Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsza Umowa (zwana dalej „Umową") określa zasady mające zastosowanie do uczestnictwa Nowej Zelandii w programie lub działaniu Unii.

Artykuł 2

Definicje

Na potrzeby niniejszej Umowy stosuje się następujące definicje:

Artykuł 3

Ustanowienie uczestnictwa

1. Nowa Zelandia zostaje dopuszczona do uczestnictwa w programach lub działaniach Unii lub, w wyjątkowych przypadkach, w częściach programów lub działań Unii, które są otwarte na uczestnictwo Nowej Zelandii, oraz przyczynia się do ich realizacji zgodnie z aktami podstawowymi i zgodnie z protokołami do niniejszej Umowy.

2. Szczegółowe warunki uczestnictwa Nowej Zelandii w programie ramowym w zakresie badań naukowych i innowacji „Horyzont Europa" (2021-2027) określono w Protokole w sprawie stowarzyszenia Nowej Zelandii z programem ramowym w zakresie badań naukowych i innowacji „Horyzont Europa" (2021-2027) do niniejszej Umowy. Na zasadzie odstępstwa od postanowień art. 15 ust. 8 niniejszej Umowy protokół ten może zostać zmieniony przez wspólny komitet ustanowiony na mocy art. 14 niniejszej Umowy.

3. Na zasadzie odstępstwa od art. 15 ust. 8 niniejszej Umowy, szczegółowe warunki uczestnictwa Nowej Zelandii w każdym innym konkretnym programie lub działaniu Unii są określone w protokołach do niniejszej Umowy, które zostaną przyjęte i zmienione przez wspólny komitet ustanowiony na mocy art. 14 niniejszej Umowy.

4. Protokoły:

Artykuł 4

Zgodność z zasadami programu lub działania Unii

1. Nowa Zelandia uczestniczy w programach lub działaniach Unii lub ich częściach objętych protokołami do niniejszej Umowy na warunkach określonych w niniejszej Umowie, protokołach do niej, aktach podstawowych i innych zasadach dotyczących wdrażania programów i działań Unii.

2. Warunki, o których mowa w ust. 1, obejmują:

3. Warunki, o których mowa w ust. 2 lit. b), są równoważne z warunkami mającymi zastosowanie do kwalifikujących się podmiotów z państwa członkowskiego Unii, w tym wynikającymi ze środków ograniczających Unii (5), chyba że warunki, o których mowa w ust. 1, stanowią inaczej.

Artykuł 5

Uczestnictwo Nowej Zelandii w zarządzaniu programami lub działaniami Unii

1. Przedstawicielom lub ekspertom z Nowej Zelandii lub ekspertom wyznaczonym przez Nową Zelandię zezwala się na uczestnictwo w roli obserwatorów - chyba że dotyczy to kwestii zastrzeżonych tylko dla państw członkowskich Unii, lub dotyczących programów lub działań Unii lub ich części, w których Nowa Zelandia nie uczestniczy - w posiedzeniach komitetów, grup ekspertów lub innych podobnych posiedzeniach, w których uczestniczą przedstawiciele lub eksperci państw członkowskich Unii lub eksperci wyznaczeni przez państwa członkowskie Unii, wspierających Komisję Europejską w realizacji programów lub działań, lub ich części, oraz w zarządzaniu nimi, w których to programach lub działaniach Unii lub ich częściach uczestniczy Nowa Zelandia zgodnie z art. 3 niniejszej Umowy, lub ustanowionych przez Komisję Europejską w odniesieniu do wdrażania prawa Unii w związku z tymi programami, działaniami lub ich częściami. Przedstawiciele lub eksperci Nowej Zelandii lub eksperci wyznaczeni przez Nową Zelandię nie są obecni podczas głosowań. Nowa Zelandia jest informowana o wyniku głosowania.

2. W przypadku gdy eksperci lub oceniający nie są powoływani na podstawie obywatelstwa, obywatelstwo nie może być powodem, aby wykluczyć obywateli Nowej Zelandii. Nowa Zelandia należycie uwzględnia swoje obowiązki wynikające z Te Tiriti o Waitangi, zachęcając swoich obywateli do kandydowania na ekspertów.

