(1)

Wytyczne zawarte w Porozumieniu w sprawie oficjalnie wspieranych kredytów eksportowych (zwanym dalej „porozumieniem"), opracowanym w ramach Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), zostały przetransponowane rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1233/2011 (1), i w ten sposób stały się prawnie wiążące w Unii.

(2)

Uczestnicy porozumienia (zwani dalej „uczestnikami") mają uzgodnić zmiany porozumienia, w szczególności w odniesieniu do przepisów regulujących maksymalne okresy spłaty, schemat spłaty oraz minimalne stawki ubezpieczenia.

(3)

Od czasu jego przyjęcia w 1978 r. nigdy dotąd nie przeprowadzono kompleksowego przeglądu ogólnej ciągłej adekwatności postanowień porozumienia. Kompleksowy przegląd pokazuje, że jest potrzeba istotnej modernizacji porozumienia w celu zapewnienia, aby jego postanowienia uwzględniały zmiany w warunkach globalnych i były dostosowane do wymogów przyszłości. Ponadto, postanowienia nie powinny być nieproporcjonalnie rygorystyczne w stosunku do celów porozumienia, jakimi są zapewnienie równych zasad dla uczestników oraz uniknięcie wypierania sektora prywatnego.

(4)

Proponowane zmiany porozumienia umożliwiłyby agencjom kredytów eksportowych uczestników oferowanie nabywcom i kredytobiorcom wywożonych towarów i usług w państwach trzecich warunków finansowania zgodnych z należytymi praktykami rynkowymi, umożliwiając tym samym lepsze korygowanie niedoskonałości rynku i wypełnienie luk w finansowaniu bez wypierania sektora prywatnego. W ten sposób zmodernizowane porozumienie wzmocniłoby globalną konkurencyjność eksporterów unijnych, a tym samym znacząco przyczyniłoby się do wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy w Unii.

(5)

W wyniku tych proponowanych zmian konieczne są również dalsze zmiany porozumienia w celu usprawnienia i zapewnienia większej spójności w ramach porozumienia i załączników do niego, w tym w odniesieniu do wymogów powiadamiania ex ante.

(6)

Ponadto kompleksowy przegląd porozumienia podkreślił potrzebę przeglądu procedur przedłużenia uzgodnionych warunków, które nie są związane z konkretną transakcją. Zmienione procedury wykluczałyby możliwość jednostronnego przedłużenia takich uzgodnionych warunków przez poszczególnych uczestników. Te zmienione procedury lepiej uwzględniałyby zatem potrzebę formalnego uzgodnienia stanowiska przez Unię przed jakimkolwiek przedłużeniem takich uzgodnionych warunków.

(7)

Należy ustalić stanowisko, jakie powinno zostać zajęte w imieniu Unii w odniesieniu do decyzji uczestników dotyczącej zmian porozumienia, ponieważ zgodnie z art. 2 rozporządzenia (UE) nr 1233/2011 decyzja będzie wiążąca dla Unii oraz może wywrzeć decydujący wpływ na treść prawa Unii.

(8)

Stanowisko Unii powinno zatem polegać na poparciu zmian w oparciu o dołączony projekt skonsolidowanej wersji porozumienia,