z ChRL i były zbliżone do ceny przemysłu Unii. Oceniając w ujęciu łącznym, ceny tego przywozu były wyższe niż ceny przemysłu Unii.

(259)

W związku z tym Komisja wstępnie stwierdziła, że oprócz faktu, iż przywozu tego nie dokonywano po cenach niższych od cen przemysłu Unii, także wielkość przywozu nie miała takiej skali, aby osłabić związek przyczynowy między przywozem z Chin po cenach dumpingowych a zagrożeniem wystąpieniem szkody dla przemysłu Unii.

(260)

Wielkość wywozu producentów unijnych kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 17

Wyniki wywozu producentów unijnych objętych próbą

(261)

Wywóz przemysłu Unii wzrósł w latach 2019-2021, po czym spadł, ale utrzymywał się znacznie powyżej ilości sprzedanej na początku okresu badanego.

(262)

Wywóz był jedynie niewielką częścią ogólnej sprzedaży przemysłu Unii i stanowił 7-10 % jego produkcji w 2019 r. Średnia cena sprzedaży w wywozie odpowiadała wahaniom kosztów produkcji przemysłu Unii.

(263)

W związku z tym Komisja wstępnie stwierdziła, że wyniki wywozu przemysłu Unii nie osłabiły związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, a stwierdzonym zagrożeniem wystąpieniem szkody.

(264)

UNESDA twierdziła, że na cenę PET w drugiej połowie 2022 r. wpłynął kryzys energetyczny, który nastąpił w wyniku wojny Rosji przeciwko Ukrainie. CPCIF twierdził również, że wzrost kosztów surowców, kosztów energii i presji inflacyjnej były czynnikami, które spowodowały szkodę dla przemysłu Unii, przy czym argumentował, że spadek rentowności przemysłu Unii zbiegł się w czasie z wysoką stopą inflacji spowodowaną wzrostem kosztów energii. W wyniku wojny w Ukrainie ceny ropy naftowej w Europie znacznie wzrosły, co wpłynęło na ceny surowców: paraksylenu, oczyszczonego kwasu tereftalowego i glikolu monoetylenowego, podczas gdy chińscy producenci PET w mniejszym stopniu odczuli wzrost kosztów energii.

(265)

Jak określono w motywie 183, koszty produkcji przemysłu Unii najpierw odnotowały spadek w 2020 r., a następnie znacznie wzrosły w okresie objętym dochodzeniem. Przemysł Unii mógł jednak również podnosić swoje ceny stosownie do wzrostu kosztów produkcji przez większość 2021 r. i w okresie objętym dochodzeniem. Oceniając te dane na poziomie kwartalnym za okres objęty dochodzeniem, można stwierdzić, że przemysł Unii musiał obniżyć swoje ceny w ostatnim kwartale okresu objętego dochodzeniem do poziomu poniżej kosztów produkcji w odpowiedzi na nieuczciwą konkurencję ze strony przywozu towarów po cenach dumpingowych. W związku z tym wzrost kosztów nie osłabił związku przyczynowego.

(266)

CPCIF twierdził, że inwestycje przemysłu Unii wzrosły w okresie badanym ponad czterokrotnie, co było spowodowane wzrostem kapitału obrotowego ze względu na większe zapasy i wypełnianie obowiązków regulacyjnych wynikających z dyrektywy w sprawie produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych.

(267)

Jak określono w motywie 191, Komisja stwierdziła, że inwestycje rzeczywiście znacznie wzrosły. W porównaniu z wartością sprzedaży na rynku unijnym koszty inwestycji były jednak ograniczone i nigdy nie przekraczały 2,1 % obrotów producentów unijnych objętych próbą. Inwestycji dokonano ponadto w celu zapewnienia zgodności z obowiązującymi przepisami Unii, utrzymania zakładów i wydłużenia ich żywotności. Ten poziom kosztów inwestycji nie mógł zatem osłabić związku przyczynowego między przywozem z Chin po cenach dumpingowych a stwierdzonym zagrożeniem wystąpienia szkody.

(268)

Svepol argumentował, że spadek wielkości produkcji i sprzedaży był odpowiedzią na zmiany preferencji klientów w zakresie zakupów (w tym przejścia z umów długoterminowych na bardziej elastyczne kontrakty na rynku kasowym) oraz powszechne zmniejszanie zapasów przez klientów PET.