3. Z zastrzeżeniem warunków przewidzianych w ust. 1, uczestnictwo przedstawicieli Nowej Zelandii w posiedzeniach, o których mowa w ust. 1, lub w innych posiedzeniach związanych z realizacją programów lub działań, odbywa się zgodnie z tymi samymi zasadami i procedurami co zasady i procedury mające zastosowanie do przedstawicieli państw członkowskich Unii, w odniesieniu do prawa do zabierania głosu, otrzymywania informacji i dokumentacji, chyba że dotyczy to kwestii zastrzeżonych tylko dla państw członkowskich Unii lub w odniesieniu do programu lub działania Unii lub ich części, w których Nowa Zelandia nie uczestniczy. Protokoły do niniejszej Umowy mogą określać dalsze zasady zwrotu kosztów podróży i utrzymania.

4. W protokołach do niniejszej Umowy można określić dodatkowe zasady dotyczące uczestnictwa ekspertów, a także uczestnictwa Nowej Zelandii w radach zarządzających i strukturach utworzonych do celów realizacji programów lub działań Unii, jak określono w odpowiednim protokole.

Artykuł 6

Warunki finansowe

1. Uczestnictwo Nowej Zelandii lub podmiotów z Nowej Zelandii w programach lub działaniach Unii lub, w wyjątkowych przypadkach, ich częściach jest uzależnione od wniesienia przez Nową Zelandię wkładu finansowego do odpowiedniego finansowania z budżetu ogólnego Unii (zwanego dalej „budżetem Unii").

2. Dla każdego programu lub działania Unii lub, w wyjątkowych przypadkach, ich części, wkład finansowy stanowi sumę:

3. Wkład finansowy ma formę rocznej płatności dokonywanej w jednej racie lub w większej ich liczbie.

4. Bez uszczerbku dla ust. 9 niniejszego artykułu i art. 7 opłata z tytułu uczestnictwa wynosi 4 % rocznego wkładu operacyjnego i nie podlega korektom z mocą wsteczną. Od 2028 r. wspólny komitet ustanowiony na mocy art. 14 niniejszej Umowy może dostosować wysokość opłaty z tytułu uczestnictwa.

5. Z wkładu operacyjnego pokrywa się wydatki operacyjne i wydatki na wsparcie; ma on charakter dodatkowy, zarówno w środkach na zobowiązania, jak i środkach na płatności, względem kwot zapisanych w ostatecznie przyjętym budżecie Unii na programy lub działania lub, w wyjątkowych przypadkach, na ich części, powiększonych, w stosownych przypadkach, o zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel niepochodzące z wkładów finansowych na rzecz programów i działań Unii, przekazanych przez innych darczyńców, zgodnie z odpowiednim protokołem do niniejszej Umowy.

6. Wkład operacyjny opiera się na kluczu do ustalenia wkładu określonym jako stosunek produktu krajowego brutto (PKB) Nowej Zelandii w cenach rynkowych do PKB Unii w cenach rynkowych. PKB w cenach rynkowych, który ma być stosowany, jest określany przez właściwe służby Komisji Europejskiej w oparciu o najnowsze dane statystyczne dostępne na potrzeby obliczeń budżetowych w roku poprzedzającym rok, w którym roczna płatność jest należna. Dostosowania tego klucza do ustalenia wkładu mogą zostać określone w odpowiednich protokołach.

7. Wkład operacyjny opiera się na zastosowaniu klucza do ustalenia wkładu względem pierwotnych środków na zobowiązania powiększonych jak przewidziano w ust. 5, zapisanych w ostatecznie przyjętym budżecie Unii na dany rok na potrzeby finansowania programów lub działań lub, w wyjątkowych przypadkach, ich części, w których uczestniczy Nowa Zelandia.

8. Na zasadzie odstępstwa od ust. 6 i 7 wkład operacyjny Nowej Zelandii do programu „Horyzont Europa" na lata 2023-2027 jest następujący:

9. Opłaty z tytułu uczestnictwa, o których mowa w ust. 2 lit. b), mają następującą wartość w latach 2023-2027:

10. Na wniosek Unia przekazuje Nowej Zelandii informacje dotyczące jej wkładu finansowego określonego w informacjach dotyczących budżetu, rachunkowości, wyników i ewaluacji przekazywanych organom budżetowym Unii i jej organom udzielającym absolutorium w odniesieniu do programów lub działań Unii lub, w wyjątkowych przypadkach, ich części, w których Nowa Zelandia uczestniczy. Informacje te są przekazywane z należytym uwzględnieniem przepisów Unii i Nowej Zelandii dotyczących poufności i ochrony danych oraz pozostają bez uszczerbku dla informacji, do których otrzymywania Nowa Zelandia jest uprawniona na mocy art. 10 niniejszej Umowy.

