(1)

Na mocy rozporządzenia Rady (UE) 2015/1588 (2) Komisja jest uprawniona do uznania w drodze rozporządzeń, że niektóre określone kategorie pomocy na rzecz przedsiębiorstw działających w różnych sektorach, takiej jak pomoc na ochronę środowiska, są zgodne z rynkiem wewnętrznym i nie są objęte wymogiem zgłoszenia przewidzianego w art. 108 ust. 3 Traktatu (zwanego dalej „wymogiem zgłoszenia"). Jednak rozporządzenie (UE) 2015/1588 nie obejmuje, między innymi, pomocy na rzecz wspierania transportu kolejowego i żeglugi śródlądowej, lub transportu multimodalnego zdefiniowanego w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1315/2013 (3). Sektory te nabierają coraz większego znaczenia na poziomie Unii w kontekście Europejskiego Zielonego Ładu oraz strategii Komisji na rzecz zrównoważonej i inteligentnej mobilności ustanowionej przez Komisję odpowiednio w jej komunikatach z dni 11 grudnia 2019 r. i 9 grudnia 2020 r.

(2)

Zgodnie z art. 93 Traktatu pomoc odnosząca się do transportu kolejowego, żeglugi śródlądowej i transportu multimodalnego, uznaje się za zgodną z Traktatami, jeżeli odpowiada potrzebom koordynacji transportu lub jeżeli stanowi zwrot za wykonanie pewnych świadczeń nierozerwalnie związanych z pojęciem usługi publicznej.

(3)

Komisja zastosowała art. 93, art. 107 ust. 1 i art. 108 Traktatu w licznych decyzjach dotyczących niektórych kategorii pomocy państwa dla przedsiębiorstw działających w sektorach transportu kolejowego, żeglugi śródlądowej i transportu intermodalnego oraz opracowała wytyczne na potrzeby oceny niektórych kategorii pomocy państwa, które mają sprostać potrzebom związanym z koordynacją transportu. Z doświadczenia Komisji wynika, że tego rodzaju pomoc nie prowadzi do żadnych istotnych zakłóceń konkurencji, pod warunkiem że jest ona udzielana na podstawie otwartych, przejrzystych i niedyskryminujących procedur oraz że można ustanowić jasne warunki zgodności na podstawie zdobytego doświadczenia.

(4)

W związku z tym, w celu uproszczenia administrowania sprawami, w których zakłócenie konkurencji ograniczone jest do minimum, Komisja powinna być uprawniona do uznania w drodze rozporządzeń, że pomoc na rzecz koordynacji transportu lub stanowiąca zwrot za wykonanie pewnych świadczeń nierozerwalnie związanych z pojęciem usługi publicznej, o której to pomocy mowa w art. 93 Traktatu, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym i nie jest objęta wymogiem zgłoszenia.

(5)

Pomoc państwa stanowiąca rekompensatę za wykonanie zobowiązań z tytułu świadczenia usług publicznych w związku z usługami publicznymi w zakresie transportu pasażerskiego wchodzi już w zakres rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady (4), w tym gdy państwo członkowskie decyduje się stosować to rozporządzenie do publicznego pasażerskiego transportu wodnego śródlądowego oraz na krajowych wodach terytorialnych. Rekompensata z tytułu świadczenia usług publicznych w zakresie publicznego transportu pasażerskiego powinna zatem zostać wyłączona z zakresu niniejszego rozporządzenia.

(6)

Przyjmując rozporządzenia uznające niektóre kategorie pomocy za niepodlegające wymogom zgłoszenia zgodnie z niniejszym rozporządzeniem Komisja powinna określić: cel pomocy, kategorie beneficjentów, progi ograniczające pomoc, warunki regulujące kumulację pomocy oraz warunki monitorowania, a także powinna dołączyć wszelkie dalsze szczegółowe warunki w celu zapewnienia zgodności pomocy objętej niniejszym rozporządzeniem z rynkiem wewnętrznym.

(7)

Ważne jest, aby wszystkie strony mogły sprawdzić, czy pomoc przyznawana jest zgodnie z obowiązującymi przepisami. Przejrzystość pomocy państwa ma zatem zasadnicze znaczenie dla prawidłowego stosowania postanowień Traktatu i prowadzi do lepszego przestrzegania przepisów, większej rozliczalności, wzajemnej oceny i ostatecznie do efektywniejszych wydatków publicznych. Z tego powodu każde z państw członkowskich powinno być zobowiązane do przekazywania podsumowań informacji dotyczących wdrożonej przez nie pomocy objętej rozporządzeniem przyjętym na podstawie niniejszego rozporządzenia. Aby zapewnić przejrzystość środków przyjętych przez każde z państw członkowskich, Komisja powinna publikować takie podsumowania.

(8)

Zgodnie z art. 108 ust. 1 Traktatu Komisja we współpracy z państwami członkowskimi stale bada wszystkie istniejące systemy pomocy. W tym celu oraz aby zapewnić możliwie największą przejrzystość i odpowiednią kontrolę, każde z państw członkowskich powinno rejestrować i zestawiać informacje na temat stosowania przyjętych przez Komisję rozporządzeń przyjętych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Co najmniej raz w roku każde z państw członkowskich powinno przekazywać Komisji sprawozdanie ze stosowania takich rozporządzeń. Dostęp do tych sprawozdań powinny mieć wszystkie pozostałe państwa członkowskie.

(9)

Przed przyjęciem zgodnie z niniejszym rozporządzeniem rozporządzeń Komisja powinna umożliwić wszystkim zainteresowanym osobom i organizacjom zgłaszanie uwag w celu zebrania możliwie jak najbardziej kompleksowych i reprezentatywnych informacji zwrotnych. W tym celu Komisja powinna publikować projekty takich rozporządzeń.

(10)

Równocześnie z publikacją projektu rozporządzenia na podstawie niniejszego rozporządzenia należy konsultować się z Komitetem Doradczym ds. Pomocy Państwa ustanowionym na mocy rozporządzenia (UE) 2015/1588. Jednakże w trosce o zapewnienie przejrzystości ten projekt rozporządzenia należy także opublikować na stronie internetowej Komisji.

(11)

Kontrola przyznawania pomocy dotyczy różnorodnych i mających złożony charakter kwestii natury faktycznej, prawnej i ekonomicznej występujących w stale zmieniającym się środowisku. Komisja powinna zatem regularnie prowadzić przegląd kategorii pomocy, które nie powinny podlegać wymogom zgłoszenia. W tym celu Komisja powinna co pięć lat przedkładać Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z oceny stosowania niniejszego rozporządzenia,