(269)

Komisja ustaliła, że chociaż konsumpcja w Unii w ostatnim kwartale 2022 r. tymczasowo spadła, w rzeczywistości wzrosła w OD w porównaniu z początkiem okresu badanego i utrzymywała się na średnim kwartalnym poziomie OD również w pierwszym kwartale 2023 r. (zob. tabela 3 i tabela 14). W związku z tym domniemane zmniejszenie zapasów przez klientów nie znajduje należytego uzasadnienia. Ponadto samej potencjalnej zmiany preferowanych warunków zakupu nie można uznać za czynnik, który powinien automatycznie prowadzić do spadku produkcji lub sprzedaży producentów unijnych. W toku dochodzenia ustalono bowiem wstępnie, że przywóz z Chin odbywał się na podstawie kontraktów na rynku kasowym, podczas gdy w przeszłości przemysł unijny sprzedawał głównie na podstawie umów długoterminowych. Przywóz z Chin odbywał się jednak po cenach dumpingowych podcinających przemysł unijny, co mogło nawet zaostrzyć to przejście z umów długoterminowych na kontrakty na rynku kasowym. Różnica między kontraktami zakupu mogła więc nasilić współzależność przywozu z Chin po cenach dumpingowych i stwierdzonego zagrożenia wystąpieniem szkody.

(270)

Komisja wyróżniła i oddzieliła wpływ wszystkich znanych czynników na sytuację przemysłu Unii od szkodliwych skutków przywozu towarów po cenach dumpingowych. Wpływ tych innych czynników na negatywne zmiany dla przemysłu Unii był jednak ograniczony, o ile w ogóle wystąpił.

(271)

Uwzględniając powyższe, Komisja wstępnie stwierdziła na tym etapie, że przywóz towarów po cenach dumpingowych z ChRL spowodował zagrożenie wystąpieniem szkody dla przemysłu Unii, a pozostałe czynniki, rozważane osobno lub łącznie, nie naruszyły związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a istotną szkodą.

(272)

W celu określenia poziomu środków Komisja zbadała, czy cło niższe od marginesu dumpingu będzie wystarczające do usunięcia szkody dla przemysłu Unii spowodowanej przez przywóz po cenach dumpingowych.

(273)

Szkoda zostałaby usunięta, gdyby przemysł Unii był w stanie osiągnąć zysk docelowy dzięki sprzedaży po cenie docelowej w rozumieniu art. 7 ust. 2c i 2d rozporządzenia podstawowego.

(274)

Zgodnie z art. 7 ust. 2c rozporządzenia podstawowego przy ustalaniu zysku docelowego Komisja wzięła pod uwagę następujące czynniki: poziom rentowności przed wzrostem przywozu z ChRL, poziom rentowności potrzebny do pokrycia pełnych kosztów i inwestycji, działalności badawczo-rozwojowej i innowacji oraz poziom rentowności spodziewany w normalnych warunkach konkurencji. Taka marża zysku nie powinna być niższa niż 6 %.

(275)

Zysk w pierwszych dwóch latach okresu badanego wynosił poniżej 6 % (w latach 2019 lub 2020), a warunki rynkowe były w 2021 r. nietypowe ze względu na pandemię COVID-19 w połączeniu z bezprecedensowym wzrostem kosztów transportu związanym z ogólnym spadkiem przywozu z państw trzecich w 2021 r. Żaden rok z tego okresu nie kwalifikuje się zatem do zapewnienia zysku docelowego zgodnie z art. 7 ust. 2c rozporządzenia podstawowego. Żaden z producentów unijnych objętych próbą nie przedstawił uzasadnionego wniosku w sprawie utraconej inwestycji lub kosztów badań i rozwoju oraz innowacji. W świetle tych faktów Komisja zdecydowała się zastosować minimalny zysk docelowy w wysokości 6 %, który dodano do rzeczywistych kosztów produkcji przemysłu Unii w celu ustalenia niewyrządzającej szkody ceny.

(276)

Ponieważ nie zgłoszono żadnych uzasadnionych roszczeń dotyczących obecnych lub przyszłych kosztów wynikających z wielostronnych umów dotyczących ochrony środowiska i protokołów do nich, a także konwencji MOP ujętych w wykazie zgodnie z art. 7 ust. 2d, do ustalonej w ten sposób ceny niewyrządzającej szkody nie dodano żadnych dodatkowych kosztów.

(277)

Komisja ustaliła następnie poziom marginesu szkody poprzez porównanie średniej ważonej ceny importowej poszczególnych współpracujących producentów eksportujących objętych próbą w ChRL, ustalonej na potrzeby obliczeń podcięcia cenowego, ze średnią ważoną ceny niewyrządzającej szkody produktu podobnego sprzedawanego przez objętych próbą producentów unijnych na rynku unijnym w okresie objętym dochodzeniem. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały wyrażone w formie odsetka średniej ważonej wartości importowej CIF.