11. Wszystkie wkłady finansowe Nowej Zelandii lub płatności ze strony Unii oraz obliczenia kwot należnych lub kwot otrzymywanych dokonywane są w euro.

12. Szczegółowe postanowienia dotyczące wprowadzenia w życie niniejszego artykułu są zawarte w odpowiednich protokołach.

Artykuł 7

Programy i działania Unii, do których ma zastosowanie mechanizm dostosowania wkładu operacyjnego

1. Jeśli tak przewiduje odpowiedni protokół, wkład operacyjny programu lub działania Unii lub, w wyjątkowych przypadkach, ich części, na rok N może zostać skorygowany ze skutkiem wstecznym w kolejnym roku lub w kolejnych latach na podstawie zobowiązań budżetowych podjętych w stosunku do środków na zobowiązania przyznanych na ten rok, ich wykonania poprzez zobowiązania prawne oraz ich umorzenia.

2. Pierwszej korekty dokonuje się w roku N+1, gdy początkowy wkład operacyjny jest korygowany o różnicę między wkładem a wkładem skorygowanym obliczonym poprzez zastosowanie klucza do ustalenia wkładu z roku N, skorygowanego poprzez zastosowanie współczynnika, o ile przewiduje to odpowiedni protokół, do sumy:

3. W każdym kolejnym roku, aż do spłacenia lub umorzenia wszystkich zobowiązań budżetowych finansowanych ze środków na zobowiązania pochodzących z roku N, i nie później niż trzy lata po zakończeniu programu Unii lub po zakończeniu wieloletnich ram finansowych odpowiadających rokowi N, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej, Unia oblicza korektę wkładu na rok N, zmniejszając wkład Nowej Zelandii o kwotę uzyskaną poprzez zastosowanie klucza do ustalenia wkładu, skorygowaną, jeżeli przewiduje to odpowiedni protokół, na rok N względem umorzeń dokonywanych każdego roku wobec zobowiązań na rok N finansowanych z budżetu Unii lub z umorzeń ponownie oddanych do dyspozycji.

4. Jeżeli środki budżetowe pochodzące z zewnętrznych dochodów przeznaczonych na określony cel, które nie wynikają z wkładów finansowych w programy i działania Unii od innych darczyńców objętych każdym z odpowiednich protokołów do niniejszej umowy, zostaną anulowane, wkład Nowej Zelandii na rzecz odpowiedniego programu lub działania Unii lub, w wyjątkowych przypadkach, ich części zmniejsza się o kwotę uzyskaną poprzez zastosowanie klucza do ustalenia wkładu w roku N, skorygowaną, jeżeli przewiduje to odpowiedni protokół, do anulowanej kwoty.

Artykuł 8

Programy i działania Unii, do których ma zastosowanie mechanizm automatycznej korekty

1. Mechanizm automatycznej korekty ma zastosowanie do tych programów lub działań Unii lub, w wyjątkowych przypadkach, ich części, do których zastosowanie mechanizmu automatycznej korekty przewidziano w odpowiednim protokole. Stosowanie tego mechanizmu automatycznej korekty może zostać ograniczone do części programu lub działania Unii określonych w odpowiednim protokole, realizowanych poprzez dotacje, w odniesieniu do których organizowane są zaproszenia do składania wniosków. Szczegółowe zasady wskazywania części programu lub działania Unii, do których mechanizm automatycznej korekty ma zastosowanie lub nie ma zastosowania, można ustanowić w odpowiednim protokole.

2. Kwota automatycznej korekty dla programu lub działania Unii lub, w wyjątkowych przypadkach, ich części, odpowiada różnicy między pierwotnymi kwotami zobowiązań prawnych faktycznie zaciągniętych z Nową Zelandią lub podmiotami z Nowej Zelandii, finansowanymi ze środków na zobowiązania w danym roku, a odpowiednim wkładem operacyjnym wniesionym przez Nową Zelandię i skorygowanym zgodnie z art. 7, o ile odpowiedni protokół przewiduje taką korektę, z wyłączeniem wydatków na wsparcie, obejmującym ten sam okres.

