(1)

Mechanizm kompensacji i redukcji CO2 dla lotnictwa międzynarodowego (CORSIA) Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO) funkcjonuje od 2019 r. w odniesieniu do monitorowania, raportowania i weryfikacji emisji i ma stać się globalnie stosowanym instrumentem rynkowym mającym na celu kompensowanie od dnia 1 stycznia 2021 r. emisji dwutlenku węgla w lotnictwie międzynarodowym przekraczających określony poziom za pomocą określonych jednostek kompensacji emisji.

(2)

W listopadzie 2016 r. weszło w życie porozumienie paryskie przyjęte w grudniu 2015 r. w ramach Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) (4). Strony porozumienia paryskiego uzgodniły, że utrzymają wzrost średniej temperatury na świecie znacznie poniżej 2 °C w stosunku do poziomów sprzed epoki przemysłowej i że będą kontynuować starania o ograniczenie wzrostu temperatury do 1,5 °C w stosunku do poziomów sprzed epoki przemysłowej. To zobowiązanie zostało wzmocnione poprzez przyjęcie paktu klimatycznego z Glasgow w listopadzie 2021 r., w którym konferencja stron uznała, że skutki zmiany klimatu byłyby znacznie mniej dotkliwe przy wzroście temperatury o 1,5 °C w porównaniu z 2 °C, i zdecydowała, że kontynuowane będą starania o ograniczenie wzrostu temperatury do 1,5 °C.

(3)

Unia zamierza wdrożyć mechanizm kompensacji i redukcji CO2 dla lotnictwa międzynarodowego (CORSIA) poprzez dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/87/WE (5) z zastrzeżeniem różnic między prawodawstwem Unii a przepisami pierwszego wydania tomu IV załącznika 16 do Konwencji w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego ustanawiającego międzynarodowe normy i zalecane metody postępowania w zakresie ochrony środowiska dla CORSIA (CORSIA SARP), które to różnice zostały zgłoszone ICAO w następstwie przyjęcia decyzji Rady (UE) 2018/2027 (6), oraz z zastrzeżeniem sposobu, w jaki Parlament Europejski i Rada zmienią prawodawstwo Unii.

(4)

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/1603 (7) przyjęto w celu odpowiedniego wdrożenia przepisów CORSIA w odniesieniu do monitorowania, raportowania i weryfikacji emisji lotniczych. Kompensację w rozumieniu CORSIA SARP oblicza się na podstawie emisji CO2 zweryfikowanych zgodnie z tym rozporządzeniem delegowanym.

(5)

Z powodu dużego spadku emisji lotniczych w 2020 r. w wyniku pandemii COVID-19, w czerwcu 2020 r. na swoim 220. posiedzeniu Rada ICAO zdecydowała, że w latach 2021-2023 jako poziom bazowy do obliczania przez operatorów statków powietrznych kompensacji należy wykorzystywać emisje z 2019 r. Decyzja ta została zatwierdzona na 41. sesji Zgromadzenia ICAO w październiku 2022 r.

(6)

W 2021 r. emisje lotnicze nie przekroczyły zbiorowych poziomów z 2019 r. W dniu 31 października 2022 r. ICAO ustaliła, że sektorowy współczynnik wzrostu w odniesieniu do emisji z 2021 r. wynosi zero. Sektorowy współczynnik wzrostu jest parametrem metodyki CORSIA stosowanej do obliczania rocznych wymogów dotyczących kompensacji spoczywających na operatorach statków powietrznych. W związku z tym oczekuje się, że za 2021 r. dodatkowa kompensacja ze strony operatorów statków powietrznych ma wynieść zero.

(7)

Państwa członkowskie powinny wdrożyć mechanizm CORSIA, powiadamiając do dnia 30 listopada 2022 r. operatorów statków powietrznych posiadających certyfikat przewoźnika lotniczego wydany przez państwo członkowskie oraz operatorów statków powietrznych zarejestrowanych w państwie członkowskim o kompensacji, której mają dokonać ci operatorzy statków powietrznych w odniesieniu do 2021 r.

(8)

Ponieważ cele niniejszej decyzji nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na rozmiary i skutki działań możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(9)

Ważne jest zapewnienie organom krajowym i operatorom statków powietrznych pewności prawa w odniesieniu do kompensacji CORSIA za 2021 r., najszybciej jak to możliwe w 2022 r. W związku z tym niniejsza decyzja powinna wejść w życie niezwłocznie.

(10)

Bez uszczerbku dla przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2003/87/WE w odniesieniu do wkładu lotnictwa w unijny cel redukcji emisji w całej gospodarce i odpowiedniego wdrożenia globalnego środka rynkowego, niniejsza decyzja ma być środkiem wyłącznie tymczasowym, który ma być stosowany jedynie do czasu zakończenia okresu transpozycji tej dyrektywy. W przypadku gdy okres transpozycji nie upłynie do dnia 30 listopada 2023 r., a ICAO stwierdzi, że sektorowy współczynnik wzrostu w odniesieniu do emisji z 2022 r. wynosi zero, państwa członkowskie powinny powiadomić operatorów statków powietrznych, że spoczywające na nich wymogi dotyczące kompensacji w odniesieniu do 2022 r. wynoszą zero. Jeżeli sektorowy współczynnik wzrostu w odniesieniu do emisji w 2022 r. będzie inny niż zero, Komisja powinna mieć możliwość, w stosownych przypadkach, przedłożyć nowy wniosek dotyczący obliczania wymogów dotyczących kompensacji i powiadamiania o nich.

(11)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2003/87/WE,