(278)

Svepol zasugerował, że gdyby Komisja miała nałożyć cła, w celu ustalenia marginesu szkody należałoby oprzeć się na rzeczywistych cenach i zyskach osiągniętych przez producentów unijnych w drugiej połowie 2022 r., ponieważ ceny sprzedaży przemysłu Unii w 2022 r. nie były ani obniżone, ani stłumione. Należy zauważyć, że rok 2022 był rokiem, w którym przywóz z ChRL znacznie wzrósł, w związku z czym zysku osiągniętego przez producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem lub jakimkolwiek okresie w 2022 r. nie uznano za odpowiedni do wykorzystania jako zysk docelowy.

(279)

Poziom usuwający szkodę dla „innych przedsiębiorstw współpracujących” oraz dla „wszystkich innych przedsiębiorstw” obliczono w ten sam sposób jak margines dumpingu dla tych przedsiębiorstw (zob. sekcja 3.5).

(280)

W wyniku powyższej oceny wysokości tymczasowego cła antydumpingowego powinny zostać ustalone zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w sposób przedstawiony poniżej:

(281)

Komisja zbadała, czy pomimo stwierdzenia dumpingu wyrządzającego szkodę wprowadzenie środków nie byłoby sprzeczne z interesem Unii zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu Unii, importerów, użytkowników i konsumentów.

(282)

W całej Unii PET produkowało około 60 przedsiębiorstw, zapewniając zatrudnienie około 1 500 pracowników. W toku dochodzenia współpracowało szesnastu producentów. Żaden ze znanych producentów nie sprzeciwił się wszczęciu dochodzenia. Jak wykazano powyżej przy analizie wskaźników szkody, pod koniec okresu objętego dochodzeniem przemysł Unii wykazywał tendencję spadkową. W szczególności widoczny był znaczny niekorzystny wpływ na wskaźniki szkody związane z wynikami finansowymi producentów unijnych objętych próbą, takie jak rentowność. Pod koniec okresu objętego dochodzeniem sytuacja przemysłu Unii uległa pogorszeniu, a przywóz towarów po cenach dumpingowych z ChRL negatywnie wpływał na ten przemysł, powodując zagrożenie wystąpieniem szkody pod koniec okresu objętego dochodzeniem.

(283)

Oczekuje się, że nałożenie tymczasowych ceł antydumpingowych przywróci uczciwe warunki handlu na rynku unijnym, dzięki czemu nastąpi koniec spadku cen, a przemysł unijny będzie w stanie poprawić swoją sytuację. Doprowadziłoby to do poprawy rentowności przemysłu Unii. W przypadku braku środków bardzo prawdopodobne jest, że zagrożenie szkodą urzeczywistni się i że nastąpi dalsze pogorszenie sytuacji gospodarczej przemysłu Unii oraz wstrzymanie pracy zakładów przemysłu Unii lub ich zamknięcie.

(284)

Na tym etapie Komisja stwierdziła zatem, że nałożenie ceł antydumpingowych leżałoby w interesie przemysłu unijnego.

(285)

Importer niepowiązany (Svepol) i szereg dużych przedsiębiorstw użytkowników, takich jak Danone, Nestle Waters, Coca-Cola i Refresco, wraz ze stowarzyszeniami takimi jak Soft Drinks Europe (UNESDA) i Natural Mineral Waters Europe (NWME), zgłosiły się i współpracowały w ramach przedmiotowego dochodzenia. UNESDA reprezentuje głównych użytkowników korporacyjnych, krajowych producentów napojów bezalkoholowych, rozlewnie i dystrybutorów, natomiast NWME występuje w imieniu producentów naturalnej wody mineralnej. Svepol oraz cztery grupy użytkowników (Refresco, Danone, Nestle i Retal) udzieliły ustrukturyzowanych odpowiedzi (zweryfikowanych na tym etapie w odniesieniu do Svepolu) na pytania zawarte w kwestionariuszu Komisji. Ponadto zgłosiło się ponad 30 innych użytkowników (głównie rozlewni) i stowarzyszeń krajowych z Austrii, Bułgarii, Niemiec, Francji, Włoch, Hiszpanii i Polski, którzy przedstawili uwagi i wyrazili sprzeciw wobec potencjalnych ceł na przywóz PET.