3. Szczegółowe zasady ustalania odpowiednich kwot zobowiązań prawnych, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, w tym w przypadku konsorcjów, a także obliczania automatycznej korekty, mogą zostać określone w odpowiednim protokole.

Artykuł 9

Przeglądy i audyty

1. Unia ma prawo przeprowadzać, zgodnie z mającymi zastosowanie aktami co najmniej jednej instytucji lub co najmniej jednego organu Unii oraz zgodnie z postanowieniami stosownych porozumień lub umów, przeglądy i audyty techniczne, naukowe, finansowe lub inne rodzaje przeglądów i audytów w pomieszczeniach dowolnej osoby fizycznej mającej miejsce zamieszkania w Nowej Zelandii lub dowolnego podmiotu prawnego mającego siedzibę w Nowej Zelandii, otrzymujących finansowanie Unii Europejskiej, jak również w pomieszczeniach dowolnej osoby trzeciej uczestniczącej we wdrażaniu środków finansowych Unii, mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Nowej Zelandii. Taki przegląd i takie audyty mogą być przeprowadzane przez pracowników instytucji i organów Unii, w szczególności Komisji Europejskiej i Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, lub przez inne osoby upoważnione przez Komisję Europejską. Wykonując swoje obowiązki na terytorium Nowej Zelandii, przedstawiciele instytucji i organów Unii oraz inne osoby upoważnione przez Komisję Europejską działają w sposób zgodny z prawem Nowej Zelandii.

2. Podczas wykonywania ust. 1 pracownikom instytucji i organów Unii, w szczególności Komisji Europejskiej i Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, oraz pozostałym osobom upoważnionym przez Komisję Europejską przysługuje odpowiedni dostęp do miejsc, prac i dokumentów (w wersji papierowej oraz elektronicznej), jak również do wszystkich informacji potrzebnych w celu przeprowadzenia takich audytów, w tym prawo do uzyskania fizycznej/elektronicznej kopii oraz wyciągów z wszelkich dokumentów lub zawartości wszelkich nośników danych będących w posiadaniu objętej audytem osoby fizycznej lub prawnej lub objętej audytem osoby trzeciej.

3. Nowa Zelandia nie uniemożliwia pracownikom i innym osobom, o których mowa w ust. 2, wjazdu do Nowej Zelandii ani dostępu do pomieszczeń , w związku z wykonywaniem przez te osoby obowiązków, o których mowa w niniejszym artykule, ani nie stwarza żadnych szczególnych przeszkód w odniesieniu do wjazdu i takiego dostępu.

4. Przeglądy i audyty można przeprowadzać również po zawieszeniu stosowania protokołu do niniejszej Umowy zgodnie z jej art. 15 ust. 4, zaprzestaniu jej tymczasowego stosowania lub rozwiązaniu niniejszej Umowy, na warunkach określonych w mających zastosowanie aktach co najmniej jednej instytucji lub co najmniej jednego organu Unii oraz zgodnie z postanowieniami stosownych porozumień lub umów dotyczących dowolnego zobowiązania prawnego związanego z wykonaniem budżetu Unii, podjętego przez Unię przed datą zawieszenia stosowania odpowiedniego protokołu, zaprzestania tymczasowego stosowania niniejszej Umowy lub jej rozwiązania.

Artykuł 10

Zwalczanie nieprawidłowości, nadużyć finansowych i innych przestępstw naruszających interesy finansowe Unii

1. Komisja Europejska i Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych są upoważnione do prowadzenia dochodzeń administracyjnych, w tym kontroli na miejscu i inspekcji, na terytorium Nowej Zelandii. Dochodzenia administracyjne prowadzi się zgodnie z warunkami określonymi w mających zastosowanie aktach prawnych co najmniej jednej instytucji Unii oraz zgodnie z odpowiednimi umowami lub porozumieniami. Wykonując swoje obowiązki na terytorium Nowej Zelandii, Komisja Europejska i OLAF działają w sposób zgodny z prawem Nowej Zelandii.

