(1)

Art. 168 dyrektywy 2006/112/WE ustanawia prawo podatnika do odliczenia podatku od wartości dodanej (VAT) naliczonego od dostarczanych mu towarów i świadczonych na jego rzecz usług, które są wykorzystywane na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika. Art. 26 ust. 1 lit. a) tej dyrektywy stanowi, że użycie składników majątku przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub, bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, uznaje się za odpłatne świadczenie usług, które następnie podlega opodatkowaniu VAT.

(2)

Decyzja Rady 2007/441/WE (2) upoważnia Włochy do ograniczenia prawa do odliczenia VAT na podstawie Art. 168 dyrektywy 2006/112/WE do 40 % w odniesieniu do kosztów zakupu niektórych pojazdów silnikowych, w tym wydatków związanych z montażem i podobnych, produkcją, nabyciem wewnątrzwspólnotowym, przywozem, leasingiem lub wynajmem, przeróbkami, naprawą lub konserwacją oraz powiązanych wydatków, w tym na smary i paliwa, w przypadku gdy dany pojazd nie jest wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej. W odniesieniu do pojazdów, do których stosuje się limit 40 %, Włochy wymagają, aby podatnicy nie traktowali użycia pojazdów stanowiących składniki majątku przedsiębiorstwa podatnika do celów prywatnych jako odpłatnego świadczenia usług zgodnie z art. 26 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2006/112/WE (zwane dalej "szczególnymi środkami").

(3)

Decyzja 2007/441/WE wygaśnie w dniu 31 grudnia 2022 r.

(4)

W piśmie, które wpłynęło do Komisji w dniu 19 kwietnia 2022 r., Włochy wystąpiły z wnioskiem o upoważnienie do dalszego stosowania szczególnych środków na kolejny okres do dnia 31 grudnia 2025 r.

(5)

Pismem z dnia 2 maja 2022 r. Komisja zwróciła się o przedstawienie informacji uzupełniających, które Włochy przekazały w piśmie z dnia 1 czerwca 2022 r.

(6)

W odpowiedzi na wniosek Komisji Włochy przedstawiły wyjaśnienie stosowanego ograniczenia procentowego dotyczącego prawa do odliczenia VAT. Włochy utrzymują, że ograniczenie na poziomie 40 % jest nadal uzasadnione. Włochy utrzymują również, że odstępstwo od wymogu zawartego w art. 26 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2006/112/WE jest nadal konieczne w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania. Włochy twierdzą również, że te szczególne środki są uzasadnione potrzebą uproszczenia procedury poboru podatku VAT i zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania poprzez niewłaściwe prowadzenie dokumentacji oraz składanie fałszywych deklaracji podatkowych.

(7)

Zgodnie z art. 395 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE pismem z dnia 23 czerwca 2022 r. Komisja przekazała wniosek złożony przez Włochy pozostałym państwom członkowskim. Pismem z dnia 24 czerwca 2022 r. Komisja powiadomiła Włochy, że posiada wszystkie informacje niezbędne do rozpatrzenia wniosku.

(8)

Stosowanie szczególnych środków po dniu 31 grudnia 2022 r. wpłynie jedynie w nieznacznym stopniu na ogólną kwotę dochodów podatkowych Włoch pobieranych na etapie ostatecznej konsumpcji i nie będzie mieć negatywnego wpływu na zasoby własne Unii pochodzące z podatku VAT.

(9)

Należy zatem przedłużyć upoważnienie określone w decyzji 2007/441/WE. Przedłużenie obowiązywania szczególnych środków powinno być ograniczone w czasie, tak aby umożliwić Komisji ocenę ich skuteczności i zasadności ograniczenia procentowego dotyczącego prawa do odliczenia VAT.

(10)

Należy zatem upoważnić Włochy do dalszego stosowania szczególnych środków do dnia 31 grudnia 2025 r.

(11)

W przypadku gdy Włochy uznają, że szczególne środki są konieczne po dacie wygaśnięcia decyzji 2007/441/WE oraz aby zapewnić terminowe rozpatrzenie ewentualnego wniosku o przedłużenie szczególnych środków, należy ustanowić wymogi dotyczące takiego wniosku.

(12)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2007/441/WE,