(286)

Sektor butelkowania PET jest znaczący pod względem zatrudnienia - jest to ponad 300 000 bezpośrednich miejsc pracy w 1 000 rozlewni. Co ważne, większość tych przedsiębiorstw to małe i średnie przedsiębiorstwa („MŚP”), które często zatrudniają mniej niż 50 osób. Wielu użytkowników twierdziło, że już teraz stosuje niskie marże i ponosi rosnące koszty wynikające ze środków regulacyjnych UE dotyczących produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych i innych obowiązków w zakresie opakowań. Użytkownicy ci twierdzili ponadto, że PET jest towarem, który nie jest produkowany w wystarczających ilościach w Unii, w związku z czym przywóz jest istotnym elementem konsumpcji w Unii.

(287)

Użytkownicy i Svepol (importer) twierdzili ponadto, że nałożenie środków antydumpingowych na przywóz PET z ChRL miałoby negatywny wpływ na te europejskie przedsiębiorstwa na szereg sposobów, które przedstawiono poniżej.

(288)

Użytkownicy twierdzili, że środki prawdopodobnie spowodują wzrost cen vPET. Udokumentowano to na przykładzie Stanów Zjednoczonych, w których ceny PET są znacznie wyższe niż ceny w państwach o niższych lub zerowych cłach, takich jak Unia lub Korea Południowa. Miałoby to wpływ na MŚP, które nie mogłyby łatwo przenieść tych zwiększonych kosztów na swoich klientów, co stanowiłoby trudność dla branży napojów, w której PET jest głównym składnikiem kosztów. Użytkownicy wskazali (bez dalszego uzasadnienia), że cena PET w produkcie końcowym wynosi od 8 do 15 % i że wzrostu cen nie można w pełni przenieść na nabywców.

(289)

Branża napojów bezalkoholowych twierdziła, że próbuje przejść z vPET na rPET, który jest obecnie droższy. Wyższe ceny vPET mogą spowolnić tę zmianę, osłabiając inicjatywy branży na rzecz zrównoważonego rozwoju.

(290)

Kilku użytkowników twierdziło, że środki antydumpingowe nałożone na przywóz PET z ChRL spowodują dalszą konsolidację kontroli producenta unijnego Indorama na rynku PET, również ze względu na fakt, że Indorama jest właścicielem zakładów produkcyjnych PET w Turcji i Egipcie, kolejnych głównych eksporterów PET do Unii, oraz że taka sytuacja na rynku może mieć negatywny wpływ na konkurencję i może nie być zgodna z szerszymi interesami Unii.

(291)

Chociaż środki antydumpingowe rzeczywiście mogą spowodować wzrost ceny PET i negatywnie wpłynąć na przemysł wykorzystujący PET i użytkowników ostatecznych produktów w opakowaniach z PET, niekoniecznie musi to prowadzić do utraty miejsc pracy u użytkowników PET, biorąc pod uwagę, że koszty PET stanowią maksymalnie 15 % ceny produktu końcowego. Z dostępnych dowodów wynika ponadto, że nie tylko zakłady produkcyjne PET producentów unijnych są w pełni wykorzystywane, lecz także wiele innych państw, takich jak Turcja, Egipt i Wietnam, ma zdolność do dostarczania PET przemysłowi wykorzystującemu ten produkt w Unii.

(292)

W ramach zobowiązania do przeciwdziałania zanieczyszczeniom i eliminowania produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych Unia Europejska przyjęła w 2015 r. plan działania UE dotyczący gospodarki o obiegu zamkniętym. W planie tym uznano tworzywa sztuczne za kwestię priorytetową i za cel przyjęto opracowanie strategii uwzględniających cały cykl życia tworzyw sztucznych. PET, tworzywo sztuczne w pełni nadające się do recyklingu, jest ważnym elementem w tych staraniach. W 2016 r. zebrano w Unii 72,7 % odpadów tworzyw sztucznych, natomiast tylko 31,1 % poddano recyklingowi, co uwypukliło znaczenie „czystych” tworzyw sztucznych takich jak PET.