2. Właściwe organy Nowej Zelandii informują w rozsądnym terminie Komisję Europejską lub OLAF o wszelkich stwierdzonych przez te organy przypadkach nieprawidłowości, nadużyć finansowych lub innych nielegalnych działaniach naruszających interesy finansowe Unii oraz o wszelkich podejrzeniach dotyczących takich nieprawidłowości, nadużyć lub nielegalnych działań.

3. Podczas wykonywania ust. 1 kontrole na miejscu i inspekcje można przeprowadzać w pomieszczeniach dowolnej osoby fizycznej mającej miejsce zamieszkania w Nowej Zelandii lub podmiotu prawnego mającego siedzibę w Nowej Zelandii, otrzymujących finansowanie unijne, jak również w pomieszczeniach dowolnej osoby trzeciej uczestniczącej we wdrażaniu środków finansowych Unii, mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Nowej Zelandii.

4. Kontrole na miejscu i inspekcje są przygotowywane i prowadzane przez Komisję Europejską lub OLAF w ścisłej współpracy z właściwym organem Nowej Zelandii wyznaczonym przez rząd Nowej Zelandii. Wyznaczony organ otrzymuje odpowiednio wcześniej informację dotyczącą przedmiotu, celu i podstawy prawnej kontroli lub inspekcji, co umożliwia mu zapewnienie pomocy. W związku z powyższym urzędnicy właściwych organów Nowej Zelandii mogą uczestniczyć w kontrolach na miejscu oraz inspekcjach.

5. Na wniosek organów Nowej Zelandii mogą one również przeprowadzać kontrole na miejscu i inspekcje wspólnie z Komisją Europejską lub OLAF-em.

6. Pracownicy Komisji Europejskiej i personel OLAF-u mają dostęp do wszystkich informacji i dokumentów, w tym danych komputerowych, dotyczących przedmiotowych operacji, które są niezbędne w celu właściwego przeprowadzenia kontroli na miejscu i inspekcji. Mogą w szczególności kopiować stosowne dokumenty.

7. Jeżeli osoba, podmiot lub inna osoba trzecia sprzeciwia się kontroli na miejscu lub inspekcji, organy Nowej Zelandii - działając zgodnie z przepisami krajowymi- udzielają Komisji Europejskiej lub OLAF-owi pomocy, aby umożliwić im wywiązanie się z obowiązku przeprowadzenia kontroli na miejscu lub inspekcji. Pomoc ta obejmuje wprowadzanie odpowiednich środków zabezpieczających na podstawie prawa krajowego, w szczególności w celu zabezpieczenia dowodów.

8. Komisja Europejska lub OLAF informują organy Nowej Zelandii o wynikach takich kontroli i inspekcji. W szczególności Komisja Europejska lub OLAF zgłaszają jak najszybciej właściwemu organowi Nowej Zelandii wszelkie stwierdzone przez te instytucje w trakcie kontroli na miejscu lub inspekcji przypadki nieprawidłowości lub podejrzenia dotyczące takich nieprawidłowości.

9. Zgodnie z prawodawstwem Unii Komisja Europejska może nakładać środki i kary administracyjne na osoby prawne lub fizyczne z Nowej Zelandii uczestniczące w realizacji danego programu lub działania Unii bez uszczerbku dla stosowania prawa karnego Nowej Zelandii.

10. W celu prawidłowego wykonania postanowień niniejszego artykułu Komisja Europejska lub OLAF i właściwe organy Nowej Zelandii regularnie wymieniają się informacjami oraz, na wniosek jednej ze Stron, konsultują się wzajemnie.

11. W celu ułatwienia skutecznej współpracy i wymiany informacji z OLAF-em Nowa Zelandia wyznacza punkt kontaktowy.

12. Wymiana informacji między Komisją Europejską lub OLAF-em a właściwymi organami Nowej Zelandii odbywa się z należytym uwzględnieniem wymogów dotyczących poufności. Dane osobowe zawarte w wymienianych informacjach muszą być chronione zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami.

13. Organy Nowej Zelandii współpracują z Prokuraturą Europejską, aby umożliwić jej wypełnianie obowiązku prowadzenia dochodzeń, ścigania i stawiania przed sądem sprawców i współsprawców przestępstw przeciwko interesom finansowym Unii zgodnie z mającym zastosowanie prawodawstwem.

