(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) 2023/194 (1) ustalono w odniesieniu do niektórych stad ryb uprawnienia do połowów na rok 2023, mające zastosowanie w wodach Unii oraz - dla unijnych statków rybackich - w niektórych wodach nienależących do Unii. Całkowite dopuszczalne połowy (TAC) oraz środki funkcjonalnie związane z TAC ustanowione w rozporządzeniu (UE) 2023/194 należy zmienić w celu uwzględnienia publikacji opinii naukowych, jak również wyników konsultacji z państwami trzecimi.

(2)

W rozporządzeniu (UE) 2023/194 ustalono na poziomie zerowym TAC dla sardeli europejskiej (Engraulis encrasicolus) w podobszarach 9 i 10 Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) oraz w wodach Unii obszaru 34.1.1 Komitetu ds. Rybołówstwa na Środkowo-Wschodnim Atlantyku (CECAF) na okres od dnia 1 lipca 2023 r. do dnia 30 czerwca 2024 r., w oczekiwaniu na publikację przez ICES opinii naukowej dotyczącej tego stada na ten okres. Aby umożliwić kontynuowanie połowów do czasu ustalenia ostatecznego TAC dla tego stada na podstawie wspomnianej opinii naukowej, należy ustanowić tymczasowy TAC na poziomie 4 564 ton na okres od dnia 1 lipca 2023 r. do dnia 30 września 2023 r. Poziom ten odpowiada połowom tego stada w trzecim kwartale 2022 r.

(3)

W dniu 12 maja 2023 r. Unia, Zjednoczone Królestwo i Norwegia przeprowadziły konsultacje dotyczące poziomu uprawnień do połowów szprota (Sprattus sprattus) w podobszarze ICES 4 i rejonie ICES 3a na okres od dnia 1 lipca 2023 r. do dnia 30 czerwca 2024 r. oraz poziomu TAC dla szprota w tym okresie w wodach Unii i Zjednoczonego Królestwa podobszaru 4 i rejonu 2a oraz w wodach Unii i Norwegiirejonu ICES 3a. Konsultacje te przeprowadzono na podstawie stanowiska Unii zatwierdzonego przez Radę w dniu 4 maja 2023 r. Te TAC należy zatem ustalić na poziomach uzgodnionych ze Zjednoczonym Królestwem i z Norwegią.

(4)

W dniu 4 maja 2023 r. Unia i Zjednoczone Królestwo przeprowadziły konsultacje dotyczące poziomu TAC dla szprota w wodach Unii i w wodach Zjednoczonego Królestwa w rejonach ICES 7d i 7e na okres od dnia 1 lipca 2023 r. do dnia 30 czerwca 2024 r. Konsultacje te przeprowadzono na podstawie art. 498 ust. 2, 4 i 6 umowy o handlu i współpracy (2) oraz na podstawie stanowiska Unii zatwierdzonego przez Radę w dniu 27 kwietnia 2023 r. Wynik tych konsultacji został udokumentowany w pisemnym protokole. TAC ten należy zatem ustalić na poziomie uzgodnionym ze Zjednoczonym Królestwem.

(5)

Biorąc pod uwagę, że w odniesieniu do kilku stad ich biomasa znajduje się poniżej granicznego punktu odniesienia biomasy („Blim") lub też ICES nie definiuje punktów odniesienia do celów ochrony, ale zaleca połowy na poziomie zerowym lub zawieszenie połowów ukierunkowanych, w 2023 r. należy zakazać elastyczności obejmującej kolejny rok zgodnie z art. 3 i 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 847/96 (3).

(6)

W odniesieniu do kilku warunków dotyczących kwot Norwegii w ramach TAC zawartych w załączniku IA część B do rozporządzenia (UE) 2023/194 brakuje kodów określających, na których obszarach Norwegia może poławiać dostępne jej ilości, lub kody te są nieprawidłowe. Należy zatem zmienić załącznik IA do tego rozporządzenia.