(293)

W unijnej dyrektywie w sprawie produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych określono ambitne cele w zakresie recyklingu na nadchodzące dziesięciolecie, zmuszając unijnych producentów PET do inwestowania w technologie rPET. Postępowi temu zagraża jednak napływ vPET z ChRL po cenach dumpingowych. Ten przywóz po cenach dumpingowych sprawił, że rPET produkowany w Europie stał się mniej konkurencyjny, co doprowadziło do powrotu do vPET, zwłaszcza gdy koszty energii związane z produkcją rPET są wysokie. Przywóz towarów po cenach dumpingowych może utrudniać innowacje i budowanie mocy produkcyjnych w zakresie rPET oraz niekorzystnie działać na recykling PET w obiegu, która to kwestia ma zasadnicze znaczenie dla osiągnięcia unijnych celów w zakresie redukcji emisji dwutlenku węgla i recyklingu.

(294)

Cła (zob. sekcja 9 poniżej) są ponadto ustalane na poziomie umożliwiającym przywóz chińskiego PET po uczciwych cenach.

(295)

Zaangażowanie Unii na rzecz ochrony środowiska, widoczne na przykładzie dyrektywy w sprawie produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych, podkreśla inwestycje w recykling, co mógłby utrudniać tani vPET.

(296)

Ogólnie rzecz biorąc, wstępnie stwierdza się, że korzyści płynące ze środków przewyższają potencjalny negatywny wpływ na importerów, użytkowników i konsumentów.

(297)

Na podstawie powyższego Komisja doszła do wniosku, że na obecnym etapie dochodzenia nie ma przekonujących powodów, aby stwierdzić, iż wprowadzenie środków w odniesieniu do przywozu PET pochodzącego z ChRL nie leży w interesie Unii.

(298)

Biorąc pod uwagę sformułowane przez Komisję wnioski dotyczące dumpingu, szkody, związku przyczynowego, poziomu środków i interesu Unii, należy wprowadzić środki tymczasowe, aby zapobiec urzeczywistnieniu się nieuchronnego ryzyka wyrządzenia istotnej szkody przemysłowi unijnemu przez przywóz po cenach dumpingowych.

(299)

W odniesieniu do przywozu PET pochodzącego z ChRL należy wprowadzić tymczasowe środki antydumpingowe zgodnie z zasadą niższego cła określoną w art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Komisja porównała marginesy szkody z marginesami dumpingu w motywie 279 powyżej. kwotę ceł ustalono na poziomie marginesu dumpingu albo marginesu szkody, zależnie od tego, który z nich jest niższy.

(300)

W związku z powyższym stawki tymczasowego cła antydumpingowego, wyrażone w cenach CIF na granicy Unii przed ocleniem, powinny być następujące:

(301)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną w toku dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Te stawki celne mają zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, oraz produkowanego przez wymienione podmioty prawne. Przywóz produktu objętego postępowaniem, wyprodukowanego przez dowolne inne przedsiębiorstwo, które nie zostało konkretnie wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym podmioty powiązane z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, powinien podlegać stawce cła mającej zastosowanie do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”. Nie powinny one być objęte żadną z indywidualnych stawek cła antydumpingowego.

(302)

W celu zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z różnicą w stawkach celnych potrzebne są szczególne środki gwarantujące stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych. Przedsiębiorstwa, na które nałożono indywidualne cła antydumpingowe, muszą przedstawić ważną fakturę handlową organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, powinien zostać objęty cłem antydumpingowym obowiązującym wobec „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(303)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy celne państw członkowskich muszą bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniająca wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach mogą one żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celów weryfikacji dokładności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania stawki należności celnej zgodnie z prawem celnym.

(304)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po wprowadzeniu danych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę struktury handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach oraz pod warunkiem spełnienia określonych wymagań, może zostać wszczęte dochodzenie w sprawie obchodzenia środków. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych, a następnie nałożyć cło ogólnokrajowe.

(305)

Zgodnie z art. 19a rozporządzenia podstawowego Komisja poinformowała zainteresowane strony o planowanym nałożeniu ceł tymczasowych. Informacje te zostały również udostępnione ogółowi społeczeństwa za pośrednictwem strony internetowej DG ds. Handlu. Zainteresowane strony miały trzy dni robocze na przedstawienie uwag dotyczących poprawności obliczeń, które zostały im ujawnione.

(306)

Nie otrzymano żadnych uwag dotyczących poprawności obliczeń.

(307)

W interesie dobrej administracji Komisja zwróci się do zainteresowanych stron z prośbą o przedłożenie pisemnych uwag lub o złożenie wniosku o posiedzenie wyjaśniające z udziałem Komisji lub rzecznika praw stron w postępowaniach w sprawie handlu w określonym terminie.

(308)

Ustalenia dotyczące nałożenia ceł tymczasowych obowiązują tymczasowo i mogą ulec zmianie na ostatecznym etapie dochodzenia,