Artykuł 11

Zmiany w art. 9 i 10

Wspólny komitet ustanowiony na mocy art. 14 niniejszej Umowy może zmienić art. 9 i 10, w szczególności w celu uwzględnienia zmian aktów co najmniej jednej instytucji Unii.

Artykuł 12

Odzyskiwanie należności i egzekucja

1. Komisja Europejska może przyjąć decyzję nakładającą zobowiązanie pieniężne na podmiot z Nowej Zelandii inny niż państwo w odniesieniu do wszelkich roszczeń wynikających z programów, działań, czynności lub projektów Unii. Jeżeli po powiadomieniu podmiotu z Nowej Zelandii o tej decyzji zgodnie z art. 13 podmiot ten nie dokona płatności w wyznaczonym terminie, Komisja Europejska powiadamia o tej decyzji właściwy organ wyznaczony przez rząd Nowej Zelandii, a rząd Nowej Zelandii wypłaca Komisji Europejskiej kwotę danego zobowiązania pieniężnego i dochodzi zwrotu tej kwoty do podmiotu z Nowej Zelandii, na który nałożone jest zobowiązanie finansowe, w drodze umów zawartych z tym podmiotem.

2. W celu zapewnienia wykonalności wyroków i postanowień Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) wydanych na podstawie klauzuli arbitrażowej zawartej w umowie lub porozumieniu w odniesieniu do programów, działań, czynności lub projektów Unii, w przypadku gdy takie wyroki lub postanowienia zostały doręczone odpowiedniemu podmiotowi z Nowej Zelandii zgodnie z przepisami TSUE dotyczącymi doręczeń, a podmiot ten nie wpłaci ustalonych kwot w terminie dwóch miesięcy i dziesięciu dni, Komisja Europejska w swoim imieniu lub w imieniu odpowiedniej agencji wykonawczej lub organów Unii ustanowionych na mocy Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) powiadamia właściwy organ wyznaczony przez rząd Nowej Zelandii o wyroku lub postanowieniu TSUE, a rząd Nowej Zelandii wypłaca Komisji Europejskiej kwotę danego zobowiązania pieniężnego i dochodzi zwrotu tej kwoty do podmiotu z Nowej Zelandii, na który nałożone jest zobowiązanie finansowe, w drodze umów zawartych z tym podmiotem.

3. Rząd Nowej Zelandii informuje Komisję Europejską o wyznaczonym właściwym organie.

4. TSUE jest sądem właściwym w zakresie kontroli zgodności z prawem decyzji Komisji Europejskiej, o których mowa w ust. 1, i wstrzymania ich wykonania.

Artykuł 13

Komunikacja, notyfikacja i wymiana informacji

Instytucje i organy Unii uczestniczące w realizacji programów lub działań Unii lub w kontrolowaniu takich programów lub działań są uprawnione do bezpośredniego komunikowania się, w tym za pośrednictwem elektronicznych systemów wymiany informacji, z dowolną osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Nowej Zelandii lub dowolnym podmiotem prawnym mającym siedzibę w Nowej Zelandii, otrzymującymi unijne finansowanie, a także z dowolną osobą trzecią uczestniczącą w wykonaniu unijnego finansowania mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Nowej Zelandii. Komisja Europejska jest uprawniona do doręczania decyzji, wyroków i postanowień, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 2 niniejszej Umowy, bezpośrednio osobom zamieszkałym i osobom prawnym mającym siedzibę w Nowej Zelandii. Takie osoby, podmioty i osoby trzecie mogą przedkładać bezpośrednio instytucjom i organom Unii wszelkie odpowiednie informacje i dokumenty, do których przedłożenia zobowiązane są na podstawie prawodawstwa Unii mającego zastosowanie do programu lub działania Unii oraz na podstawie umów lub umów o finansowaniu zawartych w celu realizacji tego programu lub działania.

Artykuł 14

Wspólny komitet

1. Niniejszym ustanawia się wspólny komitet. Zadania wspólnego komitetu obejmują:

2. Decyzje wspólnego komitetu zapadają w drodze konsensu. Decyzja wspólnego komitetu określa datę jej wejścia w życie lub, jeżeli wymaga tego krajowy system prawny Strony, stanowi, że zmiany do niniejszej Umowy, nowe protokoły lub zmiany do nich wejdą w życie po pisemnym powiadomieniu o zakończeniu wszelkich niezbędnych wymogów prawnych i procedur Stron.