(7)

Art. 15 i 17 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2056 (4) zakazują zatrzymywania na statku, przeładunku, przechowywania na statku rybackim lub wyładunku jakiejkolwiek części lub całej tuszy żarłacza białopłetwego (Carcharhinus longimanus) lub żarłacza jedwabistego (Carcharhinus falciformis) na obszarze objętym Konwencją o ochronie i zarządzaniu zasobami ryb masowo migrujących w zachodnim i środkowym Pacyfiku (WCPFC). Aby uniknąć nakładania się przepisów dotyczących tego samego przedmiotu, należy skreślić art. 45 rozporządzenia (UE) 2023/194.

(8)

Zgodnie z kilkoma zaleceniami Międzynarodowej Komisji ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) Unia może, na wniosek, przenieść pewien procent swojej niewykorzystanej kwoty dotyczącej stad w obszarze objętym konwencją ICCAT z przedostatniego lub poprzedniego roku na dany rok, zgodnie z zasadami ustanowionymi przez ICCAT dla każdego stada ICCAT. W rozporządzeniu Rady (UE) 2022/109 (5) i rozporządzeniu (UE) 2023/194 określono kwoty Unii dla stad ICCAT odpowiednio na 2022 i 2023 r., zgodnie z wynikami corocznych posiedzeń ICCAT w poprzednim roku, uwzględniając, w stosownych przypadkach, przeniesienia niewykorzystanych kwot Unii. Nie powinno być możliwe łączenie tych przeniesień z przeniesieniami kwot na podstawie art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96, w związku z czym stosowanie takich przeniesień powinno być w tym okresie zakazane.

(9)

Pięć państw członkowskich przekazało Komisji zmiany w swoich planach zarządzania hodowlą zgodnie z art. 6 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1627 (6). Na podstawie tych zmian Komisja przekazała sekretariatowi ICCAT w dniu 9 maja 2023 r. zmieniony unijny plan zarządzania hodowlą na 2023 r., a ICCAT opublikowała te zmiany do tego planu unijnego w dniu 11 maja 2023 r. Maksymalne unijne wprowadzane ilości i zdolności w zakresie chowu i hodowli należy zatem zmienić zgodnie z tymi modyfikacjami.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia (UE) 2023/194 oraz (UE) 2022/109.

(11)

Aby umożliwić kontynuowanie połowów w dniu 1 lipca 2023 r. i po tej dacie, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie niezwłocznie.

(12)

Przepisy niniejszego rozporządzenia zmieniające niektóre przepisy rozporządzenia (UE) 2023/194 powinny mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2023 r., zgodnie z okresem stosowania tych zmienionych przepisów. Przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące uprawnień do połowów sardeli europejskiej i szprota oraz uchylenie art. 45 rozporządzenia (UE) 2023/194 powinny mieć zastosowanie od dnia 1 lipca 2023 r. Przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące ICCAT oraz przepisy zmieniające niektóre przepisy rozporządzenia (UE) 2022/109 powinny mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2022 r., zgodnie z okresem stosowania tych zmienionych przepisów. Takie stosowanie z mocą wsteczną nie narusza zasad pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań, ponieważ uprawnienia do połowów, o których mowa, są zwiększone poprzez te zmiany lub odpowiednie ilości nie zostały jeszcze przeniesione zgodnie z art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 847/96,

1)

w załączniku IA:

2)

w załączniku ID, w tabelach dotyczących: (i) północnego tuńczyka białego (Thunnus alalunga) w Oceanie Atlantyckim, na północ od 5° N; (ii) południowego tuńczyka białego w Oceanie Atlantyckim, na południe od 5° N; (iii) opastuna (Thunnus obesus) w Oceanie Atlantyckim; (iv) włócznika (Xiphias gladius) w Oceanie Atlantyckim, na północ od 5° N; oraz (v) włócznika w Oceanie Atlantyckim, na południe od 5° N dodaje się tekst:

„Nie stosuje się art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96.

Nie stosuje się art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96.".

„6.

Maksymalna zdolność w zakresie chowu, hodowli i tuczu tuńczyka błękitnopłetwego dla każdego państwa członkowskiego oraz maksymalna wprowadzana ilość złowionego dzikiego tuńczyka błękitnopłetwego, którą każde państwo członkowskie może rozdzielić między swoje miejsca chowu lub hodowli we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym

Tabela A

Tabela B