(1)

Art. 168 dyrektywy 2006/112/WE ustanawia prawo podatnika do odliczenia podatku od wartości dodanej (VAT) naliczonego od dostarczanych mu towarów i świadczonych na jego rzecz usług, które są wykorzystywane na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika. Art. 26 ust. 1 lit. a) wspomnianej dyrektywy stanowi, że użycie składników majątku przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub, bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, uznaje się za odpłatne świadczenie usług, które następnie podlega opodatkowaniu VAT.

(2)

Decyzja wykonawcza Rady 2013/805/UE (2) upoważnia Polskę do ograniczenia prawa do odliczenia VAT do 50 % w odniesieniu do kosztów zakupu niektórych silnikowych pojazdów drogowych, w tym wydatków związanych z nabyciem wewnątrzwspólnotowym, przywozem, wynajmem lub leasingiem, w przypadku gdy dany pojazd nie jest wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej, a także do zwolnienia podatnika z obowiązku traktowania użycia pojazdów objętych ograniczeniem do celów niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej jako świadczenia usług zgodnie z art. 26 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2006/112/WE ("szczególne środki").

(3)

Decyzja wykonawcza 2013/805/UE wygaśnie w dniu 31 grudnia 2022 r.

(4)

W piśmie, które wpłynęło do Komisji w dniu 18 lutego 2022 r., Polska wystąpiła z wnioskiem o upoważnienie do dalszego stosowania szczególnych środków na kolejny okres do dnia 31 grudnia 2025 r.

(5)

Zgodnie z art. 3 akapit drugi decyzji wykonawczej 2013/805/UE Polska przedłożyła Komisji wraz z wnioskiem sprawozdanie dotyczące stosowania przedmiotowych szczególnych środków, obejmujące przegląd stosowanego ograniczenia procentowego dotyczącego prawa do odliczenia VAT. Na podstawie tego sprawozdania Polska uważa, że stawka w wysokości 50 % pozostaje zasadna. Zdaniem władz polskich odstępstwo od wymogu określonego w art. 26 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2006/112/WE jest nadal konieczne w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania. Te szczególne środki są uzasadnione potrzebą uproszczenia procedury poboru VAT i zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania poprzez niewłaściwe prowadzenie dokumentacji oraz składanie fałszywych deklaracji podatkowych.

(6)

Zgodnie z art. 395 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE pismem z dnia 15 marca 2022 r. Komisja przekazała wniosek złożony przez Polskę pozostałym państwom członkowskim. Pismem z dnia 16 marca 2022 r. Komisja powiadomiła Polskę, że posiada wszystkie informacje konieczne do rozpatrzenia wniosku.

(7)

Stosowanie szczególnych środków po dniu 31 grudnia 2022 r. wpłynie jedynie w nieznacznym stopniu na ogólną kwotę dochodów podatkowych Polski pobieranych na etapie ostatecznej konsumpcji i nie będzie mieć negatywnego wpływu na zasoby własne Unii pochodzące z podatku VAT.

(8)

Należy zatem przedłużyć upoważnienie określone w decyzji wykonawczej 2013/805/UE. Przedłużenie obowiązywania szczególnych środków powinno być ograniczone w czasie, tak aby umożliwić Komisji ocenę skuteczności i zasaadności ograniczeniaprocentowego dotyczącego prawa do odliczenia VAT.

(9)

Należy zatem upoważnić Polskę do dalszego stosowania szczególnych środków do dnia 31 grudnia 2025 r.

(10)

W przypadku gdy Polska uzna, że szczególne środki są konieczne po dacie wygaśnięcia decyzji wykonawczej 2013/805/UE, oraz aby zapewnić terminowe rozpatrzenie ewentualnego wniosku o przedłużenie szczególnych środków, należy ustanowić wymogi dotyczące takiego wniosku.

(11)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą 2013/805/UE,