3. Wspólny komitet, złożony z przedstawicieli Unii oraz Nowej Zelandii, przyjmuje swój regulamin.

4. Wspólny komitet może podjąć decyzję o powołaniu na poziomie ekspertów na zasadzie ad hoc grupy roboczej/organu doradczego, która(-y) może pomóc w wykonaniu niniejszej Umowy.

5. Wspólny komitet zbiera się co najmniej raz w roku oraz gdy wymagają tego szczególne okoliczności, na wniosek którejkolwiek ze Stron. Posiedzenia są organizowane przez gospodarza, którym na przemian jest Unia i rząd Nowej Zelandii.

6. Wspólny komitet działa w sposób ciągły poprzez wymianę odpowiednich informacji za pomocą wszelkich środków komunikacji, w szczególności w odniesieniu do uczestnictwa/działań podmiotów prawnych z Nowej Zelandii. Wspólny komitet może w szczególności wykonywać swoje zadania na piśmie, gdy zajdzie taka potrzeba.

Artykuł 15

Przepisy końcowe

1. Niniejsza Umowa wchodzi w życie w dniu, w którym Strony powiadomiły się wzajemnie o zakończeniu ich procedur wewnętrznych niezbędnych do tego celu.

2. Unia i Nowa Zelandia mogą tymczasowo stosować niniejszą Umowę zgodnie z ich odpowiednimi procedurami wewnętrznymi i prawodawstwem. Tymczasowe stosowanie rozpoczyna się w dniu, w którym Strony powiadomiły się wzajemnie o zakończeniu ich procedur wewnętrznych, które są w tym celu niezbędne.

3. Jeżeli Nowa Zelandia powiadomi Unię, że nie zakończy wewnętrznych procedur niezbędnych do wejścia w życie niniejszej Umowy, niniejsza Umowa przestaje być tymczasowo stosowana z dniem otrzymania przez Unię takiego powiadomienia, a dzień ten stanowi datę zaprzestania stosowania do celów niniejszej Umowy.

Decyzje wspólnego komitetu ustanowionego na mocy art. 14 niniejszej Umowy przestają obowiązywać w tym samym dniu.

4. Stosowanie odpowiedniego protokołu do niniejszej Umowy może zostać zawieszone przez Unię w przypadku częściowego lub całkowitego niewywiązania się z wniesienia wkładu finansowego należnego od Nowej Zelandii w ramach odpowiedniego programu lub działania Unii.

W przypadku braku płatności, który może w znacznym stopniu zagrozić realizacji odpowiedniego programu lub działania Unii i zarządzaniu nimi, Komisja Europejska wysyła formalny monit. W przypadku braku płatności w terminie 20 dni roboczych od daty formalnego monitu Unia powiadamia Nową Zelandię formalnym pismem o zawieszeniu stosowania odpowiedniego protokołu, które staje się skuteczne 15 dni po otrzymaniu takiego powiadomienia przez Nową Zelandię.

W przypadku zawieszenia stosowania protokołu podmioty mające z Nowej Zelandii nie kwalifikują się do uczestnictwa w unijnych procedurach wyboru, które nie zostały zakończone w momencie wejścia w życie zawieszenia. Unijna procedura wyboru zostaje uznana za zakończoną, gdy zostaną zaciągnięte zobowiązania prawne wynikające z takiej procedury.

Zawieszenie stosowania protokołu nie ma wpływu na zobowiązania prawne podjęte wobec podmiotów z Nowej Zelandii w ramach odpowiedniego programu lub działania Unii przed wejściem w życie zawieszenia. Odpowiedni protokół ma nadal zastosowanie do takich zobowiązań prawnych.

Unia niezwłocznie powiadamia Nową Zelandię o otrzymaniu przez Unię całej kwoty należnego wkładu finansowego. Zawieszenie stosowania protokołu zostaje zniesione ze skutkiem natychmiastowym po otrzymaniu takiego powiadomienia.

Od dnia zniesienia zawieszenia stosowania protokołu podmioty z Nowej Zelandii ponownie kwalifikują się do udziału w unijnych procedurach wyboru rozpoczętych w ramach odpowiedniego programu lub działania Unii po tej dacie oraz w unijnych procedurach wyboru rozpoczętych przed tą datą, w przypadku których nie upłynął termin składania wniosków.

5. Każda ze Stron może wypowiedzieć niniejszą Umowę w dowolnym czasie za pomocą pisemnego powiadomienia drugiej Strony o zamiarze jej wypowiedzenia. Niniejsza Umowa może zostać wypowiedziana jedynie w całości. Wypowiedzenie Umowy staje się skuteczne po upływie trzech miesięcy kalendarzowych od dnia, w którym pisemne powiadomienie dotrze do adresata. Dzień, w którym wypowiedzenie Umowy staje się skuteczne, stanowi datę wypowiedzenia do celów niniejszej Umowy.

6. W przypadku gdy niniejsza Umowa przestaje być tymczasowo stosowana zgodnie z ust. 3 lub zostaje wypowiedziana zgodnie z ust. 5, Strony uzgadniają, że:

7. Strony ustalają za obopólną zgodą wszelkie inne konsekwencje wypowiedzenia lub zaprzestania tymczasowego stosowania niniejszej Umowy.

8. Wszelkich zmian niniejszej Umowy dokonuje się wyłącznie na piśmie, za obopólną zgodą Stron. Wejście w życie zmian następuje zgodnie z taką samą procedurą, jaka ma zastosowanie do wejścia w życie niniejszej Umowy, jak przewidziano w ust. 1.

9. Pisemne powiadomienia zgodnie z ust. 1, 2, 3 i 5 przesyła się do Sekretarza Generalnego Rady Unii Europejskiej oraz do Dyrektora Generalnego Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Handlu Nowej Zelandii.

10. Protokoły stanowią integralną część niniejszej Umowy.

11. Niniejszą Umowę sporządzono w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach w językach angielskim, bułgarskim, chorwackim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne. W przypadku rozbieżności w wykładni pierwszeństwo ma wersja angielska.

Съставено в Брюксел на девети юли две хиляди двадесет и трета година.

Hecho en Bruselas, el nueve de julio de dos mil veintitrés.

V Bruselu dne devátého července dva tisíce dvacet tři.

Udfærdiget i Bruxelles den niende juli to tusind og treogtyve.

Geschehen zu Brüssel am neunten Juli zweitausenddreiundzwanzig.

Kahe tuhande kahekümne kolmanda aasta juulikuu üheksandal päeval Brüsselis.

Έγινε στις Βρυξέλλες, στις εννέα Ιουλίου δύο χιλιάδες είκοσι τρία.

Done at Brussels on the ninth day of July in the year two thousand and twenty three.

Fait à Bruxelles, le neuf juillet deux mille vingt-trois.

Arna dhéanamh sa Bhruiséil, an naoú lá d'Iúil sa bhliain dhá mhíle fiche a trí.

Sastavljeno u Bruxellesu devetog srpnja godine dvije tisuće dvadeset treće.

Fatto a Bruxelles, addì nove luglio duemilaventitré.

Briselē, divi tūkstoši divdesmit trešā gada devītajā jūlijā.

Priimta du tūkstančiai dvidešimt trečių metų liepos devintą dieną Briuselyje.

Kelt Brüsszelben, a kétezer-huszonharmadik év július havának kilencedik napján.

Magħmul fi Brussell, fid-disa' jum ta' Lulju fis-sena elfejn u tlieta u għoxrin.

Gedaan te Brussel, negen juli tweeduizend drieëntwintig.

Sporządzono w Brukseli dnia dziewiątego lipca roku dwa tysiące dwudziestego trzeciego.

Feito em Bruxelas, em nove de julho de dois mil e vinte e três.

Întocmit la Bruxelles la nouă iulie două mii douăzeci și trei.

V Bruseli deviateho júla dvetisícdvadsaťtri.

V Bruslju, devetega julija dva tisoč triindvajset.

Tehty Brysselissä yhdeksäntenä päivänä heinäkuuta vuonna kaksituhattakaksikymmentäkolme.

Som skedde i Bryssel den nionde juli år tjugohundratjugotre.